Bóndi - 13.02.1851, Blaðsíða 14

30
vera stutt og keðjan slök. Höfuðið á að vera háreist, en standa
f)ó hjerum bil lóðrjett niður; en enginn erþað ókostur á hesti,
j)ó hann teigi nokkuð fram álkuna á harðri ferð, hvort hann
heldur stekkur eða skeiðar.
(Framhaldið síðar).
þÓBÐUR og ÓLÖF.
(Framhald). Jeg ætla nú að ciga gott og hvíla niig í dag— segir Ólafur,
þegar Jtau voru farin að borða — en jeg ætla líka að segja ykkur sögukoru
til skemtunar. j)io eruð á Jieiin aldri Sigurður og Una, setn manni þykir
mest gaman að sögum. En þess ætla jeg að biðja ykkur, að þið takið vel
eptir sögunni minni, því annars hafið þið ekkert gaman af henni.
það eru liðug sextán ár síðan sjera Arni bjó á Æ—stöðum í sveitinni
þinni Sigurður minn. Sjera Arni var mikill maður fyrir sjer, atorkumaður
og dugnaðarmaður, og ákafur í öllu, sein liann byrjaði á. Strangur var
hann og óblíður ef út af reglum hans var brugðið. Hann var niikils metinn
af öllum og þótti æ binn mesti höfðingi. Rausnarmaður var hann og gest-
risinn. Kennimaður þótti hann góður og vandlætingasamur, og fyrir þá sök
stóð sóknarbörnum hans ei minni ótti af honum, en þau höfðu ást á honum.
Enginn vildi sjá liann reiðan, því ef hann reiddist, varð hann svo óttalegur
að öllum reis hugur við. þessi sjera Arni átti konu, sem Eyrný hjet; hún
var ósköp guðhrædd, og þó hann þætti harður og óblíður ef eitthvað var
gjört á móti reglum hans, var hún þó enn harðari og óblíðari, og geltk enn
fastara eptir að reglum þeirra væri fylgt. Ei að síður var hún þó í öllu meira
áliti og uppáhaldi hjá öllum en hann. Svona voru nú þessi hjón og mátti
það segja að þau voru mjög vel samvalin, enda bar þeim aldrei neitt í milli.
þau áttu einn son, sem Ilelgi hjet, en dætur áttu þau tvær; hjet önnur Ólöf
en hin Unnur. ÖIl þóttu þau syskyn efnileg, en hart áttu þau í uppeldi
slnu. Reglur voru þeim settar og það harðar mjög, svo aðkomandi mönn-
um ofbauð, enda veitti þeim torvelt að halda þær og var þá refsingin hörð
ef út af bar. það var til að mynda eitt, að ef einhverju þeirra varð að
taka sjer vatnsdrykk í leyfisleysi, þá var það sett heilan dag í einhýsi og
eigi gefið r.eitt að borða, og svona var hverju smábroti refsað. En með
öllu þessu ólu Jiau þó mikla önn fyrir menntun barna sinna og uppfræðingu,
en þau vöndust mjög á einurðaileysi og óframfærni við alla menn út í frá,
því þau máttu varla hafa neina umgengni við þá eða afskipti.
þessi þrjú syskyn ólust nú upp hjá foreldrum sínum þangað til þau
voru komin undir tvítugt svo eigi varð til tíðinda. þóttu þau þá afbragð
allra annara manna á sínum aldri, og urðu því margir ungir menn og efni-
legir til að biðja þeirra systra, en öllum var neitað. Helgi var nú um þetta
leyti orðinn útlærður, því faðir hans hafði kennt honum og ætlaði nú að taka
hann sjer til aðstoðarmanns, því hann var þá gamall og lúinn orðinn.