Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1868, Síða 7

7
í hlut, ef svo á stendur; og þá rætist það, sem ritn-
ingin segir, «að reiður maður gjörialdrei það, sem rétt
sfc fyrir Guði«. Hvað er að hasta frá sér Guðs mynd
ef ekki þetta? Hvað getur þá aukið illt fremur, en ó-
friðurinn? hvað fremur app rætt unun og ánægju mann-
anna? hvað fremur hrellt hinn saklausa? hvað fremur
eilt riki synda og lasta? hyað fremur lokað fyrirmann-
inum himnaríki? Þess vegna eins og elskan er unaður
lífsins, vonin líf lífsins, trúin ljós lífsins, eins er frið-
urinn viðhald þess og varðhaldsengill. Ætlunarverk
h'fsins er iðja kærleikans, en hún verður aldrei unnin,
nema í skjóli friðarins, því friðsemi og kærleiki haldast
ætíð í hendnr og efla hvort annað. Hinn sanni guðsr
ótti verður hvergi fundinn, nema á brautum friðarins,
og einungis sá, sem hýr yfir anda friðarins, heldur til-
hneigingunum og ástríðunum í taumi; einungis sá er
sæll, því hann varðveitir frið hjartans og friðinn við
Guð; hann gengur lífsveginn með rósemi og vinnur
verk köllunar sinnar í næði. ímyndið yður tvo menn,
annar liflr í styrjöld og ófriði, áreitir aðra sífellt og
verður því sífellt áreittur af öðrum; hinn vinnur þarf-
legar iðnir í kyrð og friði, og eyðir lífsstundum sínum
þannig, að kærleiki og friður stjórna lífsalhöfnum hans;
hann ver sig með vopnum íriðarins, þegar liann er á-
reittur af öðrum, og varðveitir hjarta sitt, að það kom-
ist ekki í uppnám. Ilver þessara virðist yður sælli?
Ilvers kjör vilduð þér heldur óska yður við enda lífs-
ins? Hin stutta dvöi vor hér á jörðu er of dýrmæt og
dagar vors jarðneska lífs of fáir til þess, að þeim sé
eytt í styrjöld og ófriði. Nóg er til að vinna svo stutl-
an tíma anuað en þetta, og aldrei er of mikið unnið,
þegar lífstíminn er á enda. Hvað mun þá sá liugsa,