Heimskringla - 30.04.1914, Blaðsíða 11

HEIMSKIIICBJI
WINMPEG, 30. APRiL, 1HI4
Thorsteinsson Bros.
Bygpja hús. Selja lóðir. út-
vega lán og eldsábyrgðir.
Roont 815-17 Somerset Block
PHONE MAIN 2992
dcjg\im Dr. Jóns Hjaltalíns var
stríðið aestast, enda þóttu undi
haps stjórn læknar einna aðgangs*
vægastir gegn sjúkdómum lýðsinsj
Joseph
T. Thorson
LÖGFRÆÐINGUR
ÍSLENZKUR
Áritun:
McFADDEN & THORSON
706 McArthur Building, Winnipeg.
Phone Main 2671
Lærðu aö Dansa
J>eir, s-em muna eftir “Heilbrigðis- '■ skikkanlegri, heilvita stúlku
tiðindunum'’ Dr. Hjaltalíns °K ; hærl' \ wri búin að sleppa sór al-
“Sæmundi fróða”, vita, hve!ve£-
þjösnalega hann ræddi þau mál og
óeðlilega, jafn vel lærður maður
En fregnberinn fullvissaði mig ' ar, lagðist tvöföld niður á brjóstið
um að það væri alveg satt—kvaðst | og liiykkjaði sig svo upp f úr, sein
þora að bölva sér upp á það! Hún [ hékk á vinstri barmi iiennar.
væri með öllu hætt að haga sér eins i ,\f henni lagði einkennilegan
ílm. töfraþrunginn, seiðandi Ilm,
sem ekkert á skilt við aðdráttarafl
og hann var. Kvað hann all
skottulækna hafa lært hjá ein-
hverjum presti eða öðrum “homö-
opafthiskutnj svikara”. Síra Magn
ús Jónsson á Grenjaðarstað, sem
þá var einn með hepnustu homöo-
pöthum landsins, rns öndverður
Mér fell illa að heyra þetta um
Siggu. ftg þektl hana fyrir að vcra
mjög glaðlynda, einlægt káta og
spilandi, en hafði aldrei til annars
vitað, en hún væri góð stúlka.
Pað væri því hraparlegt að hugsa
til þess, að f hana skyldu vera
komnir djöflar.
Að líkindum væri það þó satt.
Yæri ómögulegt að gera neitt
hiá beztu D«bs kennurua Winnipeg bæjar
Prcf. og Mrs. E. A. Wirth, á
COLISEUM
FullkomiK krnslu lím.bil fyrir fa so
Byrjar klukkan 8.15 á hrerju kvöldi.
gegn landlækni og varði mál sitti
I af kappi og með rökum. Reit hann úcnni til hjálpar.’
: loks bók nokkra gcgn árásum Dr. I Því ekki að fá prestana til þess
! J.II., sem prentuð vnr, en þó hvlz að reka burt þesSa djöfla úr henni?
til lítið útbreidd. Iír þar margt
heppið svar til mótstæðings hans
Siðar þýddi síra Magnús lækninga
Dr. G. J. Gíslason,
Phyelclan and Snrgeon
18 8<nith 3rd Str., Grand Forks, N.Dai
Athygli veitt AUGNA, RYRNA
og KVKRKA SJCKDÓXUhf. á-
8AATT 1NNV0RT18 8JÚKDÓM-
UM oy UPFSKURÐI. -
Þeir væru fulltrúar Krists hér á
jörðu—og hann rak út djöfla.
j£ Ekki þorði ég þó að fara þessa á
bók Dr. Bern. Ilirchels í samverki j leit við þá sjálfur—þess ætti heldur
með síra Jóni Austmann, á ís- jekki að þurfa. En því var þá ekki
lcnzka tungu. Kr hún reyndar eina .einhver prcsturinn búinn að*þefisu?
bókin á því máli, sem lækninga- Vafalaust Jiefði þetta borist ein-
bók má nefnast, siðan bók Jóns hverjum þeirra til eyrna. engu síður
Péturssonar féll úr tízkn. Nokkru en mér.
síðar reit síra Jakob á Sauðafelli! Ef til vill væri það ekki innan
vörn fvrir homöopathiuna, einn af verkahrings prestanna að reka út
landsins gáfuðustu prestum á hans
A. S. BARDAL
eelur likkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaður sá besti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina.
