Alþýðublaðið - 25.10.1959, Blaðsíða 11

18. dagur
voru þýðingarmeiri fyrir
Leigh en allt annað. Hún von-
aði þýðingarmeira en Jill.
Hún hafði hugsað málið vand
lega undanfarna daga og séð
að Jill og Leigh elskuðu hvort
annað. Hún sat á sér til að
sýna stúlkunni ekki neina ó-
vináttu. Hún varð að losa sig
við Jill en það varð að ske á
fínan hátt. Ef mögulegt væri
yrði Jill sjálf að ákveða að
fara. Einhvern tímann hlyti
henni að skiljast að hún fengi
Leigh aldrei. Að hún, Adele,
eiginkona hans og móðir
Bunty væri komin heim fyrir
fullt og allt og að allt' sem
þeim Leigh hefði borið á
milli, jafnvel brottför henn-
ar, væri gleymt og fyrirgefið.
„Ó, en mamma, Jill finnst
það gaman, er það ekki Jill?“
Jill hikaði.
Adele, sem skildi, að það
var ekki rétt hjá henni að
heimta að Jill kæmi ekki,
reyndi að bæta fyrir það með
því að taka undir orð Bunty.
„Mér þætti mjög gaman að
fá yður, ef þér haldið ekki að
yður leiðist um of, ungfrú
Faulkner. Það koma fáeinir á
eftir. Það væri satt að segja
indælt að hafa yður hér“.
Jill sagði: „Fyrst svo er,
kem ég“.
Hún vissi að hún vildi ekki
frekar koma en Adele vildi
hafa hana. Hún sagði við
Leigh, þegar þau voru ein
stutta stund á lækningastofu
hans: „Hvers vegna neydd-
irðu mig til þess? Ég vildi
ekki koma“.
Hann sagði að sér þætti það
leiðinlegt. En Bunty langaði
svo til að fá hana og hann
langaði til þess líka.
„Það er svo — svo erfitt
fyrir mig, Leigh“.
„Ég veit það“.
Hún sagði við sjálfa sig að
svona gæti það ekki gengið
......................
.... áparið yður hlaup
& raiUi margra veralanaí
WkUOöL
Á ÖllUM
($1$) - AustarstTseti
léngur. Hún yrði að segja
Leigh það á mánudaginn,
vera staðföst, hve mjög sem
hann reyndi að fá hana til að
hætta við að yfirgefa sig.
Hún var í nýja kjólnum,
sem Jane hafði gefið henni.
Hann var ljósgrár, einfaldur
en mjög vel sniðinn. Jill hafði
sagt, að kjóllinn klæddi hana
vel. Móðir hennar sagðist
aldrei hafa séð hana í neinu
sem klæddi hana betur.
„Er ekki synd að vera í
honum í barnaboði?“
„Það veit ég ekki. Ég skal
passa hann vel. Það kemur
fullorðið fólk seinna. Ég verð
að líta vel út þó ég sé aðeins
einkaritari læknisins11.
„Aðeins einkaritari!“ sagði
frú Faulkner reiðilega. „Það
segja nú allir að hann hefði
aldrei komizt af án þín.
Hvernig gengur allt núna,
þegar konan hans er komin
heim?“
„Ágætlega held ég“.
„Er hún ekki óvinsæl?“
„Hvernig ætti ég að vita
það?“
„Þá veiztu það. Mér finnst
það, sem hún gerir, ekki
mögulegt fyrir lækniskonu.
Hún er svo ókurtéis við sjúkl-
ingana, þegar þeir hringja og
hún svarar í símann“.
„Það er nú víst ekki oft.
Eg er alltaf við“.
„En ekki á kvöldin og ekki
varstu við á mánudaginn. Frú
Baker hringdi til að biðja
lækninn um að líta á Tony
litla. Hann var með svo háan
hita og frú Sanders var svo
frek að hún ákvað að hringja
til Hunt, læknisins í Bar-
stairs“.
„Það var gott að hún gerði
það ekki. Bakers hjónin eru
ríkustu sjúklingar læknisins“.
Jill leit á klukkuna. „Ég þarf
að flýta mér, mamma. Bunty
fyrirgefur mér það aldrei, ef
ég verð of sein“.
Hún kom einmitt um leið og
boðið hófst. Bunty var í nýj-
um hvítum tjullkjól með blátt
belti og bláan borða í ljósu
hárinu og hver einasta móð-
ir hefði glaðzt yfir að sjá
hana. Það var farið í leiki og
fjársjóðsleit um allt húsið og
það var mikið og gott með
súkkulaðinu enda borðuðu
börnin vel. Bunty skar kök-
una með aðstoð Leigh og blés
á kertin sín sjö.
