Alþýðublaðið - 10.07.1959, Blaðsíða 11

Reneé Shann:
mig og mér fannst að' hún
tryði ekki því, sem ég sagði.
Mér lá við að reiðast, en svo
minntist ég þess að Caroline
hafði alltaf verið efagjörn og
haldið því fram að ég væri of
trúgjörn. Mig langaði til að
sPyrja hvers konar manni
hún héldi að ég væri gift.
Steve. elskaði mig, hann leit
ekki við annarri konu. Alveg
eins og ég elskaði hann og leit
ekki á annan mann. Þannig
hafði það alltaf verið síðan
við hittumst.
„Sýndu mér húsið, Jenný.
Það er svo hlýlegt og indælt".
Ég sýndi henni það stolt.
Húsið okkar var ekki eins
stórt og glæsilegt og Caroline
var vön, en okkur Steve hafði
heppnast að gera það heimil-
islegt. Fólkið ,sem í því bjó
var hamingjusamt og sú ham
ingja endurvarpaðist á þá,
Sem heimsóttu okkur.
,,Ég hef ekkert borðað enn-
þá og það vona ég að þú hafir
ekki heldur11, sagði ég, þegar
við komum að setustofunni
aftur og ég helti í glas fyrir
hana sherry úr dýrmætri
flösku, sem móðir mín hafði
gefið mér.
,,Skál!“ sagði ég og lvfti
glasinu. „Nú borðum við, Caro
line, og svo getur þú sagt mér
hvað hefur 'komið fyrir“.
„Ekki get ég sagt að ég sé
svöng, en ég borða með þér,
en góða hafðu ekkert fyrir
mér“.
Ég hafði ekkert fyrir og
mér fannst gaman að sýna
Caroline hvað ég gat. Ég lagði
mig alltaf fram með matinn,
þó hann væri óbrotinn. Þetta
kv‘ld var ég með salat með
franskri sósu, kartöflusalatið
mitt, sem alitaf var jafn gott
og kalda skinku og tungu.
Caroline hafði sagt að hún
væri ekki svöng, en það gladdi
mig að sjá, hve mikið hún
borðaði og það var greinilegt
að hún kunni vel að meta
matinn.
Og meðan við vorum að
borða sagði hún mév sína
hryggilegu sögu. Ég hugsaði
með sjálfri mér meðan ég
hlustaði á bitra rödd hennar,
að þetta væri það, sem kæmi
fyrir svo marga. Svo að segja
frá byrjun hafði hún skilið
að hjónaband hennar var mis
skilningur frá upphafi til
enda. Það hafði aðeins byggst
á gagnkvæmum kynhrifum,
engu öðru. Og það leið ekki á
löngu áður en þau hrif fóru
að dvína. John hafði leitað
eftir öðrum miðum og hún
hafði gert það sama. Þau
hófðu rifis^ biturlega og sætzt
á eftir, en að lokum rifust þau
aðeins.
„En hvers vegna Skil,duð
þið ekki fyrr?“ spurði ég.
Caroline sagðist oft hafa
hugleitt það sjálf. MeðaLunn-
ars hefði það verið vegna þess
að hún hefði ekki viljað
hrvggja fiölskyldu sína heima
í Englandi os svo hefði hún
ekki viljað viðurkenna ósigur
sinn. Hún skildi núna að það
hafði verið heimskulegt af
henni. En að lokum gat hún
ekki annað en farið frá hon-
um. Það var vegna þes£ að
síðasta ástmær hans, hvít
kona frá Jamaica hafði alls
ekki verið jafn hvít og hann
vildi vera láta.
„Þetta var allt hræðilegur
misskilningur og því íyrr sem
éy losna við hann því betra.
Ég fer til lörfræðingsins hans
pappa á morgun og fyrst allt
er eins og það er, ætti ekki að
standa á neinu“.
,.Kæra Caroline, en. hvað
þetta var leiðinlegt“, sagði ég
aumkvandi. „Hvað ætlarðu
að gera?“
,<Það veit ég ekki almenni-
lega. Ég hef hugsað mér að
gera eit+hvað. Þú mátt ekki
gleyma því að ég er útlærð
skrifstofustúlka og varla hef
ég gleymt öllu því sem við
lærðum“. *
„Það hefurðu áreiðanlega!
