Alþýðublaðið - 27.08.1959, Qupperneq 11

niiiiiiiiiiiiiiiKiimMiiiiiiiiuiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
6. dagur
niiiuiuiliuiliiMMiiMiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiniiiiiiiiiti
yðar sé þar.“
Það var furðulegt en einnig
-spennandi ,að sjá hvað hann
breyttist fljótt. Og aftur datt
henni í hug, að hann væri sá
mest athyglisverðj og aðlað-
andi maður, sem hún hafði
kynnst. Og skyndilega datt
henni dálítið j hug, sem í fyrst
unni var ósennilegt, en seinna
sennilegt. Gat það verið, að
þessi hái glæsilegi maður væri
„Riddarinn“? Sumt af orðum
hans gátu bent til þess. Hann
hafði gefið í skyn, að hann
ynni ekki venjulega vinnu, en
það sem hann gerði væri þýð-
ingarmikið fyrir fjöldann. Og
hann hafði talað um kommún-
istana eins og þeir væru per-
sónúlegir fjandmenn hans.
Hún hristi höfuðið eins og
til að hugsanir sínar.
Hún mátti ekki láta ímynd-
unaraflið hlaupa með sig í
gönur. En það að hún stæði
ef til vill frammi fyrir þessari
furðulegu ævintýraveru, gerði
hana ruglaða. Hún drakk
sherryið og lagði glasið frá sér.
„Já, það er víst bezt að ég
fari,“ sagði hún. En hana lang
aði samt ekki til þess.
,,Ég skal fylgja yður út á
götuna og ná í bíl fyrir yður!
Mér finnst leitt að ég skuli
ekki geta fylgt yður alla leið,
en ég þarf að fara á fund.“
Hann leit á armbandsúr sitt.
„Því miður verð ég að flýta
mér.“
„Mér finnst leitt, að ég skuli
hafa verið að tefja yður,“
sagði hún afsakandi.
Hann brosti vingjarnlega til
hennar. „Þér þurfið ekki að
óttast það. Ég hef enn tíma til
að komast þangað og það hef-
ur glatt mig, að kynnast yður,
ungfrú Redfern.“ Hann brosti
blíðlega. „Ég verð að viður-
kenna, að ég hef beðið eftir
tækifæri til bess síðan ég sá
yður í verzlun Lehmanns í
gær. Ég hringi til yðar á morg
un til að frétta, hvað varð um
föður yðar. En minnizt þess,
að sé hann ekki kominn til
hótelsins, þá eigið þér að leita
til mín.“ Svipur hans breytt-
ist og varð alvarlegur, næst-
um því kaldranalegur.
„Já, ég skal muna það,“
stamaði hún. „Þakka yður
kærlega fyrir!“
Þau gengu yfir ójafna, stein
lagða götuna milli gömlu, hrör
legu húsanna, sumum þeirra
var greinilega búið að breyta
í vörugeymslur og bílskúra,
Á horni Pferdhofstrasse náðu
þau í leiguþíl. „Verið þér sael-
ar og gangi yður vel.“ Hann
tók um þáðar hendur hennar
og þrýsti þær. Þegar hún var
að setjast inn í bílinn sagði
hann með áherzlu; „Eitt verð
Ú2 að segja til að aðvara yður.
Hvað sem skeður megið þér
ekki leita til lögreglunnar. Þér
haldið kannski að þetta sé
bezt, en þeir eru oft allharð-
hentir. Og rannsókn lögregl-
unnar getur eyðilagt fyrir öðr
um — eða fyrir manni, sem
v'ijl helzt vinna í kyrrþei. Ég
hringi til yðar á morgun, reyn
ið að vera þolinmóð unz þér
fréttið frá mér.“
Hann þrýsti hendur hennar
vingjarnlega og hughreyst-
andi áður en hann sleppti.
Hún fann að hún titraði,
jngarfuU „En þar er enginn.
Vitið þér ekkert um, hvar ég
get náð j hann?“
Heri-a Lehmann hikaði.
