Heimskringla - 10.11.1926, Síða 7

WINNIPEG 10. NÓV. 1926.
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSÍÐA
Logns frá blundi lögur rís —
loftsins tundur glitra;
nú eru’ undur öldum vís —
allar grundir titra.
Skýja veldi glætu grátt
geimsins feldinn spenna;
Pljótasta og áreiCanlegasta meöal- heim í kveldSÍnS húmið blátt
l* vit5 bakverkjum og öllum nýrna- haustsins eldar brenna.
og blöftrusjukdómum, er GIN PILLb.
Þær bæta heilsuna meí því ab lag- j
færa nýrun, svo aö þau leysi sitt rétta JJaUgS frá auðum skænÍS Skjá
verk, ab sígja eitrinu úr blóTSinu. i
50c askjan hjá Iyfsala yöar. j— SkelflSt liauðurS Veldl —
136. rís frá dauðum kempa kná,
——whww klæðist rauðum feldi.
UpprisuljóÖ
O. T. J.
Frh. frá 3. bls.
manni. I sögum þessunt er alls
eigi neitt af því úrhraki fóltcs af
þeirri gerð, sem sum ungu skáldin
hafa mest gaman af aö lýsa, en vel
kann að veröa til þess, að gera les-
endurna að verrum ntönnum.
Þá er eftir að minnast á máliö
á bókinni. Það er i einú orði sagt
hreinasta fyrirmynd að gæðum, og
jafnast á við beztu rit frá gullöld
fornbókmenta vorra. Það er hress.
ing og hvíld að lesa svona gott sveita
mál, ramíslenzkt, fært upp í æðra
veldf af listfengi menningarinnar. —
Þessa bók eiga unglingar því oft að
lasa sér til málfegrunar og varnar
móti öllum þeint illa graut málleysna
og mállýta, sem nú vellur svo ákaft
í ritum altof margra manna, j'afn-
vel sumra háskólagenginna doktóra. 1
Síðan Halldór heitinn Friðriksson
hætti íslenzkukenslu í latinuskólan-
um, hefir málbragði lærðra manna1
hérlendra svo stórum farið aftur, að
margir rithöfundar kunna eigi einu1
sinni sæmilega stafsetningu tungunn-
ar, sem þó er það málsatriði, sem
allra auðveldast er að læra til hlítar,
og er þá engin. von að vel sé, um
þau atriðin mörgtt, sem þyngra er
að nema til fullnustu. Setningaskip-1
an sumra ntanna er og afleit, en aðr„
ir láta útlenzkuslettur tjúka hispurs- 1
laust í vaðli sinum. Ofan á þetta •
alt bætist svo, að ýtnsir menn kunna !
eigi að nota rétt og greina hætti j
sagna í málsgreinum né hneigja nöfn
rétt, heldur koma með bandvitlaus-.
ar fallendingar. Þannig rita sumir'
nú t. d. “líf mannætanna” (f. mann-
ætnanna), öldungis eins og sagt væri
“milli spýtanna’’ (f. spýtnanna), eða
“vöxtur frumanna” (fyrir frumn-
anna) öldungis eins og sagt væri ^
hættir rímanna". Menn kunna
auðsæilega ekki að hneigja orð, sem
ganga sem “tunga” o. s. frv., af því
þeir vita eigi að þau öll eiga nieð
réttri meðferð að enda á ‘ na í ef.
flt., nema þau ein, er hneigjast sem
“smiðja”: Slik hneigingarvilla er.
