Alþýðublaðið - 29.08.1959, Blaðsíða 6

Neitaði að
taka við
happdræítis-
UNG STUUKA, sem afgreið
ir á bar í Trieste, var fyrir
skemmstu sektuð um 500
kxónur fyrir ibfot á happ-
drættislögunum. Þrátt fyrir
það hafði hún fundið upp
snpánnýja tegund af happ-
drættum, — en þar sem hið
opinbera gat ekki verið
þekkt fyrir að'krefjast þókn
unar af slíkum happdrætt-
um, fór sem fór.
Á hverju laugardags-
kvöldi seldi stúlkan á barn-
um hundruð happdrættis-
■ BBÚÐUR og brúðgumi
: koma frá kirkjunni, en
■ hersingin er dálítið öðru
I vísi útlits en m\nn eiga
• að venjast. Bæði brúð-
: hjónin og brúðkaupsgest-
■ irnir aka á mótorhjólum
og er ekki vitað til, að
þetta haji áður gerzt. —
Myndin er tekin í Black-
heat í Englandi, þar sem
brúðurin er ritari í mót
orhjólaklúbbi. Þeir sem
á eftir fylgja eru allir
meðlimir í þessum klúbbi
og aka að sjálfsögðu á
mótorhjólunum sínum,
um, sem eru blómum
skrýdd í tilefni dagsins.
miða á 10 krónur hvern og
stakk andvirðinu í sinn eig-
in vasa. Þegar barnum var
lokað dró hún eitt (bara
eitt) númer úr búnkanum
og sá hamingjusami yfirgaf
barinn með stúlkuna upp á
arminn.
Það var hreinasta tilvilj-
un, að þetta komst upp. Allt
hafði gengið eins og í sögu
í margar vikur. Eigandinn
var stóránægður, því að-
sóknin jókst stöðugt og hann
gat þess vegna vel unnt
stelputetrinu nokkurra skild
inga.
En eitt iaugardagskvöldið
gerðist það. Herramaður, er
aldrei hafði áður verið á
þessum bár og þekkti því
ekki aðstæðurnar._ keypti
sér happdrættismiða af
ÞAÐ ER enginn vafi á því,
að þessi mynd af hennar há-
tign Elísabetu Englands-
drottningu hef'ur verið tek-
in í óleyfi. AÍltént hefðu
hinir ströngu hirðsiðameist-
arar konungsfjölskyldunnar
ekki gefið samþykki sitt, —
ef myndin hefði verið lögð
fyrir þá. Engu að síður er
hún skemmtileg og sýnir
okkur kannski, hvernig
Elísabet kemur til með að
líta út á gamalsaldri.
☆
+ ÞORPSBÚAR í Sepik-
héraðinu í Nýju Guineu hafa
að undanförnu gert tilraun-
ir til þess að fá peninga til
þess að vaxa með því að
láta þá í öskjur og geyma
þá í sérstökum húsum. Pen-
inga-hús þessi kalla þeir
,,Bang-Bang“ og munu þau
vera afleiðing af því, að
stjórnin hefur að undan-
förnu reynt eftir mætti að
koma fólkinu í skilning um,
að efnahagslegar framfarir
geti aðeins átt sér stað með
arðbærri vinnu!
PÓST- OG símamálastjórn-
in í Suður-Afríku hefur
lengi átt í miklum erfiðleik-
um vegna sífelldra skemmda
á símalínum. Nú hefur
stjórnin látið rannsaka mál-
ið gaumgæfilega og eru nið-
urstöðurnar eftirfarandi:
Algengustu símatruflan-
irnar stafa af því
að apar eru að róla séi
á símalínunum
að gíraffar reka hausana
upp í línurnar og jafnvel
slíta þær
að fílar rífa símastaura
upp með rananum.
☆
ÁKVEÐIÐ er að nýjasta
flugvél SAS-fíugfélagsins
skul heita Ingimar víking-
ur. Flestum dettur strax í
hug, að nú hafi Svíar náð
forustunni í félaginu og ætii
að skíra vélina í höfðuðið
á Ingimar Johannson heims
meistara í þungavigt. Kom
þetta fram í blöðum víða,
einkanlega þó í Danmörku.
Félagið hefur neitað því,
að vélin eigi að bera nafn
af hnefaleikakappanum og
hefur meðal annars því til
sönnunar lýst yfir, að nafn-
ið hafi verið ákveðið áður
en Ingimar varð heimsmeist
ari.
— Ingimar er gamalt nor-
rænt nafn, segja þeir, og við
höfum aðeins fylgt venju
okkar í nafngiftum á vélum
okkar.
Við skulum vona, að þeir
hafi rétt fyrir sér!
EKKI skaltu öfunda
þann mann, sem álitið er,
að hafi „komið sér vel á-
fram í lífinu." Sá titill þýð-
ir venjulega, að hann hefur
stórt og eyðilegt skrifborð
fyrir framan sig, háa skatta
og hroðalega timburmenn á
morgnana.
Darryl Zanuck.
ÞAÐ ER allt á öðrum end-
anum hjá tízkufyrirtækjum
heimsins. Hausttízkan er í
algleymingi og ný klæði
birtast daglega. Hér er nýj-
asta nýtt í hattatízkunni og
þykir okkur það nýstárleg-
ast við hattinn, að í honum
eru bara töluvert af efni.
Þar fyrir utan virðist eigin-
manninum ætlað hlutverk
leiðsögumanns á gönguferð-
um hjóna.

