Heimskringla - 30.04.1914, Blaðsíða 9

tttölit
XXVIII. AR.
WINNIPEG, MANITOBA FIMTUDAGINN, 30. APRIL 1914.
Nr. 31
%#*'&**%
%
%
%
%
%
Fréttir frá Islandi.
%
%
%
%
%
Almennar fréttir.
(ísa old, 18.—23 man).
— J>eir komu heim á Botníu sl.
sunnudajr íulltrúar Eimskipafélags
íns, Sveinn Björnsson og Halldór
Danielsson. Frá samningum þeirra
n.tn smíÖi skipanna hefir áöur ver-
tö skýrt. þá var og minst á, aö
;þeir hefðu verið í samnmgtim við
banka utan Dammerkur um lán til
að smíða skipin. þeir sammingar
j?oru það langt komnir, er þeir
Róru frá Kaupmannahöfn, að lieita
irnáttu fullgjöröir. Tvö tilboð voru
mn aö velja, annað frá hollenzk-
am banka og hitt frá belgiskum,
harla lík. Fálu þeir Jóni Krabbe,
skrifstofustjóra, að fullgjöra saimn-
inga þar að liitandi. Nielsen skip-
stjóri dvelur nú fyrst um sinn í
Khöfn til þess að líta eftir smíði
binna nvju skipa.
—. Hafnargjöröin : Gatrðurinn út
t Effersey er nú að mestu íull-
®\jörður, og járnbrautarteinar eru
dú komuir alla leið frá Öskjuhlíö
’út í fjöruna hjá Arnarhóli, og
yerður þá bráðíega byrjað á aust-
ur-skjólgarði hafnarinnar.
— Meö bæjarverkfræðingsstöð-
nna í Reykjavik verður farið svo,
að Benedikt Jónsson gegnir hemii
fram í maí. En síöan tilætlunin,
»ð fá Guðm. Ölsen kaupm. til að
gegna slökkviliðsstjórastarfi og
Hjört Hjartarson byggingafull-
trúa starfið og láta þar við lenda
þettal ár.
(Lögrótta, 1. apríl).
r— Síðu-læknlshérað er augiýst
faust og umsóknarfrestur til 15.
jiiní næstkomandi. Laun 1500 kr.
— Ölafur hreppstjóri Eggertsson
j Króksfjajrðarnesi liefir gefið hæl-
inu á VifilsstÖðum 200 kr. til
’rninningar um konu sína, þuríði
G. Runólfsdóttir.
— Úr V.-SkaftafelLssýslu er rit-
s.6, að þar sé góð tíö og auð
®örö.
— Frá Stokkseyri er skrifað 25.
marz : "Um þessar mundir er
.verzlunin á Stokkseyri 25. ára, og
á þessum árurn er kauptunið
sprottið upp svo að segja algjör-
iega. — Ágætisafli var liér 5 daga
í röð um og fyrir siðustu helgi.
Fékst fiskurinn bæði i net og á
tóðir, bæði þorskur og ýsa. Nókk-
uð fékst líka af hnísú í þorskanet-
in. Tíðarfarið til landsins má erf-
itt heita, og er talaö um, að mjög
tæpt standi með heybirgðir í ýms-
um sveitum. Fénaðarhöld munu
eigi heldur vera næ.rri góð allstað-
ar, og kemur það af kraftlevsi í
fóðrinu, sem von er eftir annað
— Vinnuteppa í Hafnarfirði. þa
stendur yfir misklíð út af útsvari
Bookless útgjörðarmanns hins eng
elska. það hafði veriö sett 3000
kr., en var i fyrra 750. Vildi hann
fá einhverja lækknn á þessu, en
bvf hafði verið neitað. úct hann
þá hætta allri vinnu hjá sér í
fyrradag, og var í gærkveldi engin
miðlun komin á málið. Bookless
hefir haft mjög mikinn atvinnu-
rekstur í Hafnarfirði og á þar nú
miklar eignir f húsum og tækjum,.
sem að veiðiskap lúta.
