Heimskringla - 15.02.1917, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 15. FEBRÚAR, 1917.
HEIMSKRINGLA
BLS. 7.
Orustan fyrir Katchanik skarði
Siftasta áhlaup Serba í styrjöldinni
miklu.
Merra Louis Edgar Brown, frétta-
ritari frá Oliicago, lýsir þvi sem
hann sá af orustinni og hugsunum
sinum um hana á þennan hátt. —
Greinin er prentuð f Chicago Daily
News. Fyrir rás atburðanna átti
þetta að verða síðasta áhlaup Serba
í styrjöldinni-
Þegar Búlgarar hertóku Uskub,
hafði setulið borgarinnar verið 20,
000 manns. 5000 manna af því liði
námu staðar í hæðunum miðja vegu
milli Uskub og Katehanik, og veittu
þar við nám. Búlgarar höfðu svo
mikið lið, að þeir gátu umkringt
báða fylkingararma Serba frá Tet-
ovo-sléttunni; Serbar urðu að
hörfa undan og taka sér stöðu fyrir
framan austurmynni hins þrönga
Katchanik skarðs.
Smáorustur höfðu verið í nánd
við skarðið í nokkra daga, þá er
Serbaher afréði að byrja undanhald
sitt gegnum bæinn Uskub til Kalk.
andelen, sem er vestur frá Uskub,
en Katchanik í norður, norðvestur.
Búlgarar stóðu í boga austur af
skarðinu. Herlína þeirra var 20
rastir á lengd, og Katchanick var
mjög fyrir miðjum boganum. Búl-
görum var afar áríðandi að ná
skarðinu, því víggirðingar Serba
vörðu þeim leiðina norður til Prish-
tina og vestur til Prizrend eftir járn-
brautinni. Þeir ákváðu þess vegna
að reka Serba burtu úr skarðinu.
Búlgarar juku lið sitt fyrir Kat.
chanik í þessum tilgangi, með tveim.
ur hálfum herdeildum (12,000
manns).
Serbar höfðu fleiri en 100 fallbyss-
ur fyrir- Hlaupvídd þeirra voru
þ»ír þumlungar og sex þumlungar,
eins og títt er með Frökkum, og
að auki höfðu þeir stuttar hlaup-
víðar fallbyssur til þess að skjóta
sprengikúlum með. Þeir höfðu
nægilegan forða af skotfærum fyrir
vanalega orustu. Sex fylki af fót-
gönguliði, sem staðið höfðu móti
Austurríkismönnum fyrir norðan
skarðið, voru send til hjálpar. Fyrir
hjálparliðinu sem var 3—4000 manns,
var það rækilega brýnt, að líf eða
dauði Serbahers væri undir því
kominn, hvort þeir gætu hlutað
MARKET HOTEL
146 Prlnr Street
á nótl markaíinum
Bestu vínföng, vindlar og aO-
hlyning góH. íslenkur veitinga-
matiur N. Haiidórsson, leitihein-
ir íslendingum.
P. O'CONNEL, Eigandi WlnnlpeK
Nýtt verzlunar
námsskeið.
Nýjir stúdentar mega nú byrja
haustnám sitt á WINNIPEG
BUSINESS COLLEGE.— Skrifið
eftir skólaskrá vorri með öllum
upplýsingum. Munið, að það
eru einungis TVEIR skólar i
Canada, sem kenna hina ágætu
einföldu Paragon hraðritun, nfl.
Regina Federal Business College.
og Winnipeg Business College.
Það er og verður mikil eftirspurn
eftir skrifstofu-fólki. Byrjið því
nám yðar sem fyrst á öðrum
hvorum af þessum velþektu
verilunarskólum.
GE0. S. HOUSTON, rað.maSnr.
m D0MINI0N BANK
Hornl Notre Dome og Sherbrooke
Street.
HOtuhetAII uppb_____«6,000,00«
VnraoJOtlur «7,000,000
Allnr. elgnlr «78,000,000
Vér óskum eftir vlBsklftum ver«-
lunarmanna og ábyrgjumst ati gefa
belm fullnœgju. SparlsJótJsdelld vor
•r sú stœrsta sem nokkur bankl hef-
lr i borglnni.
