Íslendingur - 20.04.1860, Side 8

16
hafi þekkt, Englandssögu til jafn3 vib hann, Svo hafi hann
verib Ijós í hugsön og oríiuni, a& ekki verM fundin nje ein
grein í ritum hans, er misskilningi geti verife undirorpin.
Innlendar fr|ettir. Síban blab vort kom út
(26. marz) nœst hjer á undan, höfum vjer lítií) frjett ab
nor&an eba vestan, meb því litlar fer&ir hafa þa&an komiö.
A& eins höfum vjer frjett; ab hafís væri kominn alstabar
nyr&ra, og a& nokkrir smáhvalir hafi þar náöst; a& nor&an
undir Snæfellsjökli (þ. e. á Gufuskálum, Sandi, í Rifi og í
Olafsvík) væru komnir fjögra hundra&a hlutir. Fyrir sunn-
anjökul (þar eru helztu vei&istööur: Dritvík, Iíellnar, Stapi
Og Bú&ir) var fiskilaust, enda kemur fiskur sjaldan þangaö
fyr en um sumarmál. Me& austanpósti, sem gengur milli
Kirkjubœjar á Sí&u og Rcykjavíkur, og sem nú er ný-
kominn, höfum vjer frjett, aö skepnuhöld manna væru al-
mennt í betra lagi. Fiskiaíli sag&ur alsta&ar nokkur aust-
an úr Mýrdal og vestur me& landi, fyrir Rangárvalla- og
Arnessýslu. A páskum var tveggja hundra&a hlutur hæst-
ur, en hundra&s hlutur lægstur í Rangárvallasýslu. þá var
og hlutarupphæö sög& lík í Arnessýslu, nema ef til vill ríl'-
legust í þorlákshöfn, jafnast 2 hundra&a hlutur. Ur Vest-
mannaeyjum heldur fiskifátt. A þri&ja í páskum fiska&ist
vel ofanljalls (þ. e. í þorlákshöfn, Selvogi og Grindavík),
en sí&an hefur gengiö sunnanátt. Stcndur þá vindur úr
hafi alstafear austan- og ofan-fjalls, og ver&ur ekki á sjó
komizt fyrir brimi, er a& því opt og tí&um hi& mesta mein.
Hjer í Gullbringusj'slu hefur veriö hiö mesta fiskileysi, þa&
sem af er vertífe þessari. A dögunum fengu menn su&ur
f Höfnuin allgó&an hákallsafla, en fiskitregt hefur þar veri&
til þessa. Sagt er, a& innlendir menn í Njar&víkum hafi
ahnennt ckki nema 50 fiska hlnt, en utansveitarmenn eitt-
hva& litlu meira. Frekara kva& þa& nokkuö vera þar sy&ra
í hinum ö&rum vei&istö&um. Hjer á Innnesjum má heita
almennt fiskileysi; heppnustu formenn hafa fengiö frekt
hundrafe til hlutar. Nú í dag (þ. 17. apr.) fiska&ist einna
bezt hjer á Seltjarnarnesi. Stórfiskava&ir eru sag&ir svo
miklir syfera, a& fiskibátum sje varla óhætt, og er þafe mein,
a& engir skuli hafa kunnáttu e&a vei&arfœri til a& ná þeim.
Vilja sjómenn vorir hjer sunnanlands ekki fara a& hugsa
sig um, a& stofna hvalavei&afjelag, eins og sagt er a& Ey-
fir&ingar hafi gjört, og reyna svo hvort ekki mætti slysa
einhvern stórfiskinn? þeir hafa helzt of lengi gletzt hjer!
vi& menn a& ósekju.
— Nú er búife a& prenta 112%arkir fyrir alþingiö 1859,
og er þa& mikiö, me& iillu öferu, sem prentsmi&jan nú
prentar.____________________________
Oveitt prestakoll.
Selvogsping, Strandar og Krísuvíkur sóknir í Arnes- og
Gullbringu-sýslu, anglýst 9. marz, metife 17 rd. 68 sk.
Emeritprestur er í brau&inu, sem nýtur % (þrifejungs)
af öllum föstum tekjum þess. Upp í þennan þri&jung
má hann njóta annararhvorrar kirkjujar&arinnar Hlí&ar
e&a Stakkavíkur til ábú&ar, ef liann þess óskar.
Múli í þingeyjarsýslu, auglýst 14. marz, metife 59 rd. 74
sk. Hver, sem þetta braufe hlýtur, má búast vi&, ef til
vill, a& Nes prestakall ver&i santeinað vi& Múla, og a&
Neskirkja ver&i í ábyrgfe prestsins, og ef þessari sam-
eining ver&ur framgengt, aö % Sigur&arsta&a, tilheyr-
andi Múlakirkju, ver&i lagt til uppbótar Presthólabrauö-
inu, og Geirbjarnarsta&ir, Mulakirkjujörfe, leggist til upp-
bótar þönglabakka prestakalli. Ekkja er í brau&inu,
sem nýtur árlega Via af prestakallsins föstu tekjum.
