Alþýðublaðið - 10.07.1959, Blaðsíða 5

fsland sem ferðamannaland.
olm mánudag
ÞESSA vikuna er skammt
stórra skipa á milli. Gripsholm
kom á mánudag og Caronia á
miSvikudag og skemmtiferða-
fólkið hefur sett svip á bæinn.
Bæjarbúar hafa líka margir
labbáð niður að höfn í kvöld-
blíðunni og fylgzt með ferðum
gesta og heimamanna út í skip
og að (!), boðnum gestum og.
óboðnum, tignum borgurum,
söngmönnum og skemmíikröft-
um.
Gripsholm er stærst skemmti
ferðaskipanna og meðal stærstu
skipa, sem hingað hafa komið.
Hæðin ofansjávar er ámóta og
Alþýðuhúsið, á sjö hæðum með
fullkomnum Iyftum, það er 631
fet á lengd og 23.190 smálestir.
Áhöfnin er 480 manns og far-
þegar litlu fleiri. Um borð eru
þægindi svo sem sundlaug, í-
þróttavöllur, konsertsalur, dans
salur, bíósalur, en sali og setu-
stofur prýða 85 D listaverk ým-
iss konar eftir unga og gamla
listamenn Svía.
„Herbergin“ eru öll við út-
vegg með stórum glugga og
hverju þeirra fylgir einkabað
— en fargjaldið? spyr kannske
einhver. Það er allt að 80—100
þúsund íslenzkar krónur fvrir
ferðalagið, sem tekur samtals
44 daga.
Siglt er.frá New York um
Reykjavík — Hammerfest —
Gautaborg — Borgundarhólm
— Helsinki — Stokkhólm —
kaupmannahöfn — Hamborg
— Ámsterdam — Antverpen —
og til baka til New York á ný.
Vegalengdin er samtals 11.762
íílur.
Hliðstæðar upplýsingar höf-
m við ekki um Caroniu eða
dn stóru skipin, en víst er um
iað, að sitthvað mun vel gert
yrir farþegana þar og aðbún-
ðurinn ekki síðri. • !
Hér á síðunni birtum við
vipmyndir af erlendu skemmti i
erðafólki — í landi. I
Þjóðverjar:
A LOFTSBRYYGGJUNNI í Reykjavíkí brezka skemmti-
ferðaskipið Caronia í baksýn. Farþegar ganga í land. Þessar tvær
konur munu vera meðal yngstu farþeganna að sögn fararstjóra
nokkurs, er taldi, að meðalaldur væri um 80 ár.
er í He
Bandaríkjamenn:
Hví er ekki sfériðj uver í Hveragerði f
oera stundum við á ferðum út-
Lendinga um landið. Látum það
vera þótt þeir spyrji fávíslega,
bað er daglegt brauð, en hitt
sr verra, þegar alvarleg vanda-
tnál koma upp eins og til dæm-
is á mánudaginn, eins og nú.
;kal frá greint málsatvikum:
Þjóðverji sat við glugga og
hafði opið. ítali sat í næsta sæti
Eyrir aftan og kvartaði um
ijóstur. Bað hann Þjóðverjann
að draga niður rúðuna, sagðist
til annars vera kominn hingað
norður til íslands heldur en að
sækja í sig lungnabólgu. Sá
Eyrrnefndi sat við sinn keip og
skoðaði landabréf, en við ítrek-
aða ósk taldi hann — ofur kur-
teislega — að ítalinn gæti þá
bara fært sig í annað sæti, og
það gerði líka fararstjórinn,
sem nú var kominn til skjal-
anna er háreistin óx. Hinn
hélt sig nú hafa borgað fyrir
ferðina í hörðum peningum og
vildi ógjarnan láta eyðileggja
fyrir sér alla ánægjuna með
annari eins frekju. Og ætlaði
hann nú að neyta réttar síns
og loka glugganum sjálfur, en.
sá fyrrnefndi slær þá á hönd
hans og sá síðarnefndi rífur nú
í hár hins, sem býst til varnar
og handalögmál upp hófust í
bifreiðinni.
Fararstjórinn reyndi að stilla
til friðar en varð ekki ágengt
fyrr en um siðir, eftir ærið har-
los og.rifið landabréf.
Nær fjörutíu farþegar munu
hafa verið í bifreiðinni og
höfðu flestir af þessu fremur
ama en kæti, nema tveir strák-
ar í aítursætinu.
Þeir hlógu.
Hvers ve-gna er gufuorkan ekki
virkjuð? spyrja útlendingar.
JTLENDA ferðafólkið, er hing
ið kemur með skemmtiferða-
;kipunum, virðist ekki almennt
lafa mikinn áhuga á landi og
rjóð, en þó er þetta misjafnt
úns og fólkið er fráhrugðið
ivert öðru. Sumir fara alls ekki
land, aðrir vilja sitja í bíln-
rm allan daginn og komast á-
iram og kæra sig Kbllótta, þótt
sinhver fararstjóri sé að tala
um Alþingi og forna frægð,
nenna ekki að labba á Lögberg
og mörgum þykir lítið til Þing-
valla koma, — en svo eru líka
Af sjónarhóli útlendinga:
Hvergi befri fararstjórar en hér
EFTIR að Alþýðublaðið hafði
leitað álits innlendu fararstjór-
anna á útlendingunum, vatt
það sínu kvæði í kross og leit-
aði hófanna um álit nokkurra
útlendinga á íslenzku farar-
stjórunum. Og ef marka má
samhljóða hrósyrði þeirra allra
má ætla,’ að þeir kunni mjög
vel við fararstjóra Ferðaskrif-
stofu ríkisins.
