Norðurljósið - 01.01.1979, Page 22

22
NORÐURLJÓSIÐ
NOEL
Ástríka ljónið
Eftir dr. Bill Rice.
Þennan höfund þarf ekki að kynna þeim, sem lesið hafa
„Nlj“ nokkur síðastliðin ár, eða bók hans: „Veiðiferðir í
Afríku.“ Hann var víðkunnur maður sem trúboði og
veiðimaður. En hann er nýlega látinn, og sonur hans, dr.
Bill Rice 3., hefur leyft mér góðfúslega að þýða kafla úr
þessari bók. Hún er bernsku og æskusaga lítils ljónshvolps,
sem ólst upp á heimilinu hjá dr. Rice, eins og kettlingur
eða hvolpur hjá okkur. Sumt er fremur endursagt en þýtt..
1. KAFLI.
Ljónin í Texas.
Dr. Bill átti heima í Tennessee, en hafði lofað að koma til
vesturstrandar Kaliforníu og halda þar vakningarsamkom-
ur. Kona hans var með honum. Leið þeirra lá um Texas.
Numið var staðar til að kaupa bensín. En bensínsalinn átti
líka dálítinn dýragarð, sem hann sýndi hjónunum. I honum
voru fjögur eða fimm fullvaxin ljón.
Hann gekk að liggjandi ljónynju tók í halann á henni og
lyfti henni upp að aftan, svo að hún reis á fætur. Þar sýndi
hann þeim hjónum lítinn ljónshvolp, þriggja daga gamlan.
Dr. Bill spurði manninn, hvort hann væri ekki hræddur
um, að ljónin réðust á hann. Hann sagði, að það gerðu þau
aldrei, meðan þau væru ekki hungruð, eða þeim væri ekki
strítt. Síðan mælti hann: „Ef þú elur ljón upp frá því að það
er hvolpur og veitir því rétta meðferð, mun það læra að
elska þig, og þú þarft aldrei að hræðast það.“
Dr. Bill benti þá Kötu konu sinni á ljónynjuna og spurði
hana, hvort hún vildi eignast Ijón. „Áreiðanlega," svaraði
hún. Þar með var ákveðið, að þau fengju ljónshvolpinn, er
þau kæmu aftur að vestan.
Nafnið á Ijóninu.
Meðan við ókum, veltum við fyrir okkur, hvaða nafn við
ættum að gefa ljóninu. Venjulega veltum við því talsvert
fyrir okkur, hvað við eigum að kalla húsdýrin okkar. Loks-
ins var það einhver í fjölskyldunni - líklega Bill Rice 3., sem
sagði: „Hvers vegna ekki að kalla hann Noel, því að Noel
Lyons er svo góður vinur okkar.“ (Lions - ljón - og Lyons
eru borin eins fram á ensku.)
Við öll urðum sammála um, að þetta væri ágætt nafn á
ljónið. Við ákváðum að tilkynna hr. Lyons þetta. Sendum
við honum svolátandi símskeyti:
„Noel Lyons Rice fæddist 17. júlí. Er ljóshærð og
bláeygð. Móður og barni líður vel.“ Bill Rice-fjöl-
skyldan.“
Við hlógum að símskeytinu og veltum fyrir okkur,
hvernig svar við fengjum frá hr. Lyons. Auðvitað bjóst ég
ekki við því, að hann mundi blekkjast af símskeytinu. I
sambandi við fæðingu Pete gjörðist eitthvað, sem kom í veg
fyrir, að Prinsessan (gælunafn dr. Bills á konu sinni) gæti
eignast fleiri börn. Hr. Lyons vissi þetta og hlaut því að
skilja, að einhver gildra lægi falin í þessu. Við veltum öll
fyrir okkur, hvaða glettnissvar hann gæfi.
Við þurftum ekki að bíða lengi. Eftir fáeina daga kom
hraðbréf frá hr. Lyons. Er ég opnaði umslagið, duttu ávís-
un og miði úr því. „Náunginn getur alltaf notfært sér auka-
pening á svona stundum."
Þetta var alveg eftir hr. Lyons, vorum við öll sammála
um. Mér þykir leitt að segja, að hr. Lyons sá aldrei nöfnu
sína. (Eg endursendi ávísunina.)
Samkvæmt Orðabók Websters merkir orðið Noel: gleði.
Er það notað mest um jólaleytið og getur táknað jólasöng-
ljóð. Það getur líka verið nafn á dreng eða stúlku.
Hrammar vernduðu eignir Noels.
Eins og önnur dýr af kattakyninu gat hann ýtt út klónum,
þegar hann vildi halda einhverju fast. Hann hélt því föstu
áreiðanlega, sem hann átti. Vei þeirri fáfróðu sál, sem hefði
reynt að taka eitthvað frá Noel, sem hann átti.
Þegar hann var smáhvolpur, létum við hann drekka úr
venjulegum barnspela. Þá lá hann á bakinu og hélt pelan-
um með öllum fjórum hrömmunum, meðan hann drakk úr
honum. Hann vissi, að hann átti flöskuna, og enginn gat
tekið hana frá honum fyrr en hún var tóm.
Á öðru hafði hann miklar mætur líka. Það var gömul
gríma úr gúmmí, sem einhver gaf honum. Hann gekk
hreykinn með hana fram og aftur um húsið og vildi aldrei,
að nokkur annar snerti hana.
Þið vitið, að Jesús er kallaður „ljónið af ættkvísl Júda“
(Opinb.bókin 5.5.) I vissum skilningi eru þá ljónin mynd af
Drottni Jesú Kristi. Vissulega eru þau mynd af Jesú á þann
hátt, að þau vernda og varðveita það, sem þau eiga.
í guðspjalli Jóhannesar 10. kafla, 28. grein segir Drott-
inn Jesús:
„Eg gef þeim eilíft líf, og þeir skulu aldrei að eilífu
glatast, og enginn skal slíta þá úr hendi minni.“
Hendur frelsarans halda þeim fast, sem tilheyra honum!
Guði séu þakkir. Ekkert eða nokkur persóna getur tekið
nokkurt okkar (sem trúum á hann) frá Jesú Kristi. Hann
mun varðveita okkur til eilífðar. Sérhvert okkar, sem end-
urfædd erum getum sagt; með Páli postula:
„Eg veit, á hverjum ég hef fest traust mitt og er sann-
færður um, að hann megnar að varðveita það, sem ég hef
trúað honum fyrir, til þess dags.“ (2. Tím. 1.12. ensk
þýðing.)
2. KAFLI.
,JÞað er Ijón!“
Ég var undrandi yfir því, hve litla ljónið okkar vakti
mikla athygli.
Hæfileiki hans til að safna fólki utan um sig, gerði mig,
prédikarann, grænan af öfund!