það hjá sunium lærdómsmönnum að
skrifa: "höndur, tcnnur nöglur (f. ■
hendur, tennur, neglur). Svo erti j
sumir menn til enn meiri áherzlu,
málfæri sínu, að riðla þindarlaust a
viðskeytta greininum með eiginnöfn.. j
um. Þeir dást að fegurð Snæ-
fellsjökulsins, Keilisins, Hengilsins,
Esjunnar’’ o. s. frv. Það er undar-
lega sljó málkend þetta. að mennirn-
ir skuli eigi finna “hvílik óprýði og
hve mikill óþarfi” þetta greinisriðl
er. Þetta alt o. fl. ættu góðir menn
að athuga vel. Það er heldur eigi
núg að einsetja sér að rita blátt á-
fram “sveitamál”, því að einnig i
því lifa ýms ljót orðskrípi og út-
lenzkuslettur engu síður en í kaup-
staðarmáli. Mér virðist að nú á
dögum, sé íslenzkan töluð einna
snjöllust, hreinust og hneigingarrétt-
ust í mörgum húsum hér í, Reykja-
vík, þar sent sameinast i eitt gott
sveitafólksmál og fágað mál menta-
manna. Þar hefir þá hvort haft á-
hrif á annað og umbætt hvort ann-
að. En svo eg snúi mér aftur að
Litur ekki amar sá —
ýmsa reklta’ hann prýðir,
tæpast blekking tæla má,
Tryggva þekkja lýðir.
Magna taugar myrkra trú
mörgum hauga sonum:
ef að draugur er hann nú,
ekki er spaug að honum!
Meðan landi lifði sá
lífs á vanda slóðunt,
Lenin’s fjandi’ um lönd og sjá
leið á gandi óðum.
Líkt og óður vega vann
víkings þjóð og særði,
en á slóðum Heljar hann
hætti góða lærði.
Skildi í nauðum skapa mál,
skýrt í dauðans veldi!
Nú berst auðug íslenzk sál
undir rauðum feldi!
Framsókn hneigir öld og ár,
enginn segist dauður:
Hér um veginn hann fór “grár"
-----hinumegin — rauður!
¥ ¥ ¥
Ekki knapt um efni’ eg finn—
yrki’ eg haft á drenginn.
er með kraftinn kvæða sinn
kom hann afturgenginn!
Pálmi.
þessum sögum hans Einars, þá er
mál hans Iaust við alla þá galla, er
nú voru nefndir, og ekki nóg með
það, heldur er þarna hrein lista-
•mensku íslenzka. Málið á sÖgunum
er víst fimleg sambræösla skaft-
fellsku og snæfellsku og valið nieð
snild það bezta úr báðum. Þarna
koma því fvrir noklcur héraðaorð,
forri og góð, seni alls eigi eru al-
geng, en þó öll auðskilin. og ofa-i
á þetta er alt málbragðið svo létt og
lipurt. Af slíkum ritum er rithöf-
undum og ritstjórum o. fl. gott að
læra til þess að temja sér fagurt mál-
far.*)
Jóhanncs /.. /,. Jóhanncsson.
—Vörður.
*) Ritstjóra þessa blaðs finst á-
stæða til að geta þess, að hann er al-
gerlega samniála séra J. L. L. J. um
síðustu málsgrein hans. Því það er
sannast að segja óskapleg íslenzka
sem fjöldi “lærðra’’ manna ritar, og
ber vott um ótrúlega vankunnáttu.
Bindindisþingin.
Frh.
Morguninn eftir (19. júli) var
fundur settur kl. 9 árdegis. Byrjuðu
allir fundir þinganna um það leyti
dags, og* voru haldnir í hátíðasal há-
sxólans. Fulltrúi Dana, Praestholni,
var í forsæti.
Fyrstur ræðumaður var próf. Joh.
Bergman, frá Stokkhólmi. Skýrði
hann frá sögulegri þróun baráttunn-
St. James Private Continuation School
and Business Collegt
Portage Ave., Cor. Parkview St., St. James, Winnipcg.
Auk vanalegra námsgreina veitum við einstaklega góða til-
sögn í enskri tungu, málfræði og bókmentum, með þeim til-
gangi að gjöra mögulegt fyrir þá sem frá öðrum þjóðum
koma að láta í ljós beztu hugsanir sínar á fósturmáli sínu
Enskunni, eins vel og innfæddir geta gjört.