Það var varla að hún leyfði
gestunum að fara. Aðeins eitt
eða tvö af eldri bömunum,
sem máttu bíða eftir foreldr-
um sínum, hinkruðu við.
Adele kyssti á ennið á henni
og sagði henni að fara að
hátta.
„Æi, nei, mamma! Ekki á
afmælisdaginn minn!“
Það hafði komið margt fólk.
Þetta fáa fólk, sem Adele sagð
ist hafa boðið, var heill hópur.
Jill gekk um með glasabakka,
lifandi eftirmynd rólegs,
góðs einkaritara, sem gerir
allt sem hægt er til að að-
stoða húsbændur sína. Adele
var aldrei jafn töfrandi og
þegar hún tók á móti gestum.
Þetta var sigurstund fyrir
hana. Hún var ákveðin að
sýna öllum að þau Leigh væru
sátt heilum sáttum, en Leigh,
sem skildi hvað hún var að
gera, var frá sér af reiði.
Hann óskaði þess að einhver
hringdi og bæði hann um að
koma strax. Hann vildi gera
hvað sem var til að komast
að heiman.
„En dásamleg veizla!“
Frú Stevens, sem var rík
ekkja og sem Adele hafði
gert sitt bezta til að koma sér
í mjúkinn hjá, brosti til Jill
um leið og hún fékk sér ann-
að glas. Hún hallaði sér að
henni og sagði svo lágt að eng
inn annar heyrði: „Ég er svo
hrifin yfir að frú Sanders
skuli vera komin heim aftur.
Ég vorkenndi aúmingja lækn
inum að vera einn um að ala
Bunty litlu upp“.
Jill fór hjá sér. Hún hafði
hvorki kunnað vel við frú
Stephens né treyst henni. Það
sem hana langaði sízt til var
að tala við hana um Leigh
og Adele.
„Finnst yður þeim ekki
koma vel saman, ungfrú
Faulkner?”
„Jú“.
„Þetta er góður endir á
hryllilegu hneyksli. Þér vor-
uð að vísu ekki hér í þorpinu,
en þér hljótið að hafa heyrt
það allt“.
„Já. Afsakið mig, ég þarf
að bjóða hinum gestunum“.
Hún gekk fram hjá Leigh á
leiðinni til dyranna.
„Hvað var gamla skessan
að segja við þig?“
„Ekkert merklegt“.
„Ég skil ekki hvers vegna
Adele bauð henni. Guð minn
almáttugur, Jill, hvað ég
vildi að allt þetta fólk færi,
ég hafði ekki hugmynd um
RENÉSHANN:
ASTOG
ANDSTREYMI
að hún myndi bjóða svona
mörgum“.
Loks fór fólkið. Jill aðstoð-
aði við að laga til. Hún bar
glösin fram.
„Ef þú þværð, skal ég
þurrka“, sagði hún við Flor-
rie.
„Viltu það virkilega? En
hvað það er fallega gert af
þér. Ég hélt að ungfrú Evans
byðist til að hjálpa mér“.
„Hún er uppi á lofti hjá
Árbæjarsafn lokað.
'Gæzlumaður, sími 24073.
Gullbrúðkaup
eiga á morgun, mánudag-
inn 26. okt., Þorsteinn M.
Jónsson bókaútgefandi og Sig
urjóna Jakobsdóttir, Eskihlíð
21. Reykjavík.
Bunty“,-
Florrie brosti.
„Litla skinnið skemmti sér
sannarlega vel“. Hún tók
pakka með sápuspænum í og
henti þeim út í heitt vatnið
og þeytti unz löður myndað-
izt. „Það er sennilega bara
gott að mamma hennar er
komin heim“, sagði hún loks.
„Vitanlega er það gott“.
Florrie leit á Jill. Hún hafði
sínar eigin hugmyndir um
lækninn og ungfrúna. Frú
Ford fannst það sama. Henni
hafði þótt leiðinlegt þegar frú
Sanders kom heim og allar
hennar vonir brugðust.
„Ég get ekki þolað hana“.
Jill breytti um umræðu-
efni og kom í veg fyrir frek-
ari tilraunir Florrie til að tala
um það sama. Loks voru glös-
in hrein og komin inn í skáp.
„Það er vont veður“, sagði
Florrie og leit út um glugg-
ann. „Það er eins og hellt úr
fötu“.
„Ég veit það. Ég verð renn-
andi blaut“.
„Sennilega keyrir læknir-
inn þig. Þú getur ekki gengið
í þessu veðri“.
„’Víst get ég það. Ég er með
regnhlíf og regnkápu. Ég tók
það með ef það skyldi rigna.
Mér fannst svo rigningar-
legt“.
Frá Hinu íslenzka
náttúrufræðifélagi.
Samkoma verður haldin í
1. kennslustofu Háskólans
mánudaginn 26. október kl.
