Alþýðublaðið - 08.08.1959, Page 6

jiiiiiiiiiiiimimiiiiiiimiimiiimiimmmiimimiiimimmiiimmiiiimmmiiiiiiimmmimiimmiiiij
I STC'ÐUMÆLAR FYRIR HUNDA I
LONDON hefur sín
umferðarvandamál —
eins og aðrar borgir.
Eitt af þeim er til
dæmis kjölturakkarn-
ir, sem eru firna al-
gengir með Bretum og
Bretar bregða sér
varla í búð eftir pakka
af Players, án þess að
hafa hvuttann með sér
— Þetta veldur geysi-
legum umferðartrufl-
unum, sérstaklega
meðal gangandi fólks
á g'angstéttunum. Auk
þess hafa orðið brögð
að því öðru hvoru, að
hundar hafa skyndi-
lega varpað sínu
menningarlega upp-
eldi fyrir borð og sýnt
snöggvast sitt upp-
runalega eðli og glefs-
að í buxnaskálm eða
nælonsokk.
Nú hefur komið
fram góð hugmynd til
þess að leysa þetta
vandamál. Hún er á
þá leið, að koma á fót
sem víðast í mestu um
ferðahverfum Lundún
arborgar svæðum með
stöðumælum fyrir
hunda. Eigendur geta
bundið þar hver sinn
ihvutta — (auð'vdtað
þurfa þeir að borga
stöðumælagjald) ■—
og þar getur hann ver
ið á vísum stað, meðan
eigandinn stendur í út
réttingum sínum.
Hugmyndin hefur
þegar fengið byr und-
ir báða vængi og verð
ur að líkindum fram-
kvæmd.
iimiuiimiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiHi
í UKRANIU er til ná-
kvæm eftirlíking af lítilli,
amerískri borg. Þar eru
meira en 1000 rússneskir
stúdentar þjálfaðir til
njósnastarfsemi í Bandaríkj
unum, samkvæmt upplýsing
um sænska hertímaritsins
„Kontakt med Hæren".
Nemendurnir, sem þjálf-
aðir eru í njósnum í þess-
ari eftirlíkingu af amerískri
borg lifa fullkomlega upp á
amerískan máta. Þeir fá
máltíðir sínar framreiddar
á mjólkurbörum og veitinga
húsum, þar sem allur matur
er búinn til eftir 100% ame
rískri uppskrift. Kvikmynd
irnar, sem nemendurnir sjá
eru eingöngu Hollywood-
kvikmyndir og í verzlunum
eru eingöngu amerískar vör
ur á boðstólum. Nemendurn
ir aka um borgareftirlíking
una í gljáandi dollaragrín-
um og umferðarreglurnar,
sem gilda eru nákvæmlega
eins og hjá Ameríkönum.
Hið fyrsta, sem nemend-
urnir eru látnir einbeita
sér að, er að læra amerískt
talmál, eða ,,slang“ eins og
það er kallað. Þeir verða að
kunna það til fullnustu. —
Þeir læra rækilega sögu
Bandaríkjanna og í frítím-
um sínum eru þeir þjálfað-
ir í samræðum um „base-
ball“ og nýjustu kjafta- og
hneykslissögur af leikara-
fólki og öðrum átrúnaðar-
goðum í Ameríku. Og auð-
vitað verða þeir að vita
nákvæmlega hver er með
hverri í Hollywood. Annars
getur farið illa fyrir þeim
á prófinu.
Nemendur til þessarar
þjálfunar eru valdir mjög
vandlega úr hópi hinna
allra duglegustu af rúss-
neskum stúdentum. Námið
er engan veginn létt, eins
og gefur að skilja og því
verður þar af leiðandi ekki
hespað af á nokkrum árum.
Það stendur nefnilega yfir
í hvorki meira né minna en
10 ár. En þegar útskrifaðir
nemendur koma til Banda-
ríkjanna þá eru þeir líka
öllum hnútum kunnugir og
fullkomlega færir um að
inna af hendi þau verkefni,
sem fyrir þá eru lögð.
AiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiirniiiiiiiiiiiiiiiiiiinMimiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiir
ÞESSAR ungu og fögru
dömur eru nauðalíkar eins
og sjá má, enda eru þær
tvíburar — og eiga allir,
sem þurfa að umgangast
þær í hinum mestu vandræð
um með að þekkja þær í
sundur.
Þær hafa það sér til ágæt-
is að vera hvort tveggja í
senn dansmeyjar og söng-
konur og í sumar hafa þær
skemmt í Lido — ekki Lido
hans Tolla í Síld og fisk —
heldur sjálfu Lido í París.
Ellen og Alice Kessler
heita þær og hafa alla tíð
verið saman, enda samrýmd
ar í hæsta máta, eins og tví-
burum er gjarnt. í haust
ætla þær að yfirgefa borg
gleðinnar París með þeim
ummælum, að það sé dásam
legasti staðurinn á jarðar-
kringlunni. Þær eru ráðnar
til þess að leika og syngja í
sinni fyrstu kvikmynd og
heitir hún „La Paloma“.
