Heimskringla - 04.05.1911, Page 6

f
BLS,S V,rINNIPEG, 4. MAÍ 1911.
HEIMSKRIN G I/ A
MARTYN F. SMITH,
TANNLÆKNIR.
Fairbairn Blk. Cor Main & Selkirk
Sérfræðingur f Gullfyllingu
og ifllum aðgerðum og tilbún
aði Tanna. Tennur dregnar
án sársauka. Engin veiki á
eftir eða gómbólga. —
Stofan opin kl. 7 til 9 á kveldin
Office Heimilis
Phone Main 69 44. Phone Main 6462
Sherwin - Williams
PAINT
fyrir alskonar búsmálningu.
Prýðingar-tfmi nálgaat nú.
Dálftið af Sherwin-Williams
húsmáli getur prýtt húBÍð yð-
ar utan og innan. — B rú k i ð
ekker annað mál en f>etta. —
S.-W. húsmálið málar mest,
endist lengur, og er áferðar-
fegurra en nokkurt annað hús
mál sem búið er til. — Komið
inn og skoðið litarspjaldið. —
Cameron &
Carscadden
qualitv hardware
Wynyard, - Sask.
JIMMYIS HOTEL
BEZTU VÍN OG VINDLAR.
VfNVEITARI T.H.FRASER,
ÍSLEN DINGUR. : : : ; :
Jamcs Thorpe, Eigandi
MARKET HOTEL
146 Princes8 St.
á móti markaðnnm
P. O’CONNELL. elgandi, WINNIPEG
Beztu tegundir af vínföngum
og vÍDd um. aðhlynning góð,
húsið endurbsett
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Stmrsta Billiard Hall í NorÖTestnrlandÍDn
Tln Pool-borö.—Alskonar vfnog vindlar
Glstlng og fæöl: $1.00 á dag og þar yfIr
Lennon A Hebto,
Eigendnr.
JOHN DUFF
PLUMBER, GAS AND STEAM FITTER
Alt ve~k vel vandað, og veröiö rétt
664 Notre DaraeAv. Phone Garry 2368
WINNIPEG
A. S. TORBERT ’ S
RAKARASTOFA
Er i Jimmy’s Hótel. Besta verk, ágæt
verkfæri; Rakstur ISc en Hárskurönr
23c. — Óskar viöskifta íslendinga. —
A. 8. KAKtDAL
Belnr llkkistnr og annast um átfarir.
Allnr átbáuaönr sá bezti. Enfremur
selur hann aliskouar minnisvaröa og
legsteina.
121 Xena St. Phone Garry 2152
Rússneskt réttarfar.
■þráfáldlega haía ófagrar söeur
borist af hinu rússneska réttar-
fari ojr hinni grimdarfullu meðferð,
sem hinir rússnesku bjónar lag-
anna og réttlætisins létu alsak-
lausa menn sæta, til aS )>rcntrja
þeim til aS meSganga, glæpi, sem
þeir aldrei höfSu drýgt. Ilörmung-
ar þær, sem fjöldi mantia og
kvenna alsaklaus hafa orSiS aS
líSa í hinum rússnesku í.mtreljum,
eru svo miklar, aS fáir munu geta
gert sér í hugarluns, — aSrir en
þeir, sem liSiS he.fa.
'BlaðaimaSur einn rússneskur —
Carl Mizet — nýsloppinn úr fang-
elsi í borg.inni Riga, þar sem hon-
um var haldiS alsaklausum án
dóms og laga frá því áriS 1906,—
segir þannig írá hörmungum þeim,
sem hann varö aS þóla :
“ Ég var tekinn fastur í marz
1906, — ekki fyrir þaö, aS ég heföi
drýgt nokkurt afbrot, heldur sök-
um þess, aS lögreglan þóttist fnll-
viss um, aS ég væri leynilega fylgj-
andi frelsishreyfingum og stuSn-
ingsmaður aS frjálsri stjórnaibót
fyrir Rússland.
“ Fyrst var larið meS mig á aS-
aölögreglustöSina í Riga, og þar
var ég rannsakaöur gaumgæfilega.