Ég efast um að ég gæti Skrif-
að eitt verzlunarbréf lengur“.
„Þá verð ég að læra það
upp á nýtt, ég sé nú til. Ekki
skortir mig fé, John verður
að borga mér mikið og svo
hef ég það, sem ég fæ hjá
pabba, en mig langar ekki til
að flækjast um og hafa ekk-
ert að gera“.
„Er enginn karlmaður í
þínu lífi núna?“ spurði ég til
að reyna hana.
„Margir, en enginn ákvéð-
inn. Brennt barn og svo fram-
vegis“. -
Hún sat með hendurnar
knýttar um hnén og ég skildi
að glaðværð hennar var upp-
gerð. Innst inni syrgðí hún
7'5~5‘ Copyright P |. B Box 6 CopenhagerrV^'
6BAHNARNIB „Úr þv£ að þú ert á annað borð
vaknaður, getur þu hjalpað mér að
safna brotunum saman.“
misheppnað hjónaband sitt og
öfundaði mig og ég vorkenndi
henni.
„Þetta var kannske allt mér
að kenna“, sagði hún hugs-
andi. „Þú veizt hvað ég er
eigingjörn. Það er hátíðlegt
að segja það, en í hjónabandi
verður maður að-gefa og gefa.
Við John vildum bæði taka á
mófi“.
Ég hugsaði um okkur Steve.
Ég vonaði að við vildum gefa.
Að minnsta kosti vildi hann
það.
Hún reisti sig snöggt upp
og varpaði leiðindunum frá
sér. __
„Ég skal segja þér dálítið,
Jenny. Héðan í frá ætla ég
að skemmta mér. í fvrsta sinn
í fimm ár er ég frjáls og eng-
um háð. Ég þarf ekki að taka
tillit til neins. Ég þarf aldrei
framar að vakna á morgnana
og velta því fyrir mér hvort
rifrildið þennan dag verði
erfitt eða ekki!“
„yar það svo/slæmt?“
„O, já. Við vorum eins og
hundur og köttur“. Hún
horfði hugsandi á mig. „Hef-
ur þú verið hamingjusöm?
Síðan bú giftir big, á ég við“.
Ég fullvissaði hana um að
svo hefði verið og és hugs-
aði um það hvað bað væri
óréttlátt að ég væri hamingju
sömn og hún svona óhamingju
söm.
„Aldrei rifrildi eða mis-
sátt?“
„Aldrei neitt að ráði, guði
sé lof“.
„Hvernig kemur tengda-
fjölskyldunum saman?“
„Þau hittast aldrei“.
„Ég gæti vel skilið að þar
yrði eitthvað að“.
Já. ég vissi að bað gat skeð.
En fiölskylda mín hafði kom-
ið frara af fyllstu tillitssemi.
Það skapaði erfiðleika til að
bvrja með að foreldrar mínir
voru ríkir og foreldrar Steve
fátækir, sumpart vegna þess
að Steve fannst hann minni
maðu fyrir vikið. Og fjöl-
skvlda hans hafði all+af verið
eins og á verði gagnvart mér,
eins og þau byggjust við að
ég gagnrýndi þau. Satt að
segja kunni ég mjög vel við
þau og virti þau sakir vinnu-
semi beirra.
„Færð bú peninga hjá
pabba þínum?“ spurði Carol-
ine.
„Vitanlega ekki.S'teye hefði
ekki levft það þó pabbi hefði
vilinð bað“.
„Skrýtið! John átti fullt af
peningum og ég er viss um,
að honum hefði aldrej komið
til hugar að mótmæla bví að
pabbi gæfi mér hitt 0g betta“.
„Einmitt vegna þess. Steve
á enga peninga og hann er
mjög stoltur. Hann segist einn
bera ábyrgð á okkur Nicky
og bað kostar roikið að síá fvr
ir konu og barni nú á tímum
eins og bú veizt“.