— Tveir botnvörpungar voru
teknir af Fálkanum nýlega og sekt-
aðir í Vestmannaeyjmn, annar
franskur, Rorqual, um 1500 frnk.,
en hinn þýzkur, H. H, Meier, nm
1200 mrk. Afli upptækur hjá báð-
um.
— Hera, vélskipið, sem Gardar
kaupm. lét smíða hér sl. ár, befir
verið leigð til fiutningaferða eftir
áætlun um Breiðafjörð á komandi
snmri, en ‘Valranger’, sem að und-
anförnu hefir annast þær ferðir, er
nú haldið úti til fiskiveiða. Herra
Sæm>. Halldórsson, kaupm. ' úr
Stykkishólmi, hefir verið hér um
tíma og samið um leigu á Heru.
Hún er fallegt skip og að líkindum
vel lögnð til þessara ferða. í gær
fór hún héöan til Hafnarfjarðar
reynsluferð og með henni eigand-
inn og margír fleiri. Var þar glatt
á hjalla. Meðan staðið var við
Hafnarfirði, bauð Garðar kaupm
öllum, sem á skipinu voru, upp á
liótelið þar. Flutti liaun þar ræðuT
lvsti því, hvað fyrir sér hefði vak-
að, er hann lét smíða þetta skip,
og talaði í þvi sambalndi um sam-
göngumál landsins á sjó yfirleitt.
Kvað okkur ekki að eins þurfa að
eignast stór skip til vöruflutninga
milli íslands o.g annara landa,
lieldur einnig smærri skip til
styttri ferðal meðfram ströndum
landsins. Var pjörður að þessu
nes, og uáði “Geir” honutn út,
ekki meira skemdum en svo, að
hér verður gjört við hann, svo að
hann yr einfær lieim til frekari við-
gjörðar. — Hinn er þýzkur og heit-
ir “Lambert”, frá Bremerhaven.
Hann fór upp rétt hjá Garðs-
skagavita og hefir ekki náðst út
énn, en vonlanst kvað þó ekki
veræ, að hann bjargist. — Mann-
skaðar hafa engir orðið við þessi
strönd.
— Dáin er á Stokkseri 20. þ.tn.
ekkjan Margrét Gísladóttir, móð-
ir Jóns I’álssonar Landsbanka-
gjaldkera og þeirra bræðra, 84 ára
gömul, mcrk kona sögð af þeim,
er hana þektu.
— Aflabrögð eru í bezta lagi ttú
hér við Suðurlandið. Botnvörp-
ungarnir hafa komið inn með góð-
an afla, nú síðast “Maí” með 30
þús. og “Skúli fógeti” með 40
þús. Skútur, sem inn hafa komið,
ltalfa einnig haft góðan afla, t. d.
góður rómur og tóku vmsir fleiri “Björn Ólafsson” 8000, og inn til
undir það
heilla.
og óskttðu skipinu til
(Lögrétta).
Úr Ámessýslu er skrifað þann
10. marz: “Ásgeir Blöndal héraðs-
• læknir á Eyrarbakka hefir nú beð-
ist lausnar vegna helsubdlunar,
þar sem hami hefir verið sjúkur
frá því í fardögum síðastl., og orö
ið að láta gjöra á sér holskurö.
Er þess ekki að vænta, að hann
þoli lengur að leggja á sig það
erfiði, er fylgir því, að þjóna svo
fjölmennu lækttishéraði, en mjög
er hans saknað af Árnesingum.
Héraðsbúar í Eyrarbakka lækn-
ishéraði eru nú í undirbúningi með
að skora á landsstjórnina, arð
veita Konráði lækni Konráðssyni
héraðið. Ilefir hann í vetur þ.jón-
að héraðinu fyrir Ásgeir Blöndal
og getið sér hinn bezta orðstír.
Hafa þegar, að minstal kosti, tvcir
þrið.ju hlutar búenda í héraðinu
skrifað uudir áskorunina, og er
óhætt að fullvrða, að j>eir verða
fáir, setn ckki vcrða með. Héraðs-
búar vænta þess, að farið verði
tíftir áskorun þeirra, edns óg gjört
liefir verið annarstaðar. Vænta
menn þess, að Konráö verði sett-
ur læknir frá 1. aprfl næstkoin-
nndi, er Blöndal fær lausri, og fái
síðan veitingu í sumar eða haust”
— Úr Rangárvallasýslu er skrií-
að 8. marz : “Harðindi hér alt af
þau sömu. Kvíðahljóð í mönnum
víðsvegar, ef þéssu heldur áfram.