Úlafsvellir í Arnessýsln, auglýst s. d., metife 21 rd. 28 sk.
Ekkja er í brau&inu, sem nýtur ná&arárs samkvæmt 4..
og 5. gr. í tilsk. 6, janúar 1847.
Glæsibœr me& anexíunum Liigmannshlífe í Eyjafjar&arsýslu
og Svalbar&i í þingeyjarsýslu, auglýst 27. marz, met-
i& 26 rd. 83 sk.
Ilraungerði me& annexíunum Laugardœlum og Hróarsholti
í Arnessýslu, auglýst 12. apríl, metib 52 rd. 60 sk. Em-
eritprestur 71 ár3 gainall er í brau&inu, sem, eptir a&
hann er búinn a& skila stafe og kirkju í forsvaranlegu
standi, nýtur árlega ad dies vitae 7s (þri&jnngs) af
prestakallsins fiistu tekjum, samt þar a& nuki hjáleig-
unnar Bollasta&a til allra alnota. Sömulei&is hefnr hann
heimild til, a& láta 2—3 hús, sem hann á á ló&inni, standa
þar næsta fardagaár, til a& geyma sitt í.
Bitgjörö sú (merkt a -)- ú), sem nýlega var send „Islend-
ingier svo úr garfei gjörö, a& liún ekki án breytinga getur tekizt í
ha,in- Ritnefndin.
litgefendur: Benidiltt Sveinsson, Einar Pórðarson, Halldór Friðriksson, Jón Jónsson UjaHalín, Jón Pjetursson,
ábyrg&arma&ur. Páll Pálsson Melsteð, Pjetur Gudjohnson.
Prenta&ur í prentsmi&jnnni í Beykjavík 1S60. Einar púrbarson.
31
leikinn ; honum þótti allt þetta undarlegt, og gat eigi skil-
i&, hvernig á þessu stóö, og eins fór fyrir soldáni, er hon-
um voru sagbar frjettirnar. Samt sem áfeur loláfei soldán,
a& grei&a úr vandræ&um jarlsins. Nú var þegar ma&ur
sendur til Damas/cwsborgar, og honum bo&i&, a& flytja til
Miklagar&s mann þann, er gjörzt hal&i jarl þar. Sendi-
nianni fylgdu fjögur hundruö var&manna.
Mohamed haf&i verife átta mánu&i jarl í Damaskus-
borg, og haffei þcgar margt gott leitt af stjórn han3 fyrir
landsbúa; fór hann me& þá iremur, eins og hann væri fa&-
ir þeirra, heldur en jarl þeirra. þegar sendima&ur soldáns
koin til Damaskusborgar, kyssti jarl bo&sbrjef keisarans,
og þrýsti því a& enni sjer, til a& sýria au&mýkt sína, og
ba& a& eins um tvcggja stunda frest, til a& búast til íerfe-
ar. Hann stefndi þá sarnan stórhöl&ingjnnum, sag&i þeim,
a& soldán hef&i bo&afe bann til Miklagar&s, og kvaddi þá
mjög innilega. O&ar en hann var kominn út úr borginni
me& scndimönnum soldáns, rje&u stórhöf&ingjarnir af, a&
íita soldáni bónarbrjef, a& þeir mættu halda Mohamed fram-
vegis sem jarli í Damaskus. þeir sendu brjef þetta á stafe,
32
en er þeir fóru betur a& hugsa um málife, þótti þeim brjef-
i& eigi vera nógu öflugt ; ritu&u þeir því annafe brjef, og
sög&u þar vandlega frá öllu því, er Mohamed haf&i gott
gjört í jarlsdœmi sínu og lýstu því yíir skýrt og skorinort,
a& þeir vildu eigi taka neinn annan tiljarls. þa& vareins
og þeir hermdu eptir Mohamed, þegar hann kom til Da-
maskusborgnr, því a& þeir ritufcu ýms brjef til soldáns, og
var í sumum þeirra jafnvcl ógna& uppreist, ef Mohamed
væri rekinn frá völdum.
Nú vfkur sögunni aptur til Mohameds. Hann hjelt
á fram fer& sinni, uns hann kom til Miklagar&s. þegar hann
var þangafe kominn, var hann leiddur fyrir soldán. „Hver
ertu? óláns-seggur"; inælti soldán. „Einn af jörlum y&rum^,
svara&i Mohamed me& lotningu, en eigi var hræ&slu á honum
a& finna. Soldán mælti: „Hver hefur ritafe undir tilskipun-
ina um, a& þú skyldir vera jarl í Damaskusborg? þú hinn
vesli falsari". „þjcr, herra", mælti Mohamed einar&lega.
„Nú keyrir fram úr“, mælti Soldán, og var ákafmæltur mjög;
„sýndu mjer þa& þegar í stafe, ella ver&ur þa& þinn brá&ur
bani-', (Ni&urlag í næsta bla&i).