Tíminn - 18.11.1874, Side 6

86
þessi sje komin inn i «ísafold» að tilhlutun ein-
hvers, sem hefði fengið ráðningu hjá ráðgjafan-
um, og þættist eiga honum grátt að gjalda, held-
ur en að ritstjórinn hefði fundið ástæðu til að koma
henni á prent fyrir almenningssjónir á íslandi
með því fæstnm mun þykja greinin velviljuð eða
til nokkurs gagns, eptir því sem málum vorum
nú er komið, heldur lil iils eins, enda hefur rit-
stjórinn hlotið að finna til þessa, þar sem hann
á eptir fer að telja mönnum trú um, að hún ekki
sje tekin ( blaðið «til að vekja nokkurn kala til
íslands ráðgjafans», og hefur hann með þessu
viljað þvo hendur sínar.
Vjer vonum að enginn taki þessi orð vor svo,
að vjer viljum letja áhuga þjóðar vorrar að fá því
framgengt, sem til bóta gæti orðið í velferðarmál-
um vorum, því meining vor er alls ekkisú; þvert
á móti viljum vjer skora á alla góða íslendinga,
sem þess eru umkomnir, að þreytast ekki á því
að starfa að þessu með fjöri og fylgi, og sýna
þar í föðurlandsást sína og djörfung, ef á þarf að
halda, gagnvart stjórn vorri og konungi, eðahverj-
um sem í hlut á. En vjer viljum leiða athygli
hinna sömu að því, að leitast við að velja til þess
þau heilnæmustu og beztu meðölin, en ekki grípa
til þeirra meðala, sem að ónotum geta komið, eða
orðið til vanheilsu fyrir frelsislíf þjóðar vorrar.
3 + 7.
— í «• Þjóðólfi» af 3. október þ. á. hafa nokkrir
sveitungar mínir borið upp kveinstafi sína undan
aðferð Strandarmanna við okkur Inn-nesjamenn til
að sporna á móti því að við fáum optar uppsátur
þar á Ströndinni, og mjer virðist sem þessir sveit-
ungar mínir hafi fengið í sig megna hjartveiki út
af þessum samtökum sunnan manna. Mjer kemur
þess vegna til hugar að ávarpa ykkur heiðruðu
sveitungar og fjelagsbræður, með nokkrum hugg-
unar orðum, og ef mögulegt er að útrýma hjá
ykkur þeim ótta, sem þessi samtök Strandarmanna
hafa vakið hjá ykkur.
Jeg er nú bæði af eigin reynslu og líka af
afspurn orðinn svo kunnugur fjelagsskap Strand-
armanna, að eg get ekki hið allra minnst óttast
þessi þeirra samtök. 1*311 munu varla standa svo
lengi takið þið eptir.
Strandarhreppsmenn eru alkunnir að því, að
stofnsetja marga f'undi, ræða um ýmisleg sam-
tök og jafnvel byrja á þeim; en þegar til fram-
kvæmdanna kemur, verða afdrifin optast þau, að
einstöku meðlimir sveitafjelagsins setja sig á móti
því, sem gjörist á fundunum, og þá fellur allt um
koll að litlum tíma liðnum, og sjást þá ekki aðrar
menjar þessara samtaka og fundargjörða en nokk-
ur glæsilega stýluð pappfrsblöð sem geymd eru
hjá presti eða hreppstjórum, og net'nast fundar-
gjörðir.
t*að mun ykkur sumum hverjum kunnugt,
ekki síður en mjer, að þar í hreppnum drottnar
megnasta fjelagsleysi, tortryggni, ósamlyndi og
eigingirni? svo að annar rífur það niður, sem hinn
byggir, og hverníg getið þið ímyndað ykkur að
þeir Strandarmenn, sem ekkert hugsa annað fremur
en að mæla skildinginn, geti sjeð af öllum þeim
uppsátursgjöldum sem hingað til hafa runnið inn
til þeirra frá okkur; eða haldið þið að fátækling-
arnir þar í hreppnum, sem að undanförnu hafa
snýkt út úr okkur bæði æta og óæta muni, geti
fremur nú en fyrri verið án okkar hjálpar. Nú
trúið mjer til þess að sumir málsmetandi menn-
irnir þar í hreppnum vinna það ekki fyrir þó
velferð sveitarfjelagsins væri um að tefla, að missa
sjálfir margra dala virði í vissum tekjum fyrir
aðrar óvissar.
En ef þið nú ekki viiið trúa orðum mínum,
þá skal jeg reyna að útvega uppsátur þar syðra
fyrir jafnmargar fleytur ög þið getið útvegað mörg
feit hross til slátrunar nú í haust; jeg mun sjálf-
ur fylgja hrossunum eptir, suður yfir hraunin og
þá sjáið þið innan skamms hversu öflug samtökin
verða. Ef þið nú þar að auki gætið stungið ( vasa
minn nokkrum molum af græna steininum sem
þar syðra er nefndur «Gunnars-græðisteinn»; þá
yrði jeg að vísu að bregða mjer suður yfir Vatns-
leysuheiði, en þá væri jeg alls ekki kvíðandi fyrir
afdrifum ferðarinnar. Gamall inntökumaður.