Ibúendur þessa hluta borgarlnnar
óska atJ sklrta vltj stofnum sem þelr
vlta atJ er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygglng óblutletka.
ByrJltJ sparl innlegg fyrlr sjálfa
ytiur, konu og börn.
W. M. HAMILTON, RáíunaSui
PHONB GARRT S4IJO
Búlgarahei' f tvo hluti, og komist
í gegnum liann, eða ekki. Þvf var
þeim sagt, að þegar ]>eir væru ekki
lengur á móti Austurrfkismönnum,
þá mundu þeir sækja fljótar fram
að norðan. Þeir hefðu óvígan her,
og sfðar yrði þeim ekkert verulegt
viðnám veitt.
Orustan byrjaði, og Serbum brann
eldur í æðum. Þeir eru óbrotnir,
falsiausir bardagamenn, með skarpa
sjón, og hata Búlgara af öllu hjarta.
Hver maður í her Serba bað guð
um, að hann fengi að drepa tvo Búl-
gara, áður en hann kæmi sjálfur fyr-
ir skapara sinn. Serbar höfðu óbil-
andi trú og traust á jnálstað föður-
lands sfns, að þeir herðust fyrlr
réttiætinu, og trúðu því, að góður
guð gæti aldrei leyft það, að þeir
biðu ósigur í úrslita orustu-
Stórskotalið Seiba byrjaði bardag
ann. Þúsundum á þúsundir ofan
af sprengikúlum, hlöðnum af járna-
rusli, og fallbyssukúlum, sem
sprungu hátt í lofti og drepa og
særa alla sem fyrir neðan l>ær eru,
var skotið á óvinina. Herteknir
Búlgarar sögðu síðar, að fyrstu þrjó
dagana, sem orustan stóð, hefðu
sprengikúlur Serba fallið svo títt. í
fyrstu og annari skotgrafaröð Búl-
gara, að öskrin í þeim, J>egar þær
j sprungu, þögnuðu aidrei eitt aug-
nablik g gei-ðu sama hóvaðann, sem
eimblástur stórkostlegustu farþega.
skipa. Fyrstu dagana heyrðu Búl-
garar aldrei einstakt fallbyssuskot,
þvf öil hljóð köfnuðu i ævarandi
öskri og hvæsi kúlnanna frá Serb-
um, sem rifnuðu og sprungu alstað-
ar um herraðir Búlgara.
Eg kom til Ferizovitch, sem liggur
24 röstum vestar en t>arist var. Það
var fyrsta dag omstunnar. Drun-
urnar frá skothrfðinni voru líkastir
þrumum í fjarska. 5 rastir þaðan
sást livar vegurinn ló í ótal bugð-
um yfir fjallshrygginn. Þar sá eg
endalausa lest af vögnum hreifast
eftir bugðum vegarins. Fyrir hver-
jum vagni voru 10 uxar, og allir
voru þeir með háfermi af skotfæra-
kössum- Franskur læknir, sem
staddnr var í Ferlzovitch, bcnti mér
á vagnlestina og sagði: “Eg sá þessa
skotfæralest fyrst á hódegi í fyrra-
dag, og hún hefir aldre slitnað síð-
an, hvorki nótt né dag.”
Eg starði á þessa stórvöxnu serb-
nesku uxa og svissnesku uxa; fjærst
höfðinu eru sex fet á milli liornanna.
Þegar vagnarnir fóru í gegnum þorp
ið, fót fyrir fót, en lestin óslitin með
hvildarlau.su áframhaldi til að viða
sprengikúlum ogskotfærum að liinu
þrumandi stórskotaliði, þá skildi eg
hve satt ser.bneska gortið var: "Þótt
fiutningalið vort og skotfæravagn-
ar komist ekki lengra á dag en 32
rastir, þá kemur það ávalt samt.”
Búlgarar höfðu lirúgað upp tveim-
ur röðum af grjóthrúgum úr stein-
um og sprengdum klettum, hver
hrúgan var tvö fet á hæð. Þótt
þessar skotgrafir væru ruddalega
gerðar, var engin leið að taka þær
með fótgönguliði, en móti stórskota-
liði gátu þær eigi staðist. Innan
48 klukkutíma höfðu Búlgarar hop.
að 8 rastir á hæl undan stórskot-
um Serba. Járnhríðin molaði alt til
agna, tætti alt f sundur, og í henni
gat enginn maður haldið lífi.
