Skírnir - 01.01.1834, Blaðsíða 104

104
/
Minníng frá Islandi
eptir Prófessor sál. R. Rask.
JJnipnar Bragi; hnipnar meginn
hverju goSi er mentir boíar;
llasmus Hask hefír feigS in ferska
fellt á grund; pat barst yfír sundiu,
inn viBförli og fróSi harla
frá oss drógst, ]>at veldr þjósti
Isaströnd, {>vi útliafs landi,
eigi siðr enn Danmörk víSri.
Hvi svo svimma inn horski skömmir,
lieim 1 kringum, málfræSinga !
frá oss bjóst til brottu vista -
bagi þótti aS sliku dróttum;
NorSrálfu, yggr silfra!
úngr namtu á hverja túngu,
mi sem lifir, á aðrar ofau
eSlisgóSar, forura Jijóöa.
Sænsku, Finsku og Lappa-lenzka
lærSir túngu, í lerSum úngr,
Dana fornu fvstist einnig
finna rök í huga spökum,
hólma létz meS lieimsókn freistaS
hraunum varBa ins aldna Garðars,
reizt inálfræði þessa þjóðar
|iér útlendrar, mjög vel kénda,
OrSafrasSi á einnveg skráðir
Engil-saxa, mentum vaksinn,
gafst út Eddur, ærið studdir
Islands pris og félag visi;
siðan i GarSa framdir ferðir,
fleirstar namt bá túngur eyslra;
æfðir þaSan á laungum leiðum;
laudveg héldst yfir heima elztu.
Gékk pér léttara GoSheims liitta,
enn Gylfa forSum SvegSi, storðir;
Persa liciin þú fórt um fremr,
fékk Jui hanu gjörvallan kaunaS;