Ný félagsrit - 01.01.1869, Blaðsíða 5
Um fjárhagsmálið.
5
sjálfsforræði og fjárforræfii Islendínga, þá var borib undir
álit alþíngis, hvort þaS vildi ekki fá til rá&aneytis kafla
úr hinni dönsku áætlun ríkisreiknínganna á hverju ári,
sem snerti Island, og í notum þess, a& þab fengi a&
segja þetta álit sitt, þá a& leggja menn til þjónustu á
flotann í Danmörk.
Alþíng 1857 neita&i þessu hvorutveggja, en heimta&i
full fjárhagsrá&, og beiddi um, — sjálfsagt ef á þyrfti a&
halda og ekki fengist vi&unandi árgjald fyrir þa& sem
Island átti kröfu til hjá ríkissjó&num *, — afe greidt yr&i til
landsins ákve&ife árlegt tillag úr ríkissjó&num um tiltekna
áratölu, og frumvarp um þetta lagt fyrir næsta þíng. Um
haustið sama og um veturinn hófust nokkrir þíngmenn
Dana máls á því enn á ný, aö betra væri a& alþíng tæki
vi& fjárrá&um Islands, og goldife væri fast ákve&ife útlausnar-
gjald úr ríkissjó&num til Islands þarfa, svo Danmörk
gæti me& því móti komizt undan, a& kostna&ur sá færi
vaxandi, sem þyrfti til Islands þarfa, og svo a& þíngmenn
gæti komizt hjá afe leggja dóm á, hvers ísland þyrfti raefe,
því til þess væri þeir of ókunnugir. Innanríkisrá&gjafinn
sem þá var (Krieger) mælti heldur á móti, og vildi a&
Danir skyldi nota fjárveitíngar rá&in sér í hag, og ekki vera
svo brá&ir á a& sleppa þeim. Árife eptir (1858) tóku þíng-
menn þa& enn fram, a& alþíng ætti a& fá fjárforræ&ife og
fast ákve&ife peníngagjald (óbundife vi& áratölu). Rá&gjafinn
‘) Vér tðkum þetta fram, vegna þess stjórnin heílr stðan þúkzt
skilja það svo, sem þíngið hefði einúngis beðið um tillag
um nokkurt árabil; — en það sýnist mega vera sjálfskilið
hverjum manni, sem vill skilja, að alþíngi gat ekki dottið í hug
að biðja um tillag um nokkur ár fyrir það fé, sem Island átti
kröfur til, heldur að því leyti sem þetta kynni ekki aðreynast
nóg fyrst um sinn.