Kristileg smárit handa Íslendingum - 03.01.1865, Blaðsíða 9

9
ánægjunnar og róseminnar bústaður. Ánægja
og glatt lijarta heyra líka til skyldna vorra sem kristinna
manna. »Gleðjið yður ávalt í drottni, og enn aptur segi
eg, gleðjið yðurn er áminning lieilags anda (Philip. 4,
4) til allra vor. Á móti því verður ekki borið, að glatt
og ánægt hjarta er sérleg drottins náðargjöf, sem sum-
um hefir fallið fremur í skaut en sumum; en guðsorð
gjörði oss þó ekki ánægjuna að skyldu, ef vérekkigæt-
um stuðlað til hennar sjálfir, og að því leyti sem luin
stendur í valdi sjúlfra vor, þá getum vér með engu betur
edt hana en með góðri stjórn og friðsemi á heimilum
vorum. Að vísu getur og ánægja verið komin undir
góðum ytra hag, en þó cr lnin hvorki bundin við mik-
inn auð né háa lifsstöðu, þótt hún geti verið þeim sam-
fara; en hún á sér venjulega bústað á þeim heimilum,
þar sem kærleikurinn gjörir sambúðina unaðsama, iðjú-
semi gjörir svefninn væran, stjórn og reglusemi geymir
þess, sem aflað er og færir sér og öðrum það í nyt.
Enginn getur fullkomlega borið um, hvílík blessun það
er fyrir heimilin, að ánægjan eigi sér þarbústað, nema
sá sem það reynir; hún er eins og vorsólin, sem veluir
plönturnar til lífsins úr skauti jarðarinnar; hún kallar og
einnig althið hezta í hjörtum annara til lífsins, og lætur
opt þá, sem annars væru að litlu nýtir, verða nýta menn ;
þar sem hún ríkir, verður erfiðið ljúft og öll byrði lífs-
ins iéttist margfaldlega; það er og skiljanlegt, því vér
þurfum ekki annað en að sjá blítt og glaðlegt lijarta
lýsa sér á svipnum, til þess að finna nýtt líf og velvegn-
un lireyfa sér hjá oss. f>að er jafnvel, að glaðlynt og
siðsamt hjúbætir heimilislífið og gjörir það ánægjuríkara
en ella; en hvílík áhrif hlýtur þá ekki hið glaða hjarta
húsbændanna að hafa á lijúin og heimilislífið yfir höfuð;