Lögberg - 29.12.1894, Side 6

6
LÖGBEBG LAUGAEIDAGINN 20. DESEMBER 1894.
Islancls frjettir.
Rvik, 10. nrtv. ’94.
Pí;ESTAsK1.1x. I>sir eru nú 9
lærisveinnr. P'jOrir í efri deildinni:
Benedikt Þ. Grötidnl, Jón Stef&nsson,
Páll H. Jdnsson ot> Pjetnr lljálrnsson.
En fimm i yntfri deild: Einar Stefáns
son fir Sksgnfjaiðarsysln, Guðmundur
Pjetursson ftr Iteykjavík, Jdn I>or-
valdsson úr Reykjavik, Sitrtryjr£rur
Guðlaiijrsson fir Eyjafjarðari-yslu og
Dorvaiðiir I>orvarðarsou frá Evrar-
bakka.
L.EKNASKfii ixx. Sex eru nti
nemendur par: einn, setn böinn er að
vera einn vetur, Guðiriundur Guð
mund'Son; ojr 5'nykomnir, ihaust:
Geort' Geort'sson, Halldór Steinsson,
J<5o Pálssoc Blöudal, Magnús J(5
hannsson og Ólafur Tliorlacius
Hkiðvksmiksjxg. Hinn 9. f. m.
(oki.) ge ðu sysiniiúar og sveitungar
rysluniarns Siguiðar E. Sverrissons i
Bæ í lif ú*afi’ði, er verið liafði í sumar
fuli 30 ár syslumaður fieirra Stranda-
manna, nokkra meun á íund hansað
flytja honuni og fieim hjönum (frú
Ragnhildi Jfii'sdóltui) ,.f>akklætis- og
viiðinjrarkveðju fyrir ánægjusama og
heillaiíka fran.komu peirra á liðnum
30 ára samvistartíiiia4-, «fr færðu f>eirn
mynd af peim hjónum, stóra og mjög
vandara, í p>yðilegri uuigeið, með
lárviðorsveig umliverfis og ofan á hann
fest spjald með áletruðum pessum er-
indum eptir Steingrim Thorsteinsson:
Valdsmann lieiðra vildum,
\in beztan, kosta fl'Stan,
prifpæði pekkan lyðum,
pjettan, en æ með rjettu.
Óta 1 ástar mætin
áratugir prir báru
pin, og pví skal ei dvína
pökk vor af liuga klökkum.
Snjallri eins að öllu
ástmál hjarta og sálar
öld, pótt ei sem skyldi,
innir húsfreyju pinni.
VI við aptansólar
enn, sem skjótt ei renni,
biðjum vjer ykkur báðum,
blíðgengi stundir lengi.
Alpingismaður syslunnar afhenti
gjöfina með snotri tölu og vel við eig-
andi; en oddviti Bæjarhrepps (Páll
próf. Ólafsson?) flutti peim bjónum
ávarp frá sveitungum peirra í ljóðum
eptir Benid. Gröndal—sjö erindi löng
—, skrautrituðum af honum sjálfum
með alpekktri snilld.
DíHJKKXAX. Mánudag 5. p. m.
kollsigldi sig úr róðri Elías hóndi
Ólafsson í Akrakoti á Alptanesi rjett
fyrir framan Hvassahraun; 4 voru á:
einn drukknaði o<r sökk, vii.numaður
hj\ Elíasi og uppeldissonur, að nafni
4. LAMONTE,
434 MAIN STREET.
Til manna sem hafa stóra fjölskyldu og sem purfa að fá sjer skófatnað fyrir
veturinn:
Barna. Moccasins á 45c.
Drengja og stúlkna Moceasins á 50c. og (50c.
Karlmanna Moccasins á 75c.
Birna hnepptir skór fyrir Ö5c.
Kvennmanna knepptir skór á 75c.
Allar tegundir af fiókaskóm, yfirskóm og skraut-morgunskóm.
Vetliugar, billegri en allt sem billegast er í
The Peoples Popular Cash Shoe Store,
d. LAMONTE.
434 Main Street.
548 STREET,
t>AR SEM VERIÐ ER AÐ SELJA HIlD MIKLA
Baiikrniit Sloi'k 8 fiarlcy Bm.
5 ið hjeld.im að flestir í hænum hefðu keypt af okkur pessar ,,Irish Eriezö1*
yfirkápur, $17 virði fyrir $11, sem eru mestu kjörkaup. En aðeins fáar ept-
ir. Komið pví áður en pær eru uppseldar, svo framarlega, sem pið eruð
kki pegai húnir að fá ykkur eina. Svo höfum við nokkuð af góðum alullar
fötum $12 virði sem við seljum á eina $7. Retta er mikil niðurfærsla, er
ekki svo? En pað er ekki tiltökumál pví við setjum verðið niður á öllum
vörunum. Nærfatnaður aðeins 50c.; s>ikkar, parið lOc; $2,25 buxur á $1,25;
>gæt „Persian Lamb“ húa aðeins $3 25; Vetlingar og hanskar fyrir mjög
lágt verð. Góð yfirkápa með loðkraga, $11 virði fyrir eina $6 svo lengi,
sem upplagið endist. Komið og sjáið vt'rurnar og lágu prísana 1
. . ♦ Palace Clothing Store
ASSESSMEflT SYSTEM. N|UTUAL PRINCIPLE.
hefur á fyrra helniingi yflrstandandi árs tekið lifsábyrgg upp á nterri ÞR.lATtU OG
ÁTTA MILLIÓNIR, Nærri NÍU MILLJONUM meira en á sama tímabili í fyrra,
Viðlagasjóður fjelagsins er nú meira en liíUr fjórila inillióll (lollnrs.