SIIi Sherbraoke Street
PhODQ Oarry 2182
Graham, Hannesson & McTavish
1 LÖGFRÆÐINGAR
907—908JCONFKDEBATION LIFK BLDG.
WINNIPEG.
Phone Maln 3142
GAIRLAND & ANDERSON
Arni AndersoB P Gtrland
LÖGFRÆÐINÖA R
801 Electric Railway Chambers.
PHONE MAIN 1516
J. J. BILDFELL
pastbionasau.
UbIob B»bW 8th Floor No. »ít>
B*Iur há» o* lOOir. o» »nn»B |>»r »0 I6t-
«ndi. Ctv«*»r o*oic**l*n o. 8.
PhOBC MbIb 2o»S
S. A. SICURDSON & CO.
HA&om skift fyrir lönd og löod fyrir bés.
Lán og eldsébyrgð.
Room : 208 Carleton Bldg
Slmi Main 4463
Gísli Goodman
TINSMIÐUR.
VKBKBTŒÐI;
Cor. Torhnto & Notre Dame.
Phonr
Qarrj 2V6S
Hcimllta
Gmrry »99
Adams Bros.
Plumbing, Gas & Steam Fitting
Viðgerðun sérstakur
gaumur gefin.
588 SHERBR00KE STREET
cor. Sargeot
REUANCE CLEANING
& PRESSlNG'Co.
5()k Riotre llame Avenne
V6r hrcinsnm og pressnm klæíinaö fyric
50 cent
Binkunnarorö ; Treystiö oss
Ktaönaöir sóttir heim og skilaö aftur
DR. R. L. HURST
meölimur konnnglega skurölæknaráösins,
útskrifaöur af konunglega lseknaskólanum
I London. Sérfrieöingur 1 brjóst og tauga-
▼eiklun og kvensj’úkdómum. Skrifstofa 305
Kenuedy Building, Portage Ave. ( gaguv-
Eatons) Talslmi Main 814. Til viötals frá
10-12, 3-5, 7-9
Dr. A. Blondal
Offlce Hours. 2-4 7-8
806 VICTOR STREET
Cor, Notre Dame
Phone Oarry 1186
djöfla, þó Kristur gerði það.
Kann.ske þeir kynnu það ekki.
Eg fór að lesa nýjatestamentið.
Jú, Kristur rak svo sem áreiðanlega
út djöfla. En—hvernig sem ég leit-
aði—fann ég hvergi að hann kendi ískyldi það annars ekki reiknast þér
öðrum það með orðum sínum i
Nýjatestamentinu. Hann hafði
bara sýnt, að hann gat það sjálfur,
og látið svo þar við sitja.
Prestunum væri því vorkun !
Og djöflarnir yrðu líklega að sitja
í henni Siggu, úr því enginn var til
að reka þá út.
tíð.
1 öllum iþesstun deilum fór það
sem venja er til svo, að nýrri
stefnan beitti rökum, en hin eldri
valdinu.
Jafnan var viðkvæðið lijá allo-
pöthum, smáu skamtarnir í nýrri
aðferðinni, sem, cins og áður var
sagt, er ekki aðal gruntireglan. ' —
J>að hefir eins o- farist fyrir lijá
eldri stefnunni að gæta þess, að
jafnvel hjá sjálfum þeim tíðkast
smáskamtar, og að homöopathar
brúka jafnvel sömu lyfin á stund-
um, nálega í sömu þynningum, t.
d, Merc. Subl. o. 11. Og aldrei hafa
liomöopathar viðhaft smærr
skamta, en allopathar brúka nú á
tímum af sumiim “eintim”, t. d.
Radium, X-geisla, o. s. frv., sem
vitanlega eru ómælanlegia smáir.