Hann neri höndunum saman.
„Ef þér viljið skilja eftir skila
boð hér, ungfrú Redfem, þá
skal ég reyna að koma þeim
til skila. Ég lofa engu, en ég
skal reyna.“
„Takk,“ muldraði hún,
„Biðjið hann um að hitta mig
strax á hótei Hoffmann.“
Hún fiýtti sér til hótelsins,
en ennþá sást faðir hennar
hvergi. Og allan d.aginn gekk
hún óróleg um gólf í forstof-
unni í þeiixi von að hitta ann
anhvorn — föður sinn eða
herra Sell.
En þegar komið var að
kvöldmat, gekk hún að skrif
stofunni og spurði um herra
Schmidt. Henni var vísað inn
Jm iriíer
þegar bíllinn ók af stað. Var
hann virkilega „Riddarinn“?
En faðir hennar var ekki á
hótelinu. Hún svaf ekkert um
nóttina óg beið þess eins að
það dagaði, svo hún gæti tal-
að á ný við herra Sell. Og
um leið og hún var búin að
klæða sig, fékk hún sér bíl og
ók til íbúðar hans. Hún
hringdi, en enginn svaraði.
Við dagsljós var íbúðin enn
hrörlegri og fátæklegri en
fyrr. Hún fór að einum glugg
anna og leit inn og henni
fannst að íbúðin væri alveg
tóm,
Hún fór aftur í Pferdhofs-
strasse og ■ að verzlun herra
Lehmanns. Hún sp/rrði hann
hvar hún gæti hitt herra Sell.
En Þegar hún nefndi nafn
hans var eins og litli, feiti
maðurinn stífnaði og lokaði
sig inn í skel. Hann var blátt
áfram óvingjarnlégur, þegar
hann svaraði henni;
„Því miður, ungfrú Red-
fern, get ég ekki gefið neinar
upplýsingar um herra Sell.“
„Ég er búin að fara heim
til hans,“ sagði hún örvænt-
„Mamma, bæði Jumbo og Pluto eru ó-
urlega hrifnir af hattinum þínum. Þeir
slást hreint og heint um hann“.
til hans og hún var svo skelfd
og örvingluð, að hún sagði
honum alla söguna. Vingjarn
legt ar/llit hans varð áhyggju
fullt. „Ég held að þér ættuð
að tala við lögregluna, ungfrú
Redfern,“ sagði hann. „Ef þér
viljið þíða augnablik, skal ég
fylgja yður á næstu lögreglu
stöð.“
Herra Sell hafði ráðið henni
frá því að tala við lögregluna,
en hvað gat hún annað gert?
Hann hafði ekki hringt til
hennar eins og haxj?, hafði lof
að og hún gæti ekki aíborið
nýjan dag, fullan hræðslu og
áhyggjum, án þess að hafa
neinn til að leita til.
Herra Schmidt fylgdi henni
til lögreglustöðvarinnar og
hann sagði þar alla sólarsög-
una þegar þeim var vísað inn
til Hartmanns lögreglufull-
trúa. Hann talaði góða ensku
og spurði Lindu margra spurn
inga. í!vo sagði hann að það
yrði að rannsaka hver ætti
íbúðina, sem herra Sell hefði
búið í. Lögregluþjónn kom til
baka og sagði að íbúðin væri
auð, eigandinn hefði farið til
Ameríku fyrir nokkrum mán-
uðum síðan. „En herra Sell
sagði rnér að vinir hans ættu
hana og hefðu leyft honum að
vera þar', meðan hann væri í
Berlín.“ i
„Þqg er kannske útskýring-
in,“ Scgoi íuntrúinn og kink-
aði kolli. Hann leit á lögreglu
þjóninn og bætti við: „En ég
held nú að við förum þangað
samt. Ef herra Sell er kominn
aftur, hefur hann áreiðanlega
ekkei't á móti Því að við töl-
um við hann. Viljið þér koma
með, ungfrú Redfern? Herra
Schmidt þarf áreiðanlega að
fara aftur til hótelsins og
hann þarf heldur ekki að
koma með.“
Forstjórinn skildi Lindu
eftir hjá lögreglunni. Þeir
voru vingjarnlegir og tillits-
samir, en samt verð Linda
hræddari og hræddari.