ViS yfirheyrsluna neitaði ég aS
gefa nokkra skýrslu, mótmælti aS
eins handtöku mdnni og heimtaöi,
aS mál mitt vær.i rannsakað opin-
berlega. ASstoSar sakaráberi Bus-
10 og Von Ansonious oifursti
komu þá báðir í klefa ininn og
spurSu, hvort ég vildi ekki góS-
fúslega meSganga glæp tninn. Kg
neitaSi.
Um leiS og þeir fóru, KallaSi
Buslo til Pitatnizki, vfirmanns
leyailögregluliSsins, svofeldum orS-
um : ‘Nú spyrjiS þfS hann á ytk-
ar hátt’. lín til mín hrópaSi hann:
‘Á morgun v-erSur annaS hljóS í
stroknum’, brosti um leiS djöfttl-
lega ocr fór.
“ Ég komst fljótljga aS raun
um, hvaS orS Buslo þýddu, því kl.
11 um kveldiS ruddist hópur af
hermönnum inn í klefa minn, und-
forustu Dovas leynilögregluþjóns,
og tóku aS misþyrma mér. BörSu
mig meS byssum sínum og hnef-
um, Og spörkuSu í mig meS fótun-
um. Blóðið streymdi frá djúpum
sárum á höfSi, höndum og fótum
og annarstaöar á líkama mínum.
því næst var fariS meS mig upp á
efsta loft fangelsisins ; þat átti
rannsóknarrétturinn sæti um þær
mundir. Mér var óþyrmilega hrint
inn í herbergi eitt mikiS, þar sem
borS meS rattöum dúk á stóS á
miSju gólfi. Kringum borS þetta
sat rannsóknarrétturinn, en í hon-
um voru : Formaöur leynilögregl-
ttnnar, Sobatski yfirfangavörður,
Mich jeff aðstoðar fangavörSur,
Dovas leynilögreglttþjónn og Alex-
androff néttarskrifari, og einn em-
bettismaSur enn, er ég ekki man,
hvaS heitir. Fvrir framan borðiS
var upphækkaötir pallttr meS
grindum í kring, og á hvora hlið
honum stóðu böðlar með þungar
svipnr í hönduin.
‘‘ Sobestski yfirfangavörðvr vék
sér að mér og sagði : ‘Ungi maS-
ttr. Hér ertt að eins fjórir veggir,
guð og ég sjálfur. það, sem ég vil
gera, get ég gert. Ef rnér sýnist
svo, get ég látið lemja þig til
dauðs eða gert þig að kryplingi
það sem eftir er æfinnar. Ijkkert
getur ' sakað mig þó ég geri það.
þess vegna ræð ég þér til að játa
klæki þína.
Dovas leynilögregluþjónn nefndi
því næst nokkur morð, sem hann
kvað mig hafa drýgt, og þegar ég
neitaði þessari frámunalega vit-
lausti ákœru, þá gaf haitn böðlun-
um 'bendingu, og réðust þeir á
mtg viðstöðulaust. Hófst þar ó-
jöfn viðureign og harðvítug, því
ég varði mig eftir mogni ; en það
gerði ilt verra, því allir tneðlimir
réttarins réðust á mig í viðbót,
og misþyrmdu mér og kvöldu tnig
á allar litndir. Sobetski fleygði sér
ofan á miig, lét kné fylgja kviðt og
reyndi að kyrkfa mig, en á trieSan
héldu hinir mér niðri, og börðtt
með hnefum og svipum. Kvalir
þær, sem ég leið, urðu óbærilegar,
svo ég féll í ómeginn. þegar ég
raknaði við aftur, var ég holdvot-
ttr af ísköldu vatni, sem yfir mig
hafði helt verið, og blóðpollarnir
voru hér og þar í kringttm mig.
Strax og ég hafði raknað úr yfir-
liðinu, voru hendur mínar bundn-
ar á bak aftuir, og Alexandroff
réttarskrifarinn tók að lemja mig
að nýju tttit höfuð og háls og bak
með hnútasvipu vættri í saltlegi.
