Skírnir - 01.01.1836, Qupperneq 10

jteirra, er [>eir uröu a5 Jieíta Kússuin vi6 eiulalok
Grikkjastríösins. Bretar lial'a, eíns og vou er, ill-
auu liii" á [>essu samliiuli, og er inál niaiiua, að [>a5
inuni vera sakir Breta, er Tirkir' láta sjer so annt
uin, a5 gjöra kastalaua við „Dardanellur” sem ram-
biggilegasta, og flitja þángað „fallbissur” og aiiiianu
lierbúuað; enn Breta-koiiúngur fer ekki að því, og
gaf liaun keísaranum íirir skjemmstu 24lifallbissur”,
euu Jiinii tók feíginu vi5, því Iionuni þikja vopu
betri, enu ílestiraðrir blutir. [>egar seinast til spurö-
ist, var Tirkja-keísari búinn að eignast son; banu
fæddist G. deseinber, og lieítir „Soldán INisam Ed-
din,” og var þá mikið um dírðir í Miklagarði. — Nú
er að seígja frá Ala jarli og ríki haiins. Kapp hanns
og atorka var enn hin saraa; enn heldur þreíngdi nú
að lionum, er óttaleg drepsótt geísaði uálega ifir allt
Egiptalaud, og eíddi borgir og hjeröð; og er so frá-
sagt, að meír enn200 þúsundir mauna Ijetust í sóttinni.
Mest meínvarðað þessuíhöfuðborgunum, Sigurborg
((lKaliira” — „Cairo”) og Alexaudersborg („Alexan-
dria); meír enn helmiiigur borgarmanua dó útaf;
eun allir, sem komist gátu, stukku undan; og má þá
nærri gjeta, að kaupverzlun og önuur störf hafa
lagst niður á meðan, og landiun orðið það hið inesta
tjón. Jarlinn hugði samt að hag sinum eins og
auðið var; og var það eítt af brögðum hanns að
fella verðið á viðar-ullinni, er líklegt var hún irði
honum ónít; því hún dregur að sjer sóttarefnið
öllum varníngi framar. [>e,tta gátu Bretar ekki
staðist, og lögðu þeír á hættu, að eiga kaup við
jarlinn,- og fluttu þaðan ógrinni af viðarull; þótti
þá mörguin að illa væri tilstofnað, og óviturlega,