Heimskringla - 18.12.1913, Blaðsíða 11

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 18. DES. 1913.
Jólanóttin einbúans.
(Niðurlag)
litast utn í herberginu, og kom
auira á beinagrind ai manni. —
“Hvað heíurðu barna í horninu?”
spurSi hún og benti á beinagrind-
ina.
“J>a5 er beinarind af dauSum
manni”, sagSi lækmrinn, og svona
lítum viS einhverntíma út, Maria
011 deyjum viS einhverntítna".
“Hjvers vegna deyjum vi‘5?”
spurSi María.
Læknirinn klóraSi sér á bak viS
eyraS og varS hálí vandræSaleg-
ur. Hann fann, aS hér var hann
kominn á hálan ís. HefSi hann ver-
iS í hópi lærSra stéttarbræSra
sinna, hefSi honum ei orSi'S skota-
skuld úr, aS skýra fyrir þeim, aS
þetta væri auSskilin samkvæmni í
lögmáli lífseSlisins. En þess hátt-
ar ástæöur áttu hér ekki viS.
.— Gagnvart hinu saklausa barni
hafSi hann engin ráS önnur en
grípa til hinnar hálf gleymdu
barnatrúar sinnar. Hann settist
viS hliS litlu stúlkunnar, tók í
hönd hennár og spurSi hlýlega :
gjörir þú æfinlega þaS, sem þú
veizt þú átt aS gjöra?”
María leit niSur fyrir sig og ját-
aSi feimnislega, aS þaS gjörSi hún
ekki.
“Jæja, María”, hélt læknirinn á-
íram, “svona er þaS fyrir öllum.
Enginn dagur líSur svo, aS viS
gjörum ekki eitthvaS, sem viS vit-
um er rangt, og þess vegna er
þaS dómur hins réttláta guSs, aS
viS skulum öll deyja og verSa eins
og beinagrindin þarna í hominu”.
María rendi óttaslegnum augum
út í horniS.
“Vertu ekki hrædd, María litla”,
sagSi læknirinn. “GuS elskaSi
mennina svo mikiS, aS hann vildi
ekki, aS þeir skyldu deyja eilífum
dauSa. Svo var þaS eitt kvöld, aS
þaS fæddist barn, sem var lagt í
jötu, og hlúS aS því meS tötrum
eins og bú ert í núna. En englar
himinsins svifu niSur frá himnum,
og beygSu kné sín fyrir hinu fá-
tæka barni, og buSu öllum heim-
inum aS gjöra slíkt hiS sama, því
barniS var Jesús sonur hins al-
máttuga guSs, sem fæddist í fa-
tækt og allsleysi til aS frelsa alla
menn frá dauSans valdi og veita
þeim annaS og sælla líf, en þaS,
sem viS lifum hér, ef viS aS eins
viljum elska lesúm o<r fylgja hans
dæmi, og keppa eftir því a liverj-
um degi, aS gjöra þaS sem er gott
og rétt. Og bess vegna gleSur alt
mannkvniS sig um jólin, því Jesús
er oss ætíS nálægur, og færir friS
Og gleSi hverjum þeim, er elskar
hann og fylgir lians dæmi, og á-
stundar þaS, sem gott er og rétt”
Vindurinn lék um rúSurnar í
glugganum. Læknirinn benti þang-
aS o- hélt áfram :
“HeyrSu til, María! þetta eru
vængjatök englanna. þeir svífa til
vor um hver jól, og færa gleSiboS-
skap jólabarnsins, einnig okkur,
sem sitjum hérna í fámenninu. ViS
þurfum aS eins aS opna hjörtu
vor, og tileinka okkur ]>enna fagn-
aSarboSskap, og fyl|rja Jesú dæmi,
aS "<öra aldrei nema þaS sem rétt
er. Eirrum viS ekki aS geía hvort
öSru þaS loforS, María litla?”
Rödd læknisins skalf, og hann
þagnaði, og lagSi höndina á höfuS
barnsins. Hann hafSi talaS til
barnsins meS barnslegri einfeldni.