Búlgara furðaði ekki á framsókn
Serba, en höfðu álitið þá fáliðaðri
en þeir voi-u. Serbar höfðu skilið
gaddavír eftir í Uskub. Búigarar
höfu strengt hann fyrir framan skot.
grafir sínar- Hann kom þeim að
engu haldi, því þeir höfðu of lítið
af honum. Búlgarar höfðu gert að
járnbrautinni frá Uskub til Kat-
ehanik, og létu draga létta flutnings
vagna eftir henni, og síöan sjálf-
krafa til Uskub vegna halláns.
Þegar Serbar gáfu Uskub upp,
liöfðu þeir sent alla gufuvagnana
nema tvo, til Mitrovitza. Katiana
í þessum tveiinurgufuvögnum höfðu
þeir ónýtt með handsprengingum.
Katlarnir voru ekkert nema flækjur
af bognum járnpípum. Herteknir
menn sögðu að þýzkur verkfræðing-
ur væri farinn að gera við báða
gufuvagnana, enda voru þeir af
þýzkri gerð.
Þriðja dag orustunnar gat stór-
skotalið Serba að eins sent óvinun-
um skot og skot ó stangli, því þeir
þurftu að spara skotfæri sín. Her-
mennirnir höfðu vakað margar næt.
ur í röð, og hnigu niður dauð-
þreyttir og úrvinda af svefni hjá
fallbyssunum og sofnuðu þar ón
þess að hafa neitt ofan á sér í regni
og aurbleytu, innan um mölbrotið
rusl og skotfærahylki, sem lágu
víðsvegar i kringum fallbyssurnar.
Næsta dag fékk fótgiinguliðið
skipun um að gera áhlaup. Her-
mennirnir tóku skipuninni með tii-
finningarleysi og þreyttri dey-fð-
Serbar grófu sig rólega upp úr aur-
bleytunni, sem ]>eir höfðu legið í,
festu byssusverðin á riflana, og
bjuggust til að selja líf sitt dýru
verði. Fyrsta áhlaupið skall eins og
ólag á Búlgara í rökkrinu um kvöld-
ið. Serbar drifu inn á -þá í stór-
kostlegum boðum. Þeir stóðu ekki
við til að miða og skjóta, lieldur
börðust aðeins maður ó móti manni.
Þeir hugsuðu um ekkert nema eitt,
að reka byssusverðin gegnum lík-
ama óvina sinna, og að hlægja að
þcim, þegar þeir lágu í dauðateygj-
unum fyrir fótum þeirra á eftir. Á
lnindrað stöðum um vígvöllinn
slitnuðu hópar af hermönnum ilr
íöðunum. Þeir ráku í gegn, börðu
liver ó öðrum með byssuskeftunum,
bitu og kyrktu hver annan með
villidýrsæði. Þar var barist af svo
mikilli grimd, sem Serbar og Búlgar-
ar einir geta beitt hvorir við aðra,
þegar þeir berjast. Einasta hug-
sun hermannanna var hatur og
liefnd.
Þeir börðust alla nóttina- Næsta
dag fengu Serbar vopnið, sem þcir
unnu mest, og sem hræðilegast all-
ra vopna. Hugsaðu þér stálkassa
með koparhvellhettu fyltan méð
sprengitundri (dýnamit). Þyngdin
er liðug 2 kg. Eina eða tvær liand-
sprengjur af l>essari tegund hafði
hver Serbi við belti sitt, saumaðar
inn í leðurhylki. Þeir köstuðu þeim
að Bvilgörum. Afleiðingin var
h ryllileg.
Eftir grimmilegasta bardaga, sem
stóð yfir í 12 tíma, hepnaðist Mor-
ava og Shumadia herdeildinni alt i
einu að rjúfa fylkingar Búlgara. —
Serbar áttu að líkindum sigri að
hrósa, og hver einasti maður taut-
aði með sjálfum sér: ‘‘Hvað dvelur
Bandamenn? Hvað em Frakkar
og Englendingar að gera?” Þeirri
spurningu var aldrei svarað.