“Mér virtist sem höfuð mitt
ætlaði að klofna, að augun ætluðu
að springa út úr augnatóttunum,
froða féll af munni mér. I eyrttm
mér suðuðu ókendar raddir og fyr-
ir augun báru eldlegir hringir. Kg
féfl i ómegin að nýju. — Aftur
raknaði óg við með aðstoð ís-
kalda vatnsins, sem yfir tnig var
ausið, og aftur var krafist af mér
að ég játaði á mig klæki þá, sem
á mig voru bornir. Aftur neitaði
ég, kvaðst heldur vilja deyja, ett
játa á mig glæpi, sem ég hafði
ekki hinia minstu hugmynd um.
Enn á ný réðust blóðhundar
þessir á mig, og nú hálfu verri en
fyrri. Einn reif af mér háriS meS
tönguim ; annar tók lifandi vindil,
og 'brendi hold mitt Jiér og þar,
og aðrir notuSu vindlinga síni í
sama tilgangi. Kvölum þeim, sem
ég tók ú.t, get óg ekki lýst meS
oröum. Eg hafði að eins þá tinu
löngun, aS á aS deyja áSur en
meiri hörmungar væru látnar yfir
mig dynja. Kvalir mínar virtust
aldrei ætla að taka enda. AS luk-
um tók ég til að hljóða, og virtist
það gleð.ja kvalara mína, en þræl-
menskuverki sínu héldu þeir áfram
til moTgnns, — þá var ég fluttur
nær dauða «n lífi til klefa míns.
“ En þetta var að eins by’rjunin,
því sama þrælsle.ga meðferðin \ar
endurtekjn hvað eftir annað í þau
þrjú ár, scm mér var haldið í
fangelsinu. Og ég hefi fulla vissu
fy.rir því, að aðrir pólitiskir fang-
ar í því fangelsi, hvort heldur karl
eða kona, urðu fyrir svipuðum
pyndingum, og án þess að mál
þeirra væru nokkru sinni rannsök-
uð, .eða hinar minstu sannanir
væru fyrir sekt, — annað en grun-
ur um, að fangarnjr væru frelsis-
unnandi og andvlgdr kúgun og
harðstjóm.
Elínborg Jónsson.
Við fellum tár vor, negg í bijósti
brienna,
er blóm á vord sveipast dánar-
hjúp ;
og er við sjáum eygló árla renna
ofan í hið kalda marardjúp.
Við sitjum hér við sorgar djúpa
brunna, —
sú er okkar staðföst von og trú :
að nú björt., sem endurrisin sutiiia,
á öðru heimsins hveli skíuir þú.
Ei héma megin var þin gata. greið
— það grúfðu beldimm ský á
.þinni tóð —;
þótt ei til fulls þitt feagi að skína
ljós,
þú fagra hefir gróðursetta rós.
þitt lengi vermir eldheitt tndur-
skin
og angar rós, er græddir þú bjá
vin. —
í gegntim mökk er morgunsólin
skín
það minnir oss á hinstu brosin
þín.
Sitjtim ei með sorgarþrungna brá,
þó sjáum ein.hvern frelsi sínu ná ;
fleiri tárin fellum yfir þeim,
er fœðast inn í þennan kalda hcim.
R. J. Davidson.
Piano kensla.
Hérmeð tilkynnist að ég
undirskrifuð tek að mér, fr&
þtts8um tfma, að kenna að
spila á Piano. Kenslustofa
mfn er að 727JSherbrooke St.
Kenslu skilmálar aðgengi-
legir. Talsími Garry 2414.
Sigrún M. Bahlwin&on
*
1 Gim! í-eign ti 1 söl
*
*
2 ekrur og Cottage
sem liggja að Children’s Home á vatnsströndinni. Gegnt
Markelís eigninni og hins vegar vdð þjóðveginn. — Alt um-
gdrt og sáð smára.— Gott Cottaige á eigniijni.
$600.00 útíhönd Ocr $300.00
á einu og tveimur árum
* Verð: $1200.00
Skrifið
5 K. K. ALBERT
Phone : Main 7323.
£ 708 McARTHUR BL.DG. - - - - WINNIPEG, MAN.