Kast þetta nú búið að standa í 6
vikur, og flestir hafa orðið að
gefa öllum sínutn skepnum. Er
þettá einkar tilfinnanlegt eftir jafn
óhagstætt sumar, sem síðastliðið
sumar var".
— Sigíús Blöndal, kand. mag.,
sem verið liefir lengi aðstoðar-
bókavörður við konunglega bóka-
safnið í Khöfn, er nú orðinn þar
reglulegur bókawrður."
— ITannes Jónsson, búfræðisi-
kandídat, hefir tekið fyrri hluta
dvralæknisprófs á I/andbúnaðar-
háskólanum í Kaupmannahöfn
með ágætiseinkunn.
— þann 13. þ.m. druknaði hjá
Stokkseyri Jón Böðvarsson, áður
bóndi í Dagverðarnesi á Rangár-
völlum. Hafði verið að baða sig
þar í sjó, og fanst líkið nakig þar
á sandinum.
— Hettusótt segir Vísir að
gangi í Skagafirði og Hggi flestir
ncmendur Hólaskóla í benni.
— Afli er nú sagður með mesta
móti á Stokkseyri og Eyrar-
bakka.
__ Botnvörpungar v'ð Vestm.-
eyjar. þeir hafa verið þar mikið
í landhelgi nú nndanfarna daga.
Til eins hafa Eyjamenn náð, og
var hann sektaður um 1500 mrk.
og afli og veiðairfæri upptækt. 14
botnvörpuskip hafa Eyjamenn
kært, þar á meðal 2 íslenzk.
— Á' Patreksfirði druknuðu í
íyrradag Sveinbjörn Sveinsson
kaupm. og annar malður með hon-
um. þeir voru á leið út í botn-
vörpuskip, sem þar lá, og fylti
bát þeirra við skipshliðina.
— Tíðin nú að undanförnu er
óvenjuleg á Suðurlandi, ’ alt af
stillur og bjartviðri, með lítilli
sólbráð um miðjam daginn, en
hvitt er enn yfir að sjá af snjó.
— Tveir botnvörpungar hafa ný-
lega strandað við Reykjanes, ann-
ar fransknr, “Imbrim”, við Mið-
Hafnarfjarðar kom ein af skútun-
um þaðan með álíka mikinn afla.
Á Eyrarbakka og Stokkseyri hefir
verið mokafii, einsog hér snður
með nesjunum, og frá Sandi á
SnæfelLsnesi er hið sama sagt.
Ferð Erlings Pálssonar,
sundkonungs Islands.
London, 16. febr. 1914.
þennan ferðapisttil hefi eg ritað
og sent Vísi, til þess að menn sjá
hvernig mér gekk ferðin til Lon-
don og gjöri eg mér' far um alð
lýsa öllu svo vel, sem mér er unt,
svo ljóst verði, hvað slíkar ferðir
hafa í för tneð sér.
þann 26. jamíar lagði eg aí stað
frá Reykjavík með botnvörpungn-
uin Skallagrími. Eg fór um borð
kl. 9 um kveldið. Voru hásetar þá
að búa alt sem bezt uudir íerðina,
festa alt, sem laust var og setja
strengi kringum skipið, mönnum
til hjálpar, ef |>á ætlaði að taka
útbvrðis. Svo var haldiið af stað
skömmu eftir miðnætti, var þá
komið fjúk og stormur. Veðrið
versnaði eftir því sem leið á nótt,
og lét sjórinn ekki sitt eftir liggja.