Serbar þustu inn í skarðið, sem
Morava og Shumandia herdeildirnar
liöfðu liöggvið i fylkingar Búlgara.
Búlgarar höfðu aftur á móti fengið
nýjan liðsauka, og fyrir dögun
höfðu þeir fylt upp í skarðið, sem
hafði verið opnað með mestu heljar-
fórn-
Orustunni var lokið, og Serbar
höfðu mist vegarins til Uskub.
Serbar sáu að leiðin í áttina til
handamannahersins, sem sótti fram
fyrir sunnan og austan Uskub, var
ekki fær. Þeir voru króaðir af úti
í horninu, sem klettar og firnipdi
mynda fyrir framan Katchaik skarð-
ið. Þeir börðust enn sem úlfar, er
ekki geta flúið. Búlgörum sóttist
seint en þeim þokaði áfram um tvær
rastir á dag. Serbneska þjóðin vissi
það öll að alt var mist, en herinn
einsetti sér, að falla með frægðar-
ijóma, og berjast þangað til að búið
væri að skjóta síðustu sprengikúl-
unni á óvinina, og enginn maður
stæði uppi, er vopni gæti valdið.
Serbneskur hermaður sagði:
“Eg vildi heldur deyja á vígvellin.
um en lifa undir oki Búigara. Búl-
garar hafa sigrað, en eg vil taka svo
marga Búlgara með mér burt úr
heiminum, sem unt er. Þeir verða
margir, Búlgararnir, sem ekki sjá
þann dag, er sigurhrósið verður
lialdið yfir Serbum.”
Stórskotaliðið hélt áfram að skjóta
við og við, en í rauninni voru öll
skotfæri gengin upp- Uxavagnarnir
voru hættir að koma vgstan yfir
fjallið með háfermi af skyngdum
stórskeytum, til að fylla hinn hung-
raða sarp fallbyssunnar. í stað
þess héldu vagnaiestirnar vestur
yfir fjallið. í öfuga átt, en nú voru
vagnarnir fullir af sárum Serbum og
dauðvona. Serbar höfðu byrjað
undanhaldið mikla til Prizrend og
Iþek. Þeir höfðu beðið ósigur í
orustunni.
(ISunn). (I. E. þýddi).
Nivelle hershöfðingi.
Vér höfum lítið getið um Nivelle
hershöfðingja Frakka, sem nú er
orðinn æðsti hershöfðingi á vestur-
vígvelllnum og eftirmaður Joffre’s
en var óbreyttur liðsforingi er stríð-
ið byrjaði. Það bar fyrst á honum
í bardaganum við Marne, þegar
Frakkar og Bretar stöðvuðu þjóð-
verja. Nivelle var eiginlega stórskot-
aliðsforingi. Hann vissi alt um
fallbyssur sínar og er þvf likt varið
og Napóleon gamla, sem einnig var
stórskotaliðsforingi, Lieutenant og
varð frægur fyrst við árásina á sjó-
borgina Toulon á Suður-Frakklandi
sem Englendingar þá héldu.
Nivelle berst með byssunum sín-
um, og það var hann og enginn ann.
ar, sem fyrstur fann upp þessa nýju
bardaga aðferð að sópa landið með
kúlnavöndum fram undan herskör-
unum áður en þeir leggja til atlögu.
Lætur hann eldhafið færast yfir
landið og er þa hvergi ferhyrnings-
yarð til þarna sem ekki sé sundur-
tætt af sprengikúlum, og engu kvik.
indi er iíft ofanjarðar þar sem hríð
þessi gengur yfir. Stcndur hríð
þessi sem veggur langur, kannske
niargar mflur á lengd yfir hergarð-
inn cða hersveitum óvinanna og þó
þéttust rétt framan við þá. í
gegnum lænna vegg getur enginn
maður séð. Þeir einu sjá sem eru á
flugdrekum í iofti uppi. Þessvegna
er það, sé veggur þessi þéttur og
góður að hermenn þeir sem áhlaup
gjöra ganga stundum í hægðum sín.
um á eftir, heilar raðir þeirra. Þeir
meiga náttúrlega ekki hlaupa inn í
sinn eigin eldgarð. Og þegar þeir
eru komnir fast að honum lyftist
garðurinn og færist fram lengra,
nokkur fet eða faðina, á öllu þessu
svæði í einu eða parti af þvf. Þeir
sem skjóta, eina eða tvær eða þrjár
eða fimrn mflur fyrir aftan þá, lyfta
þá ögu byssunum allir í einu á
sömu mímUunni þó að fallbyssur-
nar séu þúsund að tölu, og þó að
þær séu á margra mílna svæði. En
hermennirnir scin fram sækja eiga
að lireinsa landið sem skoteldur
þessi hefir yfir farið, hreinsa það að
öllu lifandi og ónýtu, fallbyssur og
vopn.
