Heimdallur - 01.12.1884, Blaðsíða 11

187
í strax að smjeri. Hann var færasti inaður í Ne-
j vada. Hann var fljótari á fæti og hnefaharðari
en nohkur lifandi maður í 17 íylkjum, og þó
\ víðar væri leitað. Hann var líka snillingur aö
stökkva og þoldi visky allra mannabezt. Getiö
í þjer þess, í ræðunni, því lagsmönnnm mínum
mun koma það vel, So getið þjer líka bætt því
| við, að liann hafi aldrei sparkað móður sína.“
„Sparkað móður sína?“
„Já. í*að getum við allir borið um.“
| „Nú, en því átti hann að sparka hana ?“
„l?að er einmitt þaö sem jeg sagði, en það
í er soddan mýgrúi af fólki, sem gerir það.“
„Pað gerir enginn almennilegur maður.“
' „Pað gera nú margir samt.“
I„Eptir mínu áliti ætti sá, sem beitti ofbeldi
við móður sína . . .“
„Lægið þjer seglin lagsi. I’jer eruð eins
og þjer komið út úr lioltum. Jeg meinti bara
að hann hefði aldrei brugðizt móður sinni. Nei,
það gerði hann aldrei . . . Hann gaf henni hús
og jörð og sand af peningum, og so hjúkraði
liann henni og hlynti að henni alla tíð og tíma.
Pegar hún fjekk hóluna fór hann á fætur um
miðjar nætur — brenni mig þá . . . — og vakti
yfir henni. Pjer verðið að liafa mig afsakaðan,
en orðskömmin skauzt út úr mjer alveg óvart.
\ Jeg ætlaði als ekki að styggja yður. Jeg held
; að þjer sjeuð vænn maður, allra vænsti maður
í ... Mjer lízt vel á yður og jeg skal lumbra á
\ hverjum þeim, sem ekki er á sama máli. Jeg
; skal þjalma að honum þangað til honum veiður
í ómögulegt að þekkja sig frá líki síðan í fyrra
í ... Pað getið þjer hengt yður upp á.“
Pegar hjer var komið sögunni, tók Scotty
Iaptur í hendina á prestinum mjög kompánalega
og fór so.
X Jarðarförin var so glæsileg sem framast
varð á kosið. Pað hafði aldrei sjezt önnur eins
dýrð í Virginia City. Vagninn var tjaldaður
svörtu; söngflokkurinn glamraði sem mest hann
mátti; búðunuin var lokað; flöggin hlöktu í
hálfa stöng; fjelagarnir í ýinsum leynifjelögum
fylgdu líkinu í heilum lestuin og voru með öll
möguleg og ómöguleg einkenni;, brunaliöið
kom eins og það var, og dalurnar voru vafðar
svörtum ræmum. Vagnarnir komu hópum saman
kúfaðir af embættismönnum og embættislausum.
Menn flykktust saman til að horfa á alt þetta
skraut, so að allt var fullt af fólki hvar sem á \
var litið; götustjettirnar, þökin og gluggarnir \
alt var krökt. Og meir að segja í mörg herrans {
ár eptir þetta, var skrautið við öll hátíðleg
tækifæri í Virginia City miðað við ósköpin, sem >
gengu á, þegar Buck Fanshaw var jarðsettur.
Scotty Briggs var potturinn og pannan við í
þessa jaröarför, enda var hann nokkurs konar ;
siðstjóri. I’egar ræðan var búin og búið var að {
biöjast fyrir yfir gröfinni, sagði Scotty í hálfum
hljóðum: Amen. Pað er ekki um það að tala.
Pað var auðheyrt, að hann var hryggur í huga, ;
þegar hann sagði þetta. í
Seinni hlutinn af þessari setningu virtist í
hreint ekki standa í neinu sambandi við athöfn í
þá, sem var nýafstaðin, so það liggur nærri að ;
lialda að Scotty hafi sagt það í því skyni að minnast j
vinar síns alveg sjerstaldega, því það var mál- í
tæki hans eins og áður er getið um. f
Seinna meir var inikið talað um Scotty, því :
hann var sá einasti af silfurnemurum í Virginia j
City, sem varð eiginlega kristinn. Pað mátti {
líka ganga að því vísu, því sá, sem alt af er \
búinn og boðinn til að taka málstað þeirra, sem j
mega sín minna, er langt frá því að vera lakasta ;
efni í kristinn mann. Pó hann yrði kristinn, var ;
hann eins kompánalegur og hugrakkur eptir sem
áður. Kompánaskapurinn kom bara frain á í
dálítið kurteisari hátt, og hann beitti hugrekki ;
sínu á fleiri vegu en áður. -
Pað var als ekki að furða, þó sunnudaga- j
skóli hans fengi meiri vöxt og viðgang en margra j
annara. Ivrakkanórarnar skildu, livað liann i
sagði, út í æsar. Mánuði áður en liann dó j
veittist mjer sú ánægja að lieyra liann segja ;
lærisveinum sínum söguna um Jósep og bræðui' j
hans og það utan að, meir að segja. Lesandinn í
getur víst sjálfur gert sjer hugmynd uin, hvernig ;
þessi sögusögn fór fram. Pað datt hvorki af ;
honum nje draup, en þó úði og grúði öll sagan j
af stóryrðum og spaugilegum orðskrípum. Krakk- j
arnir lilýddu á með allra mesta athygli, og var ;
auðsjeð, að þau höfðu ekki hugmynd um, lieldur j
en hann sjálfur, að hinu hreina málfæri á hei-
lngri ritningu væri opt misboðið.
Ólafur Davíðsson þýddi.