Alþýðublaðið - 25.10.1959, Blaðsíða 6

íkjur til ■'útsvars' eru to'inar
SAFMÍÍ>
cftir
iln íseðis
tur K.
i m
hJífSariatakostnaðw n;

mm
viw-fcÆ-v;

#:#^####;###-#:#
wmm
■v/m #
m

I
Mtm
####•#"###;#.#

1 g§i§fp§p
;•#.#
######
.# #; ■■' #;•'.;# ■ #. #:#"#;.

KRULLi
0 25. okt. 1959 — Aljbýðublaðið
I ALLT FYRIR FEGURÐINá 1
DAUÐVONA sjúklingar
á sjúkrahúsi einu í London
hafa sagt frá því, að þeir
hafi fengið heimsókn ó-
kunnugrar stúlku í gróum
klseðum. Þessi saga hefur í
áraraðir verið sögð af sjúk
lingum, sem aðeins hafa átt
eftir nokkra daga ólifaða.
Öllum hefur . borið. saman
um það, ,að stúlkan háfi vcÉfr
ið klædd gráum búningi,
sem vaeri líkastur búningi
hjúkrunarkvenna. Stúlkan
hefúr að sögn allra verið
-mjög vingjaraleg og hjálp-
að hinum dauðvona sjúk-
lingum á allan hátt.
Síðán 1920 hafa hjúkrun-
arkonur á sjúkráhúsi þéssu
verið . klæddar bláum ein-
kennisbúningi. Yfirlæknir
sjukrahússins hefur látið
skrá ummælj allra þeirra
sjúklinga, sem hafa minnzt
á þetta#og álitið er'að hér
sé , um að ræða hjúkrunar--
konu, sem hafi, starfað -við
sjúkrahúsið fyrir 1920, —
en þá voru búningarnir grá-
ir, en ekki bláir eins og nú.
Við skulUm skýggnast í
skýrslu yfirlæknisins:
í febrúar 1958 segir
einn sjúklingur, sem
haldinn var banvænum
sjúkdómi, að hann hafi séð
gráklædda stúlku um nótt.
Stúlkan hafi verið mjög
vingjarnleg og fært sér vatn
að drekka.
í september 1956 fór
hjúkrunarkona og fyllti
vatnskönnu 80 ára gamals
sjúklings, s em þjóðist af
lungnakrabba. Þegar hún
kom að rúminu nokkru.síð-
ar og ætlaði að gefa hinum
sjúka að drekka. var .kann-
an tóm. Sjúklingurinn
sagði, að gráklædd stúlka
hafi komið til sín og gefið
sér að drekka og hún stæði
enn þá við rúmgaflinn hjá
sér. Hjúkrunarkona sá.hins
vegar ekk.i neitt. Tvéimur
dögum síðar dó sjúklingur-
inn.
í desember 1957: 37
ára gamall maður, sem
þjáðist af krabbameini,
hringdi á hjúkrunarkonu og
spurði hvaða stúlka stæði
f;rrir framan arininn og
hlýjaði sér á höndunum.
Hjúkrunarkonan gat ekki
séð neina stúlku og sourðf,
hvernig hún liti út. Maður-
inn sagði, að hún værí í
grænum einkennisbúningi.
Þremur dögum síðar 1 ézt
hann.
Enginn hefur getað af-
sannað ummæli hinna dauð-
vona sjúklinga, þrátt fyrir
ítrekaðar tilraunir.
GBUNNT A ÞVÍ
,,I morgun var farið að
rjúka úr djúpu borholunni
við Nóatún og er það fyrsti
vottur um árangur af hinni
miklu borun, 2,20 metrar.“
Vísir sl. föstudag.
ÞAÐ VAR OG
Alþbl. sl. föstudag.
,,. . . lá vel á Ríkharði og
var auðheyrt á honum, að
hann kynni vel við sig
þarna og bað hann blaðið
að bera lesendum sínum
beztu kveðjur íil allra vina
og vandamanna . . .“
og e
hún er á köflum í
hvarvetna verið bi
sem hún hefur ve
leikið af Simone !
henni í hlutverki
Laurence Harvey
Sýningar á þes
mundir að hefjasi
eklti á löngu þar t
G hef verið dál:
að skýra ykkur fr
fundunum hjá oi
þykist þó hafa ástæ
að færa, sem tekr
