Alþýðublaðið - 08.04.1960, Blaðsíða 16

41. árg. — Föstudagur 8. apríl 1960 — 82. tbl,
að alla staðhætti áður. Oft
er þessi tegund innbrotsþjófa
tíðir gestir á innbrotsstað að
degi til, áður eh atlagan er
gerð og gera sér þá ýmislegt
til erindis. Það þarf því
mikla færni lögreglumanna
til að hafa uppi á slíkum
mönnum og aðstöðu, sem hér
hefur með öllu láðst að veita
rannsóknarlögreglunni, ein-
göngu vegna þess, að yfir-
völd virðast trúa því, að hún
þurfi aldrei að eiga í höggi
við aðra afbrotamenn en þá,
sem rangla druklcnir inn í
hús, kannski til þess eins að
sér litla von, fari einhverjir
með fullu viti að taka upp á
því að stunda innbrot sem
atvinnugrein.
AVISANIR
Innbrotsþjófurinn, sem
hefur verið á ferli að undan-
förriu, og kann ekki við að
fara í gegn um glugga, sem
hann hefur brotið, ber
ýms einkenni atvinnumanns-
ins. Þegar hann kemur inn
fyrir fér hann gætilega og
snyrtilega að öllu. Til þess
að komast í peningaskáp,
hefur hann orðið að leggja
skápinn á grúfu. En svo
gólfdúkurinn skemmist ekki
hefur hann breitt undir skáp
inn áður. — Þá hefur
hann gætt þess að skilja
ekjki eftir fingraför og
undantkningarlaust kær-
ir hann sig ekki um neitt
nema peningana. Á einum
stað varð honum það á fyrir
mistök að taka stóra upphæð
í ávísunum í lokuðum kassa,
sem hann hirti ekki um að
opna á staðnum. Líklegast
mun hann sjálfur hafa talið
það meiriháttar óhapp, unz
hann var búinn að brenna
þær. Annars gæti þessi mað-
ur gert mikið halló með því
að tilkynna það, að hann
mundi skila ávísununum, en
að líkindum er hann of smá-
legur til þess.
Aðsetur rannsóknarlögreglunnar við Fríkirkj uveg: Það dugir ekki að hafa góða menn, — sé
aðbúnaðurinn slæmur.
ÞEIR settu járriin undir
gluggakarminn og spenntu
hann frá. Ytri rúðan brazt í
tvöföldum glugganum og þá
sagði snyrtimennið, að þeir
skyldu reyna við annan
glugga. Það tókst og þar
komust þjófarnir inn í hús-
ið. Þannig upphófst eitt
þeirra innbrota, sem undan-
farið hafa vakið nokkra at-
hygli, einkum fyrir hrein-
Iega umgengni á jnnbrots-
stað, líka hvað tekur til
fingrafara.
Sem betur fer hefurÁrarn
að þessu verið lítið um um-
talsverða innbrotsþjófa hér
á landi. — Þeir hafa
oftast verið unglingar, sem
hafa rokið í fylliríi í það að
brjótast inn í stað þess að
fara í partý, eða vegna þess
að ekki var hægt að fara í
partý. Hending hefur ráðið
hvaða hús hefur orðið fyrir
valinu og hending, hvort
nokkru var hægt að stela.
Þessir unglingar eiga þó það
sammerkt, að geti þeir engu
stolið, reyna þeir að vinna
spjöll á húsi og raunum, svo
v'ðgerðarkostnaður nemur
oft meiru en ef um tölu-
verðan peningaþjófnað væri
að ræða. Þá er stundum
slíkur fylliríiseráski í þessum
unglingum, að þeir ganga
örna sinna úti í horni, í lít-
ilsvirðingarskyni við það
fyrirtæki, sem láðst hefur
að skilja fé sitt eftir á glám-
bekk.
HENRY CLAY,
fyrir sofna þar, eða gleyma jakk-
Af þessu Ieiðir,
breyttist ekki, þrátt
nokkurt hnupl.
Þessi þjófur virðist sem
sagt vera sá fyrsti sinnar
tegundar hér á landi. Hann
lítur ekki við góðum mun-
um, eins og dýrindis mynda-
vél, sem stóð á borði við hlið
hans meðan hann var að
bjástra við peningaskáp á
einum innbrotsstaðnum. Með
þessum manni höfum við
kynnst þrennum greinum
þjófnaðar. Sauðaþjófurinn
leið undir lok árið 1938, —
hann var kannski verstur
allra þjófa. Smáþjófurinn,
sem fremur innbrot af asna-
skap frekar en áráttu er enn
í fullu gildi, en sæmilega séð
fyrir honum með þeirri fá-
brotnu tækni, sem nú er
fyrir hendi, og nú er þetta
snyrtimenni komið, sem hef-
ur smíðað sér sérstök tæki
til innbrota og vinnur skipu-
lega að því er virðist. Nokk-
Framhald á 14. siðu.
anum sinum,
að rannsóknarlögreglan og
fulltrúar þar, eru orðnir
hálfgildings grátkonur í sam-
skiptum sínum við þessa ó-
gæfumenn og fjölskyldur
þieirra og taka gjarnan þá af-
s'töðu, að ekki megi um þetta
tala, vegna þess að nóg sé nú
ógæfan að hafa lent í þessu.
Það getur því stundum virzt
svo, að lögreglan hafi tekið
að sér að vernda afbrota-
manninn fyrir vondum
heimi, annað hvort með þögn
eða skírskotunar til mann-
úðar. Þetta kann að vera
réttlætanlegt sjónarmið, þeg
-ar þess er gætt, að flest af
þeim afbrotum, sem hér erú
framin eiga annað hvort rót
í geðveiki eða aumingjaskap,
sem eldist af mönnum. Hitt
er annað mál, að stofnun
sem lengi vafstrar í slíku á
ÞJOFNAÐUR
JAKKINN

Eftir INDRIÐA G