Uppi á jörðu er ekkert lifandi, því
að óvinirnir iiafa farið svo langt
niður f skotgi-afirnar sínar sem þeir
gátu komist. En l>egar hríðinni
léttir fara þeir að gægjast upp. Og
þá er undir því komið að hinir séu
komnir a bakkann yfir höfði þeim.
Þar sem eitthvað er eftir af skot-
gröfum. En víða eru þær svo
hrundar saman að holur einar
verða eftir, en niðri í þeim eru óvin-
irnir. Til vopna er þá ekkert eins
gott sem kastvélarnar. Enda eru
þær oi'ðnar mjög tíðar.
Þessa hernaðar aðferð hefur Ni-
velle fundið upp og fullkomnað og
hefur hún reynst Frökkum ágæt-
lega. Bretar hafa skriðdreka sína
hina stóru— tanks — sem ekkert
hefur unnið á enn þá, en þeir hafa
líka notað þessa hina nýju aðferð |
Frakka og drekann með því að þeir
hafa fyrst hreinsað til með stórskot-
um, sent sfðan dreka sína og þegar
hrfðin er búin eni drekarnir kom-
nir þvers yfir grafirnar og verður þá
lítii vörn af þeirra hendi, sem reka
upp koilana úr jarðholum og göng-
um grafanna til beggja handa, þeir
rétta því oft upp hendur sínar og
biðja um frið.
Andlitin.
Það var orðið skuggsýnt í stof-
unni þar sem við sátum tveir einir.
Það iogaði vel í ofninum og gjörði
stofuna lilýja og notalega, þó úti
væri frost og vindur. Við höfðum
setið lengi þegjandi og horft út í
dimmuna, iiver sokkinn niður 1 sín.
ar eigin hugsanir, þegar vinur minn
alt í einu leit upp og mælti: “Stund-
um jvegai' eg hefi setið og verið að
hugsa, þá hafa dregist upp í huga
mfnum andlitsmyndir þeirra mörgu
sem eg hefi liitt og þekt. Það er
eins og skýrist í huga mér suinar
ráðgátur lífsins þegar eg athuga
þessi mörgu og breytilegu andlit.
sein voru öðruvísi i gær en þau eru
í dag. Andlitin breytast við hvert
spor lífsins, alt frá vöggunni til
grafarinnar. Andlitin sýna að
miklu leyti lyndiseinkunnir og lífs-
reynslu manneskjunnar og skal eg
nú leitast við að lýsa fyrir þér surn-
um af þessum undraspeglum mann-
iífsins.
Barnsandlitið, sem töfrar alian
heiminn. Það er fmynd fegurðar
og sakleysis. Það þekkir ekki tál-
snörur og baráttu lífsins. Það
brosir svo blítt við öllum og svo, ef
eitthvað hiyggir, viðkvæma barns-
hjartað, þá glitra tárin ó hvarmi og
senda geisla grátfe.gurðar ó vængj-
um tilfinninganna til að vekja liið
harða mannshjarta til hlýrra hug-
sana. Mannkærleikurinn stráir
frækornum sfnum á hinn rölega
yndisleik t þess og sólin sendir
geisla sína inní þennan ,smáa hug-
sanaheim sem hefir vaxandi von og
kraft fólginn í djúpi sálarinnar.
Andlit æskunnar, sem er fult af
framtíðarvonum og krafti lífsins.
Það brosir við heiminum og býður
honum byrgin. Það rekur ó burt
allar skuggamyndir en frægðar-
brautir og loftkastalar svíía fyrir
hugskotsjónum þess. Afl möguleg-
leikans skín úr hverjum drætti og
bendir á land framtíðarinnar og
vonanna.