En orS hans og hugsun höíSu sleg
iS á þann streng í hjarta hans, er
lengi hafSi óhreyfSur legiS, og
hjarta hans varS snortiS ein-
hverju huldu afli, er gjörSi hugsun
bans hlýrri og barnslegri en nokk-
uru sinni áSur á fullorSins árun-
um. Og barniS sat viS hliS hans
tneS tárvotuta. augum, og gaf hon-
um í barnslegu sakleysi þaS lof
orS, er hann óskaöi eftir.
Og svo kom húsmóöirin meS
sinn hluta af jólagleSinni. María
litla gleymdi öllum sínum áhyggj-
um, er hún sá allan viSbúnaSinn,
og læknirinn stóS upp glaSur í
hug, og settist viS borSiS til aS
taka aS sér húsbóndaskyldurnar
viS gestinn. þar voru bæSi rétt-
irnir, sem Maria óskaSi eftir, og
margir fleiri, sem henni hafSi ald-
rei dottiS í hug aS væru til, og
þó hún væri einhent, notaSi hún
sér réttina eins og hungruSu barni
sómdi.
“Hvernig fellur þér maturinn?”
spurSi læknirinn.
“þó mér félli hann nú vel! ” var
svariS, og aSferS hennar sýndi, aS
þaS var ekki af hræsni sagt.
TJm læknirinn er þaS a!S seSgja,
aS hann sýndi réttunum a borSintt
alls ekki þann heiSttr, er þeim bar,
og þaS var af gleSi af því aÖ
borfa á aSfarir barnsins.
En alt tekur enda, og svo var
líka þessari jólamáltiS. þcgar
henni var lokiS, leit læknirinn hik-
audi á barniS og spurSi : “Hvað
eigum viS nú aS niöra?”
Sjálfsagt aS skemta okkur”,
svara^i barniS.
AuSvitaS”, svaraSi læknirinn,
°5 ’eit á barniS eins og hann vissi
ei, hvaS "iöra skyldi, og spurSi
síSan : “Og hvaS eigum viS aS
skemta okkur ? ’ ’
María þagöi dálitla stund og
var hugsandi, svo hallaSi hún dá-
lítiS undir flatt, leit á læknirinn
sagSi : “þaS væri gott aS fá
dálítiS af piparkökum”.
“AuövitaS, barn”, sagSi læknir-
inn glaSlega. “þaS væri heimskur
maSur, sem vildi hafa jólagleSi, en
engar piparkökur. Bíddtt dálitla
stund og vertu róleg ; ég skal út-
vega þær”.
Og ^amli læknirinn hljóp á staS,
svo hart eins og þaS væri um líf
oor dauöa einhvers sjúklingsins aö
tefla, og begar hann kom aftur
hafSi hann ekki einungis piparkök-
ttrnar, heldur heilt jólatré til aS
setja á borSiö. þaS var fyrsta
jólatréS, sem hafSi komiS í ein-
stæSingslega herbergiS gamla lækn
isins. O" nú þurfti hann ekki leng-
ur aS brjóta heilann um meS
hverju skemta skyldi, því María
hló o~ skrafaSi alt af, svo hús-
móðurin, sem bjó á neSra loftinu,
ætlaSi aS rifna af forvitni um,
hvaS ágengi updí á loftinu. Og
læknirinn lærSi hafSi þá skemtun,
sem hann hafSi aldrei haft grun
um, aS til væri, en þaS voru sam-
ræSur viS barniS, som var svo
himinglatt yfir þessu öllu. — Og
fyrr en hann varSi var kvöldiS liS-
ið. Hann rendi augunum yfir her-
bergiS, og hann undraSist, hvaS
jólákvöldiS, sem byrjaSi svo öm-
urlega, hafSi orSiS gleSilegt i fé-
iagi viS fátæka barnið í tötrununt
Hann hafði glatt barnið, og þaS
hafði fært honum sjálfum friS og
gleði. “Eg ætlaði aS gleðja barn-
iS”, hugsaöi hann, “en barniS
marg-borgaSi gleSina. Saklausa
barniS hrakti myrkriS burtu úr
herberginu mínu, og greiddi götu
faj.}nað<arboðska’par kærleikans i
hjarta mitt. Og leiddi fram brosiS
sem dáiS var á vörum mér. 0, þú
blföa barn frá Betlehem! þú hefir
sent mér þetta barn í tötrum fá-
tæktarinnar, sem þú hefir sjálfur
vígt og helgaS”.
