Alþýðublaðið - 13.11.1959, Blaðsíða 11

32. dagur
ist eins og mér að þetta væri
eina leiðin.“
Hann leit á hana og bölv-
aði sjálfum sér fyrir eigin-
girnina að geta ekki misst
nana ... Vitanlega höfðu þau
rætt málið og vitanlega var
það eina leiðin. Eina leiðin
fyrir hana að minnsta kosti.
En hvernig átti hann að fara
að án hennar? Honum leið
svo illa, þegar hann hugsaði
til þess að vakna á hverjum
morgni og vita að hann sæi
hana ekki þann sólarhring-
inn, að vita að hún væri horf-
'in úr lífi hans fyrir fullt og
allt, að hann langaði mest til
að segja við hana, að hún gæti
ekki gert honum þetta. Hann
gæti ekki leyft það.
Og svo mundi hann eftir
unga manninum, sem hann
hafði hitt hana með kvöldið
áður. Hann var viss um að
það væri einhver nýr ungur
maður. Það hafði ekki verið
um neinn annan mann en
hann að ræða hingað til. Hann
bjóst við að hann elskaði hana
og hann velti því fyrir sér hve
langt yrði þangað til hún færi
að elska hann.
„Hvenær ferðu?“
„Herra Stefford vill að ég
byrji í miðjum næsta mánuði.
Ég bjóst við að það yrði nægi-
legur tími fyrir þig til að fá
þér aðra stúlku, nema kona
þín ætli að vinna mitt verk“.
„Þú veizt að hún gerir það
ekki. Jæja, ég óska þér alls
góðs í nýja starfinu“.
„Þakka þér fyrir“. Þegar
hann stóð á fætur til að
ganga inn í læknastofuna,
stóð hún einnig upp: „Leigh?“
„Hvað?“
„Vertu ekki svona kulda-
legur og harður“.
„Fyrirgefðu, ég ætlaði ekki
að vera það. Þetta kom mér
aðeins á óvart“.
„En hvernig gat það komið
þér á óvart jafn mikið og við

.... pparið yður hlaup
u uúhi margra veralanu'-
ÍHUOÍIL
á ÖLIOM
($!$} -Austuxstrssti
höfðum talað um það? Við
höfum talað og talað —“
„Og ég hef alltaf sagt þér
að ég gæti ekki afborið þá til-
hugsun að missa þig“.
„Ég veit það og ég hef sagt
þér að ég yrði að fara. Leigh,
Leigh, reyndu að skilja mig“.
„Ég er að reyna það“. Rödd
hans blíðkaðist þegar hann sá
hve óhamingjusöm hún var.
„Fyrirgefðu mér, elskan mín.
Ég er andstyggilegur. Reyndu
að gleyma því“. Hann leit á
hana: „Hver var með þér í
gær?“
„Bill Walker. Ég kynntist
honum nýlega“.
„Býr hann í London?“
„Já. Hann er þar þó ekki að
staðaldri. Hann er tilrauna-
flugmaður“.
Og þannig leið vikan. Bun-
ty batnaði, Florrie var kom-
in á fætur og ungfrú Evans
beið þess að tími hennar væri
útrunninn. Það hafði verið
ákveðið að ráða ekki nýja
kennslukonu, heldur senda
Bunty í skóla þegar hann hæf
ist. Á meðan átti hún að eiga
frí, því hún var ekki nægi-
lega hraust til að fara að læra
strax.
Leigh kom inn til Jill einn
daginn og tilkynnti henni að
hann hefði ákveðið að Bunty
færi á spítalann í nokkra
daga til skoðunar og mynda-
töku. Honum leizt ekki á út-
lit hennar, þó hann vissi að
hún væri úr allri hættu.
„Ég veit að henni líður bet-
ur, en mig langar til að láta
„Það er hættulegt starf“.
„Já, það er það“.
„Og þó töfrandi starf, eitt-
hvað sem hefur áhrif á róm-
antíska unga stúlku“.
Hún roðnaði.
„Ég er ekki rómantísk ung
stúlka“.
Síminn hringdi og Leigh
rétti fram hendina.
„Ég skal svara“. Og eftir
augnablik: „Það er til þín“.
Það var Bill sem vildi fá að
vita hvort hún gæti borðað
hádegisverð með honum. Þeg-
ar hún hafði lokið að tala við
hann sá hún að Leigh var
farinn. Mikið vildi hún óska
þess að Bill hefði ekki verið
í þorpinu.
Þetta voru erfiðir dagar.
Leigh var annað hvort kaldr-
analegur og virtist vera sama
um hana eða hann bað hana
um að breyta um skoðun og
yfirgefa sig ekki. Hún vissi
að hann var afbrýðisamur við
Bill. Hann hafði spurt hana
hvað hún hefði gert það og
það kvöldið og þegar hún
sagði honum það hafði komið
þjáningarsvipur á andlit hans
sem særði hana að innstu
hj artarótum.
