Alþýðublaðið - 27.06.1959, Side 5

Andstæðingar
ins von
Ýmsir andstæðingar Al-
þýðuflokksins og þá fyrst og
fremst kommúnistar og Fram-
sóknarmenn, hafa í þessum
umræðum reynt að koma því
inn hjá hlustendum að í
stjórnartíð núv. ríkisstjórnar
hafi verig minna lánsfé til
ráðstöfunar hjá húsnæðis-
málastjórn, en á sama tíma
undanfarin ár.
Núverandi ríkisstjórn tók
við völdum laust fyrir áramót
in. Sambærilegt er því að
segja frá þeim fjárhæðum er
til úthlutunar og afgreiðslu
hafa verið á fyrra árshelm-
ingi undanfarinna ára eða til
1. júlí ár hvert.
Árið 1958 var afgreitt til
lántakenda kr. 38.535.000,00.
Árið 1959 afgreitt og til ráð-
stöfunar kr. 30.980.000,00.
Við upphæð ársins nú, er
það að athuga að húsnæðis-
málastjórn varð að greiða 6
milljón króna skuld af tekj-
um ársins, en skuld þessi staf-
aði frá lántökum húsnæðis-
máiastjórnar á árinu 1958. —■
Rétt væri því að draga þá upp-
hæð frá því ári og leggja við
það fé, sem til ráðstöfunar er
á fyrra helmingi þessa árs.
Á þessu sést hverjar stað-
reyndirnar eru. Núverandi rík
isstjórn hefur því þrátt fyrir
mjög erfiðar aðstæður, staðið
fyllilega við framlög sín á
borð við næstu ríkisstjórn á
undan.
Skrumauglýsingar um
nóg lánsfé.
Það er svo ekki sök ríkis-
stjórnar Alþýðuflokksins þó
að húsnæðisbyggjendur og
þeir er við þær vinna, hafi á
undanförnum árum verið
blekktir með þeim skrumaug-
lýsingum að nóg lánsfé væri
fyrir hendi.
S’tefna Alþýðuflokksins er
og verður sú að íbúðarhúsa-
byggingar á hverju ári verði
í samræmi við það, sem mögu
legt er að lána til slíkra fram-
kvæmda. Allt annað er blekk-
ing og skapar aðeins meira
magn af ónothæfu og hálf-
byggðu húsnæði.
Hannibal Valdimarsson taldi
nú áðan að Emil Jónsson for-
sætisráðherra, hefði sagt
rangt frá því í umræðunum
hér í gærkvöldi, að þau verka-
lýðsfélög sem nú í vor sögðu
upp samningum sínum, hefðu
gert það fyrir atbeina komm-
únista af því að það væru Al-
þýðuflokksmenn, sem stjórn-
uðu þeim.
Kommar á móti.
Nokkur af þessum félögum
eru undir forystu Alþ.ílokks-
manna, en það breytir ekki
þeim staðrevndum, að leysa
varð þessar deilur í fullri and-
stöðu við kommúnista og gegn
atkvæðum þeirra, en rneð
stuðningi og fyrir atbeina á-
byrgari manna í þessum fé-
lögum. Emil Jónsson sagði því
það eitt sem satt er og rétt í
umræðunum hér í gær.
Læt ég svo útrætt um
þessa hluti og tel, að þessi
rök ættu að sanna að fyrr-
nefndar fullyrðingar eru ekki
á rökum reistar, öðrum svig-
urmælum andstæðinga Al-
En dónfii kjósenda verða allir að hlíia og þeim
dómi kvíðir Albýðuflokkitrinn ekki, sagði
Eggert G.' Þorsieinsson
þýðuflokksins mun svarað síð
ar í þessum umræðum.
Við íslendingar höfum stát-
að af hinum stórfelldu fram-
förum í atvinnumálum við
sjó og í sveit. &
Sjómönnum okkar er sagt
frá þeim staðreyndum við öll
möguleg tækifæri, að þeir af-
kasti margföldu magni á borð
við stéttarbræður sína með
öðrum þjóðum. Bóndinn í
sveitinni er nú búinn að ná
margföldum árangri miðað
við næstu kynslóð á undan
með tilkomu hinna stórvirku
jarðvinnsluvéla.
Er ekki svipaða framfara-
sögu að segja úr íslenzkum
handverks- og verksmiðjuiðn-
aði?
Lífskjör haldast ekki í
hendur við framleiðslu-
aukningu.
JÚ, svo sannarlega eru allt
þetta augsýnilegar staðreynd-
ir, sem allir eru sammála um
að gleðjast yfir. Hefur þessi
framleiðsluaukning þá ekki
komið almenningi til góða?