Vr lAr lAr l^^ l^^ fc^r l^^ i/^r
THE DOMINION BANK
HORNI NOTRE DAME AVENUE OG SHERBROOKE STREET
Höfuðstóll uppborgaður : $4,000,000.00
Varasjóður - - - $5,400,000 00
Vér óskum eftir viðskiftun verzlunar manna og Abyrftumst a'S pefa þeim
fullnægju. ðparisjóðsdeild vor er sú stæista sem uokuur bunkí hefir í
borpjnni.
Ibúendur þessa hluta boryai innar óska að skifta við stofnun sem
þeir vita aó er algerleya trygg. Nafn vort er fullirygging óhlut-
le ka, Byijid spaii íunlegg íyrii sjtlfa .yðar, komu yðarog börn.
Phosie 3 4*0 Se-itt ttarlow. Ráðsmaður.
Yitur maður
er varkár með að drekka em-.
gönigu HREINT ÖL. þér getið
jafna reitt yður á
DREWRY’S
E.
það er léttur, freyöandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt og Hops. Biðjið æ.tíð un hann.
L. DREWRY, Manufacturer, Winnipeg
STRAX
í DAG er bezt a» GEKAST KAUP-
ANDI AÐ HEIMSKRINGLU. —
ÞAÐ ER EKKl SEINNA VÆNNA.
TÆKIFÆRANNA DAND.
Hér skulu taldir að eins fáir þeírra miklu yfir-
burða, sem Manitoba fylki býður, og sýnt, hvers-
vegna allir þeir, sem óska að bæta lífskjör sín, ættu
að taka sér bólfestu innan takmarka þessa fylkis.
TIL BÖNDANS.
Frjósemi jarðvegsins og loftslagið hafa gert Mani-
toba heimsfræga, sem gróðrarstöð No. 1 hard hveitis.
Manitoba býður bændasonum ókeypis búnaðar-
mentun á búnaðarskóla, sem jaingildir þeim heztu
sinnar tegundar á ameríkanska meginlandiiiu.
til iðnaðar- og verkamanna.
Blómgandd framleiðslustofnanir í vorum óðfluga
stækkandi borgum, sækjast eftir allskyns handverks-
inönnum, og borga þeim hæztu gilda.ndi vinnula/un.
Algengir verkamenn geta^og fengið næga atvinnu með
beztu launum. Hér eru yfirgniæfandi atvinnutæki-
færi fyrir alla.
til fjárhyggjenda.
Manítoba býður gaægð rafafls til framleiðslu og
allskyns iðnaðar og verkstæða, með lágu verði ; —
1 rjósamt land ; — margvíslegar og ótæmandi auðs-
uppsprettur frá náttúrunnar hendi ; — Agæt sam-
göngu og flutningatæki ; — Ungir og óðfluga vaxandi
bæir og borgir. — Alt þetta býður vitsmunum, auð-
æfum og framtakssemi óviðjafnanleg tækifæri og
starfsarð um fram fylstu vonir. Vér bjóðum öllum
að koma og öðlast hluttöku í velsæld vorri og þrosk-
un- — Til fr.ekari upplýsinga, skrifið :
JOS. HARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ont.
JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Winnipeg, Man.
A. A. C. LaRIVIElRE, 22 Alliance Bldg., Montreal,
J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba.
J. J. HOL.DEW,
Deputy Minister of Agriculture and Immigration,'W nn'peg
'«*. -----------------
Ettareinkenniö 31
“Ungar stúlkur eru ávalt rómantiskar”, sagði
frúin, “og þaö er sýnilegt, aS hann hefir haft áhrif á
hana”.
“Nú, ég er í öllu falli ánægöur yfir 'pvi, aö ég
hélt spunvum fyrir um þessa un.gu menn l áöa undir
eins”, svaraði riddarinn. “það er merkileg frásaga,
grunsöm frásaga, sem dóttir okkar ætti ekki að
kynnast. Eg íyrir mitt leyti skal forðast þá hér
eftir, og ég sé enga ástæðu til að ætla, að Elma r.ek-
ist á þá”.
“IIv,er sagði þér að þeir ættu enga foreldra?”
spurði frúin.