Hann setti sig hjá barninu, tók
blíSlega í hönd þess og mælti :
'lNú er jólakvöldiS liSiS, María”
Hún þagSi fáein augnabrögS,
lagði svo hendina um háls honum,
með tárin í augunum, og hvísl-
aöi : “LofaSu mér aS vera hérna
hjá þér”.
“ViS tölum tim þaS á morgun,
María”, svaraSi hann og svo
kysti María hann, klappaSi á
hrukkóttu kinnina hans, lagSi höf-
uSiS aS brjósti hans og sofnaSi
meS bros á vörttm.
Og þarna fékk nú einbúinn gamli
koss og blíSuatlot eins og gamla
svstir hjá kaupmanninum. Og
svona glöddu þau sig nú á jóla-
nóttina, gamli llr. Pinneberg, og
fátæka betlibarniS, og jólanna
drottinn leit eins blíSlega á þessa
saklausu gleSi eins og á stóru
samkvæmin, sem haldin vortt
þetta kvöld. því “guS lítur á
h jartalayiS".
Ekki hafSi hún lengi veriS í
stúkunni, er hún var kosin í em-
bætti, svo hvert embættiS af öSru,
þar til hún var sett í æSsta tem-
plars embættiS ; umboSsmanns-
embættiS hafSi hún á hendi í fleiri
ár.
AriS 1893 var hún kosin fulltrúi
stúku sinnar á stórstúkuþing, og
á flestum stórstúkuþingum síðan
hefir hún setiS.
“Á stórstúkuþinginu 1899 var
hún kosin stórvaratemplar, og á
næsta þingi 1901 var hún kosin
stórritari. þaS embætti haföi hún
á hendi í 10 ár, eSa þar til á stór-
stúkuþinginu 1911, aS hún neitaSi
aS taka kosningu, þó þaS væri ein
dreginn vilji þingsins, því ávalt
höfðu embættisverk hennar veriS í
mestu röS og- reglu, og samkomu-
lagiS milli hennar og annara í
framkvæmdarnefndinni hiS ákjós-
anlegasta. DugnaSur hennar og
áhugi verSur lengi í minnum
þeirra, sem unnu meS henni þar.
“Áriö 1908 var hún send sem
fulltrúi Manitoba stórstúkunnar á
hástúkuþingið, sem þá var haldiS
í Washington — höfuSborg Banda-
ríkjanna. Er hún fyrsti íslending-
ur, sem komist hefir í framkvæmd-
arnefnd hástúkunnar.
“SnmariS 1910 fór hún til Ant-
verp í Belgíu, til aS sitja á fram-
kvæmdarnefndarfundi hástúkunnar
og á næsta sumri, 1911, fór hún á
hástúkuþingið, sem haldiS var í
Hjamborg á þýzkalandi, bæSi sem
embættismaSur og fulltrúi stór-
stúku sinnar.
þaS hefir veriS stefna Heims-
kringlu á liSnum árum, aS flytja
myndir og stutt æfiágrip ýmsra
íslendinga hér vestra, þeirra, er aS
einhverju leyti hafa meS starfsemi
sinni getiS sér frama. Oftast hafa
þaS karlmenn veriS, sem þar hafa
átt hlut aS máli, því aS miklu
minna hefir kveSiS aS nokkurri
sérstakri starfsemi kvenna, og í
raun réttri má segja, aS ennþá
hafi ekki komiS fram hér vestra
nokkur íslenzk kona, sem rutt hafi
sér braut, sem leiStogi síns kjms
eSa tekiS bokkurn áhrifamikinn
þátt í þjóS- og félagslífi landa
vorra hér. En hér ræSir um konu,
sem meS starfi sínu um mörg liSin
ár hefir sýnt sig veröskulda þaS,
aS athygli lesendanna sé beint aS
henni.