,.En hann roá bara bakka
fvrir að fá eitthvað aukalegt.
Svö að þú gætir klætt ykkur
Nrokv“.
Ég hristi höfuðið og hallaði
mér fraro til að leggja við á
eldinn. Ég óskaði bess við og
við að Steve væri ekki svo
stoltur að neita að taka við
peningum, bó að ég iafnframt
virti hann fyrir bað.
„En finnst þér það ekki
andstyggilegt að vera alveg
háð Steve? Sérstaklega fyrst
hann, eins og þú segir, er ekki
vel stæður".
„Nei, það dettur mér aldr-
ei í hug“. Ég brosti. „Mér er
sama þó ég hafi ekki mikla
peninga“.
„Það hefði ég ekki getað
þolað“.
„Jú, ef þú hefðir elskað
manninn , þinn“, svaraði ég
blíðlega.
„Kannske hefur þú á réttu
að standa. En ég efast um
það. Ég þarf greinilega meiri
lúxus en þú. Ég vil láta fara
vel um mig, fá falleg föt og
ferðast á fyrsta farrými“.
Það vildi ég líka, en það S
var ekki þýðingarmest. Það p
var ekkert hjá Steve og Nicky $
og ást minni á þeim. Þó
Steve ynni hæsta vinninginn
á morgun, hugsaði ég, þá yrði
líf mitt aðeins þægilegra en K
ekki hamingjusamara. g
Caroline leit á klukkuna, §;
hún var tíu.
„Hvenær heldurðu að Steve
komi? Mig langar til að sjá
hann. Ekki vegna bess að það
hafi ekki verið þægilegt að
sitja hérna og tala við þig,
heldur vegna þess að það er
svo langt síðan ég hef séð
hann“.
„Ég veit ekki hvenær hann
kemur, en það hlýtur að verða
bráðlega“.
„Þá si+ ég dálítið lengur.
Þú sagðir roér hvar hann
vinnur og ég held að ég bekki
dóttur forstiórans. Er Harker
ekki forstjóri? Kit Harker var
á Jamaica í fyrra.
„Það getur vel verið. Hún
ferðast mikið“.
„Mjög áberandi, með eld-
rautt hár?“
„Passar. Ég þekki hana
ekki, en ég hef séð hana í
boðum í verksmiðiunni.“
„John leizt vel á hana, en
hún vildi hann ekki. Honum
var sparkað út úr biðröðinni.
Þessi stelna hefur svo sannar-
lega eitthvafi að svna. Jenny,
þakkaðu Guði fyrir að bú ert
ekki gift manni. sem hleypur
á eftir stelnum. Þegar ég hug
leiði bað, hvernig John hag-
aði sér —“
„Hugsaðu ekki um það“,
sagði ég. „Horfðu fram en
ekki aftur“.
Klukkan sló ellefu og Carol
ine teygði sig og gevsnaði.
„Ég hef sofið svo illa síðan
ég kom og mamroa hefur á-
hyggjur af mér. Það er víst
bezt að ég komi roér heim“.
Mér fannst leiðinlegt að
hún varð að fara. Ég hefði
getað talað við hana alla nótt-
ina.
„Komdu bráðum aftur og
borðaðu með okkur Steve, þú
verður að hit+a Nickv“.
„Já. bað vil ég giarnan. Ég
skal hringia til bín“.
Ég horfði á eftir henni beg-
ar hún ók á brott 0» ég fann
sárt til með henni. Ég revndi
að setja mig i hennar spor, en
það var svo ógurlegt að ég
flýtti mér að hætta. M°ð þakk
læti sannfærði ég siálfa mig
um að það sem kom fvrir
Coroline gæti ekki komið fyr-
ir roig.
Ég þvoði upp og lagaði til
í setustofunni, di'ó glugga-
tiöldin frá og ráfaði um. Ég
kíkti inn til Nickv en hann
svaf vært. Ég háttaði mig og
bjóst við að hevra í bílnum
hans Steve á hverri stundu.
Ég var svo einmana og ég
saknaði hans svo mikið. Ég
var orðin hrædd um hann.