Þeir, sem standast inntöku prófið, sem er ekki erfitt, geta
byrjag strax7
Skrifið, eða sækið persónulega um inngöngu frá klukkan
8 10 að kvöldinu. Gjald frá $5.00 á mánuði og hærra.
ar gegn áfengisbölinu i Svíaríki.
Næsti ræðumaður á sk-ránni var
yfirráðherra Svíaríkis, C. Eckman,
en þvi miður var hann ekki mætt-
ur, en i hans stað talaði ungur Svii,-
Englund, doktor í lögvísi og hag-
fræði, um áfengismálalöggjöf Svía.
Því næst flutti Alexis Björkman,
ríkisþingmaður í Stokkhólmi, erindi
, um áfengissölubann héraða í Svía-
I ríki.
I Urðu nú talsverðar umræður um
áfengismálin sænsku, og tóku Svíar
einir þátt í þeim.
| Eftir hádegi var fundur settur á
ný. Lars O. Jensen var forseti.
, Flutti þá H.urmerinta prófastur frá
FDelsingfors fvrirlestur um hlutverk
i .
bindindisfélaganna og starfsenn a
• Finnlandi.
j Um kvöldið var sett 7. norræna
I þing Hvítabandsins og kl. 7 var sam
j konia á lögreglutorginu (undir beru
lofti), og var þar mesti manngrúi
saman kominn. Ræðumenn: próf.
Pöld, R. Kojonen (Finni), David
Östlund, Ernst Strandman stórtempl-
ar Svía. og A. Antson (Eisti). Ut-
lendingarnir töluðu með túlk. i
Næsta dag (20.) var próf Joh.
Bergman í forsæti.
Frú Alli-Trygg-Helenius, 74 ára
gömul kona frá Helsingfors, ekkja •
hins ágæta bindindisfrömuðar, dr. I
Matti Helenius, talaði um bindind-:
ishreyfinguna meðal barna og ung-
linga á Finnlandi. Hún talaði með
miklum eldmóði og æskufjöri, þó að
göniul væri.
Nú kom upp í ræðustólinn sköru-
legasti ræðumaður Eista, stjórn- j
málamaðurinn Jaan Tönisson, for- í
seti þingsins. Flutti hann erindi um
bindindishreyfinguna sem þátt i j
sameiginlegu menningarstarfi nor
rænna þjóða.
Tönisson er mikill maður vexti pj
hið bezta á sig kominn, höfðingleg- j
ur með afbrigðum, og próf. Berg-1
nian frá Stokkhólmi fullyrti, að
hann væri einhver bezti ræðumaðar |
seni nú væri uppi í Evrópu, og undr- j
ar mig ekki þó að svo væri. Hann !
er einn af allra merkilegustu odd- j
vitum Eista í sjálfstæðisbaráttu þeirra j
upi síðastliðin 30 ár. Er hann nokk-
urskonar Jón Sigurðsson Eista.
Ernits var næsti ræðumaðurinn.
Hann skýrði frá bindindisstarfsemi
á Eistlandi og árangur af henni.
Þar í landi eru nú um 700 bind-
indisfélög með 40 þúsundum félaga,
en þar að auki er sérstakur bindindis-
félagsskapur, meðal lækna, járn-
brautarmanna, kennara etc.
Næstur kom upp á pallinn J. Da-
vis frá Riga. Hann mælti á þýzka
j tungu og er röskur ræðumaður. —
Flutti hann erindi um bindindisfélags
^ skap á Lettlandi og áfengislöggjöf.
I Honum sagðist svo frá, að meðal
I mentaðra manna færi drykkjuskapur
mjög minkandi á Lettlandi, en al-
| þýða manna hefði enn lítinn skiln-
ing á bindindisniálinu. (Betur að ;
I
i sama væri hægt að segja um svo-.
I kallaða lærða menn á Islandi!)
Um nónbil var sérfundur járn-,
brautarmanna í húsi birndindissam- J
einingarinnar í Dorpat. Gekst mag. :
Ernits fyrir honum. Bað hann okk- 1
ur nokkra að tala þar fáein orð. —
Urðu til þess Berg, sænskur ríkis-
' þingsmaður, Lars O. Jensen Há-,
! templar, Arosilta (Finni) og eg.