Mrs. GuSrún Búason er fædd á
IngveldarstöSum í SkagafjarSar-
sýslu þann 20. júní 1875. Foreldrar
hennar voru þau Jóhann bóndi
Sigvaldason og Guðrún Björns-
dóttir. GuSrún ólst upp meS móð-
ur sinni heima á Islandi, þar til
hún var 8 ára gömul. þá fluttu
þær mæSgur vestur um haf áriS
1883, og dvöldu þá árlangt í Win-
nipeg borg. Eftir þaS fluttist hún
meS móður sinni til Nýja íslands,
og var þar nokkurn tíma og
stundaSi skólanám af kappi ; bar
þá brátt á hennar mikfu náms-
hæfileikum og fróSleiksfýsn.
þegar hún var 15 ára, fór hún
til Winnipeg, og gekk hér á skóla.
En vann jafnframt fyrir sér í þeim
tímum, sem skólakensla ekki fór
fram, það er aS segja, eftir kl. 4
á daginn og á laugardögum, því
þá fer kensla ekki fram á skólum
hér. þevar hún var 17 ára, hafSi
hún náS því mentastigi, aS hún
fékk kenslu-umboð og kendi þá um
þriggja ára tíma á skólum í
Nýja íslandi, og leysti þaS verk
snildarlega af hendi. Eftir þaS
flutti hún til Winnipeg og hefir
dvaliS hér síöan.
Hún giftist þann 16. júní 1902
háskólakandídat Ingvari Búasyni ;
en samvera þeirra varS skamm-
vinn. Hann andaSist úr tæringar-
sýki þann 13. september 1904. þau
hjón eignuöust eina dóttur, þór-
laugu GuSrúnu, sem alist hefir
upp meS rnóSur sinni og er nú 10
ára gömul og sérlega efnileg. SíS-
an GuSrún varS ekkja, hefir hún
starfaS aS skrifstofustörfum og
farnast vel. Hún býr í eigin hiisi
sinu, aS 564 Yictor St. hér í borg.
Auk starfa þeirra, sem GuSrún
hefir stundaS sem lífsatvinnuveg,
hefir hún aSallega beitt sínum
miklu og góSu áhrifum á bindind-
isstarfsemi landa vorra hcr vestra,
frá því hún var á unga aldri. 1
25 ára minningarriti stúkunnar
Heklu, sem gefiS var út á þessu
ári, er fariö um hana svofeldum
orSum :
“Húsfrú Guðrún Búason gekk í
stúkuna Heklu 11. marz 1892. þó
hún þá væri unglingur 16—17 ára
gömul, kom brátt í ljós, að hún
var í stúkuna komin til aS vinna
og gjöra bindindisstarfiS aS æfi-
löngu starfi.
Margt fleira en þaS, sem hér er
tekiS fram, hefir str. G. Búason
unniS fyrir stúkuna Heklu og
regluna í heild sinni, enda er hún
víSa þekt sem vel rnentuS og
starfsöm bindindiskona. — Heiður
fyrir hana sjálfa, heiSur fyrir ís-
lendinga og heiSur fvrir stúkuna
Ileklu”.
GuBrún er kona gáfuS, yfirlætis-
laus og kvenlega prúS í allri
framkomu, og það er íslenzkum
Goodtemplurum til sæmdar, hve
greinilega beir hafa sýnt, aS þeir
kunnu aS meta hæfileika hennar
og kvenkosti, meS því aS skipa
hana í ábyrgðarmestu embætti
reglu sinnar, — þeim mun hærri og
vandasamari embætti, sem þeir
hafa lengur og betur kynst henni.
En til jiess burfti aS vísu ekki
Islendinga. Hún gaf þess Ijósan
vott, í ræðu þeirri, sem hún flutti
á hástúkuþinginu í Washington ár-
iS 1908, aS hún gat rutt sér sjálf-
stæöa braut meðal allra þjóSa
manna, — svo mikil áhrif hafSi
ræöa hennar á það þing, aS hún
var einróma kjörin, eins og áður
er savt, til þess aS skipa veglegt
og vandasamt embætti þar, og
]>aö af fólki, svo hundruSum
skifti, sem ekki áSur hafSi séS
hana eSa kvnst henni. það þarf
yfirburSa hæfileika til þess þannig
aS trvggja sér viröing og tiltrú
áheyrenda sinna viS fyrstu til-
raun, og þar sem jafn mikiS
mann- og kvenva! úr öllum áttum
var saman komið, eins og var á
því mikla þingi.