Andiit ástarinnar með þessi
dreymandi augu, sem tindra af þrá
og sæludraumum. í djúpi þeirra
eru þúsund spíirningar og þúsund
andvörp knúð af einhverju duldu
afli, sem snertir viðkvæmustu
strengi mannlífsins á morgunstund
ástarroðans.
Andlit móðurinnar, blítt og tign-
arlegt með samsvarandi sjálfsfórn-
arbiæ, er sýnir umhyggju og ást
móðurinnar gagnvart barni sínu.
Hver dráttur bendir á löngun og
þrá að vaka yfir velferð barnsins;
að gefa því alt hið bezta og göfug-
asta sem móðurhjartað á til; að
styrkja það og leiðbeina því á braut
æskunnar. í andliti móðurinnar
birtast allir þeir hugsjónadraumar,
sem hún myndar um framtíð barn-
sins síns. f huga sínum málar hún
skínandi hallir með skrautlegum
súlum og turnum; og þar sér hún
barn sitt hæst uppi á frægðartind-
inum. Hjarta hennar fyllist fögn-
uði þó stofan heima sé tóm, því hún
vonar að barnið komi liéim með
alla dýrðina og alla frægðina og
leggi höfuðið einu sinni enn við
móðurbanninn, þar sem það hefir
grátið sorgar og gleðitárum;' þar
sem stundarreiði lvefir snúist upp
í vináttu; þar sem gæði lífsins hafa
brosað í fylstum mæli; þar sem hug.
myndir og vonir hafa myndast og
þróast og síðar orðið að lífsskoðun
og lífstefnu. Móðurandlitið er
leiðarstjarna mannkynsins og græð-
ari æskuáranna.
Andlit þjáningarinnar, dapurt og
þreytuiegt, mænir á liciminn með
spyrjandi augnaráði: “Til hvers er
mannlífið?” Það fær ekkert annað
svar en sín eigin andvörp. Loft-
kastalar hugans liggja í rústum og
land vonanna er sokkið i sjá. —
Eymd og volæði skfn úr hverjum
drætti og andi myrkurs og tómleika
yfir þetta sárþjóða andlit, sem starir
löngunarfullum augum á land frið-
Biins, landið sem allir heimsækja
fyr eða sfðar.
Andlit drotnarans, þetta stolta
og bjóðandi, sem hnyklar brýrnar
og kreistir saman varirnar í reiði
sinni, ef allir hlýða ekki hinum
grimmúðugu valdboðum. En
grimdarglott leikur á vörum ef tæki.
færi gofst að herða enn meir á hjálp-
arleysi og einstæðingsskap lítil-
magnans. Úr augununt skín hatur
og fyrirlitning og andiitsdrættirnir
sýna liaiðneskju og valdafýsn. Það
býður heiminum byrginn og elskar
ekkert nema sjólft sig og drotnunar-
girndina.
Andlit haturs og óvináttu er eins
og hið myrka óveðursský. Það
heldur heiftinnni í skefjum þar til
minst varir að það steypir stormi
og regni hefndarinnai- yfir bróð sína.
í djúpi augans eru ægilegir iligirnisl
neistar er brjótast fram ineð ógna-1
afli og læsa sig gegnum sál og ifk- j
GISLI G00DMAN
TIXSMIÐUR.
Verkstaiíi:—Hornl Toronto 8t. og
Notre Dame Ave.
I’hone HelmllUi
Garry 2»88 Garry 8M
J. J. B/LDFELL
FASTEIGNASALI.
Unloo Bank 5th. Floor No. 5M
Selur kús og lóTIlr, og annaV þar aW
lútandl. Útvegar peningalán o.fl.
Phone Mnln 20S5.
TH. JOHNSON,
Úrmakari og Gullsmiður
Selur giftingaleyfisþréf.
Sérstakt athygH veltt pöntunum
og viögjörtium útan af landl.
248 Main St. Phone M. 6606
J. J. Swaneon H. O. Hlnrlkeeoa
J. J. SWANS0N & C0.
PASTEIONASALAR OO
prnlnge ■Itlir.
T&lslml H&ln 3697
Cor. Portage &nd G&rrjr, Winnlpeg
Graham, Hannesson & McTavish
LÖGFR.EÐISGAR.
