Alþýðublaðið - 12.02.1960, Blaðsíða 2

Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. — Framkvæmdastjóri: Ingólfur Kristjánsson.
— Ritstjórar: Gísli J. Ástþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fulltrúi
ritstjórnar: Sigvaldi Hjálmarsson. — Fréttastjóri: Björgvin Guðmundsson.
— Símar: 14 900— 14 901 — 14 902 — 14 303. Auglýsingasími 14 908 — Að- I
setur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðubiaðsins. Hverrisgata 8—10. —* 1
Áskriftargjald: kr. 35.00 á mánuði.
ÞAÐ vakti athygli þingmanna í neðri deild
fyrir nokkrum dögum, að Bjarni Benediktsson
dómsmáiaráðherra virtist lesa ræðu sína af blöð-
um og vera óvenju bundinn við handrit. Slíkt er
ekki vani hans. Hins vegar var efni ræðunnar hið
eðlilegasta. Það hljómaði sem þokkaleg stjórnar-
ræða um ýms vandkvæði efnahagsiífsins og þörf
róttækra aðgerða til úrbóta.
Einn þingmaður gerðist þó örlítið órólegur. —
Það var Eysteinn Jónsson. Hann hefur grunað,
hvað var að gerast. Bjami var semsé að lesa gam'la 1
ræðu eftir Eystein sjálfan, sem hann flutti í ráð-
herratíð sinni. Og betri vörn fyrir aðgerðum
stjórnai’innar var erfitt að finna.
Þegar borinn er saman sá feoðskapur, sem
Eysteinn hefur flutt árum saman úr ráðherra-
stóli, og það fleipur, sem hann nú lætur sér sæma
dag eftir dag, leynist engum manni, að hann talar
nú gegn feetri vitund. Enginn efast um, að Ey-
steinn og raunar framsóknarmenn allir, hefðu
gengið inn á aðgerðir ríkisstjórnarinnar, ef þeir
aðeins sætu í ráðherrastólum. Það eitt gerir gæfu-
muninn.
Ljó'st er af ræðum Eysteins nú, og ritstjórnar-
greinum Tímans, að framsóknarmenn hefðu ekk-
ert vilað frekar en fá að sitja í núverandi stjórn
og taka þátt í þeirri viðreisn, sem er að hefjast.
„Það er mikil nauðsyn að fýlkja sem allra flestum
saman um úrræði í efnahagsmálum landsins“, hef-
ur Tíminn upp eftir Eysteini.' „Aúðvitað hefði
þurft stjórnarmyndun á breiðari grundvelli
segir ennfremur, og þriðja sinni í stuttri grein
e'r haft eftir Eysteini, að gera þurfi öf'luga tilraun
til að efna „til víðtækara samstarfs."
Það er engin tilviljun, að Tíminn prentar ein-
mitt þessi ummæli í ritstjórnargrein. Og fortíðin, c
ekki sízt viðburðir í sams konar málum fyrir rétt-
um áratug, gefur auga leið.
Framsókn mundi samþykkja efnahagstillög'-
ur ríkisstjórnarinnar og berjast fyrir þeim — ef
hún aðeins fengi ráðherrastóla að launum.
Ef stólarnir fást ekki — þá verða tillögurnar
fordæmdar og fearizt fyrir því af öllum mætti
framsóknar, að þær verði eyðilagðar í framkvæmd.
Auglýsingaslmi blaðsins er 14906
2 12. febr. 1960 — Alþýðublaðið
í 006 k* si •- m,
Endurskoðun
laga um íög-
regíumenn
ÞEIR Magnús Jónsson og
Jónas G. Raínar flytja tillögu
til þingsályktunar um endur-
skoðun laga um lögreglumenn:
„Alþingi ályktar aS skora á
ríkisstjórnina að láta í samráði
við Samband ísl. sveitarfélaga
endurskoða gildandi lög um lög
reglumenn. Skal að því stefnt,
að endurskoðun þessari verði
lokið fyrir næsta reglulegt
þing“.
Kominn frá
Tyrklandi
MEGUM við kynna ykkur
fyrir Valerie Shane, sem
söng £ Tyrldandi fyrir
skemmstú, en nú er kom-
in til Reykjavíkur til þess
að syngja í Lidó. Valerie
er brezk og þekkt dægur-
lagasöngkona £ heima-
landi sínu.. Nokkrar hljóm
plötur með söng hennar
bárust hingað á undan
henni. Þær sanna, að hún
er ekki einungis fallegasta
stúlka, heldur Jíka prýði-
leg söngkona. (Ljósm.: Sv.