GuSrún Búason er enn á bezta
aldursskeiSi, meS fullum starfs-
þrótti. Enginn veit, hver áhrif
framtfSarstarfsemi hennar kann aS
fela í skauti sínu. En svo mikiS
hefir hún begar unniS, aS hún hef-
ir skipaS sér virSulegt sæti í sögu
Yestur-íslendinga, hvenær sem hún
verður rituS, eins og hún þegar
hefir trygt sér hlvhug og virðingu
þeirra, sem átt hafa þvi láni aÖ
fagna, aS kvnnast henni.
B.L.B.
Frumvarp til laga
fyrir hlutafélagið
Eimskipafélag Islands.
III. kafli.
7. gr. Lögmætir félagsfundir
hafa æSsta vald í öllum félagsmál-
um meS takmörkunum þeim, er
lög þessi setja.
8. gr. ASalfundur skal haldinn
f Reykjavík í maímánuSi ár
hvert. Skal stjórnin boða til hans
meS auglýsingu, sem birtist þris-
var í blaSi því á Islandi, er flytur
stjórnarvalda auglýsingar og einu
sinni í tveim blöSum á Islandi,
sem stjórnin telur víSlesnust, svo
og einu íslenzku blaSi í Vestur-
heimi, meS minst þriggja mánaSa
fyrirvara frá síSusttu birtingu
fundarboSs auglýsingarinnar.
9. gr. Aukafundi skal halda,
þegar stjórn félagsins þykir viS
þurfa, samkvæmt íundarályktun,
eöa þegar þess er krafist skriflega
af svo mörgum hluthöfum, aS
þeir hafi aS minsta kosti umráS
yfir einum sjötta hluta
allra atkvæða, sem fram geta
komiS viS atkvæSagreiSslur á
fundi ; skal jafnframt kröfunni um
fundinn skýrt frá því í hvaða. til-
gangi fundarins sé krafist. Fund-
inn skal stjórnin auglýsa innan
fjögra vikna eftir aS krafan er
komin í hetinar hendur.
Aukafundir skulu haldnir í
Reykjavík og skal til þeirra boS-
aS meS sama fyrirvara og á sama
hátt sem til aSalfunda, sbr. 8. gr.
10. gr. Rétt til aS mæta á fund
um félagsins hafa þeir einir, sem
staöiS hafa sem hluthafar á hlut-
hafaskrá fjóra mánuSi næstu áSur
en fundurinn er haldinn. Hluthafar
geta faliS öSrum atkvæSisbærum
hluthöfum, sem ekki eiga sæti í
stjórn félagsins, aS fara meS at-
kvæSi sín á fundum. Nú veitir
hluthafi umboS til þess aS mæta
fyrir sig á fundi og telst umboSs-
maSurinn þá hafa umboS til aS
mœta fvrir hluthafann einnig á
fundum félagsins framvegis, þang-
aS til hluthafinn tilkynnir félags-
stjórninni, aS umboSiS sé aftur-
kallaS. Hætti umboSsmaSur aS
vera atkvæöisbær hluthafi, getui
hann ekki fariS meS umboSið á
fundum. Hluthafar, sem eiga rétt
á aS mæta og vilja mæta eSa
láta mæta á fundi, skulu fyrir
fundinn, á þeim tíma sem stjórnin
aurrlvsir, sjálfir eSa umboðsmenn
þeirra meS gildum umboSum, snúa
sér til skrifstofu félagsins í
Reykjavík og fá þar aögöngumiSa
til fundarins undirritaöan af rit-
ara félagsins, en á honum skal til-
greint nafn hluthafans og um-
boösmanns hans, ef um umboS er
aS ræSa, hvaSa hlutabréf hann sé
á hluthafaskrá talinn eiga, og
hversu mörg atkvæöi hann hafi
samkvæmt því á fundinum.
Ei'tt atkvæði er fyrir hvefjar 25
krónur, sem hluthafi á í félaginu.
þó getur enginn hluthafi átt fleiri
atkvæði en 500 alls fyrir sjálfan
sig og aöra. AS því er landssjóS
snertir .... ..............