GRANHAS!NfRertu eiginIega 1 framan’
skoða hana og taka myndir
af henni. Það er auðveldara
að gera það þar en hér. Hún
fer á morgun. Þá getur hjúkr-
unarkonan líka farið, það var
beðið um hana annars staðar
frá. Adele getur gætt Bunty
þegar hún kemur aftur heim.
„Ég get hjálpað henni“.
„Þú verður ekki hér“.
„Ég fer ekki strax“.
„Tíminn líður mjög hratt“.
„Ég veit það“.
„Hvar ætlarðu að búa í
London?“
„Ég veit það ekki. Ég verð
hjá vinkonu minni til að
byr-ja með og meðan ég leita
að íbúð fyrir okkur mömmu“.
„Þú ert búin að ákveða
þetta allt“, sagði hann bitur-
lega.
Hún vissi að hann vonaði
að hún skipti um skoðun. Hún
óskaði þess að tíminn væri
liðinn og kveðjustundin við
Leigh héngi ekki éins og beitt
sverð yfir höfði hennar. Hana
langaði til að vita hvernig
þeim Adele kæmi saman, en
hún kunni ekki við að spyrja.
Andrúmsloftið var allt annað
síðan Adele kom heim. Eng-
inn var hamingjusamur leng-
ur. Jafnvel Florrie, sem allt-
af hafði verið glaðleg, var nú
geðvond og skapstirð.
„Þetta eyðileggur mann,
ungfrú Faulkner, þegar ann-
að eins og þetta kemur fyrir,
veit maður ekki hvar maður
stendur“, sagði hún, þegar
Jill kom fram í eldhúsið þá
um kvöldið til að spyrja hvort
matur Bunty væri til, svo
hún gæti farið með hann upp
til hennar, en það gerði hún
nú á hverju kvöldi til að fá
að bjóða henni góða nótt.
„Það er alveg rétt hjá þér,
Florrie“.
„Þér voruð heppin að fá
ekki matareitrun, ungfrú“.
„Já, svo sannarlega“.
Florrie hrærði í súpunni
sem hún var að elda.
„Það verður rólegt hér þeg-
ar Bunty fer á spítalann- og
hjúkrunarkonan og ungfrú
Evans fara. Þó get ég ekki
annað en viðurkennt að ég
verð fegin að sjá í rassinn á
þeim“.
„Florrie, hjúkrunarkonan
er ágæt!“
„Það þarf mikið fyrir henni
að hafa. Og hvað viðkemur
ungfrú Evans þá skilst mér
að hún fari í næstu viku, er
það ekki?“
„Það held ég“,
„Gott. Ég á frí eftir matinn
á morgun sem betur fer. Ég
fékk ekkert frí í síðustu viku,
því þá var ég veik. Þá verður
frú Sanders að búa til mal-
inn, því ekki getur frú Ford
komið. Hann Albert hennar
litli á afmæli. Og ekki getur
ungfrú Evans gert neitt!“
„Sennilega getur nú frú
Sanders séð um matinn ein“,
sagði Jill brosandi. „Það get-
ur ekki verið svo erfitt“.
Florrie leit hæðnislega á
hana.
„Ég er viss um að hún læt-
ur mig elda matinn áður en
ég fer og hitar hann svo upp.
Hún er það latasta ...“
Jill mætti stundvíslega í
vinnuna morguninn eftir eins
og venjulega. Leigh ætlaði að
fara með Bunty á spítalann
snemma morguns. Hjúkrunar
konan færi með þeim og héldi
svo til London. Hún leit inn
til Bunty, sem sat og borðaði
morgunverðinn í rúminu.
„Ég fer á spítala í dag“.
„Ég veit það, en þú kemur
bráðum aftur“.
Henni til mikils léttis hafði
Bunty tekið fréttunum um að
hún ætti að vera á spítala í
nokkra daga með óvenjulegri
ró.
„Ætlarðu ekki að koma að
heimsækja mig, Jill?“
„Jú, auðvitað, elskan mín.
Þú verður bara ekki svo lengi
að ég geti komið oft“.
Það hafði verið rétt hjá
Florrie að það var rólegt í
húsinu þegar Bunty var far-
in. Eftir hádegi voru þær tvær
einar í húsinu Adele og hún,
því Leigh var í sjúkravitjun-
um, Florrie í heimsókn og
ungfrú Evans var einnig að
heimsækja vini sína.
Hún fór inn í dagstofuna
um fimmleytið og spurði Ad-
ele hvort hún vildi te, því
hún vissi að hún hafði ekki
fengið sér neitt að drekka.