Kl. 6 um morgundnn breyttist vind-
staðan, gekk í útsuður með dimm-
um éljum og ofsaroki. Hrikti þá
og hvein í strengjum og stoðum,
og voru .Ivgisdæ t u r mikilfenglegar
að sjá og reyna. Skipið var hlaðið
mjög, og ekki furða, þótt því væri
hætta búin af brotsjóum þeim, er
skullu yfir skipið. I dögun þann
27. vaknaði eg við það, að
tókst á loft í rúminu og slóst við
þilið fvrir ofaln mig ; valt eg nærri
fram úr klefanum, sem eg lá í, því
eg hafði ekki lokað houum. Disk-
ar, hnííar og alt, sem laust var,
llaug um alt einsog skæðadrífa. Eg
var óvanur slíkum látum, fór ofau
á gólí og skimaði dálítið I kring-
um mig, — sé eg þá, að sjór féll
yfir skipið, — það lá í sjó. þá var
dregið af hraða þess, og hafði það
sig þá upp aftur. Var nú haldið á-
fram um stund, en ekki slotaði
veðrinu. Taldi skipstjóri þá ekki
lengur fært að halda áfram og
hélt til Vestmannaeyja. þar va
Snorri goði fyrir ásamt fleiri skip-
um, er fór 10 tímum á undan
Skallagrími áleiðis til Englands.
í Vestmannaeyjum biðum við 16
klukkutíma.
þann 28. var farið þaðan og vair
þá heldur lygnara en áður. Jain-
skjótt sem út fyrir þær kom, hófst
sami hryssingurinn og fyrri. Allir
reikuðu, sem væru þeir blindfulHr.
Öllu var lokað, því ella fyltist alt
sjó, og nærri má geta, að loftið
vair ekkert sælgæti. 1 þessu á-
standi vögguðumst við áfram
þann 29. og 30. um öldumar, sem
risu og féllu með þungum og
drynjandi boðaföllum og háttn
hvinum.
J>ann 31. kl. 7 um kveldið sá-
ttm við Suluskersvita glampa
gegnum þokttna og myrkrið. Súlr*
skersviti er á kletti í hafi langt
fyrir stinnan Orkneyjar, og höfð-
um við þá verið 55 klukkutíma
þangað frá Vestmannaeyjum. Að-
faranótt þess 1. febr. sigldttm við
inn í Pettlamds-fjörðinn. Við mynni
fjarðarins er stór og fallegttr viti
með rafmagnsljósum. úm leið og
skipið rendi framhjá honum, sló
hann svo skærum glampa frá sér,
að nærri var lestrarbjart, og var
þó fjtik.
þégar inn á fjörðinn dró, sá til
hægri handar glóra í ljós frá
skozku þorpi, en til vinstri hand-
ar sá í ljós frá Orkneyjum. Ferð-
in gekk fremur seint yfir Norður-
sjóinu, vegna strauma og sterkra
mótvinda. Kl. 10, 2. febr., fórum
við inn í Humber-fljótið og sigld-
um rétt hjá tanganum. þar sem
Egill Skallagrímsson straudaði og
braut skip sitt í spón. En það
vafð til þeirrar ógæfu Agli, að
liann lenti í klóm Eiriks blóða-xar
og Gunnliildalr konungamóður, og
varð að yrkja hið fræga kvæði
“Ilöfuðlausn” sér þvert um geð
fyrir orð vinar síns, því að um
lífið v-ar að tefla. Á tanga þessum
eru hervirki bre/.k, og geta ]>eir
varnað þaðan skipagöngum um
flóamn og hið mikla sund og langt
út í Norðursjó. Kl. 11 komum við
að kvíniri í Grímsbv, en urðum að
bíða þar um tíma, því hún er lok-
uð um fjöru, svo hún tæmist ekki,
en opin um flóð, svo sjór geti
ruundð í hana.
þegar tími var til kominn, fór-
um við inn í kvíúa og var hún
nærri full af skipum.
I þeim ólátum, þegar botnverp-
ingar eru aö bruna út og inn, með
blæstri og allskonar uslai, er lirein-
asta furða, að ekki skuli hljótast
af árekstrar eða önnur slys.
í Grímsby var eg í 2 daga, og
þar hitti eg Einar Pétursson, hann
vinnur þar við reykhús. Ilaun gaf
mér utanáskrift til Bj. Bjarnason-
ar, sem þá var í London.