Mæltum við allir á þýzku.
Veizla var um kvöldið fyrir okk-
ur í “Vanemuine" og vorum við þar
gestir ríkisins. Sátum við þar und-
ir borðum rúmar þrjár klukkustund
ir. Aðalræðuna flutti Tönisson,
bæði á estnesku og þýzku, og margir
tóku þar til máls.
Næsta dag (21.) var eg forseti á
morgunfundinum. Var Praestholm
kennari frá Danmörku fyrsti ræðu-
maður, en á skránni stóð nafn C. C.
Heilesen rikisþingsmanns frá Khöfn,
en hann gat eigi komið sökum las- '
leika. Heilesen, sem er yfirdóms-
lögmaður, er einn af hetztu for-
kólfum bindindishreyfingarinnar á
Norðurlöndum.
Praestholni talaði um bindindis-
hreyfinguna í Danmörku.
Lars O. Jensen flutti erindi um
brennivínsbannið í Noregi og skýrði
niál sitt mjög með tölum.
Prófessor V. Voionmaa frá Finn-
landi skýrði frá ás'tandi og hag bind-
indishreyfingarinnar á Finnlandi.
Eg setti þenna fund, sem eg stjórn
aði, á íslenzku, dönsku og þýzku, og
þakkaði fyrirlesurunum nokkrum
orðum á islenzku og þýzku erindi
þeirra.
Síðasti fundur norræna þingsins
var settur kl. 3 þenna dag. Hurmer-
inta prófastur stjórnaði honum.
Eg flutti erindi um áfengismálið á
Islandi, sagði sögu bindindishreyf-
ingarinnar hér á landi í nokkrum
dráttum, skýrði frá þjóðaratkvæði
um bannið, hvernig bannið hefði
reynst frá 1915 og þangað til Spán-
verjar kúguðu okkur til þess að
slaka á bannlögunum. Þá minlist
eg á endurskoðun bannlaganna 1925
og hversu hert hefði þá verið á sekt-
arákvæðununi. Ennfremur skýrði
eg frá afstöðu pólitiskra flokka til
bannmálsins og einstakra stétta t.d.
læknanna, og loks kom eg að því,
hverjar væru horfur málsins nú sem
stæði.
Ncesta bindindisþing.
norrænt verður haldið í Svíþjóð,
væntanlega í Stokkhólmi, sumarið
1928. Sænska sendisveitin bauð okk
ur heim, og var það þakksamlega
þegið. Lettar hefðu víst ekki haft
á móti því að fá næsta þing til Riga,
og margir sþurðu mig, hvort ekki
væri hægt að halda þingið á Islandi
árið 1930. Eg sagði þeim, að þá
yrði mikið um að vera heima, og
vafasamt væri, hvort húsnæði fengist
handa öllum gestum okkar í Reykja-
vík sumarið 1930, og teldi eg heppi-
legra að halda þingið á Islandi t. d.
árið 1932, en rétt væri að hugsa
málið og gefa ákveðin svör á þing-
inu i Stokkhólmi 1928.
I miðstjórn eða forstöðunefnd
næsta norræna bindindisþings voru
kosnir: Ernst Strandman, stórtempl
ar Svía, fyrir Svíþjóð; P. A. Ander-
sen fyrir Noreg; Liakka ráðherra
fyrir Finnland; Adolph Hansen, rit-
ari dönsku bindindisfélaganna, fyrir
Danmörku; mag. Ernits, fyrir Eist-
land: J. Davis fyrir Lettland og eg
fyrir Island.
Nefndin hélt fund s'amdægurs og
kaus Strandman fyrir formann, og
samþykti að halda næsta norrænt
bindindisþing í síðustu viku júlímán-
aðar 1928.
