Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.06.1909, Side 8

112
Þjóðvíljinn
XXIII, 27.-28.
S. Thoroddsen, er kom frá Kaupmannahöfn, sýkt-
ist skömmu siðar af mislingum, en er nú kom-
inn á fætur aptur, og ekki hafa mislingarnir
enn breiðzt neitt út.
Meðal farþegja, er hingað komu með „Lauruw
29. f. m. frá útlöndum voru: verkfræðingur Knud
Zimsen, og frú hans, cand. jur. Magnús Jónsson
Og stúdentarnir: Jakob Jóhannesson, Sig. Nor-
dal og Skúli S. Thoroddsen.
Frá Ameriku komu: Gunnar Matthiasson,
skálds Jochumssonar, og Helgi Jónasarson, heit-
ins organista.
Auk fyrgreindra farþegja kom með „Lauru'*
29. f. m. frá útlöndum Guðm. Hjaltason, sem
dvalið hefir um hrið erlendis, og haldið alþýð-
iega fyrirlestra um ísland í Noregi, og viðar.
Með honum kom kona hans, og dóttir þeirra
hjóna, og hafa þau sezt að i Hafnarfirði.
Grein Ara Jónssonar, um getsakiruar í „Lög-
réttu“ er birt hér i blaðinu samkvæmt ósk hans.
I »eii- nem eig’a hjá mér
prjón, verða að vitjíi þess
íyrir 14. júni.
Kristín Thorlacius.
THE
North British Ropework Coy. Ltd.
K irkcaidy
Contractors to H. M. Government.
búa til
rússncskar og ítalskar
fiskilínur og færi,
Manila, Cooes eg tjörukaðal,
allt úr bezta efni, og sérlega vandað.
Biðjið því ætið um rtivkcalcly
fiskilínur og færi hjá kaupmaDni þeim,
Bera þér verzlið við, því þá fáið þér það,
sem bezt er.
Reynslan er sannleikur.
Vínkaup reynast ölium langÞezt i Vínverzlun Ben. S. JÞórar-
inssonar, er leiðir af því, að hún seiur allra verzlana bezt vin
og hefir stærstar og fjölbreyttastar vínbirgðir.
AGENTER
soges af et forste Klasses storre gammelt anerkendt Firma. Billigste Priser,
stor Garanti, stor Fortjeneste.
Vi soger som Agenter Lærere, Haandværkere og Folk med stor Person-
bekendtskaber.
Billet mrk. Agenter modtager William Vangedál ColbjornseDSgade 7 Kjob-
enhavn B.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
198
„Burt!u æpti Frank. „Sá er fyrstur reiðir öxi til
höggs, verður þegar drepinn!“
Mennirnir æptu, reiddu upp axir o. fl., og miðuðu
ryðguðum byssuhólkum á Frank.
En í þessum svifum ruddist Zeke Konks inn á milli
þeirra.
„Undan!“ æpti bann. „Enginn gjörðisc svo djarfur
að snerta bann! Jeg, Zeke Konks, vernda hann!“
Mennirnir hörfnðu ósjálfrátt undan, unz Bill rudd-
ist fram.
„Hlustið ekki á hanDÍ Hann gengur í barndómi!“
Zeke bölvaði.
„Geng eg í barndómi, ósvífni þorpari?“ grenjaði
hann, þreif Bill í lopt upp, og varpaði honum niður
fyrir klettinn.
Það sló ótta að öllum, en Zeke Konks, er svalað
hafði hefnd sinni, mælti, og lét all-óðslega:
„Svona fer fyrir hverjum, er dirfist að óhliðnast
skipunum mínum! Jeg Zeke Konks, er enn foringi yðar!“
Allir stóðu grafkyrrir.
Þá heyrðist skot, og hafði einn skipverja hleypt
því úr byssu.
Zeke Konks greip til brjóstsins, og hefði dottið, ef
Frank hefði oigi gripið í handlegginn á honum.
En skotið hafði haft áhrif, og létu mennirnir nú
eigi aptra sér lengur, en réðu, með öskri, á liðsforingjann,
er reyndi að verja sig með sverðinu, þó að bann befði
gamla manninn í fangi sér.
Tveir þeirra, er næstir voru, hnigu til jarðar, með
því að skotið var sínu skammbyssuskotinu á hvern þeirra>
og kom Frank garala manninum þá af sér til Tumer’s,
199
hleypti Maggy inn um dyrnar, og tókst að loka hurðinni
eptir að hann hafði lostið raann þann er næstur var,'með-
sverði sínu, svo að hann datt ofan riðið að húsdyrunum.
Tóllsvikararnir tóku nú að nýju að hamra á hurð-
ina, og gluggahlerana, og tókst að mölva hlerann, sem
var fyrir gluggunura í varðstofunni, og brutu rúðurnar,
og gluggakistuDa, og köstuðu síðan blysum, og logandi
trédrumbum, inn í herbergið, svo að þar gjörðist megn
reykjarsvæla.
Zeke Konks lá endilangur á góltinu, og dró þungt.
ándann, og lá Maggy þar hjá honum á hnjánum, og reyndi
að stöðva blóðrásina úr sári hans.
En Tumer hafði yfirgefið þau, til að bjálpa félög-
um sínum.
Frank hafði fært skáp að hurðinni, og studdi við
hann, og lá þó við sjálft, að hurðin yrði brotin upp.
Blóðið rann um andlitið á honum, því að hann hafði
verið barinn með krókstjaka, og særzt ögn, en þó lítfc,
sinnt því, meðan er bardaginn var sem harðastur.
Fann hann, að kraptar sínir myndu nú brátt bila.,
Reykjarsvælan varð æ meiri og meiri. — Tumer
var orðinn sár, og hafði hnígið á gólfið, og tollsvikararn-
ir töldu sér nú sigurinn vísan.
Myers, er nálega var kafnaður af reykjaEsvælu, taldi
nú alla sigurvon horfna. — í höfuðið á honum hafði ver-
ið varpað logandi blysi, svo að hann hörfaði undan.
FraDk varð nú að láta undan ofureflinu. — Skáp-
urinn steyptist frá hurðinni, og þeir, er árásina greiddu,
ruddust inn urn dyrnar.
Með skammbyssu i vÍDStri hendi, og sverðið í hægri,