Eg skrifaði Bjarna strax og bað
hann að taka á móti- mér daginn
eftir við járnbrautarstöðina Kings
Cross. ]>riðja daginn, sem eg var
í Grirn.sbv, fór eg með liraðlest til
London. Eg var á leiðinni fjóra
klukkutíma, og svo langt, sem
atigað eygði, sáust akrar, skógalr
og ræktuð beitilönd, — hvergi ó-
ræktaður blettur.
Mér kom til hugar, að gaman
væri að liafa skifti við Jón gamla
Bola á nokkrum fjöllum, en fá
aftur í staðinn góða spildti af ökr-
unum og skógunum hans.
þtgar eg kum til Kings Cross,
var þar yfirgnæfandi þröng af aUs
konar fólki, og bæði hestavögnum
og bifreiðmn til að aka fólkinu út
um borgina. Eg litaðist um þar
dálitla stund eftir Bjama, en sá
hann ekki, svo mér kom til hngar,
að hann væri einhverrai hluta
verna ekki farinn að fá bréfið frá
mér, og sneri mér til eins af járn-
brautarþjónunum, og bað hann að
vísa mér leiðina jiatngað, sem eg
ætlaði að fara. Hann tók töskuna
mína og við lögðum aí stað, en
því augnabliki sá eg Bjarna.
Eg jiakkaði aumingja þjóninum
fyrir ómakið, sem var svo góður
og gestrisinn, að mér fanst ég
vera kominn austur í Skaptafells-
svslu, en fór með Bjarna. þegar
heim kom til hans, bannaði kerl-
ingin honum, sem hann leigði hjá,
að íara með nokkurn útlending
inn í húsið, en ef hann gjörði það
bryti hann húsreglurnar og yrði
að borga 6 shillings sekt. Bjarna
hafði aldrei líkað vel við kerlu,
því hún vaff bæði ljót og leiðinleg,
en með þolinmæði sinni og mikilli
andlegri áreynslu, hafði hann leigt
hjá lienni, — mig minnir í 5 daga
op- ætlaði að reyna að vera þar
vikuna út, en nú þoldi hann ekki
lengur mátið, og brásf reiður við
og fór þaðan, og það má skollinn
vita, nema hann hafi lagt á kerl-
inguna, eða gjört henni eitthvað
til miska í staðinn. Svo tókum
við okkur saman herbergi til leigu
og gjörðust þar engin tíðindi.
Daginn eftir ætlaði eg að finna
William Henry, skrifara hins kon-
unglega björgunarfélalgs, en hann
var ekki heima, en mér var sagt
að hann kæmi eftir nokkra daga.
þá sneri eg mér til J. P. Mull-
ers, höfundar Mullers-æfmganna,
sem allir þekkja. Hann tók mér
vel og gaf rrnér meðmæli til hins
konunglega björgunarfélags, og
gjörðist eg svo meSHmur þess, og
líkar þar vel. þar kennir t. d. einn
“crawl”, annar dýfingatr osfrv.
Sundlaug félagsins er opin
hverjum degi, og svo koma allir
meðlimir þess saman einu sinni á
viku, og er þá aðallega æfð björg-
un og dýíingar.
Svo æfa þar 2 önnur félög og
ROYAl H0USEH0LD FL0LÍI?
Brúkaðu
Ogilvie’s Royal Household Flour
Degar p,ú brúkar Ogilvies Royal Household Flour
þá ertu viss um að fá gott brauð. l>að er æfinlega
.iafngott og betra en nokkurt annað mjöl.
1 gott brauð, pies. kökur, og alskonar sætabrauð.
I>að cr meira selt af Royal Houshold Flour í vestur-
hluta álfunnar en af nokkru öðru mjöli. Biðjið þér
matvörusalann um ROYAL HOUSEHOLD.
The Ogiivie’s Flour Mills Co., Ltd.
Medicine Hat, Winnipeg, Fort William, Montreal
0GILVIES ;
■ I

||W4ill0lfSfM«tt
beztu, sem þeir hafa getað fengið.
Til dæmis hefir Hjalmar Johans-
son, sænski sund- og dýftnga-garp-
urinn, sem vann konungs-bikarinn
1908, umsjón bæði með sundi og
dýfingum.
