Heimskringla - 30.04.1914, Blaðsíða 10

W-TTT TTTIWTTT T T1T
WINNIPEG, 30. APRÍL, 1914
HEIMSííIKGLA

MARKET HOTEL 146 Prmcess Ht. á möti markaönom P. O’CONNELL. «icaadl, WIKIflPEO Beatn rlnföng Ttndlar og aöhljnnmc mót. Ibleneknr TeitincaœaÖnr N. Halldörsgon. leiöbeinir lalendincnm.

WELL1NGT0N BARBER SH0P nndir nýrri stjórn Hárskurönr 2Öc. Alt rerk Tandaö. Viö- skifta Ifliendinca ó&kaö. ROY PEAL, Eigaudi 691 Wellington Ave.

Woodbine Hotel 4tíð MAIN ST. Blmisla Billiard Hall 1 NorÖTMtnrlandiÐH Tln Pool-borö.—Alskonar wtnocTÍndlar etsting 4>| fmW:$1.00 á dag og par yftr l.eanoo A Hebb, EUendnr

Vér höfwm fnllar birgölr hreinnstn lyfja og meöala, Komiö meö ljfseöla jöar hmg- al rér gernm meönlin nákTmmlega eftir áTlsan Imknisins. Vér sinnnm ntansTeita pönnnnm og seijam giftingaleyfl. Colcleugh & Co. Notre Ltame Ave, S Sherbrooke *t, Phone Onrry 2090—2691.

HERBERGI Björt, rúmgóð, fsgileg fáet altaf með pvi að koraa til vor City Rooming and Rental Bureau OflBce open 9 s.m. to 9 p eo. Phone M. 5670 318 Mclntyre Blk.

SHAW’S Stsersta og elzta brúkaðra fatasölubúðm f Vestur Canada. 4714 Notre I>ame.

uSirailia* Similibus
Curantur“.
(Eítir Jón Einarson).
Dominion Hotel
523 Main St.
B..to t 1 u or tjndlar, Oii,tÍDit oc f»Ai$l ,50
MáltlC ............ ,35
»ini n liai
B. B. HALIECRS5CN eiganái
. TTPFBÚXN HKRBERGI TIL
LEIOU
Tvö uppbúin framherbergi A
tyrsta og öðru gólfi fyrir hreinláta
•r reglusama menn eru til leigu a?
M4 Agnes Street.
aanngjarnt verö. Upplýsingar aö
604 AGNES STREET
LOKUÐIIM tilboSum um fluttninK A.
pósti í þjónustu Hans HálÍRnar.
um fjögra ára tima, sex sinnum á vlku
á milli Headingly og Pigeon Lake, R.
X. D. No. 1, gegnum St. Francois Xavi-
er og Pigeon Lake og hvert annaB
Post Office er kann aS vertia stofnaS
á þessari leiö. Samningar byrji sam-
kvæmt ákvæöum Yfir-Póstmeistarans.
PrentaSar auglýsingar samningum
vitivíkjandi og umsóknar miöa má
yfirlíta og fá á Pósthúsinu 4 Headingly
St Francois Xavier og Plgeon Creek,
og skrlfstofu Póstmála umsjónarmanns
1 Winnipeg.
H. If. PUIN.VRY,
Póstm. Umsjónarm.
Bkrlfstofu Póstm. umsjónarm., Winnl-
peg, Man. April 17. 1914.
1 30, 31, 32.
J. J. Swanson H. G. Hinrikson
J. J. SWANSON & CO.
F asteignasalar
og peninga miíSlar
SUITE 1. ALBERTA BLOCK
Portage & Garry Talsími M.2597
Winnipeg, Man.
H-t H | | | | >.Hm l-l l l l
Sherwin - Williams::
pAINT
fyrir alskonar
húsm&lningu.