Þær ætla að halda áfram
að syngja og dansa og
skemmta sér og vera lausar
og liðugar.
— Ekkert getur bundið
okkur segja þær, —- nema
ástin, hvenær sem henni
þóknast nú að vitja okkar.
En þá er líka öllu þessu
standi lokið.
FYRIR framan eina af
verðmætustu myndunum í
listasafni Grenobles stóð
gamall, lávaxinn maður. í
annarri hendinni hélt hann
á pensli, en í hinni á mál-
arabretti.
Einn af safnvörðunum
kom auga á gamla manninn,
þar sem hann var að byrja
að mála ofan í listaverkið í
hórninu hægra megin. Hann
er góður þessi, hugsaði vörð
urinn, — að ætla sér að fara
að betrumbæta sjálfan Bonn
ard! Hann gekk hröðum
og ákveðnum skrefum til
gamla mannsins, tók í
hnakkadrambið á honum og
jós yfir hann blóðugum
skömmum og svívirðingum
fyrir svo glæpsamlegan
verknað að eyðileggja ómet
anlegt listaverk. Gamli mað
urinn reyndi að malda í mó
inn, en ofsi varðarins var
slíkur, að enginn bönd
héldu honum: Hann fór þeg
ar í stað til næstu lögreglu-
stöðvar með gamlingjann í
eftirdragi.
Þar komst það upp eftir
nokkra mínútna viðræður,
að gamil maðurinn var eng-
inn annar en hinn frægi list
málari — sjálfur Bonnard.
Bonnard hefur alla tíð ver-
ið mjög vandvirkur málari
og er seint orðinn fullá-
nægður með verk sín. Hann
getur þess vegna aldrei stillt
sig, ef hann sér mynd eftir
sjálfan sig og finnst, að eitt
hvað mætti betur fara, —
að grípa pensilinn og lag-
færa það. Og það var ein-
mitt það, sem hann var að
gera í þessu tilfelli. —
★
Satt er orðið
^ LÖNG ævi er kannski
ekki nógu góð, — en
góð ævi er hins vegar nógu
löng.
Benjamin Franklin.
oOo
•fpri-i’—-r pj i -T—rr pi
.jL. RÁÐIÐ til þess að vera’
leiðinlegur er — að
segja allt.
Voltaire.
oOo
JL ENGINN læknir getur
fengið konu til þess að
megra sig á eins fljótan hátt
og sundfötin hennar síðan í
H.P.
oOo
JL- MARGIR fara í langt
ferðalag til þess að
gleyma einhverju — og þeg
ar þeir opna ferðatöskuna
sína, komast þeir að raun
um, að það hafa þeir svo
sannarlega gert.
H.C.
oOo
- SUMARIÐ er sú árstíð,
þegar of heitt er til að
ra það, sem var of kalt
að gera í vetur.
— M.M.
oOo
JL EF ÉG hef græna grein
í hjarta mínu, þá mun
söngfuglinn koma til mín.
Kínverskur málsháttur.
HKINN við kinn dansa þau, kvikmy
konan Kim Novak og hinn trúfasti i
hennar, Marino Bandini. Myndin f
í Róm í sumar. Róm var ekki eina bor
Kim Novak gisti í sumar og Bandini v
ur ekki hinn eini, sem naut návistar
arinnar. í París átti hún til dæmis stefnumót v
Grant og Anthony Quinn, samkvæmt heimildum b
Það er ekki margt sem fer framhjá blaðamönnum
ar um frægt fólk er að ræða! — En Kim Novah
mana, þrátt fyrir allt.
LEIK
Marily
gefur
versku
um ek!
ir, — ef dæma
ir myndinni. Hú
ist leika sér að því ;
í lausu lofti og haf;
ir leikið það áður.
inn gekk jú á vat
þetta hlyti að telja;
legra afrek, ef satt
Og því miður er þv
varið, að leikkona
gera ósköp venjuleí
spennandi loftfimle
ar. Hins vegar gá
ekki staðist freistir
snúið myndinni vi?
að lesendur gætu
fagra andlit Marilj
•— án þess að þurfa
blaðinu við.
☆
BANCRAFT hefur náð
yfirtökunum í slagsmálun-
um við Frans, og Sommer-
ville lávarður slæst í leikinn
og þvingar Frans til þess að
sleppa byssu sinni með því
að ota byssuhlaupi að hon-
um. „Þú varst ekki mjög
heppinn að þessu sinni, ungi
maður“, segir hann og glott
ir. „En þú hefur' nú samt
leikið hlutverk þitt prýði-
lega. Þú reiknaðir bara ekki
með því, að í fyrsta flokks
enskri höll er ævinlega
þjónn, sem kemur náttúr-
lega á réttu augn
ha ha.“ •— Lávarði
að hann hefur ekl
að gera að gamn:
Scotíand Yard hei
g »8. ágúst 1959 — Alþýðublaðið