Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 29.07.1910, Page 5

XXIV., 34.-35.
JÞjóðviuxn n.
13?
því, að strandb4turinn „Vestri“ hefði strandað 4
Haganesvík að kvöldi daginn áður.
Þoka hvað hafa verið, og skipið rekizt & sker.
Síðari fregnir segja skipið að mestu óskaddað.
Frá Isafjarðardjúpi.
3. júlí þ. á., segir í blaðinu „Vestri“, að farið
hafi verið á skíðum milli bæjanna Glúmstaða og
Tungu í Fljótum í Sléttuhreppi.
í öndverðum júli var og snjór enn óleystur i
Grunnavíkur- og Snœfjallahreppum í Norður-ísa-
fjarðarsýslu, og á stöku bæjum i Önundaríirði
var nokkuð af túnunum undir snjó.
Biskups-visitazíur.
Frá 31. júlí næstk. til 7. ág. vísíterar biskup- ]
inn, hr. Þórhallur Bjarnarson, ýmsar, ef eigi
allar kirkjur i Eyjafirði, og beggja megin fjarð- I
arins. j
Raflýsing Akurcyrar.
Ákureyrarbiiar hafa í buga, að koma á stofn
raflýsingu í kaupstaðnum, og segir blaðið „Norð- j
urland“. að búist sé við, að Kjögx verkfræðingur, |
og Jóhannes verksmiðjueigandi Reykdal í Hafn- i
arfirði geri báðir tilboð, að þvi er íramkvœmd
verksins snertir.
Þúsund ára liátiðaliald
í Svarfaðardalnum.
Svarfdælir héldu þjóðhátíð 26. júní síðasth, til
minningar um það, að þá voru þúsund ár talin
liðin, síðan er byggð hófst fyrst í Svarfaðardal
í Eyjaiirði.
Fjöldi manna hafði sótt þjóðhátíð þessa,
____ I
Vcstur-Skaptfellingar
héldu Þjóðhátíðarsamkomu að Vlk í JVIýrdal 19.
júli siðastl., skemmtu sér þar við söng, ræðu-
höld o. fl.
Friðþjöfur Nanscu.
Norðmaðurinn FriðþjnSur Nansen, er margir
íslendingar raunu kannast við, siðan er hann
fór í norðurheimskauta-leiðangurinn, fæst í sum- !
ar um tíma við sjómælingai', og fiskirannsóknir,
í grennd við land vort.
Mannalát.
—o—
9. júlí þ. á. andaðist i Landakotsspital-
anum ekkjan Hólmfríður Kristín Sigurð-
ardbttir.
Bún var fædd 23. júni 1860, og voru
foreldrar hennar: Sigurður bóndi Ólafs-
eon á Saurhóli í Saurbæ í Dalasýslu, og
Sesselja kona hans.
Árið 1881 giptist hún Lýði Gruðmunds-
syni (t’æddum 20. marz 1851, en dánum
22. júni 1906), og dvöldu þau í Dala-
sýslu, ýmist búandi, éða i húsmennsku,
unz þau fluttust vestur á Barðaströnd ár-
ið 1892, og nokkrum árum síðar til Arn-
arfjnrðar.
Börn þeirra hjóna eru:
1. Sigurður Lýðsson, stud. jur., fæddur
22. okt. 1884 og
2. Þórunn Anna, fædd 1. des. 1895.
Banamein flólmfríðar sálugu var inn-
vortis meinsemd.
Dain er ný skeð í Kaupmannahöfn j
ekkjufrú Ouðrún Magnússon, systir As- i
geirs G. Ásgeirssonar, etazráðs.
Hún var gipt Jóni kaupmanni Magn-
ússyni á Eskifirði, sem látinn er fyrir
nokkrum árum.
í jÚDÍmánuði þ. á. CDdaðist í ísafjarð-
arkiupstnð unglingepilturinn Lárus Skúla-
son, 15 ára að aldri, sonur Skúla heitins
Eirikssonar, úrsmiðs á Isafirði, og konu
haDS, Ragnhildar Sigurðardóttur
Hann var yngstur af sonum þeirra
hjóna.
Hinn 4. desbr. f. á. andaðist að heim-
ili sínu Tumakoti í Vogum Guðrún Eyj-
ólfsdóttir, 62 ára, ekkja Péturs sál. And-
réssonar (f 21. des 1904). G-uðrún sál.
ól allan aldur sinn hér í hreppi. Þau
hjón eignuðust 9 börn; dó 1 þeirra í æsku;
hin eru öll á lifi: Benedikt bóndi i Suð-
urkoti, Eyjólfur bóndi í Tumakoti, And-
rés bóndi í Nýabæ, Ólafur og Gfuðlaug
bæði ógipt í Tumakoti, Ingvar kvæntur
í Hafnarfirði, Elizabet gipt í Reykjavík
og Petrún í Ameríku. — Guðrún sál. var
sómakona, greind og trúuð; ágætur maki
og bezta móðir. Á.Þ.
