Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 29.07.1910, Síða 8

140
ÞJÓÐ'VILJINN.
XXIV., 34.-35.
Olíufatnaður
frá lanson & io.
Verksmiðjan, sem brann sumarið 1906,
hefir nú verið reist að nýju, eptir ný-
ustu amerískri gerð.
Verksmiðjan getur því mœlt fram með
varningi sínum, sem að eins eru vörur
beztu tegundar.
Heimtið því olíufatnað frá Hansene &
Co. í Fridriksstad hjá kaupmanni yðar.
Aðal-sali á íslandi og Færeyjum.
laurizi íensen.
Enghaveplads Nr. 11.
Kjöbenhavn V.
ÖTTO MBNSTEDs
dan$ka smjörliki erbe$h.

BiöjiÖ um teyundímar
JSóiey" „Inyótfur** Mehia~eða JsofokT
Smjörlibið fœ$Y einungi$ frd:
Ofto Mönsted 7f. /
Kaupmannahöfn ogf\ró$i\m
i Danmörku.

THE
North British Ropework C°z, Ltd.
Kirkcaí dy
Contractors to H. M. Goverment,
lniíí til
rússneskar og ítalskar
fiskilínur og færi,
Manila, Coces og tjörukaðal,
allt úr bezta efni, og sérlega vandað.
Biðjið því ætíð um XiirltcalcDy'
fiskilínur og færi hjá kaupmanni þeim,
sem þér verzlið við, því þá fáið þér það,
sem bezt er.
Steinol íumótorinn
Skandia
er beztur mótor í fiskibáta, sterkur einbrotinn og léttur, en þó ódýr eptir gæðum.
Búinn til í Lysekil mek. verkstads A/S. í Svíaríki, sem er stærsta mótora- og báta-
verksmiðjan á Norðurlöndum. Afbragðs fiskibátar úr tré og stáli. Öl) tilboð og
upplýsingar gefur einkasaiinn fyrir Island og Færeyjar:
Jakob Gunniögsson.
Kobenhavn K.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
17
siðan af honum, og fór að hlæja, og blandaðist þó kjök-
nrhljóð innan nm hláturinn.
rSDertu mig ekki!“ mælti hún og gerði sig alvöru-
gefna.
Um leið og hfm sagði þetta, gekk hún ögn frá
honum, og sá hann þá enn betur, en fyr, hve nauðalík
hún var myndinoi, sem hann sá í speglinum, bæði að
því er búninginn, hárið, og ekrautgripi, sDerti.
„Jú, jeg er Elena!" mælti hún, og lýsti við-
kvæmnin sér i augunum á henni, þó að hún væri glað-
kjankaleg í málrómnum. „.Teg" er E 1 e n a frá
Montelupí, og því — lilýtur það liklegn ac5
vera satt, sem þér inntuð eptir!u
Fám augnablikum síðar, hné hún i faðrn honum.

(jinisteiiia-íiíöfnaðiirinn.
Eptir
James Workmann.
Ungur maður, hraustlegur og veðurbarinn, Drake
Hai vey að nafni, er farið hafði ýmsar uppgötvunar-ferðir,
orðið nafnkunnur, og samið margar ferðasögur, hélt á
einhverju smádóti í lótanum, er virtist líkast grænum
smásteinum.
Hann var staddur í stofunni, seni tíðast var setiðí,
og var nýstaðinn frá miðdegisverði.
Nokkrir aðkomumenn, er bjuggu í matsöluhúsi frú
Harcourt i Southbourne, sem var gott, og mikils metið
matsöluhús, stóðu í þyrpingu kringum hann.
„En hvað er það, sem þér haldið á?u spurði ein af
aðkomu-stúlkuuum. „Er það nokkurs virði?u
„Nokkurs virði?u svaraði Harvey, hlæjandi. „Já,
það beld eg inegi segja! Það eru smaragð-gimsteinar!u
„Smaragðir? Getur það verið — smásteinarnir?
Það datt mér sízt í hug!“
„Já, sannarlega eru það smaragðar!u mælti Harvey.