Vmiskonar auka-trú á homöo-
pathisk meðul spratt upp til og
frá á íslattdi meðal lýðsins. Mörg-
um fanst, að eitthvert voða-efni
hlyti að vera í þessum lyfjum, þar
sem svo litið þttrfti af þeim til
þess að drepa sttma voðalegustu
kvilla, er um fórti. Hjátrúin sagði,
að þetta væri eiginlega útþyntir
andar, helzt ltklega írá dögutn Al-
additts, og ég veit nokkttr dæmi
þess, að fólk hafði talsverðan
beycr af glösunum t. a. m. írá þor-
steini á Ilálsi, I.árttsi Pálssyni, o.
fl. Vissi ég til þess t. a. m. einu
sinni eða tvisvar, að fengin höfðu
verið meðul hjá presti uokkrun
handa kúm, sem ekki þóttu hafa
holdlegar livatir í nógu rikum
mæli. þorðtt konur með engn
móti að snerta glösin, vejnta þe<«i
að sjálfsagt þótti, að þær yrðu
fvrir sömu áhrifum og btijurnpr!
þegar alt kemur til alls, einsog
sagt er, þá veit hvorugur lækna-
lýðurinn alt, ^em þörf er á, of
ættu því ekki að ilskasit hver geg
öðrum. þeir eru svo algengir sjúk- I lét í Ijós mikla gleði yfir að sjá mig.
dómarnir, sent enn eru ólæknaitdi I Vísaði mér til sætis. Ég settist
mcð lyfjttm, að nálega daglega | niður—en leit ekki augum af henni.
verða þeir á vegi hvers þess lækn- j Aldrei hafði mér til hugar komið
is, sem mikiö heftr að starfa, og «ð hún gæti orðið svona dýrðleg
stundtim batn.-v sumir þeirra, án ásýndum. Aðtir hafði mér ætíð
þess lækndrittn geti nokkttð hjálp- bott hún lagleg, sérstaklega í vexti
að. Má hér til nefna ýmsa tauga-! v*® þessu hafði ég aldrei búist.
sjúkdóma (t. d. Nourasthania og Aður mundi ég oftir henni sent
fleira), geðveiklanir og margt ; meðalkvenmanni á hæð, en all-
fleira. Kemur þetta auðvitað af tD'‘'klegíi vaxinn; brjósta og
því, að menn þekkja ckki til rótar ! v'öðvamikilli, en þó furðu mittis-
sambandseðli eða séreðlin sálar og með rétt hæfilega stórar
líkatna. það er ef til vill ekki lær- fœtur °R höndur. En nú var hún
dómslegt að giska á>’ að þeg-ar gerbreytt.
rætt er um taugaveiklun yfirleibt, i Hún var orðin nettur, spengilegur
þá séu ef til vill taugarnar sjálfar I k'-enrnaður, hvar sem á hana var
oftast “mekanikalli’i eins sterkar iiit:i® °K lnpira—htin var orðin blátt
og taugar í lieilbrigðum manni Iáfram falleg’ mi°K skartlegur og
venjulega) eru. — þess vegna, ef £læ'siIriíur kvenmaður í alla staði.
til vill, ávinst meira með samveik- Áður hatði mér Þ*tt hún helzt
islyfjum til bóta sjúklingttm, 1,1 fe,tlak>n °R andhtið'of rjótt. Nú
vegnal áðurnefndrar grunnreglu ! aT bÓt fengin á hessu hvorutveggja.
(prineips), heldur en með stórum Nl1 hafði hun laKt af ti]l nitina og
skömttim mótveikisreglunnar ? j andlitið var nálega hvftt,—hvftt af
Eitt af því, sem lengi hefir ver- j
ið og líklega verður lengst eldri
læknisaðferðinni til mikils vansa
og ámælis, er hinn mikli aragrúi
en/ílanna á himnum.
É.g fór því að fallast á það með
sjáltum méi', að fréttin væri sönn—"]
! að í hana væri kontnir djöflar.
“Veiztu hvað, Ragnar,” sagði hún
hlægjandi, ”hún Mrs. Anderson
; þarna hefir verið að prcdika yfir
i mér í allan morgun. Hún er að
leggja mér það dæmalausa heilræði !