Hleiöru gylfa sigursúlur . embermánaðar, til þess að Kristur
sóttu flug um Látraröst, j skyldi fæðast á þeim degi, af þeirri
horfðu norður, herjum glaðar, ástæðu einni að þá voru vetrarsól-
hver og ein var stefnuföst.
Öðling veittist óskaleiði;
enginn garri í lúður blés;
óðu ljómann alt frá Horni
austur fyrir Langanes.
Féll um sillur fuglabjarga
fagurofinn rauður, blár
voiur guðs er vordís hefir
viðrað glöð í þúsund ár.
Líf og gleði fjaðrafoki
fyrir bar um dýrðarnátt,
undir mildings ægishjálnti
augu snör, sem litu hátt.
Fyrirmaður Frcns hinn efsti
fylki veitti, á skip er sté.
brautargengi, en byrjarleiði
báruvættir létu í té.
Ægisdætur léku í logni
listir margar, tóku bað,
mjúkum haddi cg menjum
skreyttar,
miðnótt bjartri hændar að.
* * ¥
Höfðingi sem friðar.Fróða
fylgdi þetta bjarmaskjeið,
var frá sinni vertíð numinn
vonum fyrri, — öxin reið
meiðs að rót á miðjum aftni.
Mörgum gerði í brjósti heitt.
Messu Jóns í skúr og skruggu
skapanornin svo fékk breytt.
Þessum farna þjóðhöfðingja
það er ekki mælt í vil
að hann hlaut að vera á verði
viðsjált háska tímabil.
Örlagaþræði í snurður snéru
snerru-skottur norðurheims;
gamla Fróns og álfu allrar
eyddu gæðum hjarta og seims.
Úlfar sóttu að yfirmanni
stöður, þá var dagurinn farinn aö
| lengjast lítiö eitt og þá voru vetrar-
! sólstöðurnar sýnilega afstaönar. ,—
j Þessi dagur varð því fæðingardagur
j allra hinna sólguðanna hjá hvaða
1 þjóð sem var. Það hefði þótt óhæfi-
■ legt og óþolandi, að láta sólguðinn
i fæðast á nokkrum öðrum degi eti
þessum.
j Hvað fræðinienn í Egyptalandi
' snerti, þá var guð þeirra fæddur i
! þessurn degi, og sólin sjálf var auga
guðs þeirra, Osiris, en. þó ekki sjálf-
ur Osiris; og hið sama er að segja
: utn hinn fróða og lærða Persaguð,
i Zóróaster. En níu mánuðum áður
varð hin gríska gyðja Isis þunguð,
og fæddi svsinbarn, eftir að hafa
gengið nieð það í 9 mánuði, og hið
| sama er að segja um Maríu móður
Krists. Þannig er um a'la aðra frels
ara þióðanna, þeir eru allir fæddir
á hinum satna tíma ársins, einmitt
þegar daginn fer að lengja aftur.
En þó að vér höfum lbið eftir
þessu tekið, og kannske ekki skilið
• það til fulls, þá er þó eitt mikilsvert
! atriði, setn vér höfum algerlega mis-
skilið, sumpart af fávizku, sumpart
af trúarofsa eða blindni, en það er
niðurförin til hclvítis. Það var sagt
i utn hinar grísku hetjur Herkúles og
i Theseus, að þeir hefðu farið niður
^ til undirheima. Þangað fór einnig
, Orpheus með hörpu sína; þangað
fór einnig indverski guðinn Krishna,
^ og jafnvel sjálfur Jesús Kristur, og
,var þar i þrjá daga eða þvi nær,
i því að á þriðja- degi reis hann upp
! frá dauðum. Og það er engití
hleypisaga þetta. Vér lærðum það
i allir, sem fermdir vorum, og eins
þeir, sem prestvígðir vortt.