216—216—217 CURRIE BUILDINO
Phone Maln 3142 WINNIPEO
Arnl Anderson E. P. Garland
GARLAND & ANDERS0N
LðGFK EÐISGAR.
Phone M&ln 1661
6ðl Eloctrle Railway Ch&mbers.
Talsimi: Main 6302.
Dr. J. Q. Snidal
TANNLÆKNIR.
614 SOMERSET BLK.
Portage Avenue. WINNIPEQ
ama cins og eldur i gegnum sinu.
Sem hvítfyasandi öldur hafsins, er
þær freyðandi kasta sér yfir nöktu
klappirnar, eins þrjótast fram
glampar hefndarinnar úr haturs-
augunum.
Andlit fai'sældar og glcði er ávalt
viðmótsþýtt með hros á vörum.
Vlur ánægjunnar strcymir út frá
því og þýðir klaka niyrkurs og
bölsýnis úr andliti vegfarandans.
Augun skær og tindrandi senda út
frá sér ljósgeisia bjartsýnis og glað-
lyndis, er lýsa upp mannlífið, rétt
eins og þegar sólin hdlir geislaflóði
sínu yfir jörðina eftir ícgn og diinm-
viðri.
Andlit öldunginsins. hrukkótt og
þreytulegt af hinnj löngu vegferð.
Það lítur til baka og lifir f endur-
minning fegurðarinnar sem var, en
framundan sér það geisladýrð kveld
sólarinnar er hún síguv hægt og
liægt bakvið sjóndeildarhring líf-
sins. í andliti öldungsins má lesa
mai'gai' sögur og mörg æfintýri. Á
það min.ningaspjald eru skráðar
aögur um sorg og gleði, baróttur og
sigra, þjáning og farsæld, aliar að-
greindar nieð tiinuni skýru punkt-
um endurniinninganna. Með þol-
inmæði liorfa augun á óstígin spor
því þau ei'u fá og iiggja heint að
hvflustaðnum.
Andlit dauðaus, svo fölt og kyr-
látt. Friður er fenginn eftir alt
erfiðið og alla lífsbaráttuna. Ekk.
ert nýtt myndast framar. Augun
sjá engar undramyndir, því þau eru
Dr. G. J. Gislason
Phyelelau nn«l Sur&«-on
Athygll veitt Augna, Eyrna og
Kverka Sjúkdómum. Asaml
innvortis sjúkðömum og upp-
skurtll.
18 Soutb :tr«l 81., Granrt PurLe. N.D.
Dr. J. Stefánsson
401 HOVD HI II.DI\G
Hornl Portage Ave. og Edmonton St.
Stundar eingöngu augna, eyrna,
nef og kverka -sjúkdóma. Er atS hítt*
frá kl. 10 ti) 12 f.h. og kl. 2 tll 6 e.b.
Hione: aíhid oOSS.
Heimili: 105 Olivta St. Tals. G. 2316
^ Vér höfum fullar blrgöir hrein-
A ustu lyfja og metJala. KomitJ
\ meö lyfseöla yöar hlngaö, vér
A gerum meöuiin nákvæmlega eftir
* ávísan læknislns. Vér sinnunj
A utansveita pöntunum og seljura
f giftingaleyfi. : : •
J COLCLEUGH ák CO.
t N*»tre Dntne A 8berl»ru..ke Stn.
J Phone Garry 2tí»u—26Í>1
i •
I
I
i
$
*
é
^Baustamasam
A. S. BARDAL jj
sefur likkistur og anna.-t um ut- ^
farir. Ailur útbúnaftur sá beeti. 4
Ennfremur selur hann aliskonnr
minnisvaiöa og legstelna. : :
813 SHBKBHOOKE ST.
Pbone G. 2152 WISNIPKQ
lukt að eilífu. Hinn draumlausi
eilífi svefn hefir sett innsigli sitt á
andlitið, og það gleymist umheimin-
um og samferða mönnunum sem eitt
sinn þöktu það."
Vinur minn þagnaðí og sat þegj-
andi nokkra stund; svo stóð liann
upp, gekk til mín, tók fast í hönd
mér og sagði: “Lærðu að þekkja
og aðgreina andlitin, sem þú sér.”