“Tom Ciark sagði mér það, — hann hefir gctigið
í skóla ásamt þeim”, svaraði Reginald, “og hunn
þekkir alla söguna. Mjög merkilegt — tnjög ínerki-
legt, ég. hefi aldrei á æfi minni heyrt eins undarlegt,
— mjög undarlegt og óviðeigandi. þeir hafa aldrei
þekt n.einn föður, og htldur ekki neina móðtir, og
■það er því líkast, sem þeir hafi fallið niður úr skýj-
unum einhvern rignin.gardag, beina 1-eið ofan í upp-
eldisstofnun fyrir foreldralaus börn. J>eir fengu
samt sem áður næga peninga, og fritímum sínnm
eyddu þeir hjá einhverjum manni í Brighton ; og þó
var hann ekki fjárhaldsmaður þeirra. þetla er harla
undarleg.t, finst þér það ekki? Nöfn þeirra tru Cyril
og Guy Warring ; en það er líka alt, sem þeir vita
um sjálfa sig. þeir voru uppaldár sem börn heldra
fólks, þangaS til þeir voru 21 árs, þá var þeiin slept
út í hoiminn með fáein hundruð pund hvorum fvrir
sig, einu sinni fyrir alt. Slíkar persónur hefir Elma
ekkert við að gera”.
“Eg held að hann hafi ekki haft mikil áhrif á
hana”, sagði frú Clifford. “Eg hefi veitt henni ná-
kvæma eftirtekt, og ég held að hún sé ekki minstu
vitund skotin í honum, en á morgun get ég meS
•vissu sagt þér, hvernig þessar sakir standa”.
' I : IaIaUaM
32 Sögusafn Heimskringlu
“það er undarleg gáfa”, sagöi Clifford, “þessi
eölisleiðslu dómgreind. Eg hefi nú lifað saman með
þér í 22 ár, og er enn ekki farinn að skilja hana.
Elma hefir t innig þessa 'gáfu í jafn fullum mæli og
þú. það er undarlegt, — mjög undarlegt”.
Frú Clifford roðnaði ögn undir ljósjarpa hörund-
inu, og forðaðist að lita á manrt sinn.
F.lma hafði háttað snemma um kvöldið, og nú
læddist móðir hennar að herbergisdyrum hennar,
lagði ^eyrað við lykilgatið og hlustaði.
Algerð'þö.gn ríkti í herberginu. Svo lauk hún
upp dyrunum og gægðist inn. “Guði sé lof, hér
vottar ekki fvrir höggormseðli ennþá”, þegar hún sá-
að Elma svaf róleg. Svo lokaöi hún dyrunum og j
fóir ofan aftur. |
“Reginald”, sagði hún, “ég er viss um, aS hér er j
engin hætta á ferðum, hún hugsar ekkert tim u-nga
manninn og seílir eins vært og barn. þú þarít ekki
aS hugsa um þetta framar”.
VI. KAPÍTULI.
Tveir einkennilegir mannfundir.
“H,erra Hugh Holker býSur ykkur velkomna
laugardaginn 29. maí, frá kl. 3 til fijý e. hád.
Chetwood Court. Tennis”.
Cyril Warring las þetta með ánægju. Raunar
var ekki vist, aS Elma kœmi þaUgaS, en þaS var þó
sennilegt, því Nevitt hafði sagt, aS Holker væri vin-
ur þeirria Clifford og Kelmscötts.
“Já, ég fyrir mitt leyti ætla ekki aS fara þessa
löngu leið til Chetwood, að eins í því skyni að frú
Ettareinkennið 33
Holker veitist sú ánægja að sýna okkur”, sagði Guy.
“í þánum sporum gerði ég það heldur ekki”,
svafaði Cyril. Ilartn var ekki beinlínis orðinn ást-
fanginn af Bllmu, en honum geðjaðist vel að henni,
og hatin hafði óljósan grun um það, að það sem sér
geðjaðist, það myndi einnig bróður sínum geðjast.
En á laugardagsmorguninn þann 29. hafði Guy
skift skoðun, og fylgdist með Nevitt til Waterloo-
stöðvarin.nar, til þess að Verða Cyril samferða til
Chetwooh.