Útlendingarnir sögðu:
íslenzka leiðsögufólkið er á-
gætt. Hvergi betri túlkar en
hér, þetta hlýtur að vera þjóð-
inni meðfætt, því túlka er ekki
hægt að búa til. Ykkar túlkar
eru ekki eins og hljómplötur,
sem endurtaka utanbókar lærð
slagorð. Fararstjórarnir ykkar
eru hreinskilnir og svara öllu
milli himins og jarðar, ekki að-
eins staðanöfnum og ártölum —
Guði sé lof, ekki öll þessi ár-
töl. Miklu betri þykja okkur
sögurnar um prestana í gamla
daga, sem eignuðust tugi barna
og gengust þar að auki við stór-
um hóp, sem þeir ekki áttu,...
eða sagan um fangann, sem
ekki var heima í fangelsinu, en
lék fyrir dansi á skemmtistað
.... og eitt frægasta skáldið
ykkar, sem átti sjö konur og er
enn á lífi.. . eða heyrið þér ...
skildi ég það ekki rétt?
Þetta er eitthvað betra en
allir Sjeikspírarnir.
Svona eiga fararstjórar að
vera.
hinir, sem eru fullir áhuga og
spyrja og spyrja til að nota
hverja mínútu sem bezt.
Töluverður munur er á á-
hugasviði skemmtiferðafólks
eftir því frá hvaða löndum
það kemur, og samkvæmt upp-
lýsingum nokkurra fararstjóra,
sem blaðið hefur átt tal við,
virðist eftirfarandi yfirlit ekki
fjarri lagi,’ já, gefur líklega
nokkuð glögga yfirlitsmynd um
spurningar fólks eftir þjóðerni:
Þjóðverji: Hvaða bergtegund
er í Heklu?
Bandaríkjamaður: Hví er
ekki stóriðjuver í Hveragerði?
Englendingur: Hvað kostar
kílóið af kartöflum?
Skoti: Af hvaða fuglaætt er
spóinn?
Frakki: Má ég taka mynd af
yður, kæra fröken?
ítali: Og hvað gerið þið ís-
lendingar á vetrum?
„Og við verðum að vera
reiðubúin að svara öllum spurn
ingum, sem fram eru bomar,
annars stöndum við ekki í stöðu
okkar“, segir stúlka, sem leið-
beint hefur ferðafólki mörg
undanfarin sumur. Margir
spyr.ja um verðlag og kaup-
gjald, hve mikið fiskmáltíð
dagarnir dimmir í desember
en um stjórnmál er ekki spurt.
Englendignar og Skotar hafa
áhuga á fuglum og blómum, en
Þjóðverjar, sem líklega eru
fróðleiksfúsastir allra, spyrja
um bergtegundir og jarðmynd-
un, hesta og bókmenntir. Frakk
ar hlaupa um hóla og taka
myndir, en Bandaríkjamenn,
þeir, sem' nenna út úr bílun-
um, sjá hvarvetna blasa við ó-
unnin verkefni, sérstaklega í
Hveragerði. En hve hér mætti.
gera mikið! Hér mætti setja
upp ... hitt og þetta .... og svo
spurningarnar; Hvers vegna er
gufan ekki virkjuð, hví er þetta
og hitt ekki gert. Já, hvers
vegna í ósköpunum?
„Annars eru Bandaríkja-
menn líklega þægilegustu gest-
irnir, sem hingað koma, kunna
að meta, hvað vel er gert, og
við höfum það á tilfinningunni,
sð þeir vilji umfram allt borga
{Frambald á 10. síðu).
ur ekki áhuga á fornum fræð
um og fer aðeins nauðugt inn
á söfn. Þó, finnast undantekn-
ingar hér eins-og á öðru, eins
og tildæmis konurnar tvær á
myndinni hér fyrir ofan, sem
gengu upp bryggjuna, spurðu
um þjóðminjasafnið, fóru þang-
að og komu ekki aftur fvrr en
undir lokunartíma. Fyrir
nokkru var fararstjóri að sýna
gamla gripi á safninu og benti
meðal annars á gamlan stól,
sem hann kvað seinasta ka-
kosti, hverfsé vikukaup verka- ] þólska biskupinn á íslandi hafa
manns, og hve há séu ráðherra- i átt. „Einmit.t það“, sagði ein-
Útíendingar á Sslandi:
Vilja ekki skoða söfn
miklu fremur trönur
SKEMMTIFERHAFÓLK hef-1 mörgum þykir gaman að hand-
launin,. um stéttaskiptingu
siálfsmorð, bókakaup, utan-
hjónabandsbörn, ungbarna-
dauða réttindi kvenna, meðal-
hver í hópnum, „þessi, sem var
hálshöggvinn á miðri 16. öld?“
Konur sýna töluverðan áhuga
á gömlum heimilistækjum,
hita í janúar og „hve lengi erul eins og straukeflasafninu, og
fjatla gömul drykkjarhorn,
tóbakspunga og kolatýrur, en
aska skilja þeir ekki nema eft-
ir útskýringar. Um fífukveiki
þykir þeim hins vegar fróðiegt
að heyra og þar með er víst
upptaiið allt, sem óbreyttir er-
lendir ferðamenn kæra sig um
að skoða á íslenzkum söfnum.
Þá vilja þeir miklu heldui'
halda suður á Valhúsahæð og
líta 4 fisktrönur. Mörgum þyk-
ir reglulegur matur í því og
spyrja ekki ósjaldan um upp-
skriftina, og' þykir víst forvitni
legt að láta hugann reika suð-
ur til svertingjalanda, þar sem
íslenzka skreiðin er herra-
mannsmatur á hvers manns
borði.
Alþýðublaðið — 10. júlí 1959 £