Prýðingar-tfmi n&lfíast nð. * •
D&lftið af Sherwin-Williams !!
húsmáli getur prýtt hfisið yð- • •
ar utan og innan. — B rú k i ð ' \
ekker annað mál en J>etta. — • •
S.-W. hfismálið máiar mest, j*
endist lengur, og er áferðar- ..
fegurra en nokkurt annað hfis ' •
mál sem bfiið er til. — Komið 4!
inn og skoðið litarspjaldið,—
CAMERON & CARSCADDEN X
OUALITY HARDWARE
Wynyard, - Sask. í
■ilH-l-l-M-I-H-I-H-l-H-I-I I I I-í
Af öllum öflum þeim, er tnaöur-
inn aö meiru eða minna leyti hefir
haft á valdi sínu frá öndverðu, er
“kraftur sjálfra vor", óeíaö hinn
sterkasti, en þótt ólíklej>t eöa ó-
eðlilegt megi þykja, jafnframt hinn
dulrænasti og iæ-rrum ljós en flest
önnur starfsöfl, tiltöhilega.
Hér er vitanlega ekki átt aðal-
lega viö útvortis-aflið — það, að
lyfta þungum steini eða stórri
byrði, þótt slíkar aflraunir eðli-
lepna séu í nánu sambandi við aðal
aflstöðina : kraft andans.
í>að gjörir ekki mikið til, hvort
þú trúir því, að í manninum búi
“efni” það, er venjululeg-a er
nefnt með nafninu s á 1. þú ræður
því sjálfur. \’ið hitt getur þú ekki
ráðið, hver sem þú ert, að neita
því, að í manninum búi a f 1 , sem
annaðtveggja er samband ýmsra
skyldra afla, eða eitt megin-afl,
sem temur og æfir sjálft sig og
stýrir iim leið hreyfingnm og
gjörðum hins andlega og áþreifan-
lega m a n n s.
Með hverju árinu má heita, að
þekking á mannaflinu græðist að
mun, og þó álita þeár, er dýpst
hudsa. og mest hafa rannsakað
andans öfl, að þekking sín nái enn
næsta skamt. Erá öndverðu hefir
andans aíl verið notað öllum öfl-
um meira af forvígismönnum
þarfra og óþarfra framkvæmda.
En það hefir verið með þctta afl
eins og rafmagnið : Menn hafa
notað það til verklegra starfa
án þess að vita, h v a ð þctta
afl, rafmagmð, væri.
Nafnið rafurmagn licfir nú
um langa hríð verið örþrifsráða
nafn, brúkað af lærðum og leikn-
um ttm öll óþekt öfl, ef að eins
var skiljanlegt, að þó væri um afl
að ræða.
Afli andans hefir enn ekki atiðn-
ast að fá neitt eitt, ákveðið nafn,
sem allir gætu ncfnt það með. En
nöfn Jx-ss eru legíón og á mikltt
reykí, og mörgtim eru þau öll gjör
samlega ókunn. Fjöldinn allttr
hugsar gldrei um þetta meginaíl
lífsins, aðal-afl mannlegrar starf-
se.mi. Og þó er þetta afl sívinn-
andi, hvort sem vér viljttm eða'
ekki. Og ef tit vill verður þess
ýkjalangt að bíða, að nokkur
maður noti sitt etgdð art til hlýt-
ar. t mörgum greinum erti “nega-l
tive” öfl tnynduð til þess að buga
aðal jákvæða, notvalda aílið að
nokkru eða öllu leyti. Oft ræður
sjálfræðisaflið (automatiska) eitt
öllu í vissum greinum, átt þess því
sé athygli veitt, né þvi, að alledð-
ingarnar séu áhrifum þess að
kenna eða þakka.
t mörgum deildum lífs vors, og
jafnvel hverdagslegri lífsheild vorri
— kemur þetta í Ijós, en er þó
sjaldnast nðgætt.
í læknisfræðinni er andans aflið
einn sí-starfandi kraftur, aðal-með-
alið, se.m þekt er, — og stundum
eða ef til vill ælinlega óbeinlínis,
ef ckki lyeinlínis, eina meðalið.