20.30. Þorkell Grímsson flyt-
ur erindi með skuggamynd-
um: Um myndlist á ísöld.
MINJASAFN bæjarins. Safn
deildin Skúlatúni 2 er opin
daglega kl. 2—4. Árbæjar-
safn opið daglega frá kl. 2
—6. Báðar safndeildir eru
lokaðar á mánudögum.
W,OK*.Jv.,*V-,A,AV
I m s

Fiugfélag
íslands.
Millilandaflug:
— Hrímfaxi er
væntaníegur til
Reykjavíkur kl.
15.40 í dag frá
Hamborg, Kaup
mannahöfn og
Osló. Flugvélin
fer til Lundúna
kl. 9.30 í fyrra-
málið. — Millilandaflugvélin
Gullfaxi fer til Glasgow og
Kaupmannahafnar kl. 8.30 í
fyrramálið. Innanlandsflug: í
dag er áætlað að fljúga til
Akureyrar, Húsavíkur og
Vestmannaeyja. Á morgun er
áætlað að fljúga til Akureyr-
ar, Hornafjarðar, ísafjarðar,
Siglufjarðar og Vestmanna-
eyja.
Hún fór fram á gang og
var að færa sig í regnkáp- 9
una, þegar Leigh kom út af
læknisstofunni.
„Þú þarft ekki að fara í
regnkápu. Ég skal keyra þig
heim. Það var verið að hringja
til mín. Ég þarf að fara útá
Longmead búgarðinn og ég
fer framhjá hjá þér“.
„Ertu viss? Mér finnst ekk-
ert leiðinlegt að vera úti í
rigningu“.
„Það getur verið. En það
er heimskulegt að verða blaut
ur þegar maður þarf þess
ekki“.
„Jill, komdu og kysstu mig
góða nótt“.
Bunty kallaði til hennar.
„Farðu bara upp“, sagði
Leigh. „Ég fer líka til henn-
ar. Ég hef ekki enn boðið
henni góða nótt. Hún er svo
spennt í kvöld. Hún er orðin
sjö ára. Það er ekki svo lítið“.
Jill hló.
Loftleiðir.
Saga er væntanleg frá Am-
sterdam og Luxemborg kl. 19
í dag. Fer til New York kl.
20.30. Hekla er væntanleg frá
New York kl. 10.15 í fyrra-
málið. Fer til Glasgow og
London kl. 11.45.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell er í
Stettin. Arnarfell
fór frá Siglufirði
22. þ. m. áleiðis
[ til Ventspils, Ósk-
árshafnar, Stettin
og Rostock. Jökulfell lestar
á Norðausturlandi. Dísarfell
er væntanlegt til Reyðarfjarð
ar á morgun. Litlafell er á
leiðinni til Faxaflóahafna að
norðan. Helgafell er í Óskars
höfn. Hamrafell fór frá Bat-
um 17. þ. m. áleiðis til Reykja
víkur.
„Nei, það eru komin elli-
mörk á hana!“
Adele var inni hjá Bunty
og sat á rúmstokknum hjá
henni. Hún stóð upp þegar
Jill og Leigh komu inn.
„Ég var að reyna að svæfa
hana“.
„Ég er ekkert syfjuð,
mamma“.
Adele kyssti hana.
„Þú ættir að vera það. Þú
hefur ekki verið kyrr í allan
dag“.
Leigh kyssti einnig litlu
dóttur sína. „Góða nótt, kerl-
ing, og sofðu vel“.
Augnablik stóðu þau Adele
við rúmið og horfðu brosandi
á dóttur sína. Jill fann sting
af því sama og hún hafði fund-
ið um morguninn, þegar
Eimskip.
Dettifoss fór frá Gdynia í
gær til Hull og Reykjavíkur.
Fjallfoss fór frá Reykjavík
23/10 til New York. Goðafoss
fór frá Reykjavík 23/10 til
Halifax og New York. Gull-
foss fer frá Kaupmannahöfn
27/10 til Leith og Reykjavík
ur. Lagarfoss kom til Nörre-
sundby í gær, fer þaðan á
morgun til Kaupmannahafn-
ar, Amsterdam, Rotterdam og
Antwerpen. Reykjafoss fór
frá Bremerhaven í gær til
Hamborgar. Selfoss kom til
Riga 22/10, fer þaðan til Vent
spils, Ramborgar, Hull og
Reykjavíkur. Tröllafoss fór
frá Antwerpen í gær til Ham-
borgar og Reykjavíkur.
Tungufoss fór frá Raufarhöfn
22/10 til Lysekil,. Kaup-
mannahafnar, Aahus, Gdynia
og Rostock.
Alþýðublaðið — 25. okt. 1959 JJ