Alþýðublaðið - 15.05.1960, Blaðsíða 8

5ÁMTÍNINGUR
WILLIAM MC KINLEY,
forseti var í kosningaleið-
angri, og þegar lestin hans
stanzaði stundarkorn á stöð
í Indiana hélt hann ræðu
af brautarpallinum. Lestin
fór brátt áfram, og forset-
inn vinkaði til mannfjöld-
ans, sem hlýtt hafði á ræðu
hans. Þá missti hann ann-
an hanzkann sinn, en hanzk
arnir voru úr svínsleðri og
mjög vandaðir. Þegar for-
setinn sá, hvar hanzkinn lá,
kastaði hann hinum hanzk-
anum líka, og sagði við
manninn, sem næstur stóð:
— Það er efckert and-
styggilegra en finna einn
hanzka.
ÞAÐ eru efalaust margir,
sem farið hafa í Gamla Bíó
og skemmt sér vel við að
horfa á Leslie Caron í kvik-
myndinni Glerskórnir.
Hér sjáið þið smáútgáfur
af henni . . . það eru börnin
hennar tvö: Kristófer, 3ja
ára og Jennifer eins árs. Og
' með á myndinni er Leslie
sjálf.
ÞAÐ er ergilegt, að
þegar maður hefur
safnað reynslu í löngu
lífi, þá fer minnið að
bila.
HJÓNABAND nr.
tvö er sigur vonarinnar
yfir reynslunni.
Karl Gerhard.
☆
LÖGFRÆÐINGUR í New
York var að yfirheyra vitni.
„Staða?“
„Húsmóðir".
„Starf manns yðar?“
„Hann er framleiðandi.“
„Börn?“
„Nei, handtöskur“.
ÆTT-
LAUS!
ÞEIR segja, að Anth-
ony Armstrong-Jones
hafi ekki átt sjö dag-
^ ana sæla fyrir brúð-
^ kaup. sitt. Aðra stund-
ina hékk hann á búll-
um niður við Thames
og sötraði rauðvín
með vinum sínum, og
þar ræddu þeir allt
og ekkert fram að sól-
arupprás eins og þeir
voru vanir áður en
Anthony komst í slag-
tog við Margréti prins
essu.
Hina stundina var
hann uppábúinn önn-
um kafinn við að
reyna að læra eitthvað
í siðareglum hirð-
fólksins og passa upp
á að ganga hin réttu
jfrjfú iskre/f að bakí
festarmeyjar sinnar.
Þegar drottningin,
núverandi mágkona
hans, hélt matarveizlu
fyrir de Gaulle, er
hann var á ferð í Eng
landi, var Anthony
svo neðarlega á virð-
ingarlistanum, að bú-
izt er við, að lítið hafi
verið orðið eftir á
steikarfötunum, þeg-
ar þau komu út á yzta
borðsenda til hans.
Og hann er af svo
lágum stigum, að
varla gat talizt sæm-
andi að hafa hann við-
staddan hans eigið
brúðkaup.
S
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S
5
s
s
s
s
I
s
s
\
t
ÞÆR ERU BÁÐAR I
- OG HATAST HEITTI
ií
„AÐ BERA raddir okkar Maria Callas h
saman er eins og bera sam- is látið ófreista
án kampavín og kóka kóla“. að vekja á sér s
Þessi ummæli viðhafði Mar- ævina. Hún aflýs
ia Callas fyrir nokkru „um um á síðustu stu
mína yndislegu vinkonu, — gerðum samningi
Renata Tebaldi". ekkert sé og yfii
Toscanini sagði um Te- óperur í fússi, i
baldi að hún væri með „eng- finnst eitthvað að
ilsrödd“, en Maria Callas en ekki sízt eys h
skrifar auðheyrilega ekki ingum yfir sami
undir þau ummæli enda tel- sína og hæðist
ur hún sig vera „Prima- þeirra og hæfileil
donna assoluta“. Og hin? Rena
Þessar frábæru söngkon- er ítölsk að ætt
ur hafa undanfarin ár keppt tæku fólki komi
um hylli söngelskenda um Callas. En söngf
heim allan. Þær eru tíðir ar einkennist ai
gestir í iScala-óperunni í og auðmýkt gag
Milano, koma hver á eftir inni og meðbræði
annarri fram í Róm, Lond- Rödd hennar er <
on, París og Metropolitan í Belgíski tónfri
New York. Báðum er þeim Marcel Doisy segi
fagnað óskaplega en undir að hún sé „kris
niðri ólgar óvináttan. Þegar gæði hennar óvi
Tebaldi syngur á Scala sit- á öllum sviðum1
ur Callas gjarnan í mið- Tebaldi var 1
stúkunni og þegar Callas er fyrst var tékið
blómum stráð eftir söng sinn hennar og söngli
í Róm lauma aðdáendur Te- sém heyrði í J:
baldi alls kyns illgresi í strax að sér að k
blómsveigana. ' ókeypis.
Frægðarferill
PRIMADONNAN: Maria KEPPIN AUTUR
Callas segist kunna að hata. ata Tebaldi lifir
Samstarfsmenn hennar hafa og hlédrægu. Hú
fengið að kenna á því. En forðast alla árek
mest hatar hún einu söng- henni streymir €
ronuna, sem er fær um sem Callas hefui
að keppa við hana. segist hafa hlýti
I»ar skilur í milli
r
3 15. mai 1960 — Alþýðublaðið