„Nei, þakka yður fyrir, ég
fæ mér sjálf“.
Þær höfðu tæplega yrt
hvor á aðra síðan um kvöldið,
að Jill hafði sagt henni að hún
væri á förum. Adele hafði
verið kurteis þá sjaldan að
Jill varð á vegi hennar, en
það var greinilegt að hún
beið þess eins að losna við
hana.
Adele gekk ,að glugganum
og horfði út í myrkrið. Smá
hávaði fékk hana til að kipp
ast við.
„Hvað var þetta?“
„Hvað var þetta?“
„Ég býst við að það hafi
verið krakkar með flugelda.
Það er Guy Fawkes nóttin'1.
„Það er alveg rétt. En sú
villimennska“.
„Börnunum finnst það
skemmtilegt“.
Jill fór aftur inn til sín og
reyndi að halda áfram að
vinna. Hún leit á dagatalið.
Fimmti nóvember. Það var
ekki langt þangað til að hún
færi. Hún trúðf því tæþiega
að það væri rétt. Það var svo
stutt unz hún og Leigh kvedd
ust í síðasta sinn, þvf hann
virtist hafa sætt sig við að
hún væri á förum. Hann
Frá Guðspekifélaginu. —
Fundur í stúkunni Sep-
tímu í kvöld kl. 8.30 í
Guðspekifélagshúsinu,
Ingólfsstræti 22. Séra Jak
ob Kristinsson flytur er-
indi: „Tilgangur lífsins“.
Utanfélagsfólk er vel-
komið. Kaffi á eftir.
HJÓNAEFNI: — Laugardag-
inn 7. nóv. opinberuðu trú-
lofun sína Hrefna Hall-
grímsdóttir frá ísafirði og
Héðinn Hjartarson, Höfða-
braut 1, Akranesi.
Det Danske Selskak heldur
hið árlega ANDESPIL sitt í
Tjarnarcafé í kvöld kl. 8.
WAVWifít <•.
I
Millilandaflug:
ívífui.v.-.-.-.sílíí: hafnar kl. 8.30 x
dag. Væntanieg
. !:• ur aftur til R.-
víkur kl. 16.10 á
ÚÍÍÍSSÍÍXÍÓXÍÍ morgun. GuLl-
íííSþShöÆi-íö faxi fer til Os-
lóar, Khafnar og
Hamborgar kl. 8.30 í fyrra-
málið. Innanlandsflug: í dag
er áætlað að fljúga til Akur-
eyrar, Fagurhólsmýrar,
Hólmavíkur, Hornafjarðar,
ísafjarðar, Kirkjubæjar-
klausturs og Vestmannaeyja.
A morgun er áætlaö að fljúga
til Akureyrar, Blönduóss, Eg
ilssaða, ísafjarðar, Sauðár-
króks og Vesmannaeyja.
Loftleiðir.
Helcla er væntanleg frá
New York kl. 7.15 í fyrra-
málið. Fer til Glasgow og
Amsterdam kl. 8.45.
Ríkisskip.
Hekla kom til Ak
ureyrar í gær á
vesturleið. Esja
fer frá Akureyri
í dag á austurleið.
Herðubreið er á
Austfjörðum á norðurleið.
Skjaldbreið fer frá Reykja-
vík á morgun vestur um
land til Akureyrar. Þyrill er
í Reykjavík. Skaftfellingur
fer frá Reykjavík í dag til
Vestmannaeyja.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell lestar á Húna-
flóahöfnum. Arnarfell fóþ í
gær frá Rostoek áleiðis til ís-
lands. Jökulfell er í New
York. Fer þáðan væntanlega
þann 16. áleiðis til íslands.
Dísarfell er á Kópaskeri.
LitlafeJ.l er í olíuflutningum
í Faxaflóa. Helgafell losar á
Austfjarðahöfnum. Hamra-
fell fór 7. þ. m. frá Reykja-
vík áleiðis til Palermo og Ba-
íum.
Eimskip.
Dettifoss fór frá Patreks-
firði í gær til Flateyrar, Tsa-
fjarðar, Norður- og Austur-
landshafna og þaðan til Liv-
erpool. Fjallfoss fór frá New
York 6/11 til Reykjavíkur.
Gullfoss fór frá Hamborg
11/11, fer þaðan í kvöld til
Khafnar. Lagarfoss hefur
væntanlega farið frá Ant-
werpen í gær til Hull og R.-
víkur. Reykjafoss er í Ham-
borg. Selfoss kom til Reykja-
víkur 11/11 frá Hull. Trölla-
foss fer frá Reykjavík í kvöld
til New York. Tungufoss fór
frá Gautaborg 11/11 iil
Reykjavíkur.
Alþýðublaðið — 13. nióv. 1959 11