Alþýðublaðið - 16.07.1959, Blaðsíða 10

Alþýðublaðið - 16.07.1959, Blaðsíða 10
V. * Er ekki mælirinn fullur? GREIN séra Jóhanns Hann- essonar í Alþýðublaðinu þann 9. þ.m. hlýtur að vek.ia hryggð og viðbjóð í senn hjá öllum hugsandi og heilbrigðum mönnum. Það er vægast sagt Ijót lýsing, en ekki efa ég, að þar sé ekki skýrt rétt frá og ekki gert meira úr en er. En svona er þá menningin hjá okkur í dag. Við horfum upp á að okkar helgasti blettur er traðkaður og svívirtur af vit- firrtum dýrum, sem kalla sig menn og af menningarþjóð- um komnir. Án þess að gera neitt til að reka þennan lýð burt úr þjóðgarðinum. Ég skil ekkert í að forfeður okkar frá Sturlungaöjd sky.ldu geta leg- ið kyrrir í gröfum sínum. En nú er mælirinn fullur og nóg komið. Það verður að banna hermönnum aðgang að þjóðgarðinum og allt drykkju svalj þar og stórsekta þá, sem það brjóta. Sömuleiðis þarf að setja reglugerð um umgengni og þrifnað á tjaldstæðum og beita sektum, ef út af er brugðið. Ég dvaldist 1957 á þrem stærstu þjóðgörðum Bandaríkjanna. Þar var sú reglusemi og þrifnaður á öll- um sviðum, sem bezt verður á kosið hjá þessum þúsundum af öllum þjóðum, sem þarna voru að hvíla sig og skemmta sér. Sjálfsagt hafa verið þarna eftirlitsmenn, en þeir voru ekki þekktir frá öðrum. Ekki mátti skilja eftir vindlings- stubb á tjaldstað, allt rusl var borið í öskutunnur, sem nóg var af. Maður gat sofið róleg- ur aila nóttina í svarta myrkri án þess að vera truflaður af hávaða eða öðru. Slíkt er ekki hægt að segja um okkar þjóð- garð eftir því sem sögui> herma og allir vita. Þar kvað ekki vera svefnsamt fyrir næturgesti, einkanlega um helgar. Einn ljótur ávani hjá okkur, sem getur og hefur valdið slysum á mönnum og skepnum, en það er þegar fólk sem ferðast í bílum úti á þjóð- vegunum, er að grýta flösk- um og öðru rusli út um bíl- gluggana. Slíkum ósið er hægt að kippa í lag á skömm- um tíma með tvennu móti: aukinni vegalögreglu og há- um sektum. í Bandaríkjunum er 100 dollara sekt við að henda flöskum eða öðru rusli út úr bílum á vegum úti. Næsti bílstjóri, sem æki á eft- ir þeim, sem það gerði, mundi samstundis taka númerið á þeim seku og kæra á næstu benzínstöð, sem hringir í bíl vegalögreglunnar, er innan stundar hremmir þann seka og sektar. Þeir bílstjórar, sem ekki kæra, þótt þeir sjái að lögbrot er framið, geta átt á hættu að vera kærðir sjálfir sem meðsekir, ef þriðji aðili sér til. Hvað er á móti því að setja þessi lög hér? Þurfum við alltaf að vera tugi ára á eftir öðrum þjóðum að kippa í lag því, sem betur má fara? Ætli fólk á vegum úti mundi ekki hugsa sig um áður en það kastaði rusli út um glugg- ana, ef það ætti von á 1600 króna sekt? Þá mundi þetta komast upp í vana hjá fólki og árangurinn koma í ljós. Aðeins að hafa ruslakörfu í bílnum og losa hana á ben- zínstöðvunum, sem auðvitað hafa öskutunnur, þótt ég hafi ekki séð þær hér. En úr því að minnzt er á þrifna0 og snú- ið heim frá þjóðgarðinum, má ekki gleyma garminum hon- um Katli, en það er höfuð- borgin okkar, Reykjavík. Ár eftir ár er varið úr bæjar- sjóði milljónum króna til gatna- og gangstéttahreinsun- ar. Flokkar manna með frum- stæðustu tæki strita kófsveitt ir við að fjarlægja ruslið, sem eins og rignir úr loftinu, því að aldrei sér högg á vatni. Appelsínuberki og banana- hýði er dreift um gangstétt- irnar, svo að mikil slysahætta stafar af. Bréfarusl fýkur eins og skæðadrífa framan í veg- farendur ef hreyfir vind. En yfir öllum þessum ósköpum stendur þæjarstjórn og allar nefndir og ráð, sem þessi ó- sköp heyra undir, ásamt Fegrunarfélaginu, algerlega ráðþrota. Eitt sinn var þó tek- in rögg á sig og festar rusla- körfur á ljósastaura og átti nú að venja bæjarbúa á þrifn að og aukna