Þegar þau komu að húsinu,
sem herra Sell þafði verið í,
fannst Lindu það jafn yfii'gef
ið og fyrr um morguninn. Það
var greinilegt að það Þjó ekki
neinn í hinum hluta hússins
heldur. Fulltrúinn bað einn
undirmaima sinna um að
þrjóta upp dyrnar. Linda
stundi þegar hún kom inn í
stofuna. Teppið var vafið upp
og pei'urnar voru horfnar fir
lömpunum. Þau fóru inn í sal
inn, þar sem hún hafði dnikk
ið sherry með herra Sell. En
þar var allt jafn yfírgefið og
ömurlegt. Teppin og ljósaper
urnar voru horfnar og það var
segldúkur yfir húsgögnunum.
Það leit ekki út fyrir að búið
hefði verið í íbúðinni í marga
mánuði.
„En Þetta getur ekki átt sér
stað,“ stamaði hún. „Ég var
hér í gær og hann bjó hér.“
Jafnvel skápurinn með
gömlu glösunum var horfinn.
Lögreglufulltrúinn leit ef-
ins á hana. „Eruð þér viss um
það, ungfrú Redfern, að þetta
sé íbúðin, sem þér komuð í í
gær,“
„Já, auvitað, þetta er sama
íbúðin, en hér var allt öði'U-
vísi þá. Og ég er alveg viss
um að pabbi fór hingað í gær.
Þetta er heimilisfangið, sem
hann sagði við bílstjórann.11
„Við skulum gert okkar
bezta, ungfrú Redfern,“ full-
vissaði hann hana. „En sem
stendur verð ég að biðja yður
að fara aftur til hótelsins. Og
ég ráðlegg yður að láta okkur
sjá um allt. Þér sögðuð okkur
að faðir yðar væri utan við
sig, hann getur hafa gist hjá
vinum sínum. Kannske verð-
ur hann kominn aftur þegar
þér komið.“
En prófessorinn var ekki ■
kominn og Linda svaf ekki
heldur þá nótt. Allan næsta
dag ibeið hún þess að hún
frétti frá herra Sell eða lög-
reglunni. Um kaffileytið
■ neyddi hún sig til að fai'a inn
í borðsalinn og drekka. Hún
varð að reyna að borða eitt-
hvað.
Þegar Þjónninn tók diskinn
hennar sá hún miða undir
honum. Skriftin var sú sama
og fyrr;
„Faðir yðar er í Austur-
Berlín. En hann flýði og er
annars staðar en fyrr. Hvar
hann er má ég ekki segja yð-
ur, það yrði hættulegt bæði
fyrir föður yðar og yður.
Hann er veikur! En vinur yð-
ar vinnur að því að koma
honum til Vestur-Berlínar.“
því truð þér svona vss um
að hann sé góður vinur?“
,,Það veit ég ekki,“ sagði
hún. „Mér bara finnst það.
Þegar ég talaði við hann,
fannst mér að hann vildi
ihjálpa okkur og að ég gæti
treyst honum.“
Hann brosti þurrlega til
hennar: „Kvenlegt innsæi,
ieða hva!ð?“
„Kallið það hvað sem þér
viljið,“ sagði hún kulda-
lega.
„En mér finnst það ekki til
að hlægja að því að maður
hitti rnann, siem hann geti
treyst.“
„Haldið þér, að éig sé að
hlægja að yðiuT?“ spurði
hann og blá augun voru
iglettnisleg.
Linda fór upp til sín og
lagðist niður. Faðir hennar
var veikur, hann þarfnaðist
hennar! Hún vissi að hér
gat hún ekki veri'ð lengur
án þess lað ijeyna að gera
eitthvað. En hvað gat hún
gert? Átti hún — enn einu
sinni að rieyna að finna
herra Sell? En hún hafði
lekkj heyrt frá honum, þrátt
fyrir skilabúðin, sem hún
hafði beðið herra Lehmann
fyrir og hún hafði ekki
'heldur fi-étt neitt frá lögregl-
unni.