Hann tók mér ágætlega vel, og
sérstaklega fanst mér það eftir-
tektavert, að í fyrsta sinni og við
sáumst, fór hann að spyrja mig
um ísland, og tala um, hvað það
væri gaman fyrir okkur að tala
'þá tungu, sem hefði verið töluð
um öll norðurlönd í fornöld.
Úf öllum íþróttum lteld eg að
Englendingar iðki mest sund og
knattspyrnu (fótbolta), og virðist
almenningur fvlgjast vel með í-
þróttamönnum,
Eg sá nýlega knattspyrnumót
rrrilli bezta knattspyrnufélagsins á
Norður- Englandi og hins bezta í
London. Norður-Englendingar skor
uðu á hina. Og áhorfendurnir
voru hugfangnir og fylgdust t. d.
vel tneð hverri hreyfingú íþrótta-
mannanna, svo unun var að.
Til dæmis eiuu .sinnd voru Norð-
ur-Englendingar komnir fast að
markinn hjá hinum, og knötturinn
var margsinnis gripinn atf mamutt-
um, sem varði markið, þá var
einsog allir ætluðu að sleppa sér .
sumir héldu niðri í sér andanum,
en aðrir' stóðu upp, grenjuðu,
blistruðu og létu öllum illum lát-
um.
Hér er alt af nóg að sjá og
hevral, op ætti að lýsa I.ondon vel
og nákvæmlega. öllum hennar
háttum og auðæftim, væri það efni
í margar bækur.
Mér líður vel, hefi gott tækifæri
til æfiuga og hefi ekki orðið fyrir
slysum eða öðru þvílíku, og enda
eg þar með þessar línur og bið
aðinu kringum Skálholt, eru sagð-
ir einna verstir ( þó kennir þax
meir vesalmiensku og ruddaskapor
en mannspillingar. það er annars
alment á Suðurlandi, eins og í
öðrum landsfjórðungum, að þeir
eru taldir spiltastir og dugminst-
ir, sem heima eiga nálægt höfnum
þeim, er útlend skip vitja. Orsök-
in til þess er sú, að þeir læra af
kauplýðnum miklu meira ilt en
gott. Líferni gömlu "mannainna er
óreglulegt og að sumu leyti óhóf-
legt, og uppeldi æskulýðsins fer
eftir því. þó verður því ekki neit-
aið, að til sé innanum dágott fólk,
bæði meðal sjálíra íbúanna á þess-
um stöðnm og eins meðal kaup-
manna. íbúar Eyrarbakka þykja
annars af þeirri ástæðu vera sóð-
ar og tuddamenni. ]>ar eru líka
samankomnir margvíslegir menn á
litlu svæði, í þorpi, sem er ein
stór kyrkjusókn. þar eru 19 stór-
ar jarði'r, — og á hverri oft fleiri
en ein f jölskylda, sem 3 til 4 — og
90 smábýH, að meðtöldum hjáleig-
um og þurrabúðum (2). Verzlun-
arstaðurinn er " eirm af hinum
stærstu, því að bangað sækir sæg-
ur af SufSur- og Austurlandi (3).
Langmest er þar verzlað með bú-
fé, sfem slátrað er, saltað og sett i
tunnur og flutt til Kaupmanna-
hafnar. Til þessarar slátrunar.
leigja kaupmemiirnir fólkið á Eyr-
arbakka, oftast einn af hverjum
bæ í kring. þessrir slátrarar hafa
síðan með sér undirtyUnr, hver ai
sínu lieimili, einkum konur og
börn ; og er þessi vinua eitthvert
mestaj sóðaverk, sem íbúarnir taka
sér fyrir hendur. Einkum er þetta
lítill gróði ungum mönmnni til sið-
cæða og góös framferðis, því að
hér veitast venjulega alt af góð
tækifæri til að læra ýmsa óknytti,
svik, illyrði, blót og drykkjuskap.
