Sæmundur Fróði - 01.01.1874, Page 9

9
lagi haft tillit til pess, er lijer á sjer stað, og’ mun
skoðunin á mynclun landsins frá jarbarfræðislegu sjónar-
miði, einkum rerða löguð eptir liinum nýjari jarðfræð-
ingum sjer í lagi eptir jarðfræðingunum ltell, jokes
og geikie. par sem á liinn bóginn verður talað um notkun
ýrnissa náttúruefna, mun eg einkum fylgja lærdómsbók-
um peirra payen’s og wagnee’s, er nú eru taldar liinar
áreiðanlegustu kénnslubækur í liinni svo kölluðu „teiýno-
logie“; pað er lærdómurinn um notkun ýmissa náttúru-
efna manninum til liagsmuna. í grasafræðinni mun jeg
einkum fylgja grasabók læknis Odcls Idjaltalíns, og
grasafraði prof. hornemanns, og nokkrum öðrum eldri
og nýari ritum, par sem um læknislyf er talað, eÖa aðra
ópekkta notkun ýmissa grasa og mosategunda vorra.
) Með pví lífsreynslan er búin að sýna mjer pað
Ijóslega, að jarðyrkjufræði og par af leiðandi framfarir
1 grasvextinum og lieyskapnum er nauðsynleg fyrir al-
menning, pá mun jeg í pessu riti, líkt og jeg stundum
lief gjört í Heilbrigðistíðindunum, finna mjer skylt, að
geta pess, er lýta kynni að framförum í pessum lilutum;
pví að pað ætla jeg að muni vera ljóst fyrir vel-flest-
um, að á engu ríður oss íslendingum meira, en að auka
og efla grasvöxtinn, sem mest vjer getum, eigi að eins
til pess, að vjer getum aflað oss sem mest af lieyjum,
beldur og jafnvel til pess, að fara sem liaganlegast með
beitarlöndin og útliagana. Eitt af pví, er mjög svo lýt-
< ur að pessu, er meðferðin með áburð á tún og engjar,
vatnsveitingaskurði og vökvun engja og liaglendis með
rennandi vatni, par sem pví verður við komið. Hingað
til hefur allur almenningur farið mjög eyðslusamlega með
ýmsar áburðartegundir, svo sem t. a. m. sauðatað, er víða
i