Enginn, sem með ölltt er óktmn-
\igt um attdans öfl eða duliðs öfl
mannsins, getur verið góður lækn-
ir. En þótt hann þekki þau ckki
öll til lilýtar, gettir hann oft not-
að sér þek tar a f l e i ð i n g a r ,
er utan aö komandi efni og áhrif
hafa á 'þau öíl, eða í satnvinnu við
þau. A þessu byggis't eiginlegti
læknisfræðin yfirleitt. Ahrifin á
þessi öíl sjúklinganna hafa hinjr
betri læknar frá þeim dögum, er
Æsculapius (sontir Appollos, eftir j
sögn goðafræðinnar) praktiseraði
græðslii fræðimannlegra meina, o~
fram á þeiman dag, framleitt með !
ýmsum meðulum, efnislegttm eða I
máli þeirra mundu hafa haft. Fá-
fræðin hefir logið að mannkyninu
jafnt og þétt fram á þenna dag.
Jtaði hafa líka hinir gjört, sem
þekkinguna höfðu. Sannleikurinn
er eins og bitur fleygur, sem flokk-
arnir og skoðanirnar klofna ttm,
og þeir reynast oft praktiskastir,
sem sprcngingin hefir kastað
fjarst oddinum!
Ein aðal-heild læknisfræðinganna
sem nú gjörist elzt, er hin svo-
nefnda Allopathia, eða gagn
vcikis lækninga-aðíerð. Fólgin í
því, að f æ r a líkamanum
e £ n i , sem hann skortir til heil-
brigði, eöa t a k a m e ð 1 y f j a-
v a 1 d i b tt r 111 e f n i , sem á-
litið er að valdi' heilsuspilli. Ilefir
þessi aðferð oft að góÖum nottim
orðið, þótt oft hafi htm, óefað,
dauða valdiö. Margt hefir þessi að-
ferð haft, sem einhlýt tm'ðti! um
langan aldur, unz loksins einliver
kom með illa þokkaða sönntm
} þess, að sú aðferð hefði ekkert
j nýtilegt sér til meðmælis, en
j margt bráð-hættulegt. Má hér til-
1 nefna t. d. blóðtökurnar, sem um
j marga mannsaldra gekk sem ná-
I vofa í læknisbúningi, um hin
nápntuðu lönd, og sem! til allrar
j hamingjti varð þó loksins bráð-
j kvödd, en um seinan. J>á brúkar
og þessi lyfjastefna mörg sérlyf
j við ýmsum kvillum, sem að eins
er ha-ttulítið að viðhafa, sé ann-
j að lyf brúkað ttm leið, sem drepur
cr eilífur htindsr..”,
J>að er eftirtektavert, hve mik-
ið fjölgar þessum röddum innæn
vébanda allopathiu lækna, stm
halda þvi fram, að reyndar f.i eða
nálega engin meðul sétt þekt, setn
i raun og veru 1 æ k n i sjúkdóm-
ana, kutinn sé eina ráðið í hví-
vetna. Og er þetta víst miklu
sanni nær en fjöldi fólks ímvndar
sér. þó má gjarnan gæta þess, að
yfirleitt íerst læknum likt, þegar
um nýlundur er að ræða í ungri
skoðun eða ný-íundin lyf og guð-
fræðingunum : J>eir fyrirdæma
skoðunina og lyfið, án þess að
rannsaka gildi hennar eða þess. Er
ekki ómögulegt, að hér ráði öf-
und nokkru um ástundum, en þar
að auki mun eiunig aðal orsökin
vera sú, hve rannsé>knarþráin er
óhugðnæm aðail-fjöldanum af lækn-
um. I þesirri stétt, sem hverri
annari dcild mannkynsins, kynok-
ar fjöldinn sér við að hugsa, en
starfar samkvæmt lærðum reglum j
að eins. Slíkum læknum er nauð- !
svnlegt, að viðhalda lyfjatTinini j
h já lýðnum.
