Bóndi - 13.02.1851, Blaðsíða 3
19
hverri meft útigáng á vetrum; það Jiykir mörgum fjármönnum
að hornótt fje sje öllu harðgjörðara en það kollótta, einkum
úti í köfoldum á vetrardag, og virðist það vera eðlilegt, að
hyrnda kindin geti beitt svo við hornunum, að síður lemji
framan í hana kafaldið. En aptur á móti þykjast margir liafa
tekið eptir því, að kollótt fje sje öllu holdsamara, bráðfeitara
og ullarprúðara en það hornótta; og víða er það í snjóasveit-
um, þar fje er lítið eða ekkert beitt úti á vetrardag, að menn
hyllast fremur til að hafa fje kollótten hornótt, oghafamenn
þá einkum haft tillit til þess að það rifi síður af sjer ullina.
Einkum eiga roenn að varast krókhníflótt og krækilhyrndt fje,
því þesskonar hniflar og horn vaxa opt inn í höfuðið og aug-
un, svo fje bíður bana af, því er það og varúðarregla margra
manna, að liornskella fje, áður en það er rekið á fjall. Jað
er tekið fram í greininni, að mjúk ull í linakka og vöngum á
hrútlömbum sje merki um ullgæði, en hið sama má líka segja
um ullmjúkan og þjettfýldan brúsk frainan í krúnunni. Jað vilja
og góðir fjármenn, að brundhrútur hafi stóran sveip á snopp-
unni, er menn kalla Qeskúf. 5nð ætla sumir menn, að gult
eða gulbeinótt fje sje mörvaðra en annað, en hvorki vitum
vjer neina áreiðanlega reynzlu fyrir því, og það virðast ekkí
heldur miklar líkur til að svo sje; en bitt er víst, að það er
mikill ókostur á hvítri ull, að hún sje nijög gul á lagðinn.
Svart fje er opt mörminna en hvítt, einkum eptir mjög mikinn
sumarhita, og kemur það eflaust til af því, að svörtu kindinni
verður þeiin mun heitara en þeirri hvítu, sem að svarti litur-
inn dregur til sín meiri sólarhita en sá liviti. Vilji menn
annars eiga nokkuð af svörtu og mórauðu fje, fyrir litarsakir
á ullinni, Jiá ættu menn að leitast við að gjöra hvern lit fyrir
sig að sjerstökum kynþætti í fje sinu, en blanda þeim ekki
saman, til að forðast sem mest hinar marglitu kindurnar.
UM MÁLUN HÚSA.
Af því margir hafa talað við mig um slaga í liúsum sín-
um, og fúa sem þar af leiðir, sem svo væri mikill, að ný hús
yrðuá fáum árum þvínær ónýt, þá hefur mjer dottið í hug, að
skrifa fáein orð um málun á húsum, sem er það ráð, er að mínu
álitiverþau einna bezt fúa, og undir eins gjörirþau ásjálegri.
En þar ekkert hefur fyr verið ritað um þetta efni á vora tungu,
2*