til greina. Við kh
arnir erum nefnile
verðum meið í sí
um og fundirnir u:
ar vikur hafa ve
eldhaf af blóðugun
um og svívirðingu:
legg ekki- á min
penna- að d'æra þi
letur.
j§ KONUR, sem hafa lang-
H an ög faííegán háís og
§j nóga peninga til þess að
|§ skreyta hann með- röð-
gj um af perlþih, érú sann-
jf arlega á gráenni grein í
jt tízkuheiminum þetta ár-
. §j- ið að minnsta kosti. Ði-
§§ ors-húsið hefur hleypt
U þessu eins og öðrum uppá
. j tækjum í tízkunni af síað
. M og hálsfestarnar mega að
•# sjálfsögðu ékki vera úr
slorlegu efni. Það dugar
ekkert minna en perlur
af dýrustu tegund og
auðir rúbínsteinar. Við
birtum mynd af fyrir-
bærinu til hægri hér að
ofan. Til vinstri er hins
vegar önnur mynd ekki
ósvipaðs eðlis. Hún er af
ungri blómarós frá Pa-
duang í Burma og háls-
búnaður af því tagi sem
hún ber, hefur tíðkast
þar svo Tengi sem menn B
muna. Þar þykir sú kona ■
fegurst, sem hefur lengst 1
an háls og kemur flestum j§
hringum fyrir á honum. |
Þetta leiðir til þess, að g
fjölmargar konur reyna §§
að troða á sig fle\i og §§
fleiri hringum, því að B
hvað gerir ekki blessað jj
kvenfólkið til þess að j|
ganga í augun á karl- gg
mönnunum? m
og titrar af bræði. „Aldrei,
aldrei,“ bætir hann við.
„Viljið þér þá heldur verða
eftir hérna, í frumskógin-
um?“ segir Sanders og glott
ir. Á meðan þessu fer fram
nálgast bátur villimann-
Menningin skai
einu upp ;sínum ;
. kolli . á síðasta 1
- virkaði • eins og k
á .pólitískt disl
fundarmenn. Það ■'
orinn, sem varpaí
unni og færði ok
fréttir, að ýmsir rr
anna, sem eru öldungis hlutir væru að
ruglaðir. Guðir þeirra menningarlífinu, J
krefjast fórnar og þeir voru bæri mikið á. Han
búnir að fá hana, en hún í nýja ljóðabók, se:
sleit sig lausa af bálkestin- an sett á þann mf
um á einhvern óskiljanlegan lega og bylting;
hátt. hátt, að hvergi er
að finna í bókin:
staðar má greina t'
stafi, sem kveða n
öðru leyti er bókh
margslunginni koj
bókstafa, sem sjali
réttir, heldur á h1
ská eða einhvers s
á milli. Doktori
bókina mjög svo r
tilraun, sem mik
vænta af í framtíð
bókin er eftir h
kvenmann, sem sj
þýtt Ijóð sín á er
að aðrir þurfi ekki
ast við það. Hér e
FANGAR
FRUMSKÓGARINS
ÞEGAR prófessorinn heyr-
ir, að Frans hafi verið drep-
inn af villimönnunum, verð
ur hann frávita af reiði og
rýkur beint til Sanders og
mótmælir kröftuglega. San
ders hlustar rólegur á mót-
mælin og þrosir að þeim
loknum og segir: „Þér skul
uð ekki vera að æsa yður
neitt upp, herra prófessor.
Þessi Frans ykkar var allt
of forvitinn og hnýsmn. Við
sáum fljótt, að hann yrði
okkur ekki að neinu liði.
En þér skuluð vera óhrædd-
ir. Yður verður ekki gert
neitt mein, af þeirri ein-
földu ástæðu, að við þurfum
á starfskröftum yðar að
halda. Það er í nótt, sem við
skjótum eldflauginnj aftur
á loft og vitanlega verðið
þér með okkur.“ — „Ég fer
ekki fet,“ segir prófessorinn