Alþýðublaðið - 16.09.1959, Blaðsíða 11

MHPMmHmiMtHtHMmuiuHimiiiiiiiiftirffkMMUiiini
22. dagur
OTfiiiiiiiiutiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijcniiifiiimniniiM
urnar. Og hún sltildi að það
var vissara að þegja, en allt
í einu langaði hana til að
standa uppi í hárinu á hon-
um.
,,Ég gat ekkert sofið í nótt“,
viðurkenndi hun seinna.
„Það er bezt að þú farir
strax að sofa, elskan mín“.
Hún stóð á fætur og hann tók
hana í faðm sér. „En mig
langar til að hafa þig hjá
mér. Ég vildj helzt alltaf hafa
þig hjá mér“.
„Hans, ætlarðu að biðja
Herr Kommandanten að tala
við. mig um föður minn?“
sagði hún biðjandi.
Hann sleppti henni snöggt.
„Þetta er það eina, sem þú
hugsar um — pabba þinn! Af
hverju reynirðu ekki að
hugsa um mig til tilbreyting-
ar? Ég er sá eini, sem get
hjálpað þér — ekki pabbi
þinn, það getur enginn annar“.
„Ég veit það, Hans. Þú hef-
ur veri'ð mér góður“.
„En ég vil að þú treystir
mér framvegis. Ég veit að þú
getur ekki þolað orðið „skip-
un“, þú reisir hárin eins og
broddgöltur ef ég nefni það,
en ég endurtek samt: Linda,
þú mátt ekkert gera, sem ég
hef ekki beðið þig um og þú
verður að segja mér allt,
annars ertu í hættu og það
mikilli hættu stödd!“ Hann
var skipandi og mjög alvar-
legur.
„Ég skal muna það“, lofaði
hún. En hún hugsaði með
sjálfri sér, ég lofaði bara að
muna það, ekki að gera það.
Hún gat ekki sagt honum frá
Davíð, sem bjó þar rétt hjá.
Þó að Davíð reyndist vera
morðingi, gat. hún ekki gert
það.
15.
Hún svaf eins og steinn alla
nóttina og vaknaði ekki fyrr
en litla þjónustustúlkan kom.
inn með morgunverðinn næsta
morgun. Hún dró gluggatjöld-
in frá og fyrir utan skein sól-
in skært. En henni fannst
djúpið fyrir utan gluggann
vera svo nálægt og hún skalf
og breiddi sængina yfir sig.
Maturinn var góður og
henni fannst allt léttara og
bjartara eftir að hún var bú-
in að borða. Hún var enn
mjög hrædd um pabba sinn
og hún var fangi hér, en hún
var ekki yfirgefin. Davíð var
Þegar þjónustustúlkan kom
inn til að taka bakkann, var
hún með þau skilaboð, að
Herr Kommandanten hefði
leyft að Linda heimsækti föð-
ur sinn klukkan ellefu.
„En get ég ekki fengið að
tala við Herr Kommandanten
áður?“ spurði Linda örvingl-
uð.
„Það veit ég ekki, Fráulein.
En það getur Herr Mannheim
sagt yður, þegar hann kemur
til að fylgja yður til föður yð-
ar“.
Og það varð hún að láta
sér nægja. Hún fór í bað og
klæddi sig í annan baðmull-
arkjólinn, sem hún hafði
meðferðis. Það voru bækur og
tímarit í herberginu og hún
reyndi að lesa en gat það ekki.
Hvað varð nú um leikflokk-
inn í Austur-Berlín? Var
þeim haldið þar eftir eða
fengu þau að fara til ’Vestur-
Berlínar? Og ef Frankie
nálægt og enn nær var Hans.
tæk bóndastelpa, hún er mér
ekki samboðin. Þér skiljið
það víst, Fráulein? Hún var
með heimskingjanum honum
Gerhardt Hellmann þangað
til ég skarst í leikinn. Og þá
var það ósköp skiljanlegt að
hún vildi hann ekki lengur!“
Aftur leit hann aðdáunaraug-
um á hana. „Það er svo fljót-
legt að skipta um skoðun þeg-
ar maður hittir einhvern, sem
manni lízt betur á“. Það var
ekki hægt að misskilja augna-
tillitið, sem hann sendi henni.