Lhn Krist er það að segja, að á
“ilbleikir með strengdan kvið”. . ■*•_, ■ -■ e ■ j x
. . ° þrtðja degt rets hann upp fra dauð-
um, og var því slegið föstu. Ilann
átti að hafa prédikað fyrir öndunum
í varðhaldi. Hið sama er að segja
um þá Bakkus, Herkúles, Orpheus
og Asklepios, og alla aðra, sem þang-
að fóru. Þeir dvöldu þar -þangað
Fyrirliðum þeirra þytur
þeygi býður setugrið.
Að því skapi, er ábyrgð þyngdi
yfirmanna ’ins dreifða liðs:
hárbragð varga óðum ýfðist
undir múrum borgarliðs.
Þinglok.
Klukkan var að ganga sex, þegar
vikið var að þingslitum.
Allir þeir útlendingar, er töluðu
þökkuðu fyrir framúrskarandi við-
tökur, glöggan skilning á málum
okkar nteð helztu mönnunt Eista og
ágæta samvinnu. Kváðust jafnan
tnyndu róma gestrisni Eista og fagna
gengi þessarar fjarlægu bróðurþjóð-
ar. Þessir fluttu ræður: próf. Berg-
man og Björkman, fyrir Svía; Ko-
jonen fyrir Finna; Praestholm fyrir
Dani; Davis fyrir Letta; Lars O.
Jensen fyrir Norðmenn, og eg fyrir
Islendinga.
Próf. Pöld þakkaði okkur fyrir
komuna og bróðurlega samvinmf og
kvaðst vona, að Alþjóðaþingið, er
nú færi í hönd, bæri giftu til þess að
starfa í anda norræna þingsins.
Þegar kveðju og þakkarræðunum
var lokið, sagði forsetinn, Jaan Tön-
isson, þinginu slitið.
^ ^
I þessu þingi tóku þátt 214 full-
trúar ýmissa bindindisfélaga úr 7
löndunt: 22 Finnar, 33 Svíar, 4 Dan-
ir, 9 Norðmenn, 1 Islendingur, 3
Lettar og 142 Eistur. Gestir vortt:
2 Þjóðverjar, 2 Lithauar og 1 Belgi.
Jón Magnússon
forsætisráðherra.
Dáinn á Jónsmessu 1926.
Eftir greinum höfðingsháttar
honum ant um lögberg var;
grandvar jafnan gekk til dóma,
greiddi úr vandamálum þar.
Hrökk við lítt, þó högg af
beinum
hlyti af þeim, sem rufu grið.
Altaf stóð með hjörfi hretnum,
hann fékk hvergi á sig ryð.
. I
Ríkti Jón með heiðum hjálrni, I
hvíta skjöldinn mat hann æ —
ny rki friðar, menn sem kasta j
mikillátir oft á glæ.
Aldrei mælti æðru á hólmi,
orðum beitti sízt til hnjóðs;
aldrei vildi að úthelt væri
einum dropa hjartablóðs.
Tíginn dreng er gott að gráta,
göfgan mann og vitran þegn;
höfðingja, sem hóf’ og móta
hampaði syrju og rosta gegn —
konungmann, er sólarsinnis
sótti ffam og þannig hvarf;
móður sína mundi jafnan,
| mikils virti föðurarf.
Fjalls og hlíðar flosi ofin
fagur.röggvuð blasir við
hekla, þar sJm höfuðsmaður
hlaut ‘in skjótu loka-grið.
Hulinsskeyti hjartarætur
i hitti þess, er smáði raup.
Gyðjur buðu góðar nætur
göfugmenni. En þjóðin draup.
Guðmundur Friðjónsson.
—Vörður.
til á þriöja degi.
En þessa ferð niöur í skugganna
ríki fóru ekki aðrir en hinir mestu
og mentuöustu menn þjóöanna. Þess-
ir leyndardómar voru ekki lxtöaöir
öörum. Hinir trúðu því öllu bók-
staflega. Þá er og önnur venja, setn
varir enn þann dag í dag. En hún
er sú aö neyta brauös og víns (holds
og blóðs) t kvöldmáltíöinni. Var þaö
j vanalega .gert um páskahátíöina.