! að ég ætti að ráða mig til einhvers |
! einsetu karls hér út á landi og fara !
j "að halda hús” fyrir hann um ó- j
ákveðinn tíma. Hvað heldur þú !
um þetta.”
“Ef maðurinn er góður, er það
betra en margt annað,” varð mér að
orði og strauk höndum gegnum hár
mitt vandræðaloga.
“bað segi ég," gall nú Mrs. Ander-
son við. “Þetta er það bezta, sem
Sigga getur gert, úr þvf hún vill ó-
mögulega fara heim til foreldra
sinna. ftg skal líka ábyrgjast Jón-
as, því ég þekki hann vel. Hún er
eins óhult hjá hontim og föður sfn-
um eða bróður.”
Sfgga hló hranalega.
"En ertu viss um,” sagði hún,
“að honum yrði óhætt fyrir mér ?
hefirðu nokkuð lmgsað út í þaö ?
til syndar, Mrs. Anderson, að bregð-
! ast þannig við bréfi Jónasar, að
j senda honum, rosknum og ráðsett-
j um manninum, vinnukonu eins og
jmig sem væri vís til að tæla hann
og hafa út úr honum stórfé.?”
Mrs. Anderson varð nú ráðþrota,
og etundi við.
En illa féll mér þetta. Mér datt í j “Nei,” hélt Sigga áfram, “ég ætla
hug að skrifa foreldrum hennar og \ ekki að fara til neins karl-durgs út
segja þeim það sanna. Þau myndu
að líkindum bregða við og sækja
ltana. Hún væri ttng ennþá—svo
stutt síðan djöflarnir fóru í hana,
að ekki væri öil von úti.
Svo gæti þetta alt verið tómur
uppspuni. í:g var kvektur á
sögum fólksins.
í:g afréð því að gera mér erindi
til Mr. og Mrs. Anderson, sem Sigga
var til húsa hjá, og fá að vita það
rétta í þessu áður en ég gerði nokk-
uð. Líklega væri hún farin þaðan.
Ég þekti Mr. og Mrs. Anderson vel
og vissi ^ð hún yrði þar ekki lengi,
ef i hana væru komnir djöflar.
Er ég kom þangað, kom dóttir
Mrs. Anderson til dyra og Iciddi
mig tafariaust inn í borðstofu. Þar
var Mrs. Anderson og annar kven-
maður. í:g starblíndi á kvcnrnann
þann eins og tröll á heiðríkju.
“Hello. Ragnar! Þekkirðu mig
ekki?”
í:g stóð orðlaus. Gat verið að
þetta væri hún Sigga—þetta silki-
klædda skartkvendi hún Sigga. ?
Heldur hefði ég trúað, að þarna
væri komin einhver víðfræg leik-
inær, eða dóttir einhvers millióna-
eigenda og stórhöfðingja! En það
væri hún Sigga, var mér með öllu
óskiljanlegt.
Hún hristi hönd mína óðslega og
af leynimeðulum og einkaleyfis-
lyfjum, sem nákga öll tilheyra
þedrri reglu, — vejma satnsetninga
þæpindanna. þatt geta blátt
fram ekki orðið tilfinnanlega mörg
í homöopathiskum stíl, og eru oft-
ast itpphugsuð af léle^utn læknum,
sem ekkert fá að starfa, og til
mikils böls fyrir þá, sem ertt nýtir
og samvizkusamir.
Ohreinir andar.
Jíargt hefir mér til eyrna horist
um daga mfna, margt ótrúlegt hefi
ég heyrt fólkið segja, en aldrei ltefi
ég orðið meir hissa en þegar ég var
fræddur á því. að í hana Siggu
Norðland væru komnir djöflar !
Eg hafði kynst henni frá því við
vorum börn. Við erum fædd og
uppalin hér f söjmu byggð; gengum
á skóla saman og lékum okkur
saman. Átti ég þvf bágt með að
trúa þessu.
hörundsdufti.
