Kristileg smárit handa Íslendingum - 03.01.1867, Blaðsíða 2

2
varlega um þetta efni og skyldi? t*að kemur af því,
að oss hættir við að taka annaðhvort alls ekki eptir þeim
velgjörðum, sem vér höfum notið frá barnæsku, eðaað
virða þær lítils ; eins og oss hættir við að þykja lítið til
þess koma, sem vór eigum hægt með að aíla oss, en
aptur á móti mikið koma til þess, sem vér höfum aflað
oss með mæðu og striti, þannig hættir oss of mjög
við, að þykja lítið koma til þess að vér erum kristnir,
af því vér höfum orðið það með svo hægu móti, jafn-
vel áður en vér vissum af því; tilíinningarleysi vort
fyrir þessari velgjörð Guðs við oss, kemur af því, að
vér höfum eigi þurft að berjast fyrir þessu linossi, vér
höfum aldrei saknað þess, og því aldrei tekið eptir því,
hversu mjög vér höfðum þess þörf, því það er oss fram-
boðið og vér nutum þess þegar fra fæðingu vorri. Það
er því næsta nauðsynlegt fyrir oss og lieilög skylda vor
opt og nákvæmlega að íhuga, hvilíkra velgjörninga vér
liöfum orðið aðnjótandi i skírnihni og með því í henni
að vera tekuir upp í félag kristinna manna.
í'að er hægt fyrir oss að sjá það, livort það sé
hamingja fyrir oss að vera fæddir og uppaldir i kristi-
legu félagi, ef vér athugum, hver kjör vor hefðu orðið,
ef vér hefðum fæðst og uppalizt á meðal fákunnandi
ómenntaðra heiðingja, eða ef vér, sem nú lifum, hefð-
um fæðst í heim þenna áður en Iíristur kom í lieim-
inn, eða áður en kristin trú var lögtekin á Jandi voru,
áður en forfeður vorir þekktu hinn eina sanna Guð.
tví skyldi nokkur vor viija óska þess, að hann hefði
fæðst á þeim tíma, er menn tignuðu skepnuua fyrir
skaparann, dauðar myndir með höndnm gjörðar í stað
hins lifanda Guðs, ótölulegan grúa vanmáltugra goða í
stað hins eina almáttuga Guðs, skapara, viðhaldara og