Fyrir ofan Eyrarbakka liggur
sveitin Flói. það orð fér af fólk-
inu þar, að það reiði ekki vitið í
þverpokum. því það er kallað í
gamni Flóafífl. En í þessu er þeim
gjört rangt til og Austlendingum,
og þetta orð hlýtur að hafai mynd-
Til gatnans og iróðleiks birtist, ast við eitthvert sérstakt tækifæri,
ltér í þýðingu stuttur kafli úr hinnij því að eigi veröur þess vart, þeg- .
ar talað er við Flóainenn, að þeim
mcnn að taka v i jann ív
rrir verk;
Erlingur Pálssou.
Um Sunnlendinga á
miðri 18. öld.
naínkunnu bók Eggierts Ólafsson I
ar um ferð lians og Bjarna land-
læknis Pálssonar um ísland á ár-
unum 1752—1757. Eins og kunnug
er, er bók þessi eitthvert mérk-
asta og margbreyttasta verk, sem
um Island hefir verið ritað, og er
enn ómissandi heimildarrit um is-
lenzk efni á flestum sviðum. Bók-
in kom fyrst á dönsku (Rejse
igjennem Island, Sorö 1772), að
sé frekar vitsmuna vant en nábú-
um þeirra. Senuilegast er, að þesst
ásökun sé sprottin af því, að þeir
eru blátt áfram í iramkomu. þeir
koma líka sjaldan út úr héraðinu
og íerðast lítið, nema til kyrkju,
því að sveitin gefur af aér alt, sem
j>eir þurfa til viðurværis, að und-
anteknu lítilræði, setn þeir flytja
að, sumpalrt frá nábúum sínum,
Eggerti látnum, en síðan á þýzku sumpart frá kaupmönnunum. Loks
og írönsku. Á íslenzku hefir bókin | ffetur hafa stuðlað að þessum orð-
aldrei komið, og svo lítið hefir rómi eitt atriði, sem flóamenn eiga
verið prentað af henni á ivinumj sammtrkt í við Skaftfellinga. þeir
málunum, alð hún sézt nú varl.t
nema í bókasöfnum.
Kaflinn, sem hér er þýddur, er
um lvndiseinkunn Sunnlendingal :
“Að lyndiseinkunn eru íbúar
Suðurlands næsta ólíkir. Innborn-
ir menn í Gullbringusýslu eru eins
og Kjósarsýslubúar (1), og menn
sem þangað flvtjast frá Norður-
landi eða annarstaðar að, valdt
ekki tteinum stakkaskiftum í þessu
efni. Álftnesingar, eða þeir, sem
eiga heíma nálægt Bessalstöðum,
ertt taldir vondir menn ,* þó á það
ekki við um alla. Bændurnir í bér-
hafa þau boðið mér að taka þátt
í æfingum með sér, og hefi eg þeg-
ið það. Englendingar leggja mik-
inn tíma og mdkla peninga í sund-
listina.
í þessum félögum, sem eg hefi
talað um, hafa þeir fengið 1 íyrir
keiutara og umsjónarmenn alla þá
1> TJm þá hefir hann áður ritað
m. a., að ekki verði sagt um þá,
áð þeir séu glaðlyndir. þeir megi
fremtir heita seinlátir og ómann-
blendnir og láti sig litlu skifta
annað en það, sem lýtur að at-
vinnu þeirra.
nota ýms orð og talshætti, siem
ekki er notað annarstaðar, þó að
flest af þessu sé bæði gamalt og
n-ott. Ivn fyrir þetta eiga þeir skil-
ið mikið Íof, og það því fremur,
sem ekkert bygðarlag nálægt höfn
unum á íslandi hefir varðveitt
tnnguna svo hreina og óhreytta
sem Flóinn. Rangæingar mega
teljast með lögulegasta fólkinu í
landinu. þeir eru sparsamir, iðnir
og bændttr góðir, og jafnframt
greiðugir og prúðir i framgöngu
í þeim hluta Árnessýslu, er nefn-
ist Hrepparnir, milli þjórsár og
Hvítár, er einnig prútt fólk og
góðir búmenn”. — (Suðtirland).
2) Hér á Eggert við allan
Stokkseyrarhrepp hinn foma.
3) Til Austurlands telur hann
Skaftatfellssýslur.