Skírnir - 01.01.1832, Side 35

35
midt ámilli peirra, hvörra nú var getiS; lialda
meun hann hafi lieitið Tóró eðr Oploutis í forn-
öld ; er staðr sá allmikill og geymir líkliga í skauti
síuu raargan merkiligan menjagrip frá foruöid,
og mun þar bráðum raun á verða.
Frá Fríveldum Schweitza eru á þessu tíma-
bili fá merkiiig tíðindi, er misklíðir og sundrlyndi
það, hvörs nokkuð er getið í fyrra, eigi eru stöð-
vaðar né aflátnar, og var þeim sumstaðar samfara
ofríkisatferð og fjandskapr. Frtveldin eru, eins-
og kunnigt er, hvört öðru fráleit í trú, túngu-
máli, hagsmunum og stjórnarformi; þessvegna
geta þau aldrei komið sðr saman, er hvört frí-
veldi fyrir sig hefir sörliga hagsmuni; og atburðir
þeir, er urðu í því tiiiiti, voru jm' alloptast svo
sraásnrogligir, að þeirra gætti eigi í samburði við
J)á, er annarstaðar fóru fram; og því samlíktu
franskir tíðindaritarar þessum krit miili fríveld-
anna við kvikanda í vatnsglasi. þau eldri fríveldin
vildu vera fyrir þeim ýngri, og áskildu sér ýms
réttindi útaf fyrir sig, er hin ýngri eigi skyldu
verða aðnjótandi. Landdagrinn eðr alþing sam-
bandsríkjanna, er haldinn var í júlí, og nú á að
setjast 12ta marzí, reyndi híngaðtil forgefins að
jafna þessar misklíðir og stendr enn við svobúið.
I tilliti til útlendra ríkja og málefna þeirra tók
forstaðrinn Lúcern að sðr að vaka yfir sarabands-
fylkjanna afskiptaleysi, og að hafa herlið það, er
þartil kynni að vera nauðsynligt, viðbúið, þegar á
þyrfti að lialda. Styggðust en voldugu nábúaríki,
cinkum Austrríki, við þessa ályktun, er þeim
þótti sambandsfylkin tala djarfara úr flokki, enn
(3*)