Jú, — lífskjörin hafa batnað.
En hitt er þó jafnframt stað-
reynd, að þau hafa hvergi
nærrj batnað í samræmi við
hina stórauknu framleiðslu og
ástæðan til þess er sú óhamda
verðbólga, sem gleypt hefur
óhugnanlegan hluta þess á-
góða, sem þjóðfélagið ætti að
hafa, miðað við hin stórauknu
afköst einstaklinganna.
Þessi geigvænlega verð-
bólga hefur og einnig stórlega
hindrað frekari hagnýtingu
náttúruauðæfa landsins bg
þar með ennþá meiri árangur
í aukningu framleiðslunnar.
Ákveðinn hluti hinnar stór-
auknu framleiðslu kemur af
þessum ástæðum ekki til auk-
inna skipta, þegar tekjuskipti
einstaklinganna fara fram, —
það er „dauði hluturinn“ í
hlutaskiptum þjóðfélagsins,
og eykur enn á óréttlæti
tekjuskiptingarinnar.
Stöðvun verðbólgu hrýn
asta hagsmunamál
verkalýðsins.
Gruntlvöllurinn að aukinni
framleiðslu og hagnýtingu
þeirrar aukningar er því fyrst
og fremst sá, að verðbólgti-
þróunin verði stöðvuð og síð-
an verði unnið að því að ráða
niðurlögum þeirra óheillaá-
hrifa, sem af veldi verðbólg-
unnar hefur leitt. — í dag er
þetta mikilvægasta hagsmuna
mál verkalýðssamtakanna sér
staklega og þá um leið þjóð-
arinnar allrar.
Verkalýðshreyfingin þarf
sjálf að vera virkur og já-
kvæður aðili í þeim ráðstöf-
unum sem gerðar eru til þess
að ráða hér bót á.
Ég get ímyndað mér að
ýmsir Framsóknarmenn téldu
lítið gefandi fyrir slíkan mál-
flutning nú, þar sem síðasta
þing Alþýðusambands íslands
hafi kolfellt tilmæli Her-
Eggert G. Þorsteinsson
manns Jónassonar um 1—2
mánaða frest til athugunar
þessara mála.
Engar upplýsingar frá
Hermanni.
Því er til að svara, að þing
Alþýðusambandsins felldi
þessi tilmæli Hermanns Jón-
assonar þá vegna þess ' að
hann gat ekki að eigin sögn
gefið minnstu upplýsingar um
hvað gera ætti í þessum mál-
um, eða hverjár tillögurnar
í efnahagsmálum yrðu, vegna
ósamkomulags ráðherra Fram
sóknarmanna og kommúnista
í þáverandi ríkisstjórn. Al-
þýðusambandsþingið felldi
þessa frestunarbeiðni ein-
göngu vegna þess, að þar
vildu menn ekki undirrita
víxil Hermanns Jónassonar,
án þess að fá nokkra hug-
mynd um þær tölur er á hon-
um yrðu.
Á þessu þingi ASÍ voru því
engar tillögur í efnahagsmál-
um frá ríkisstjórninni felld-
ar, einfaldlega vegna þess, að
slík tillaga var þar ekki lögð
fram.
Verðbólga kommum
æskileg.
Kommúnistar munu hins
vegar telja að slík aðild að já-
kvæðu starfi verkalýðsfélag-
anna væri nauðsynlegt ef þeir
ættu ráðherra í ríkisstjórn, en
hins vegar verður af fram-
ferði þeirra öllu að álíta, að
verðbólguþróunin sé að þeirra
dómi mjög æskileg, a. m. k. ef
þeir bera ekki ábyrgð á lands-
stjórninni. >
Kommúnistar telja lausn
efnahagsmálanna nú kauprán
— en hvers vegna lögðu þess-
ir herrar þá ekki fram raun-
hæfar tillögur til lausnar þess
um málum í stað þess að
hlaupa frá vandanum af póli-
tísku hugleysi einu og ótta
við að segja umbjóðendum
sínum sannleikann?
Islenzkum iaunþegum næg-
ir ekki að heyra heil stjórn-
málasamtök lýsa yfir and-
stöðu sinni við slík stórmál
— þeir vilja vita hið jákvæða,
hvað vilduð þið gera?
Þeirri spurningu má og
bæta við til kommúnista og
Framsóknarmanna, — þeirra,
er frá vandanum hlupu á ör-
lagastundu, hvort þeir vildu
ekki segja þjóðinni frá hvað
hefði gerzt, ef allt hefði verið
látið reka á reiðanum í við-
skilnaði þeirra, og hefði slíkt
framferði ekki verið örlagarík
asta kaupránið?