Fyrir nokkru síðan var ritgjörð j
“Um meðul og meðaJabrúkun” j
eftir hinn góðfræga, skurðhaga j
læknir á íslandi, Guðmund Ilann- !
esson, sem auk gáfna hans í aðrat
átt, tnun nú talinn einn hinn
hel/.ti skurðlækna þar í landinu,— I
tekin upp í Hkr. Hefi ég eigi séð í j
íslenzku riti tbkið dýpra í árinni S
MANITOBA.
Mjög vaxandi athygU »r
þessu lylki mi veitt al ný-
komendum, sem flytja til búi
lestu 1 Vestur-Canada.
þetta sýna skýrslur akur<
yrkju og innflutninga dettdar
fylkisins og skýrslur i»nan<
ríkisdeildar rfkisins.
Skýrslur frá járnbrautafé-
lögunum sýna einnig, a0
margir flytja nú á áður ó-
tekin lönd með fratn braut-
um þeirra.
Sannleiknrinn er, aB yflr-
burðir Manitoba eru rinlægt
&B nél irfBtækari wiBurkenna
ingu.
Hin Igætu lönd ivlkuáns!
'óviBjainanlegar járnbr&uta*
samgöngur, nálægB þeas viB
beztu markaði, þess ágaetu
mentaskilyrði og lækksndl
flutningskostnaBur — eru hi»
eðlilegu aðdráttaröfl, setn Kr>
lega hvetja mikinn fjölds m.
fólks til að setjast aN hé*1 I
fvlkinu ; og Jiegar fólklB sezt
að á búlöndum, þs sukssf
eg þroskast aðrir stvfnnui
vegir 1 tilsvarandi hlntföllum

4
starísmagn aöal lyfsins að nokkru | gegn notliæfni lyf ja yfirleitt. Hygg
eða mestu leyti. J>á er og í allo- | ég að það sýni að minsta kosti
palthiska lyfjaflokknum óhemju- j einlægni höf., og trii á því, að
mikið af algengum hversdagslyfj- h a n n þurfi ekki ímynduð lyf til
um, sem ckki er hægt að brúka til j að ávinna það, sem á annað borð
lengdar, nema þvi að eins að þau | stendur í hans valdi, í áttdna til
SkrifiB kunningjum yBar — segiB þeim sB taka sér bóllests I
Happasælu Manitoba.
SkrifiB eftir treksri upplýsingnm til s
JOS. BXJRKE, Tndustrial Burr.au, Winniprg, Manitoba.
JAS. ÍIARTNKV, 77 Tork Strret, Töronto, Ontario,
J. F. TKNNANT. Gretna, Manitoba.
W. H-. UNSWORTH, Kmerxon, Manitoba;
S. A BEDFORD.
Deputy Minnister of Agriculture,
Winnipeg, Maniioba.
órsaki nýja sjúkdóma, venjulega
alveg ólæknandi. Má hér tilnefna
t. a. m. arseník meðul, kvikasdlf-
urslvf o. fl.
J>á Iiefir og skurölistin verið í
nánu sambandi við allopathiuna,
og fer henni óönm fram, svo lyfja-
lækningin, að heita rná, dylst að
eins í skugga hennar. Um það
myndi talsvért þræta mega, hvort
skurðlistin í raun og veru sé
1 æ k n i n g cða ekki. Að draga
út tönn, telja sumfr ekki tann-
lækningu. Að taka af marinn fót,
er ekki að lækna fótinn, fremur en
það væri talin lækning við höfuð-
að lækna hin ýmsu manna mein.