Sæm.).
IMtHMMUMtMIMMMUMMIM
ýý Þeir, sem ekki þekkja
algengusíu sönglögin.
•ýt Hvað veldur því.
ýV Fleira slitnar úr
tengslum.
Minnkandi tilfinning
fyrir íslenzku máli.
HELGI SEGIR. í bréfi til mín:
„Þú gerðir að umtalsefni það
furðulega fyrirbrigði að ungt
fólk, sem kemur fram í getrauna
þætti í útvarpinu skuli ekki
þekkja helztu íslenzku sönglög-
in, sem sungin hafa verið hér
undanfarna áratugi. Það er ekki
að ófyrirsyiiju þó að á þetta sé
minnzt, svo mikla furðu hefur
það vakið. —Ég vil í þessu sam-
bandi vekja athygli á því, að
síðan Árni Kristjánsson tók yið
stjórn á tónlist útvarpsins hefur
aukizt flutningur á þekktum
sönglögum okkar, svo að að-
finnslan við útvarpið hefði átt
betur við fyrr.
a n n es
i o r n i n u
EN ÉG IIELD að þessi van-
þekking unglinga stafi fyrst og
fremst af því að barnaskólarnir
hafa brugðizt skyldu sinni. Ég á
tvö börn. Þau hafa bæði verið í
leikskóla. Þar hafa þau lært að
syngja okkar vinsælu sönglög,
en þegar þau komu í barnaskól-
ánn brá svo við að hætt var að
ltenna þeim að syngja þau. Ég
áiít að hér bregðist barnaskól-
arnir skyldu sinni.
ÉG ER SAMMÁtA ÞVÍ, sem
segir í pistli þínum, að fleira
slitnar úr tengslum um leið og
ungt fólk hættir að þekkja al-
gengustu lögin okkar. í raun og
veru er þetta tímanna tákn. Það
er til dæmis athyglisvert hversu
kristindómsfræðslunni hrakar í
barnaskólunum og álít ég að hér
ætti kirkjan að hefja rannsókn
og láta til sín taka. Þá er það
líka athyglisvert hvað mál-
smekkur fer nú versnandi. Eru
dagblöðin gleggsta dæmið um
það, enda líka hægt að heyra
það £ útvarpinu. Allt er þetta á
sömu bókina lært.“
ÞETTA SEGIR HELGI. Það
er rétt, að upp á síðkastið hefur
flutningur vinsælla „íslenzkra11
laga aukizt í útvarpinu. Það er
líka rétt, að nú er það áberandi
hvað málfari hrakar. Sérstak-
lega er það eftirtektarvert hvað
menn misþyrma talsháttum ís-
lenzkum, en misþyrming þeirra
er einn skýrasti votturinn urn,
minnkandi tilfinningu fyrir mál-
inu. Það er til dæmis furðulegt
hvað stúdentar, menn, sem hafa
notið mikillar menntunar, fara
illa með málið.
ÉG SVEIF NÝLEGA á stúd-
ent, sem hafði skrifað í blað
hraksmánarlega málleysu. Hon-
um var alls ekki ljóst, að hann
hafði farið með málleysu. En eri
ég benti honum á þetta, endur-
tók hann málleysuna hvað eftir
annað stóreygur, og sagði svo:
,,Já, þetta er rétt hjá þér, en lík-
ast til orða ég þetta allt af
svona.“ Ég spurði hann hvort
hann læsi ekki íslendingasögurn
ar. „Ja, ég las eitthvað í þeim.
fyrir tíu árum,“ sagði hann.
ÞAÐ ER EKKI XÓG að læra
málfræðireglur. Enginn lærir
mál með þeim hætti einum, held
ur ekki sitt eigið móðurmál. Efi
menn hætta að lesa íslendinga-
sögurnar, þá spillist málsmekk-
urinn. Allir, sem stunda ritstörf,
þurfa að lesa íslendingasögur
við og við, að minnsta kosti eina
á ári. Árni Böðvarsson'ræðir um
þessi mál við og við í útvarpinu.
Umvandanir hans gætu borið ár-
angur ef mestu sóðarnir þykjast
þá ekki upp úr því vaxnir a3
hlusta á hann. En það fylgir oft
sóðaskap að vera hrokafullur.
Hannes á horninu. f