Þeirri spurningu hefur nú
verið svarað hvað viðkemur
verðlagsmálum.
Skyldi verkalýður
kommum þakklátur?
Skyldi ekki þrautlúið verka
fólk, sem á efri árum hefur
tekizt að öngla saman nokkr-
um krónum, kunna þessum
herrum þakkir fyrir hækkaða
vísitölu og eyðingu síns spari-
fjár?
Skyldi sá alltof fámenni
hópur, sem einhverja úrlausn
hefur.fengið um íbúðarlán hjá
'húsnæðismálastjórn, sem að
hálfu eru lánuð sem vísitölu-
lán (þ. e. B-lánin) ekki kunna
þessum herrum miklar þakk-
■ ir fyrir að stórhækka þessi lán
eftir lántöku án þess að aukið
fé komi í hendur viðkomandi
húsbyggjenda?
Eigum við ekki að þakka
fyrir þær afleiðingar aukinn-
ar verðbólgu og hækkaðrar
vísitölu, sem hindra gjörsam-
lega möguleika til stóriðju á
íslandi?
Nei! íslenzk alþýða og al-
menningur í landinu er stað-
ráðinn í að meta að verðleik-
um það sem þjóðinni var forð-
að frá, — í því Ijósi verður að
skoða þær aðgerðir í efnahags
malum, sem gerðar- voru unt
s. 1. áramót.
Alþýðuflokkurinn taldi sér
skylt að segja umbjóðendum
sínum sannleikann um þessi
mál sem önnur. Fyrir það að
taka ábyrga afstöðu og taka
þar við, er aðrir hlupu frá, er
Alþýðuflokknum nú legið á
hálsi af Framsóknarmönnum,
og kommúnistum.
Það kann að vera til ein-
hver hópur manna, sem kann -
betur blekkingum og villi-
kenningum og fyrir ýmsa
stjórnmálamenn hefur það
virzt auðveldara um stund að
segja þjóðinni ekki sannleik-
ann þegar erfiðleikar enr
framundan. Hið sanna hefur
komið í Ijós, og nú er brð
kjósendanna að dæma.
Rógur, níð og ranglát
kjördæmaskipan á að
nægja andstæðingum AI
þýðuflokksins til sigurs.
Það er nú síðasta haldreipi
andstæðinga Alþýðuflokksins
að ranglát kjördæmaskipan á-
samt rógi og níði um> forystu-
menn flokksins hjálpi þeim til
að koma í veg fyrir setu Al-
þýðuflíokksmanna á næsta Al-
þingi. (
Það er ykkar, kjósendur
góðir, að dæma störf Alþýðu-
flokksins fyrr og nú. Þið
verðið að meta nauðsyn þesst
að áhrifa Alþýðuflokksinsr
gæti áfram í íslenzkum þjóð-
málum og hve mikil þau áhrif
eiga að verða.
Dómi kjósendanna verða
allir að hlýta. Ég minni aðeinsi
á þau mál, sem Alþýðuflokk-
urinn hefur barizt fyrir og
náð fram og þeirri ábyrgð er
hann nú tók sér á herðar með
myndun núverandi ríkisstjóm
ar. Þess ber að gæta að öllum
þeim málum er hann hefur
fram komið, hefur hann á-
orkað fáliðaður á Alþingi. Én
bæði fyrr og síðar hafa and-
stæðingar hans ekki haft
kjark til að berjast svo gegn
st'efnu hahs í’þeim málum, að
þau hafi ekki- náð fram r.ð
ganga.
Nú, s.em fyrr, treysta and-
stæðingar hans á að rangleeti
og rógur verði þeirra banda-
maður.
Fyllið ekki þá óheilla fylk-
ingu, en verum samtaka allir
sem einn um eflingu Alþýðu-
flokksins í kosningunum n.k.
sunnudag — það er verðug-
asta svarið.
Þeim dómi kvíðir Alþýður
flokkurinn ekki.
Hvaða þjóð sfaiar
hæifa af IMÖ
í SVARI við tali Lúðvíks Jóseppssonar nm land-
helgismálið sagði Friðjón Skarphéðimssonr m. a.: „Lúðvík
sagði, að krafan uni að ræða málið inmam NATO hafi ver
ið þjóðhættuleg. Ekki er gott að vita HLVAÐA ÞJÓÐ hann
ber fyrij* brjósti, þegar hann talar nm hættu af NATO,
en VIÐ ÍSLENDINGA getur hann ekki ált í þessu máli.
NATO á þvert á móti mikinn hlut ao því, að Bretar
standa nú.einir gegn íslendingum“.
Alþýðuhlaðið — 27. júní 1959 5