Ilvort hann gengur í nokkru at-
riði of langt, skal hér eigi dæmt,
þótt ég viti, að all-margir hafi
þalð álit, og þótt ég viti, að skoð-
un hr. G.II. sé alt annað en heppi-
leo- í garð “fúskaranna". Hi|tt
hefði ég viljað benda á, hve mikið
samræmi er, óviljandi, afð myndast
innan allophatiunnar við homöo-
patliiuna. Jjetta níl.: að allo-
pathiskai stefnan s é y f -
irleitt skökk. Geta mætti
og þess, að jafnvel meðal það,
salvarsan, sem hr. G.H. tel-
ur sem eitt aðal kraftalvfið 1 hin-
verk, sem engin meðul gátu bug- | um sársmáa llokki nýtilegra lyfja,
aö, að taka af höfuðið. Hitt virð j aUopathiskra, hefir jafnvel orðið
fyrir ýmsum skrávedfum af öðrum
— nýtum — læknum. Fyrir stuttu
réðist ekki svo ómt-rkur læknir í
lofum j Frakklamdi á það lyf í riti og
| taldi það býsna hættulegt. Vitan-
lega gjöröi hann þaö ekki árang-
urslaust, því hið merka rit Scien-
tific American gaf hontim “sitt
undir hvern vanga” fyrir bragðið,
og var þó ckki lyf þetta þá eins
fullkomið einsog þetta svonefnda
“neo-salVarsan” cr nú. Sýnir
þetta dæmi út af fvrir sig sundr- I
tmgarcðlið í þessari lyfjafræði.
Merkilegt er það eigi síður, hve j
öruggar og trúfastar reynast í
mótveikis-fræðinni ýmsar aðferðir, j
sem hún hefir tekið upp, og eru |
stranglega samveikis-eðlis. Má hér
til nefna lækningu helfreðinna,
brunasára (að sumu leyti) og inn-
sprautanir samkyns fcakteria og
þeirra, er orsakað hafa sjúkdótn
þann, sem verið er að lækna, —
eða verja. Er það eitt víst, að
allopathar munu eigi sleppa þess-
um aðferðuin, sem eigiif homö-
patha, þótt “principið” sé þaðan
tekið.
Vera má, að innsprautanir likar
þeim, er Dr. Friedmaln viðhefir,
séu alfopathiskar, vegna þess, að
bakería sú, er hann notar, er ekki
hin sama og tæringarveikin stafar
af. Enda liefir aðferð hans haft
notaskamt gildi.
Samuel C h r. F. Hahne-
m a n n (1755—1843), faöir homö-
pathíunnar, saxneskur að ætt, og
einn hinna merkustu rnanna, er
uppi hafa verið, komst að þeirri
í
VýlTUR MAÐUR er varkár með að drekka ein-
♦ * göngu hreint öl. þér getið jafna reitt yður á.
: DREWRY’S REDWOOD LAGER
|>S0 «r léttnr, IrtyBsndi bjór, gtrBur tdsfÖBfa
áx Malt Dff Hop», BiBjiB ætiV nm haaa,
|E. L DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG.j
«««»««««««*«««««««*«n
ist þó eigi líkum fjarri, að þessi
svonefnda allopathiska lyfjalækn-
ing fari sináþverrandi, uns skurð-
listin ræöur þar lögum og
að mestu.
Iimspýtingair aðferðir 'til v a r n
i a r væntanJegum sjúkdómum geta
j naumast talist lækning heldur. En
j þar setn þær buga áfallinn sjúk-
dóm, er öðru niáli að gegna (t.
d. diptheriu o. fl.). Jiessar tvær
vísinda-aðferðir, skurölistin og
innspýtingar-fræðin, líta hel/t út
íyrir, að halda heilbrigði lvðsins í
greipum sínum í framtíðinni ná-
lega öllu öðru fremur á allopath-
iska vísu.