Áður hafði hið ljósa, þétta hár
hennar oft leikið sér galgopalega
yt'ir enninu og stóru, dökkbláu aug-
un einlægt verið hjarmandi af
gletni og kæti. Nú var hárið sett
upp, eftir listarinnar reglum og
augun orðin eitthvað stillilegri,
a~ eitthvað opin og starandi. Þó hún
væri altaf við og við að hlæja, var
eins og altbros væri strokið burt úr
augum hennar.
Áður hafði hún verið hara blátt
áfram laglega til fara. Nú var hún
ekkort nema silki, og hvervissi hvað
Hun var í ljósbláum suinarkjól,
auðsjáanlega úr ekta silki. Treyjan
öll dregin í fellingar á baki og
brjósti, samkvæmt listarinnar hug-
vitsreglum, og náttúrlega flegin að
ofan til þess liinn þrýstni háls sæist
vel, sem nú var orðinn fannhvítur
við töfra hörundsduftsins. lland-
leggirnir, sem voru berir upp að
olnboga, voru einnig hvítir af sömu
orsökum. Höndurnar vortLaðdáan-
loga mjúklegar og fagrar. Og með
gullhringi var hún, sumir þeirra
moð stórum, leiftrandi steinum í.
á öðrum hverjum fingri.
Þéttgerð gullkcðja liðaðist cins
langur, iðandi ormur um háls hciAi-
á land. Til þess skemti ég mér of j
vel hér í bænum. Hér nýt ég í j
fylsta mæli alls þess góða, sem lífið !
hefir að bjóða. Hér get ég dansað 1
og leikið mér eftir vild rninni, og j
það ætla ég líka að gera. í:g ætla i
aldrei að gifta mig cins og sumar j
stúlkur — ílestar stúlkur gera. — j
Hcimurinn kcmst af án mín.”
Allra snöggvast brá eins og skugga
yfir ásjónu hennar. En það svo
sem leyndi sér ekki að í Siggu vortt
komnir djöflar.
Ég fann mig knúðan til að segja j
eitthvað. Alt vafðist þó hvað fyrir j
öðru í huga mínum. Mér fanst mig j
eins og vanta viðeigandi texta.
“Hvað sem þér líður mun þó vera j
ósk foreldra þinna, að þú giftir þig
og eignist ánægjulegt og gott heim- !
ili,” var það eina, sem ég gat sagt.
Hétt snöggvast leit hún niður fyr- j
ir sig, svo til mín, og sá ég reiðblossa |
bregða fyrir í augum hennar.
“Ég cr farin frá foreldrttm mínum
og fer aldrei heim aftur. Þau skifta
sér ekkert af mér frekara. Ég er
horfin úr lífi þeirra með öllu. Ein-
hverntíma gæti ég þó ef til vill sent
þeim einlivcrja lijálp, engu síður ó-
gift en gift.—En hvað kemur þetta
ykkur við, mitt líf og mín áform.?
Eins og syndlausir dýrðlingar sitjið
þið og predikið yfir ntér,—kastið á
mig steinum.!”
Hún var orðin bálreið, og gerði
sig liklcga til að fara.
“Við erum ekki að kasta á þig
ncinum steinum, Sigga" sagði ég og
bar ört á, “þú mátt ekki taka það
þannig. Við erum bara að tala við
þig í mesta bróðerni. Þó við höfum
kki sést lengi erum við ekki ókunn,
þú og ég. Við voruhi santan f æsktt.
lékum okkur saman og gengum á
skóla saman. Þú mátt því ekki
kippa þér upp við það, þó ég tali
kunnunglega eða reiðast af því.”
Hún settist niður aftur.
“Ég reiðist ekki,” sagði hún nú,
“cn mér feilur illa að fólk sé að reka
nefið inn í mínar sakir, eins og þvf
komi ég nokkuð við. Ég er frjáls
manneskja. Þó ég skcmti mér og
hafi ‘góðan tlrna’ ern það mínar
sakir, en ekki annara.”
“Það er alveg satt,” svaraði ég.