Hinn 18. deabr. f. á. andaðist að Grund
á Vatnsleysuströnd, konan Sigríður Þor-
kelsdóttir, 65 ára, eiginkona Ingim. Ingi-
ihundarsonar, hálfsystir Einars sál. Zoega
í Reykjavík. Þau hjÓD eignuðust 8 börn,
og eru 6 þeirra á lífi, öll upp komin, 4
dætur, allar giptar, og 2 synir, báðir ó-
kvæntir. Sigriður sál. var einkar stillt
og siðprúð. greind kona, góð eiginkona
og móðir. Á.Þ.
Hinn 1. jan. þ. á. andaðist að Flekku-
vik bóndinn Kristján Jónsson Breiðfjörð,
sonur Jóns sál. Breiðfjörðs, hreppstjóra á
Brunnastöðum. Kristján sál. var kvænt-
ur Guðbjörgu Guðmundsdóttur. ættaðri
austan úr Holtum; þau eignuðust 1 dótt-
ur, sem er á lífi. Kristján sál. var dreng-
ur góður, eins og hann átti kyn til, og
dugnaðarmaður meðan heilpan leyfði, en
fyrir nokkrum árum fékk hann heilablóð-
fall, og var aumingi frá þeirri stund til
dauðadags. Á.Þ.
21
Þjófurinn hefði óefað fundið kalt vatn renna sér
milli skinDs og höruDd, hefði hann séð framan í Harvey
eÍDS og hann var.
Rarvey fór nú fram í fordyrið, lét á sig hattinn,
og fór í yfirfrakkann sirn.
Hann var venur að ganga sór til hressingar, or
vanda bar að böndum, sem liann þurfti að ráða fram úr.
Hinir aðkomumenDÍrnir, sem áttu heima í matsölu-
lnisinu, voru liáttaðir, er hann kom heim aptur.
Hann gekk nú hægt upp stigann, og inn í herberg-
ið sitt. hálf háttaði, og settist á rúmstokkinn.
Hann gat ekki slitið hugann frá smaragðinum, og
og virti í huganum fyrir sór a)la, sem í stofunni höfðu
verið, til þess að reyna að komast eptir, hver þjófurinn
væri.
Hver gat þjófurinn verið?
Honum var það þegar ljóst, að systkinin Dale gætu
eigi átt neinn hlut að máli.
Hver var þjófurion þá?
Var það þogjuodalegi maðurÍDD, sem óðagotið var á,
og einatt stóð upp frá miðdegisverði á undan hinum, til
þess að ná í ssma hægindastólinn hjá arinininum, og geta
setið þar allt. liðlangt kvöldið, og lesið eitthvað eptir
Goldsmith, Dickens, eða þvi um líkt?
Var það unga frúin, er inest barst á i klæðaburði,
kona unga, fölleita, sorgbitna mannsins, sem kom í mat-
söluhúsið á laugardögum, og-sunnudðgum, og virtistkát-
Ur, er hann komst út aptur?
Eða var það unga st.úlkan, sem stalst, til að horfa
á aðra, er eízt varði, stúlkan, sem einatt kom inn í stof-
una, er enginn átti hennar von, og þess utan var á rápi
14
En Elena gerði sig nú hnakkakerta, og gremja skein
út úr augunum á henni.
„Það er nú mál, að jeg fari að koma mér heim“,
mælti hún kuldalega. „Hvar erum við?“
Að svo mæltu hallaði hún sér fram, og gægðist út,
og mælti síðan all-forviða: „Lído!“
„Hvað hugsar Guiseppa!“ mælti Crayshaw í hálfum
hljóðum
„NóttÍD er fögur!“ svaraði gamli bátsráðandinn,
„og mér þótti bezt fara á því, að ungu hjónaleysin fengju
að jafna sig ögn, eptir það, sem gjörst hafði, og að vér
kæmumst burt, áður en þeir kæmust á snoðir um, hver
þér væruð, Crayshaw“.
„ Jeg sá, að sá, sem þór áttuð fyrso við“, mælti hann
enn fremur „var borinn burt. — Veitti eg þessu athygli
með því að bátur gat fljótt náð oss. — En ef þór viljið
snúa við, hygg eg eigi, að hætti sé á ferðum. — Ef til
vill hafið þér þó eigi á móti því, að vér lendum snöggv-
ast við Lído, svo að eg geti hvílt handleggina dálitið,
því að árarnar er þungar, og eg er farinn að eldast“.
Hann lenti síðan við ströndina, og var þar mikið af smá-
um kræklings-skeljum, er glóðu, sem perlur, í tunglskininu.
En er er þau voru stigin á land, varð hann eptir
í bátnum, og lét, sem þyrfti hann eitthvað að dunda, áð-
ur en hann færi sjálfur í land.
Þau gengu nú þegjandi upp frá sjónum, og heyrðu
soghljóðið er bárurnar liðu hægt upp að sandinum, og
soguðust út aptur
Crayahaw tók fyrri til máls.
„Var það ekki hérna. sem bertoginn, klæddur bezta
.skrúði, og á hátiðlegan hátt, varpiði gullna hringnum I