Önnur og nýrri lyfja læknisfræði
hefir og breiðst talsvert út um
heiminn, hin svonefnda samveikis-
lækning, homöopathial. Dvggist
: hún á skoðun þeirri, að “líkt
I læknar likt”, S i m i 1 i a S i m i 1 -
i b u s Curantii r. Er hún í
i samræmi við gainla íslen/ka mál-
j tækið, “með illu skal ilt út drífa”.
i En hún hefir íieiri fótfestur en
j þessa einu skoðun : a n n a ð að-
| al stefnumið hennar er, að brúka
| það a 1 1 r a minsta 'af lyfja-
efhi, sem duga má til bóta, og or-
saka enga lyfja-sjúkdóma,1 scm
fylgir gömhi stefnunni einsog geig-
vænn stjörnuhali.
Þ r i ð j a atriðiö er það, að
brúka scm oftast lyfin, til þess J
eins, að vekja starfrækslu líffær- j
anna og láta þau vinna verkið j
sjálf, og brúka aldrei nema eitt
, _ ------------------------------------------1
Skrifstofu tals.r Main 3745, Vörupöntunar tals,s Msls I4#l P
National Supply Co., Ltd.
Vcrzls mcB
DTEJAVIÐ, GLUGGAKARMA, HURÐIR, C3BTA,
KALK, BAND, STEIN, MÖL, ‘HAJLDWALM*
GIPS, og beztu tegund af ‘POKTLAND’
MÚRLlM (CEMENT),
Skrifstofa og vörugeymsluhús £ faorninu á n
McPHILLIPS OG NOTRE DAME RT3LCTUM.
Meö l'Tl a6 bifiia nfinlaca nm
‘T.L. CIGAB. M erto viss aC
fá AffwtaD TÍDdil.
T.L.
(t'NIOX MAIIEI
Westem ('igsr
Tfaomss Lae, eigsndi
Fselory
Wmnnipes
meðal í senn. J>essi fræðigrein hef-
hugboðnum. j ir átt eryitt uppdráttar gegn hinni
Jafnvel áður en andleg þekking (‘ldri og útbreiddu aðferð, allo- j niðurstöðu árið 1790 (þá í I.eip- j
komst á jaí-n hátt stig og nú er * Pathiunni, einsog allar nýrri stefn- zig) eftir langa rannsókn og mikl-
hún, höfðit ýmsir úr og utan við ur aðrar. En fátt af ákveönum I ar praktiskar tilraunir, að hin
læknastéttina við haft ýmsar j lyfju’«i sínum hefir hún víst þurft rétta aðferð til að lækna sjúkdóma j
að hætta við aftur, sem ólíkir
hana mikið eldri stefnunni, — o
na
kúnstir og kyngi til þess að
haldi á “krafti sjálfra vor”, og
þannig í gegtium andlega farvegu
flytja lífsvonar og hjeilbrigði hin
miklu minna innbyrðis rifrildi
ofsóknir
væri sú, að nota g«gn þeim efni
jr þau, í smáskömtum, er í stórum
OJr j inntökum orsökuðu samskonar eða
hefir hún haft við að á-þekk sjúkdómseinkenni, þegar
um þjáðu. Með þeirri aðferS voru! stríða en hin. J>að er margt Þeirra værr neytt af heilbrigðum
framkvæmd mörg hin sVonefndu spaugilegt að lesa í allopalthiskum mönnum. Nefndi hann reglu þessa
kraftaverk. “Reynslan kemur fyrst l*kningaritum, einkum frá fyrri “homöopathie", og var mottó
— skoðunin á eftir”, segir Spen- tíð, og margt sörglegt um leið. 1 hennar eins og áður var sagt :
cer. Svo var það hér. Margir sumum gömlum bókum þarf ná-
læknuðu með krafti, sem þeir leSTa eða alveg heíla blaðsiðu til
þektu að eins af afleiðingumim, ; upptalningar samsetningar efnum
en ekki til rótar, — svo setn þann j í eitt aðal meðal, og efnin oft
dag í dag i mörgum atriðnm. — j nokkuð hverdagsleg. Man ég eftír
Nokkrir hafa þózt lækna með sér- einni danskri lækningabók gamalli,
]wr
var “recept” fyrir samsetn-
mgu á meðali aðallega úr algeng-
um hundasaur, er brúka átti við
þrálátum bló'ðlátum kvenna. Og
það er furða, hvað skamt er sið-
stökum krafti, er ]>eir gáfu eitt-
hvert nafn, er sjúklingarnir ekki
skildu. Nöfn ]>essara andlegu afla
voru nálega eins mörg og þeir,
sem að þeim unnu. Slíkt á sér enn
stað í ýmsum greinnm.