Enginn hluthafi getur þó viS at-
kvæðagreiðslur á fundum átt
meira en einn sjötta hl. greiddra
atkvæSa fyrir sjálfan sig og aSra.
Aðaltillögur þær, sem koma eig>a
fram á fundi, skulu vera til sýnis
fyrir hluthafa á skrifstofu félagsins
viku fyrir fundinn. þó má gjöra
undantekning frá þessu á íundi
meS fimm sjöttu greiddra at-
kvæSa. Dagskráin fyrir fundinn
skal liggja frammi jafnlangan timia
á skrifstofunni. Viöauka og breyt-
ingartillögur viS aSaltillögur, er
löglega eru fram komnar, má
bera upp á fundinum sjálfum, þótt
hluthöfum hafi ekki áöur verið gef-
itm kostur á aö kynna sér þær.
Tveim vikum fyrir hvern aSal-
fund skal reikningur félagsins fyrir'
hiS liSna ár, ásamt athugasemd-
um endurskoöenda og svörum
stjórnarinnar, vera til svnis fyrir
hluthafa á skrifstofu félagsins.
12. gr. Félagsfundum stjórnar
fundarstjóri, sem fundurinn kýs og
kveður hann sér fundarskrifara.
Fundarstjóri sker úr öllu, sem
snertir lögmæti fundarins, form
umræðanna, meSferS málanna á
futidum og atkvæðagreiSslur, sem
þó skulu fara fram skriflega, ef
einhver fundarmanna krefst þess.
13. gr. Á aSalafundi skulu eftir-
talin mál tekin fyrir í þeirri röS,
sem hér segir :
a) Stjórn félagsins skýrir frá
hag þess og framkvæmdum á
liönu starfsári og leggur fram til
úrskurðar endurskoSaða reksturs-
reiknimra fyrir hiS liðna ár og
efnahagsreikning, meS athuga-
semdum endurskoSenda og svör-
um stjórnarinnar.
b) Tekin ákvörðun um tillögur
stjórnarinnar tim skiftingu árs-
arSsins.
c) KosiS skriflega í stjórn fé-
lagsins.
d) Kosnir tveir menn til aS end-
árskoSa reikninginn fvrir hiS yfir-
standandi ár og einn til vara. Ef
þeir sa-mningar veröa, aS lands-
sjóSur gerist hluthafi í félaginu
fyrir 400,000 krónur, má ákveSa í
samnintrum viS landsstjórnina, aS
ráöherra sktili skipa annan endur-
skoSandann til eins árs í senn, og
kýs þá aSalfundur aS eins einn
endurskoSanda og varaendurskoS-
anda.
e) TJmræður og atkvæSagreiSsla
um önnur mál, sem upp hafa ver-
ið' borin löglega. tn
14. gr. Á attkafundum verSur
aö eins tekin ályktun um þau mál,
er nefnd hafa veriS í fundarboS-
inu, nema fundurinn samþykki
annaS meS fimm sjöttu greiddra
atkvæöa.
15. gr. Afl atkvæSa ræSttr úr-
slitum á félagsfundttm. þó verSur
lögum félagsins eigi breytt og fé-
lagiS eigi sameinaS viS önnur fé-
lög eSa fvrirtæki nema á fundi séu
eigendtir tveggja þriSju hlutafjár-
ins, enda sé slíkt samþykt meS
þrem fjórStt greiddra atkvæSa á
fitndinum. Ef eigi mæta nógu
margir á slíkum fundi, skal innan
14 daga boöaS til nýs fundar 4
satna hátt sém segir í 8. gr. RæÖ-
ur sá fundur málinu til lykta meS
þrem fjórSu greiddra atkvæSa, án
tillits til þess, hve margir hluthaf-
ar mæta á fundinum.
Tillögttr um breyting á lögum
félagsins eöa sameining þess viS
önnur félöp- eSa fyrirtæki, má eigi
taka til meSferSar á fundi, nema
þess hafi veriS getiS sérstaklega í
fundarboSinu, aS slíkar tillögur
komi fi^rir fundinn.
16. gr. I sérstaka gjörSabók skal
rita stutta skýrslu um þaS er
gjörist á félagsfundum, einkum all-
ar fundarsamþyktir. FundargjörS-
imar skulu lesnar upp í fundarlok
og bornar undir atkvæði og undir-
skrifa þær fundarstjóri og fundar-
ritari. þessi fundarskýrsla skal
vera full sönntin þess, er fram hef-
ir fariS á fundinum.