Eins og daginn áður hringdi
hann bjöllunni, þrýsti andlit-
inu að lúgunni og dyrnar
opnuðust. Þau staðnæmdust
fyrir framan herbergisdyr föð
ur hennar. Rudolph gekk inn
án þess að berja að dyrum.
Hún hefði getað slegið hann
fyrir. Þetta sýndi svo mikinn
skort á háttvísi.
Sama hjúkrunarkonan sat
hafði verið myrt, hver hafði
þá gert það?“
Biðtíminn var lengi að líða
og hún stóð snöggt upp, þegar
barið var að dyrum: „Hver er
það?“
„Rudolph Mannheim, Fráu-
lein. Ég á að fylgja yður til
föður yðar“.
Hún opnaði dyrnar og hann
leit aðdáunaraugum á hana.
„Þér eruð falleg í dag, Fráu-
lein Redfern“, sagði hann.
Hana langaði mest til að
svara honum háði, en það var
ekki vert að hún aflaði sér
óvina í höllinni. Það var bezt
að vera kurteis.
„Þakka yður fyrir, Herr
Mannheim!“
„Eigum við kannske að
koma í smágönguferð í garð-
inum á eftir?“ spurði hann
og leit á hana þýðingarmiklu
augnaráði.
Hún neyddi sig til að brosa.
„Það væri skemmtilegt, en ég
hélt að þér ættuð vinkonu,
Önnu Goetz“.
„Önnu!“ Hann yppti gxlum.
„Anna er ágæt, sæt og eftir-
lát“. Hann brosti sjálfum-
glaður. „En hún er bara fá-

4fí'V:
„Þetta er gaffallinn, sem beljan
borðar með.“
við gluggann. Linda leit ekki
einu sinni á hana en gekk að
rúmi föður síns.
„Pabbi!“ Hún lagði hend-
ina á öxl hans. „Pabbi, hvern-
ig líður þér? Er það satt, að
þú sért sárþjáður?“
„Hræðilegt, hræðilegt“,'
hvíslaði hann. „Hringdu í frú
Emmet, vina mín. Hún getur
alltaf hjálpað mér“.
„í Camweir1, sagði Linda
örvæntingarfull. Pabbi henn-
ar hafði verið að tala um ráðs
konuna þar. Svo lá við að hún
hlægi hátt þrátt fyrir örvænt-
ingu sína. Faðir hennar hafði
blikkað hana skelmislega. Það
var eins og hann segði: Þú
verður að leika með, vina
mín. Ég geri það sem ég get,
en þú verður að hjálpa mér!
En það var erfitt, því hún var
svo ánægð.
„Skiljið þið þá ekki, hve
mikið liggur á að ná í sérfræð
ing fyrir hann?“ sagði hún og
reyndi að vera skjálfrödduð.
„Sársaukinn er farinn að
hafa áhrif á hugsanaganginn
hjá honum“. Hún hikaði en
bætti svo við; „Brjálaður
maður er ekki til neinna nota
fyrir landið“.
„Það er rétt“, svaraði Ru-
dolph. „Margir þessir vís-
indamenn hafa gengið af
göflunum og geri þeir það, er
aðeins eitt gert — þeir ganga
fram af brúninni!"
Hún veinaði.
„Yður lízt ekkert á það,
ha?“ sagði hann hinn ánægð-
asti. „Ég ætla bar^ að segja
yður hvað kemur fyrir föður
yðar, ef hann lætur sér ekki
batna“.