Ég lagðist niður 0g revndi
að lesa. en á mínútu fresti leit
ég á vekjaraklukkuna á nátt-
flugvéiarnars
Flugfélag- íslands.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin Hrímfaxi fer til
Glasgow og Kaupmannahafn-
ar kl. 8 í dag. Væntanleg áft-
ur til Reykjavíkur kl. 22.40 f
kvöld. Flugvélin fer til Osló-
ar, Kaupmannahafnar og
Hamborgar kl. 10 í fyrramál-
ið. Millilandaflugvélin Gull-
faxi fer il Glasgow og Kaup
mannahafnar kl. 8 í fyrra-
málið. Innanlandsflug; í dag
er áælað að fljúga il Akureyr
ar (2 ferðir), Egilsstaða, Fag
urhólsmýrar, Flateyrar,
Hólmavíkur, Hornafjarðar,
ísafjarðar, Kirkjubæjar-
klausturs, Vestmannaeyja (2
ferðir) og Þingeyrar. Á morg
un er áætlað að fljúga til Ak
ureyrar (2 ferðir), Blöndu-
óss, Egilsstaða; Húsavíkur,
ísafjarðar,, Sauðárkróks,
Skógasands og Vestmanna-
eyja (2 ferðir).
Sklpíns
Ríkisskip.
Hekla fer frá Reykjavík
kl. 18 á morgun til Norður-
landa. Esja er á Vestfjörðum
á norðurleið. Herðubreið fór
frá Reykjavík í gær austur
um land í hringferð. Skjald-
breið er í Reykjavík. Þyrill
er í Reykjavík. Helgi Helga-
son fer frá Reykjavík í dag
til Vestmannaeyja.
Skipadeild SÍS.
Hcassafell er í Rotterdam.
Arnarfell er í Reykjavík.
Jökulfell lestar á Faxaflóa-
höfnum. Dísarfell fer vænt-
anlega frá Rostock áleiðis til
Áhus og Stettin í dag. Litla-
fell er á leið til Reykjavíkur
frá Vestfjarðahöfnum. Helga
fell er væntanlegt til Umbá á
morgun. Hamrafell fór frá
Arúba 6. þ. m. áleiðis til fs-
lands.
Eimskip.
Dettifoss fór frá Malmö
6/7 til Leningrad, Hamborg-
ar og Noregs. Fjallfoss fór frá
Dublin 7/7 til Hull, Hamborg
ar, Antwerpen og Rotterdam.
Goðafoss kom til Reykjávík-
ur 6/7 frá Hull. Gullfoss kom
til Kaupmannahafnar í gær-
morgun frá Leith. Lagarfoss
kom til New York 8/7 frá
Reykjavík. Rekjafoss fór frá
Rotterdam 8/7 til Haugesund,
Flekkefjord og Bergen og það
an til íslands. Selfoss fór frá
Ventspils 8/7 til Leningrad,
Kotka, Gdynia og Gautaborg
ar. Tröllafoss kom til Reykja
víkur 6/7 frá New York.
Tungufoss fór frá Reykjavík
í gær til Gufupess. Dranga-
jökull fór frá Rostock 8/7 til
Hamborgár og Reykjavík/r.
Framhald af 9. síðu.
Langstökk:
Ingvar Hallsteinsson, H, 6,20
Unnar Jónsson, K, 5,94
Egill Friðleifsson, H, 5,77
Friðbjörn Guðmundsson, K, 5,40
Þrístökk:
Kristján Stefánsson, H, 12,74
Egill Friðleifsson, H, 12,03
Unnar Jónsson, K, 11,83
Arthúr Ólafsson, K, 11,70
„ Sleggjukast;
Ólafur Þórarinsson, H, 38,38
Ármann J. Lárusson, K, 28,53
Ingvar Hallsteinsson, H, 27,90
Ingvi Guðmundsson, K.
4x100 m. bo'ðhlaup:
Hafnarfjörður ............. 46,5
Kópavogur ..................49,9
Alþýðublaðið — 10. júlí 1959 JJ