Athugasemdir frá Vest-
ur-Islendingum
við frumvarp til laga um Eimskipa-
félag íslands.
ViS 7. gr.
ViS hana ætti aS bætast : Til
þess félagsfundur sé lögmætur
veröa eipendur aS hlutabréfum, er
nema 51% af seldum hlutabréfum,
eöa umboSsmenn þeirra, aS hafa
mætt til fundar.
ViS 8. gr.
Oss virSist, aS júnímánuSur
væri heppilegri tími fyrir aSal-
fttnd en maímánuSur, einkum
vegna V'.-íslendinga, sem hæg-
ast ætti með aS vera staddir á
fundi í júní, ef þeir á annaS
borS ættu ferS til ættjarSar-
innar.
ViS 9. gr.
Á eftir orSunum : “þess er kraf-
ist skriflega af” bætist inn : “aÖ
minsta kosti af fimtán hluthöf-
um” ; en hitt falli burt : “svo
tnörgiim hluthöfum, aS þeir hafi
aS minsta kosti einn sjötta hluta
allra atkvæSa, sem fram geta
komiS viS atkvæÖagreiSslu á
fundi”. OrSunum : “Fundinn skal
stjórnin auglýsa innan fjögra
vikna” skal brevtt í : “Fundinn
skal stjórnin auolvsa innan sjö
daga”.
ViS 10. gr.
í staSinn fyrir orSin : “fjóra
mánuöi’’ komi : “tíu daga”.
ViS sjáum enga ástæSu til aS
hluthafar geti ei«i öSlast fund-
arrétt um fjóra mánuði eftir
aS þeir hafa kevpt hluti, og
lítum svo á, aS þeim sé gjört
ranot til með því, en félaginu
enginn próði.
Á eftir orðunum : “þó getur
enginn hluthafi” bætist inn : “á
fslandi”. Á eftir setningunni, sem
stendur meö : “í félaginu” komi :
“En að því er Vestur-íslendinga
snertir, skal hluthöfum í Vestur-
heimi heimilt, aS fela vestur-
íslenzkutn hluthafa eða hluthöfum,
sem ferðast kynni ár frá ári til
fslands, á hendur umboS sitt fyr-
ir hlutaeign sinni í félaginu, a5
því er til atkvæSagreiðsIu kemur
á fundum félagsins, án nokkurrar
takmörkunar, og skal heimild
þessi eins pilda fyrir þá Vestur-
fslendinga, sem kyntii aS vera í
stjórnarnefnd félagsins.
í síSustu setningu greinarinnar
bætist inn á eftir : “Enginn hlut-
hafi” orðin “á fslandi”.
Oss finst sanngjarnt, aS Vest-
ur-íslendingum sé veitt þessi
heimild, þar sem þaS er eina
tækjfærið, sem þeir hefSi til
aS taka þátt í félagsmálum
og hafa áhrif á þau. því
myndi ettgin hætta fylgja, þar
inga í félaginu er alls ekki af
sem hluttaka Vestur-íslend-
neinttm hagsmuna hvötum,
heldur er aS eins runnin af
ræktarsemi viS ættjörSina.
ViS 12. gr.
Á eftir orSunum : “sem snertir”
falli burt orSin : “lögmæti fund-
arins”.
Samkvæmt tillögum þessum
er kveðiS á um lögmæti funda
í 7. grein. þaS ætti ekki að
liggia utidir úrskurSarvaldi
forseta, hvenær nógu margir
hafa mœtt á fundi til þess aS
fundur sé lögmætur.
ViS 15. gr.
Á eftir orSunum : “séu eigend-
ur” bætist inn : “og umboSs-
menn”.
Naumast er viS því aS búast,
að tveir þriSju hlutaeigenda
geti sjálfir mætt á fundi, en
oft bráðnauSsynlegt aS breyta
lögiim, ef revnslan sýnir, aS
eitthvað rekst á eSa eitthvaS
þarf aS ákveSa nánar en upp-
haflega.
Meira.
i