menningu. En bæjarbúar hafa víst misskilið þessa viðleitni, því að körf- urnar voru strax stórskemmd- ar eða rifnar niður á nætur- þeli, þegar lögreglan hafði í öðru að snúast en að líta eftir ruslakörfum. Svo fór um sjó- ferð þá. Síðan hafa hæjarbúar ekki þurft að leggja á sig það erfiði, að leita þessar körfur uppi, ef þeir hafa þurft að losa sig við ru'sl, enda þótt kannske sé ein og ein á sínum stað enn, En hvernig stendur svo á því, að í milljónaborgum er- lendis sést ekki vindlingsþút- ur eða bréftætla á götum eða gangstéttum, en þó sjást aldr- ei neinir götusóparar? Ráðn- ingu þessarar gátu. ætla ég borgarstjóranum okkar að gefa bæjarbúum. Því að ég veit að hann er vel fær um það, eða ég geri það síðar. Það geta allir verið sammála um það, að hér þarf mörgu að kippa í lag hvað hreinlæti og.umgengni viðkemur, og það duga engin vettlingatök eða vangaveltur. Nógu strang ar reglur og háar fjársektir á meðan fólk er að vepjast af þessum skrílshætti og sóða- skap, bæði í þjóðgarðinum og hér í höfuðborginni. En fyrst af öllu verður að krefjast þess, að hreinsað verði til í þjóðgarðinum og sjá svo um að slíkt endurtaki sig ekki. V. Stefánsson. Jarðarför STEFÁNS ÞORLÁKSSONAR, fyrrv. hreppstjóra Reykjadal. Mosfeilssveit, fer fram laugardaginn 18. þ. m. Húskveðja að Reykjadal kl. 1,30 e. h. Sætaferð frá B.S.Í. að Lágafelli kl. 2 e. h. Jarðsett verður að Mosfelli. Sigurður N. Jakobsson. Peysan í íréitunum Framhald af 3. síðu. ieyft sér hingað til, bví að ekki var aðeins um erlent heiti að ræða, — og það erum við út af fyrir sig ekki að lasta að þessu sinni, ■—■ heldur það, að auglýst skulli jafnframt, að varan sé ítölsk, Það eru ósann indi. Sömuleiðis um efnið. — Hvort sniðið sé upprunnið í Ítalíu, er okkur ókunnugt. Og það skiptir ekki máli, því að þao stóð hvorki í auglýsingum né á merkjum peysunnar. Sé efazt um, að um hreina blekk ingu hafi verið ða ræða skulu menn spyrja fólk, hvað það haii haldið um hina augiýstu peysu, áður en Neytendasam- tokin gáfu þær upplýsingar, sem seljanda ber að gefa eða a. m. k. að þegja þá alveg um þau atriði, sem algengasí er. Að sjálfs/>gðu er ekki verið að veitast ,að neinum af öðr- um ástæðum en þeim, sem ég sagði í upphafi. Enginn stjórn armeðlima þekkti neinn aðila að umræddri peysu. En til lít- ils erum við að vinna að hags- munamálum neytenda, ef við horfum aðgerðarlausir á svo hróplega blekkingu. Það er einnig margtekið fram, að við erum á engan hátt að dæma vöruna, heldur söluaðferðina. Við ætlum alls ekki að gera annað en það að birta umrædd ar upplýsingar um peysuna, en þegar haldið er áfram að auglýsa peysuna á nákvæm- lega samg. hátt og áður, þá var ekki nema um eitt svar að ræða við þeirri ósvífm, og það gáfum við í gær! Ég hef engan hitt ennþá, sem ekki hefur fundizt það sjálfsagt". Hjólbarðar 650x16 600x15 590x15 560x15 550x15 640x13 Barðinn hf. Skúlagötu 40 og Varðarhúsinu við Tryggvagötu. Randers Rebslaaeri Sísal fiskilínur og kaðlar. Manillakaðlar, grastóg og stálvírar. Kristján Ó. Skagfjörö Tryggvagötu 4, Reykjavík. Sími 24-120. Torgsalan Laugavegi 63. Hefi fengið hin vinsælu 10 kr. blómahúnt — Mikið úrval af pottablómum, mjög ódýrt Fallegar blómstrandi plöntur í altankassa og á leiði. Torgsalan, Laugavegi 63 Sími 16990. Rafvirkjar Starf eftirlitsmanns raflagna hjá Rafveitu Akraness er laust til umsóknar. — Umsókn- arfrestur er til 1. ágúst n.k. Nánari upplýsingar veittar á skrifstofu rafveitunnar. Rafveita Akraness. Opnar daglega kl. 8,30 árd. Almennar veitingar allan daginn. Ódýr ög vistlegur matsölustaður. Reynið viðskiptin. INGOLFS-CAFE s s s s s s s s s s s s s s s s s * s s s 10 16. júlí 1959 — AlþýðublaSið

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.