Hún gekk eirðarlaust fram
og aftur Faðir hennar og
hún höfðu alitaf verið sam-
lýmd. Hún var viss ium að
ef hún aðtins kæmist inn í
Austur-Berlín sendi hann
isér skilaboð um dvaJarstað
sinn og þ.á gæti hún farið til
hans og hjálpaö honum. —
Kannske þarfna'ðist hann
hennar roikið. 'Og væri hún
í Austur-Berlín gæti hún ef
til vill hjálpað til að koma
honurn yfir landamærin.
Þessi hugsun ásótti hana,
loks gat hún ekki um ann-
að hugisað. Hún vfjssi ekki
nákvæmile/ga, hvenær henni
datt Davíð Holdien, forstjóri
dansflokksins í hug, Hann
Hann hafði kannske verið að
gera að gamni sínu, en hún
gerði þó eitthvað, ef hún færi
að tala við hann. Allt ier betra
en sitja hér og bíða án þess
að gera nolckuð. Og eftir að
hafa lesið snepilinn undir
diskinum, fannst hennj að
hún yrði á einn eða annan
hátt að komast til Austur-
Beúlínar.
Hún hafði ekki kumnað sér-
lega vel við Davíð Holden —
hann var alitof yfirborðs-
kenndur. Hún treysti ekki
mönnum eins og honum,
mönnum, sem héldu að þeir
vissu a'llt, sem vitað yrði um
konur! En sem stóð skipti það
engu mali, það eina sem, máli
skipti var að komast að því
Fliigvélarsiar?
Flugfélag fslands.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin Hrimfaxi fer til
Glasgow og Kaupmannahafa
ar kl. 8 í dag. Væntanleg aft-
ur til Reykjavíkur kl. 22.40 í
kvöld. Flugvélþi fer til Glas-
gow og Kaupmannahafnar kl.
8 í fyrramálið. Innanlands-
flug: í dag er áætlað að fljúga
til Akureyrar (3 ferðir), Eg-
ilsstaða, ísafjarðar, Kópa-
skers, Patreksfjarðar, Vest-
mannaeyja (? ferðir) og Þórs
hafnar. Á xn/.rgun er áætlað
að fljúga til Akureyrar (2
ferðir), E/tilsstaða, Fagui/i(S3
mýrar, Flateyrar, Hólmavík-
ur, Hornafjarðar, ísafjarðar,
Kirkjubæjarklausturs, Vest-
mannaeyja (2 ferðir) og Þing
eyrar.
Sklplns
Ríkisskip.
Hekla fer frá Kaupmanna-
höfn í kvöld áleiðis til Gauta-
borgar. Esja fer frá Reykja-
vík í kvö^d gustur um land í
hringferð. Herðubreið fór frá
Reykjavít í gser vestur um
land í hringferð. Skjaldbreið
er í Reykjavík, Þyrill er á
Austfjörðum. Skaftfellingur
fer frá 'Reykjavík á morgun
til Vestmannaeyja.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell fó rfrá Stettin
23. þ, m. ále/o^s Í1 Reykja-
víkur. Arnarfell fór 24. þ. m.
frá Rauf>rhöfn áleiðis til
Finnlands, Leningrad, Riga,
Ventspils, Rostock og Kaup-
mannahafnar. Jökulfell er f
New York. Fer þaðan væiit-
anlega 28. þ. m. áleiðis til ís-
lands. Dísarfe/? er á l|iið til
Húsavíkur og Akureyrar frá
Reyðarfirði. Litlafell er á leið
til ReykjavíU^ir að vestan.
Helgafell losar kol á Norður-
landshöfnum. Hamrafell íór
25. þ. m. fiá Reykjavík áleið-
is til Batum.
Alþýðublaðið — 27. ágúst 1959