j UM ÞESSAR MUNDIR gengur það
fjöllunum hærra í París, að innbrot
hafi verið framið hjá meistara Pi-
Icasso í hið nýja slot hans. Til allrar
guðs lukku vaknaði Picasso við há-
|vaða og fór á stúfana. Hann sá inn-
ibrotsþjófinn, en þorði ekki að hreyfa
:gg né lið. Þegar þjófurinn var far-
->->inn, hringdi Picasso á lögregluna og
bað hana að koma strax og athuga
öll vegsummerki. — Picasso kvaðst muna útlit
þjófsins, en gat ekki útskýrt það með orðum, svo
skiljanlegt væri. Þá greip hann pensilinn og riss-
aði upp mynd af þjófsskömminni og fékk hana í
hendur lögreglunni.
Gerð voru fjölmörg eftirrit af skissunni og þau
síðan send til allra lögreglustöðva í nágrenninu.
Sólarhring síðar voru send til höfuðstöðva lögregl-
unnar þrír vatnskranar, ísskápur, ryksuga og
sekkjapípa!
Það getur komið sér vel að vera drátthagur, eða
er það ekki?
stúlkunni — og hlaut vinn-
inginn.
— En hvað hef ég unnið,
spurði maðurinn.
— Nú, mig, svaraði stúlk-
an og brosti Sophiu Loren-
brosi.
Það gagnaði ekki. Maður-
inn tók upp lögregluskilti
og bað stúlkuna að fylgja
sér.
Á AÐALFUNDI Veiðifé-
lags í Valdenciénnes í Frakk
landi kom frám tilíaga um
það, að leggja niður grein
úr lögunum, en greinin mun
hafa verið sett á 17. öld.
Hún hljóðar svo:
„Ef svq skildi bera við,
að einhver meðlimur félags
okkar skyldi á veiðum ier.da
í þeirri hörmulegu ögæfu
að voðaskot 'hlypj úr byssu
hans og yrði veiðifélaga
hans að bana, þá ér sá, sem
ógæfunhi veldur, svo fremi
hann sé ógift.ur, neyddur til
■ þess að kvænasl ekkju hins
látna veiðifélaga síns.“
Það hlýtur'að teljast veiði
mönnunum til hróss, að þeir
felldu breytingartillöguna
með öllum greiddum at-
kvæðum.
★
+ RÚMLEGA 100 lögreglu
þjónar í París hafa boðizt tii
að vera „tilraunakanínur"
til þess að finna út, hvar í
borginni loftið sé eitraðast
af reyk frá ökutækjum. Lög
regluþjónunum er dreift
um bæinn og þar standa
þeir í nokkra tíma. Að því
búnu er tekin af þeim blóð-
prufa.
HIN VINSÆLA kvi
stjarna Svíanna,
Anderson, var sta£
þvf fyrir nokkrum á
giftast aldrei. Nú he
gengið á bak orða s
gifzt ungum bónda

FANGAR
FRUMSKÓ G ARIN S
PRÓFESSOR Duval fer
út að flugvélinni ásamt
Frans og Filuppusi. „Ég er
mjög spenntur að sjá tækin,
sem þið komið með frá Par-
ís_ handa mér,“ segir hann.
„Eg hef þegar falið einum
manni að sjá um afferm-
ingu þeirra, af því að ég
reikna með, að þ
komast af stað ai
allra fyrst.“ — f san
er bankað á öxlina
„Það er maður h
vildj gjarnan fá að
yður,“ er sagt. F
0 29. ágúst 1959 — Alþýðublaðið