það er eins í læknisfræðinni og j jafnvel á Jslandi. J>ví nrðit
öðrum fræðum, að ósannindin j Páli skálda Ifóð af munni,
hafa haft meiri áhrif oft og tíðum oftar, og kvað hann svo :
en hrein og bein sannindin. Jiannig ! “Frá TÁnds-fýsikusa
hafa latinskar bænagjörðir oft haft
miklu meiri ahrif á kyrkjulýðinn
kaþólska, sem ekki skildi eitt ein-
asta orð af því, sem talaS var, en
sömu bænir fluttar á hverdags-
var
■ var
“Similia Similibus Curantur”, þ.
e.: líkt læknar líkt. Hinni eldri að-j
ferðinni gaf hann til aðgreiningar !
nafnið “aIlöopathict.
Ivins og kunnugt er liafa smá- j
skamitalækningair tíðkast æði mik- 1
ið á Jslandi um langa liríð. Eink-
ti/m hafa þær þó verið stundaðar
af ólæknaskólagengntim, lærðttm j
mönnum, og þá hel/.t prestum, og
sömuleiðis mönnum, sem cnga
awwwiimmiwiiiimiminiiliiimmiiiiiimmiiiiiiimHi
! MáPLE 1E1P WIRFCO. Lld |
(Tbo*. H. Lock, Mamtger)
Þegar þér leitið eftir GÆÐUM þá komið til vor. Vér ábyrgj-
umst fljóta afgreiðelu
^ Mail Order* (póst pöntunum l gcfíð sérstakt athygli 3
og ábyrgjumst yöru vora að vera þá BESTU — Reynið oss I
eitt skifti og þér munuð koma aftur — Gleymið ekki staðnum :
328 SMITH ST. WINNIPEC É
Plione Nain 40« I P. O. Box 114»« :
fimmmimmimíiimúimiúimimimiiú
an, alð sltk lyfjaefni voru notuð, ! skolavegu hafa gengið. Of kunn-
s\ra
sem
fljóta dauðleg sár.
J>egar hann bregðnr busa,
beljar dauðinn grár.
Albtim grecum gefur hann inn!’
Apótekið íslenzka
ugt er það, að oft varð fólki
heima þar notadrýgri þessi læknal-
j hjálp en sú, er vænst var af hér-
| aðslækniinum allópath'isku, til
þess, að slíkt þurfi hér að ræða.
Knda voru nálega all'ir ]>essir ó-
lærðu læknar ofsóttir af héraðs-
læknumim, svo að segja öllum, er
hérað áttu um störf þeirra. Á
Islenzkalyfjabúðin
Vér leggjum kost, á að hafa
og lata af hendi eftir lækniaá-
visan hin bcztu og hreinustu
lyf og lytja efni sem til eru.
Sendið læknisávisan irnar
yðar til egils
E. J. SKJ0LD
Lyliasértræðines (Frescriplion Spcc-
ialiit á horninti á Wmllintíton oc Simcoe
4íarry 4368-85
ST. REGIS H0TEL
Smith Street (nálægt Portage)
Enropeftn Plan. Hnsiness manna máltlðir
fré kl. 12 til 2, 50c. Te* Conrse Table De
Hote dinner $1.00, meft vfni fl.26. Vér höf-j
nm einniff borösal þar sem hver einstaklin-'
Kur ber á silt eigiö borö.
McCarrey & Lee j
Phone M, 56(54