Hirðir - 12.11.1857, Blaðsíða 16

56
Ráuherninn þykist sannfœrfeur um, a& herra stiptanitma&urinn
niuni framvegis me& hinni sömu ótrau&u alúí) og áhuga vinna aö því,
a& niálefni þetta fái happasœl afdrif, og vonast aptur meb póstskip-
inu eptir nákvæmri skýrslu urn þær rábstafanir, sem þangaí) til kynni
aib ver&a gjörbar, og sömuleifeis um þa&, hvernig ástatt er yíir höfub.
A& endingu skal því vi& bœtt, a& amtmönnunum í vesturumdœm-
inu og norbur- og austurumdœminu hafa verib í dag send eptirrit
af brjefi þessu, og þeim bo&ib, a& gjöra þær rá&stafanir, er þeim
kynnu ab virbast vib eiga til þess, afe tálma því, a& sýkin kœmist
inn í þeirra umdœmi, og útbreiddist í þeim".
Enda þótt tilefni hef&i veri& til fyrir oss út úr brjefi þessu, a&
rce&a nokkub um fjárklá&amálife, ætlum vjer þó í þetta skipti a&
vera mjög fáor&ir; en viljum a& eins brýna fyrir mönnum þa&, sem
segir í brjefinu, a& eigi mál þetta a& hafa hin eptirœsktu afdrif,
ver&i Islendingar sjálfir a& leggjast á eitt í því, a& styrkja yfirvöld-
in í vi&leitni þeirra; og eins og enginn sanngjarn ma&ur getur neita&
því, a& stiptamtma&ur vor hefur sýnt í máli þessu liina mestu um-
liyggju um velfarnan, heill og rjettindi amtsbúa sinna, og hinn mesta
mannú&leika og alú&, eins og vjer erum sannfœr&ir um, a& hann
muni halda hinu sama áfram, eins ver&ur hver og einn skynsamur
ma&ur a& vi&urkenna þa&, a& rá&stafanir hans, hversu skynsamar sem
þær cru, eigi geta haft þann árangur, er þær mætti hafa og œskjandi
væri, nema því a& eins a& sýslumenn og sýslunefndir, hreppstjórar
og hreppanefndir, og hver og einn einstakur búandi leggi alla alú& á,
a& framkvæma og hlý&a rá&stöfunum hans, og fylgi rœkilega rá&um
dýralæknanna í me&fer& sau&fjárins; og þegar máltœki& segir: „Tekst
þá tveir vilja“, þá erum vjer sannfœr&ir um, a& máli þessu muni
rei&a vel af, ef bœndur sýna a& sínum hluta eins mikla alú& í þes3u
máli, eins og stiptamtma&ur a& sínum hluta. En til þess aö þessi
alú& ver&i almenn, teljum vjer nau&synlegt, eins og vjer höfum á&-
ur skoraÖ á menn um, a& þeir stofni fjelög sín í milli, t. a. m. hver
hreppur fyrir sig, til þess, a& hafa vi& allar skynsamlegar tilraunir
til a& lækna fjárklá&ann og rýnia honum burtu, því a& vjer ver&um
a& bi&ja menn vel gæta þess, a& hjer er mikiö í húfi, þar seni er
bjargarstofn landsbúa, og velmegun landsins, enda skulunr vjer alls
eigi liggja á li&i voru, a& styrkja slík samtök, sem oss er framast au&i&.
Ritstjórar: J. Hjaltalín og II. Kr. Friðriksson.
I prentsmi&ju íslands, 1857. E. f>ór&arson.