Bergthór E. Johnson.
Sérstök Kjörkaup
Jtfp Ro.r.—White, Pink,
BIAmln Crinison, þroskast frá sœöi til
fulls blóma á hverjum tíu
AbyrKNt vikum.
Plxle PlantN—Undursamleg-
a» vtiaa ustu blóm ræktuö. Þroskast
frá sæll til plöntu á 70 kl,-
Bækl- stundum.
Shoo Ply Plnuta—Samt lykt-
ingur laus; en flugur haldast ekki í
húsum þar blóm þetta er
ókeypis Blómgast fagurlega sumar
og vetur.
Wenther l’lnnt—Segir rétt
fyrlr um veóur mörgum
stundum á undan. Ber ang-
andi blómskrúö.
Dept. "II” P. O. Box 56,
ALVIN SALES CO„ WINNIPEG
KYN
$i
fra-tJifjNleR' þekklng. Bók
me« myndum, S2 virtJI
Eftir Dr. Parker.
RituS fyrir unga
pilta og stúlkur, ung
eiginmenn og eigin
konur, fetSur og mæó
“f- Kemur í eg fyrir glappaskotin
sióar. Inniheldur nýjasta fróöleik. Gull-
væg bók. Send í ómerktum umbúöum,
Í,1. burtJargjald borgatJ. Bókin á
ekki sinn iíka.
ALVIN SALES CO.
Dept. "H” P. O. Bex 56, Wlnttipeg
AGRIP AF REGLUGJÖRÐ nm
heimilisréttarlönd í Canada
og NorÖvesturlandinu.
Rver, sem hefir fyrir fjölskyldu a*
)á eSur karlmoóur eldri en 18 ára, gct-
■tr tekiti heimi'isrétl á fjórftung úi-
seetion af óteknu stjórnarlandi i Manl
toba, Saskatehewon og Alberta. Um-
sækiandi eröur sjáifur atJ koma 1
landskrifstofu stjórbarinnar, eóa und-
Irskrifstofu hennar í þvi héraöl. 1 um-
botJi annars má taka land á ölluni
landskrifstofum stjórnari-inar (en ekk!
á undir skrifstofum) meJJ rtssum skil-
yrtlum.
SKVLDCRi—Sex mánatia í.bútJ o«
ræktun landsins á hverju af þremui
árum. Landneml má búa metl vissuœ
skllyrtJum innan 9 mílna frá heiniiUi
réttarlandi sinu, á landi sem ekki v
minna en 80 ekrur. Sæmilegt íveru-
hús veróur aJJ byggja, atJ undan*->kn»
þegar ábútlarskyldurnar eru fuih ,gV-
ar innan 9 mílna fjarlægtV á ötlru landl
eins og*fyr er frá greint.
Búpening má hafa á laná.n L
staS ræktunar unðlr vissutr skilyróuiu.
1 vissum hérutSum getur gótlui *|
efnilegur landnemi fengitl forkau^s-
rétt, á fjórtJungi sectionar metSfran)
i&ndl sínu. VertJ $3.00 fyrir ekru hverja
SKYLDUR:—Sex mánatia ábútJ 4
hverju hinna næstu þrlggja ára eftii
atj hann hefír unnitl sér inn elgn&r-
bréf fyrir heimilisréttarlandl sínu, o«
auk þess ræktatJ 60 ekrur á hlnu seinn*
landi. Porkaupsréttarbréf getur land-
nemi fengltl um leitJ og hann tckui
heimilisréttarbréfltJ, en þó metl vJssuno
skilyrtSum.
Landneml sem eytt hefur neimlUa-
rétti sínum, getur fenglð helmilisrétt-
arland keypt f vlssum hérutlum. Ver$
«3.00 fyrir hverja ekru. SKYLDURi—
Vertlur atS sltja á lanðinu 6 m&nntsi &f
hverju af þremur næstu árum, rækt&
60 ekrur og relsa hús á landlnu, sem •>
$300.00 virtJI.
W. W. CORY,
Deputy Mlnlster of th« Interta*
BlötJ. eem flytj* þess« *u»lé.i«»»,
leyflel&uet fá M(( hfJimVtrrtr. K%