Neyttu tnenn þá á hátíðlegan hátt
Itkama korngyöjunnar Ceres og blóös
I vínguðsins Bakkusar. hjá hinum
j fornu Rómverjum. En kristnir menn
vildu ekki hafa þann sið, og þótti
óhæía ein. En í staðinn tóku þeir
í brauð og vín, og blessuðu prestar
yfir brauöinu og víninu og sögöu að
Höfuðbiskup Hólastaðar
helgar tíðir söng í vor.
Messu Jóns frá vík og vogi
vordís flutti hnjúk og skor. \
Úti fyrir landi í logni
ljósar nætur héldu vörð,
meðan knerrir konungshjóna
köfuðu rjómalygnan fjörð.
Dröfnin þá í dúnalogni
dúði undir konungsskeið.
Drotning stóð á þiljum þögul,
þernu guðs á norðurleið
sá og dáði, er sækonungi
silki sneið og ge'islalín.
Frá sér numin frú úr Hleiðru
féll í stafi af þeirri sýn.
] þetta væri hold og blóð hins kær-
j leiksríka gttðs þeirra, Jesú Krists,
i sem Pílatus lét krossfesta á Gyðinga
landi.. Það var 7. sunnudag eftir
] páska, sem heiðingjar höfðu veizlu
þessa á hvitasunnuhátíð. Þá neyttu
þeir brauðsins í minningu korngyðj-
I unnar Ceres, en víniö átti að tákna
blóö , vinguösins Bakkttsar. Siðir
þessir •komu frá Ekyptalandi. Er
siður þessi augsýnilega fyrirrcrm-
ari kvöldmáltiðarinnar. En hvernig
upplýstir menn og lærðir, setn kall-
að er, að minsta kosti skólagengnir
í 6—8 ár, skuli geta haldið þessu
fram án þess að svitna blóðugum
svitanum, þaö er mér séfinlega spurn
ing svo mikil, aö eg skil hana ekki.
Eg veit það vel að handbók presta
heldttr þessu skýlaust fram, og þegar
prestár eru vígðir, þá skuldbinda þeir
sig til þess, aö fylgja henni. En
hún segir mönnum í kvöldmálinni,
(Frh frá 5 bls ) að Þe’r s^uli boða mönnum á þessa
v v ,on .v leið: Þegar brauöinu er úthlutaö og
að norðan og na yftr 180 graður. ,
. ! oblátunni stungið upp t munninn a
krjúpandi karli eöa konu, þá segir
Nýmóðirs Spirituaiismi.
presturinn: Þetta er Jesú Krists
sannur likanii. Og þegar hann gef-
ur manninum að súpa á vínnintf.
Að sunnan ertt þau: Vogarnierki.
sporðdrekamer-ki, bogmannsnterki, haf-
ursmerki, vatnsberinn og fiskamerki,
og ná þau yfir 180 gráöur, eins og
hin. og er þá hringurinn fullur. .
T x , . þá segir hann: Þetta er Testt Krists
Þao voru menn, sem litu eftir i
.... ... , , . . . . sannarlegt blóð. Er það presturinn
stjornum htmtns a htnum fvrrt tnn-1
,....■ , eða er þaö guö sjálfur, sem þarna
um, og er engtnn eft a þvt að talan . , , . . ,,
, , -v v v brevtir brauoi 1 hold oe vim 1 bloor
12 var heilog tala og nuðuo viö ' . .
, . , . , , , v ■ i » Það getur veno ao hið óhugsanlega
merki þessi, sem haldist hafa vio old ö & &
eftir öld og alt til þessa dags. | se hugsanlegt og hið ómögulega
En hvernig stendur á þvi, að Tes. mögttlegt. En eg segi fynr mig, aö
ús Kristur skyldi fæðast hinn‘ 25. • eg get ekki skÍHÖ Það- En þetta er
dag desembermánaðar? prestum boðið að gera skilyrðislattst.
Hinir fornu fræöimenn eöa höf-
uðprestar kusu hinn 25. dag des-
M. J. Sk.