Sæmundur Fróði - 01.07.1874, Síða 11

107
«la masse dévastatrice, mais
«encore elle en supporte le
«contre-coup atmosphériqueet
«modére, en leur barrant le
«passage, les ouragans qui en
«surgissent)».
Aux premiéres belles jour-
nées du printemps succéde un
interméde glacial, etil en sera
ainsi á chaque nouvelle appa-
rition de la banquise.
Aussitót que l’obstruction
est compléte, les eaux du Nord
s’amoncélent et chargent les
glaces; celles du Sud, égale-
ment arrétées á la pointe N. 0.
de l’Islande, léchent, minent,
creusent l'obstacle qui s’op-
pose á leur écoulement, y
creusent un golfe et ne tar-
dent pas á provoquer une
rupture. Les eaux amonce-
lées du Nord s’écoulent alors
avec rapidité et entralnent,
par un mouvement en retour,
toutes les glaces qui blo-
quaient l’lslande. Seules, ceiles
qui ont doublé Langanes ne
peuvent participer du mouve-
ment. Désormais, elles sont
ballotées par les courants al-
ternalifs des marées, et pous-
sées invinciblement au Sud
de l’Ile oú elles finissent par
fondre.
«eyðanda ofrmegins,heldr þolir
«einnig veðrbreytingar þær,
«er ísinn veldr, og með því
«að teppa honum veg, mýkir
«það óveðr þau, er af honum
«spretta)».
Eftir hina fyrstu fögru vor-
daga kemr ís-millibil, og svo
mun það verða, í hvert sinn
sem hafísinn sýnir sig að nýju.
Jafnskjótt sem ísinn hefir
algjörlega tept veginn, safnast
það vatn fyrir, er norðan að
kemr, og þyngir jakana; það
vatn, ersunnan að kemr, nemr
sömuleiðis staðar við norð-
vestrhorn íslands, nuggar,
grefr t sundr og holar innan
það, er gjörir framrás þess
mótstöðu, og myndar þar fjörð,
og eigi líðr á löngu, þar til
er það brýzt í gegn. Hið
stíflaða vatn að norðanverðu
streymir þá fram með hraða,
og er það streymir aftr burt,
fœrir það óskiljanlega fljótt
burt með sér allan þann ís, er
lá við Island. Þeir jakar einir,
erkomizt hafa suðrfyrirLanga-
nes, geta eigi orðið hinumsam-
ferða. Þeir rekast fram og aftr
af straumunum, er ýmist bera
þá að landinn eða frá þvi, geta
eigi annað enn fœrzt suðr fyrir
landið og bráðna þar að lokum.