Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1868, Blaðsíða 9

9
fyrir dóminn, eins þa, sem illt höfðn aðhafzt í líkam-
ans lífi, og þá, sem gott höfðu gjört; eins þá, sem
eyddu líflnu í ófriði og styrjöld og teygðu einatt sak-
leysið út í syndina, og þá, sem alla aefina fetuðu brautir
friðarins, og höfðu Guð og hans vilja æ fyrir augum ser.
Gleymum því þá ekki bræður, að vér erum allir
samferða til himinsins; það er liið eilífa friðarlandið,
sem yér höfum allir heitið ferðinni til, þar sem Guð
friðarins býr í því ljósi, er enginn fær til komizt, nema
sá, sem hér stríðir undir merkjum friðarins, og kemur
að takmörkum tíma og eilífðar með frið Guðs í hjarta
sínu og þann vitnisburð samvizkunnar, að hann sé Guðs
barn. Vér erum allir bræður í Jesú Kristi; en það
lieyrir bræðrunum til, að vera sáttir og sammála. Ekki
er nema ein leiðin til, sem liggur á hið eilífa friðar-
landið, og hana verðum vér allir að fara, ef vér eigum
allir að komast þángað, því hver sem aðra leið fer,
getur ekki fundið Guð, né komizt til heimkynna friðar-
ins. Biðjum því Guð, að senda sinn heilaga anda —
anda friðar og eindrægni í hjörtu vor, svo hann leiði
oss í allan sannleika, og innræti oss lireinan og ein-
lægan vilja til alls þess, sem gott er. Þá mun friður
Guðs, sem æðri er öllum skilningi, búa í hjörtum vor-
um, og endurnæra osa í lífi og dauða.
GUD HINNA IÍRISTNU, SEM BORGAÐI SKULDINA.
Trúarboði nokkur, sem átti leið í gegnum þorp
eitt á ströndum Suðurálfunnar, prédikaði þar fyrir
fólkinu.
Á meðal þeirra sem hlýddu á, var Suðurálfumaður