„En hvernjg getur honum
batnað meðan hann kvelst
svona? Vesalings, vesalings
pabbi“. Hún tók um axlir
hans og lagði höfuð hans að
öxl sinni. „Leyfið okkur að
vera einum“, bað hún.
„Nei, það er ekki í sam-
ræmi við skipanir Herr Kom-
mandantens, Fráulein".
Hún hneigði auðmjúk höf-
uðið. „Allt í lagi, Herr Mann-
heim! En má ég sitja hérna
dálitla stund, fyrst hann er
svona veikur?“
Hann leit á armbandsúr
sitt. „Tíu mínútur. Hjúkrun-
arkonan verður inni á meðan.“
„Takk“, hvíslaði hún.
Hún skildi að það var á-
reiðanlega enginn hljóðnemi
í herberginu fyrst þau voru
svona hrædd við að skilja
þau eftir. Það hafði sem sé
enginn heyrt það, sem þau
höfðu talað um daginn áður.
Hún settist'á rúmstokk föður
síns og strauk yfir hvítt hár
hans og hvíslaði nokkur upp-
örvandi orð. „Ég er viss um
að allt fer vel, pabbi. Treystu
því“, sagði hún aftur og aft-
ur. Hana langaði til að segja
honum að Davíð væri rétt
hjá, en hann vissi ekki hver
Davíð var. En svo minntist
hún dálítils, sem henni var ó-
hætt að segja honum: „Pabbi,
veiztu, að einn vina þinna frá
Berlín er' hér? Það er mað-
urinn, sem safnaði fornu glös-
unum, Herr Sell“.
Faðir hennar varð skrýtinn
á svipinn. ,_Er Sell hér?“
stundi hann.
„Já. Er það ekki furðulegt
að það er frændi hans Engil-
foert greifi, sem. á þessa höll?
Hann er hér í heimsókn. Ég
iborðaði með honum í gær.
Það var svo skemmtilegt“.
„Barnið mitt —“. Hann
lauk ekki setningunni en
ihann tók fast um hendi henn
ar. Það var sem fingur hans
reyndu að bora sér inn í
hana. Svo lét hann sem hann
þyrfti að hóta“. Fyrirgefðu
vina mín. Ég vona að frú
Emmiit hafi búið tiil góðan
mat“.
Hjúkrunarkonan bandaði
hendinni eins og til að segja:
.,Nú er hann aftur að rugla“.
„Já frú Emit bjó til mjög
góðan mat“, sagði Linda ró-
andi.
„Það var verst að ég var
ekki með“, stundi faðir henn
ar. svo hóstaði hann aftur.
„En ég ætla að koma næst
tþegar Herra Siell kemur í
heimsókn. Hann er aðlaðandi
maður. Og safnið af forn-
feneysku glösunum sem
hann hefur í íbúðinni sinni
eiga engan sinn líka“.
Hann lagði áherzlu á hvert
orð. Hún starði á hann. Svo
pabbi hennar hafði farið
heim tiil Hans daginn sem
hann hvarf!
„Mér fannst svo garnan að
skoða þau og á eftir töluð-
um við saman“. hélt faðir
hennar áfram eftir smá þögn.
Svona var hann að reyna að
segja hennf það, hugsaði
hún. Og það sem hann sagði
henni ruglaði hana en hún
þorði ekkert að segja. Ef hún
reyndi að tala meira um
þetta færi hjúkrunarkonuna
að gruna margt.
Hans hafði sagt henni að
prófessorinn hefði ekki kom
ið heim til hans. Hann hafði
fullvissað hana um að hann
hefði alls ekki séð prófessor
inn allan þann dag. Hverju
gat hann þá ekki hafa logið
fyrst hann laug þessu? Hann
hafði sakaði Davíð um !að
......$parið yður Maup
á roiUi margra. verzlana!