“það er líklega réttast, að ég sjái stúlkuna”,
sagði hann við Nevitt, “ef hún verður mágkona mín,
sem er sennilegt, þarf ég að vita, hvernig mér geðy
ast að hen.ni, svo ég gieti veitt sameiningu lieirra
samþykki mitt, ef mér líkar hún”.
AldingarSurinn hjá Holkers var stór og fagur,
og útsýmið hið skemtilegasta. þegar bræSurnir
komu þangaS, voru flestir af gestunum komnir.
Skömmu síðar varð Guy þess var, aS þaS hafði
orSið hans hlutverk, aS stytta gamalli, íeítri konu
stundir, samkvæmt ráSstöfun frii Holkers. Kon.a
þessi var óvanalega mælsk, og sagði houum frá ætt-
um og ásigkomiilagi allra gestanna, svo Guy komst
ekki aö m.eð eitt orö, enda lét hann sér nægja aS
segja ‘svo’, ‘nú’, *vi5’ Og ‘þá’. Á þennan hátt hafði
orSstraumurinn runniS viSstöSulaust nokkra stund,
þegar þau koimi að bekk, þar sem roskin inóðir sat
ásamt dóttur sinní ; gamla konan settist þegar hjá
þeim og heilsaSi þeim eins innjilega og hún hefSi ekki
séS þær í morg ár.
Dóttirin var fögur, — óvanalega fögur, einknm
voru það þó gáfulagu augun heninar og l)ósjarpi hör-
undsliitnrinn, sem vakti athygli Guys. Fallegri
stúlku hafSi hann ekki séS tim langan tíma, og hlakk-
aði nú til aS verSa kyntur henni.
Eu áður en gamla konan gat sagt eitt orS, var
34 Sögusafn Heimskringlu
tingp stúlkan búin aö rétta honum hendi sina og
sagði brosandi :
“Ég. þarf ekki aö heyra nafn vinar vSar, frú
Godfrey, — þaS er furðanlegt, hvað þeir eru líkir.
þér eruð auðvitað-bróðir hr. Warrings, er það ekki?”'
Guy brosti og lineigði sig kurteislega.
“Já, en ég vil itaumast láta mér nægja að'vera
að eins bróöir hrv Warrings”, sagði hann glaðlega og
þrýsti hendi hennar. “Á þessu augnabliki er ég hr.
Warring, og Cyril, sem þér þekkiS, er.bróöir minn”.
jui Kt minn Warring er líklega ekki hér í
dag?” sagSi hún og leit eftirvæntingaraugum á
nœstu hópana. “Mér fmst nú eðlilegast, aö hugsa
um hann sem hr. Warriitg, ag yöur sem bróSur fiaps ’.
“En, góða Elma, hvaS heldurðu aS hr. Warring
ni'egi htigsa um þig”, sa.gði móður hennar. “þér
skfl.jið það”, sagði hún og sneri sér að Guv, “að við
eritm öll svo þakklát bróður yðar fyrir hans vin-
gjarnlegu hjálp.við Elmu, þegar slysiö vildi til í Lav-
ington jarSgöngunum, og aS viS þess vegna hugsum
og tölum uni hann sem okkar hr. Warring. Mér
þykir leitt, að hann sktflj ekki vera hér í dag, svo
viS igætum þakkaS honum alla hans hjálp”.
“Já, en hann er hér leinlhversstaSar”, sagSi Guy
og horfði fast á Elmu. “Eg skal reyna aS finna
hann og koma meS hann hingaS, ég veit aS honum
muni ánægja í því, aö mega heilsa ykkur. Svo þér
eruð ungfrú Clifford, sem ég hefl heyrt svo mikið
talaS rnn ?'”
þegar hann sagöi þetta, glaSnaði svipnr F.lmu.
Málarinn h-ennar var þá ekki búinn aS gleyma henui,
og haföi talaS mikið um hana.
“Já, undir eins og ég sá yður, vissi ég hver þér
voruð”, saigðd hún og roðnaðd. “þér eruð svo líkur
ltonum í flestu tilliti, _en þó ekki í öllu, — nann sagði