“En það sem ég vil sýria þér fram á,
er, að þessi ‘góði tími’ snýst oft í
alt anrtan ’tfma’ er frá líður. Allir
eru þessum lögum háðir og Itú ert
engin sérstök undantekning. Eftir
unaðsríka hrauminn, sent heillaði
svo hnga manns, vaknar rnaður til
veruleika lífsins, vaknar áður mann
varir. J>á verðum við vör ófullkom-
legleika okkar að strfða á móti böli
mannlffsins í liess ýmsu myndum.
Þá grætur margur breiskttm tárum
yfir liðinni tíð, og hinum svonefnda
•góða tfma’ sem hann hafði.
Nú var Sigga farin að hlæja aftur.
“Þú hefðir átt að vera prestur, Rag-
nar.” sagði hún. “Þú gerðir alveg
ljómandi prest. Það er Hka einhver
munur á því að vera ‘sálnahirðir’
eða húsasmiður.”
Ett er hún sá, að ntér stökk ekki
bros. var eins og skygði yfir svip
hennar að nýju. Við þögðum öll
litla stund.
“Þetta líf er þá manns eigin eign,”
tók hún til rnáls aftur, eins og við
sjálfa sig. "Maður er frjáls að gera
við það, sem manni sýnist. Mað-
ur getur notið alls þess góða, sem
það hefir að bjóða. Snúist það
góða f iit—Jiá byltist áin, þung og
straumhörð, undir brúnni, seip ég
ltefi svo oft staðið á og hugsað um
, (Framh. a 4. bls.Jj
Gaumgœfni
í Télfræðislegum samsetnÍBgi
Rjóma skilvindunnar
sem |>ú kaupir, sparar þér dýrar Tiðgerðir eg rjéma tap
Skoðið drifhjólin, að þau hafi ferstrendar tennur, séu sterk og
endingargóð.
Varist
auðvirðileg gorm hjól í vél sem hart er
snúið eins og rjómaskilvindum. Þau eyð-
ast fljótt og mjólkur kúlan fer að hristast,
og skilja rjóman eftir í mjólkinni.
Varist
rjóma-kúlu sem aðeins hefur stuðning á
öðrum cnda, hún verður fljótt óstöðug og
hættir að skilja mjólk og rjóma.
Veitið athygli
MAGNET með ferstrendu hjóltennurnar,
sem er sterk, stöðug og skilur ágætlega og
endist meira en fimmtíu ár.
Veitið athygli
Börnin geta unnið MAGNET vélinni. smíðið á henni er algerlega
gallalaust. Alla parta vélarinnar má þvo á fimm mínútum.
Sérstök .sía (Magnet einkaleifi) fylgir hverri Magnet.
Kaupið
Square gear MAGNET með rjóma-kúluna tvístudda. Hristist ekki
og tekur allan rjómann úr mjólkinni.
The Petrie Manufacturing Co., Ltd.
Vancouver, Calgary, Regina, Winnipeg, Hamilton. Montreal, St John
/
F A R B R E F
Alex Calder & Son
General Steamskip Agents
Ef pér hafið f byggja að fara til gamla landsinB þá talifl
við ose eða skrifið til vor.
Vér höfttm hinn fullkomnflBta útbúnað 1 Canada.
663 Main Street,
Phone Main 3260 Winnipeg, Man.
A. P. Cederquist
Ladies’ & Gent/emens’ Tailor
Nú er tíminn að panta vor klæðnaði
Phonm Mmtn 4991 201 Bultdcra fidiange
Portagc A Hargrave Winnlpcg
Abyrgst að fara vel
Nýtfsku klæðnaðir,
W.H. Graham
Klæðskeri.
Eg sauma klseðnaði fyrir marga hina helztu íslendinga þessa
borgar. Spyrjið J>á um mig.
190 James St., Winnipeg.
Phone Main 3076.
e
\ W. F. LEE
\ heiidsala og smAsala 6
{ BYGGINGAEFNI *
á til kontraetara og byggingamanna. Kosnaðar éætlun gefin á
á ef um er beðið, fyrir stðr og smó byggingar, k
^ i36 Portage Ave. East Wall St. og Ellice Av. 4
PHONE M 1116
PH0NE SHER. 798 J