WkUOOL
í ÖIIUM
-Austui'sbxæti
LISTASAFN Einars Jónsson-
ar, Hnitbjörgum, er opið á
sunnudögum og miðviku-
dögum frá kl. 1,30—3,30.
★
KVENFÉLAG Laugarnes-
sóknar fer berjaferð nk.
fimmtudag. Upplýsingar í
síma 32716.
★
FlugvélarEiars
Flugfélag íslands.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin’ Gullfaxi fer til Glas
gow og Kaupmannahafnar
kl. 8 í dag. Væntanleg aftur
til Reykjavíkur kl. 22.40 í
kvöld. Innanlandsflug: í dag
er áætlað að fljúga til Akur-
eyrar (2 ferðir), Hellu, Húsa-
víkur, ísafjarðar og Vest-
mannaeyja (2 ferðir). Á morg
un er áætlað að fljúga til Ak-
ureyrar (2 ferðir), Egilsstaða,
Isafjarðar, Kópaskers, Vest-
mannaeyja (2 ferðir) og Þórs
hafnar.
Loftleiðir.
Saga er væntanleg frá Harn
borg, Kaupmannahöfn og
Gautaborg kl. 19 í dag. Fer
til New York kl. 20.30. Leigu
vélin er væntanleg frá New
York kl. 8.15 í fyrramálið.
Fer til Gautaborgar, Kaup-
mannahaínar og Hamborgar
kl. 9.45. Hekla er væntanleg
frá New York kl. 10.15 í fyrra.
málið. Fer til Glasgow og
London kl. 11.45.
'1
SkSplaig
Ríkisskip.
Hekla er væntanleg til
Reykjavíkur árdegis í dag frá
Norðurlöndum. Ésja fer frá
Reykjavík kl. 20 í kvöld aust
ur um land í hringferð. Herðu
breið fór frá Reykjavik í gær
vestur um land í hringferð.
Skjaldbreið er á Skagafirði á
leið til Akureyrar. Þyrill er í
Reykjavík. Skaftfellingur fór
frá Reykjavík í gær til Vest-
mannaeyja. Baldur fór frá
Reykjavík í gær til Grundar-
fjarðar og Stykkishólms.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell fór í gær frá
Siglufirði áleiðis til Vent-
spils. Arnarfell er í Kaup-
mannahöfn. Fer þaðan vænt-
anlega í dag áleiðis til Flekke
fjord og Haugesund. Jökul-
fell fór 14. þ. m. frá Súganda
firði áleiðis til New York. Dis
arfell er í Norrköping. Fer
þaðan til Stokkhólms. Litla-
fell er á leið til Reykjavíkur
frá Siglufirði. Helgafell er á
Reyðarfirði. Fer þaðan 1 dag
til Akureyrar og Dalvíkur,
Hamrafell fór frá Batum 11,
þ. m. áleiðis til íslands.
Eimskip.
Dettj/;ss k\n til Reykja-
víkur 14/9 frá Leningrad.
Fjallfoss fór frá Siglufirði í
gær til Norðfjarðar, Seyðis-
fjarðar og þaðan til London,
Bremen og Hamborgar. Goða
foss kom til New York 13/9
frá Reykjavík. Gullfoss fór
frá Leith í gær til Kaup-
mannahafnar. Lagarfoss fer
frá Hamborg um 18/9 til Ant
werpen, Rotterdam, Hauge-
sunds og Rvíkur. Reykjafoss
kom til New York 14/9, fer
þaðan 17—-18/9 til Reykjavík
ur. Selfoss hefur væntanlega
farið frá Hamborg 15/9 til
Reykjavíkur. Tröllafoss fór
frá Gdansk í gær til Helsing-
borg, Hull og Reykjavíkur.
Tungufoss kom til Lysekil
í gær, fer þaðan í dag til
Gautaborgar, Helsingborg,
Malmö og Ystad og þaðan tií
Finnlands, Riga og Rvíkur.
Alþýðublaðið — 16. sfept. 1959