Heimdallur - 01.12.1884, Blaðsíða 8

184
j ulegt aö kjósa á betri náunga, en Buck Fanshaw
i var. Jeg þekkti hann eins og fingurna á mjer
< og þegar jeg þekki einhvern út í æsar, þá þykir
l mjer alt af vænt um hann; — þaö getið þjer
í drepið yður uppá. — Hann var allra mesti
\ klakaklár og grjótpáll, enda getur enginn sagt það
í með sanni, að Buck Fanshaw liafi brugðizt vinum
; sínum. En nú er alt þetta búið að vera. Nú
j er hann liðinn undir lok. Nú eruð þjer búnir
í að klófesta hann.“
j „Klófesta hann.“
jörð. Sá var nú til í það, lagsmaður. Já í )
meira laga.“
„í hvað?“ i
í slarkið, þaö voru hans ær og kýr að slást
uppá hvern sem vera skyldi og fljúgast á. Pjer <
verðið að fyrirgefa lagsmaður, þó jeg tali nokkuð \
mergjað sona við og við, en þjer getið náttúr- )
lega skilið, að það er enginn hægðarleikur fyrir í
mig að halda mjer í skefjum sona lengi og j
tala eins og fínt, og dannað fólk. Jæja, nú er ;
hann búinn að kveðja kong og prest og hann
JeruHalem.
„Pað vænti’ jeg; — dauðinn meina jeg. Nú
j verðum við að segja skilið við hann. Ja því segi
{ jeg það. Pjer hefðuð bara átt að sjá hann ein-
j hvern tíma, þegar gállinn var á honum . . . I’að
j var makalaust . . . Pað þurti ekki annað til, en
5 einhver hrækti framaníhann, þá fór hann undir
< eins úr treyjunni og hamaðist, ef liann hafði
t annars pláss til þess. Pá var hreinasta yndi að
' horfa á hann. Hann var sá versti húðarselur, sem
; nokkurn tíma hefur stigið fótum á guðs græna
skríður ekki saman aptur að öllum líkindum.
Pað væri því fjarskalega fallega gert af yður, ef
þjer vilduð hjálpa okkur til að liola honum
niður. “
„Hahla ræðu yfir honum . . . annast jarðar-
förina. “
„Jarðarför! . . . Paðerágætt . . . Til þess
eru hrútarnir einmitt skornir. Hann var allt af
ósínkur sjálfur, so þjer getið hengt yður upp á,
að jarðarförin á að verða eins stórmannleg og