Aldrei hefur |>að fjelag gert eins mikið og nú. Hagur bess aldrei staðið eins vel
Ekkcrl lífsábyrgðarfjelag er nú í eius miklu áliti. Ekkert slíkt fjelag hefur
komið sjer eins vel á meðal hinna skarpskygnustu Islendilign. Yfir J»ú lind af
t>eim hefur nú tekið áhyrgð í |>ví, Mnrgar J>ÚSUlldil* hefur það nú ailareiðu greitt
tslendinglllll, Allar rjettar dánarkröfur greiðir (>nð tijótt og skilvíslega.
Upplýsingar um t>etta fjeiag geta meun fengið hjá
W. II. PAULSON, Winnipeg, P. S IIAROAL, Akra,
Gen. Agent Man. & N. W. T. Gen. Agent N.& 8. Dak. & Minn.
A. R. McNICHOL,
McIntyke Iíi.’k, Winxipeg,
Gen. Manager fyrir Manitoba. N. W. Terr., R. C., &c.
Maiíjón; 2 bjargað og einnig Elíasi,
en hann örendur, er náðist. Sonur
Elíasar, Benidikt, var á siglingu rjett
á undan föður sínum og sá, er honum
barst á, og bjargaði; lenti í HvaSsa-
hrauni. Var pá samstundis sent eptir
lækni til Reykjavikur, Dr. J. Jónas-
sen, sem brá við pegar og fór suður
eptir um nóttina; pegar hann kom
pmgað, voru tveir allhressir orðnir,
en allar lífstilraunir við Elías árang-
urslausar, enda hafði aldrei sjezt lífs-
m»rk með bonum, eptir að hann
náðist.
Ísfjelagið við Faxafi.óa. Svo
nefnist fjelajr pað, er getið hefur verið
um áður að stofnað var hjer í haust,
með peirri fyrirætlun, „að safna ís og
geyma hann til varðveizlu matvælimi
og beitu, verzla með hann og pað,
sem hann varðveitir, bæði innan lands
og utan, og stvðja að viðgangi beiri
veiðiaðfeiðar við pær fiskt“gundir, er
ábatasamast er aA geyma í ís“. Dann-
ig er áforminu iyst í lögum fjelagsins,
er rædd voru og sampykkt í einu
hljóði á fundi 5. p. mán. Þar var og
stjórn kosin: 'Tjyggvi Gunnarssou
bankastjóri (i einu hlj ), og konsúl
arnir Guðbr. Finnbogason og W.
Christensen. — íshúsið er nú hjer um
hil fulibúið. Jóhannes Guðmundsson
Noidal frá Winnipeg, er hingað kom
í hanst í pví skyni, er ráðinn ársmað-
ur bjá fjelaginu sem ráðsmaður og
smiður.
Rvík 17. nóv. ’94.
GrÍmsey I.AUS. Sjera Pjeti r
Guðmundsson, er pví brauði heíur
tiú pjónað nær 27 ár samfleytt, hefur
nú fenuið lausn frá embætti, að beiðni
siuni, frá næstu fardögum. Hann
liafði fyrirheiti um gott brauð eptir 6
ára pjónu“tu í .eyðiskeri' pví; en pað
heit var aldrei efut við haun, meðan
tí~ii var til, p. e. meðan prestskosa-
ino-a löu-in voru ekki kotnin til sög-
unnar, og virðist hai.n sjerstaklega
ha?a verið rangindum beittur, erhann
sótti um SaurhBá Hvalfjarðarströnd
1880. Er nú fjárveitingarvaldsins að
sjá honum fyrir sæmilegum eptir-
launum fyrir jafn-langa, góða og
dygga pjónustu í jafn ófysilegu em-
bætti að a ltnannarómi.
Rvik. 24. nóv. 1894.
Haxs Adolph Linnet, kaup-
maður í Hafnarfirði, andaðist 2. p. m
eptir priggja daga legu.
Drukknax. Tvennar slysfarir
á sjó hafa orðið í haustá Vestfjörðum.
Hinn 29. f. mán , (okt.) drukknaði
Guðmundur Hagalín Guðmundsson
óðaUbóndi á Myrum I Dyrafirði par á
firðinura við 3. mann á bát, hú.hjón
frá Myrum. Hann var bróðir Guðna
læknis á Borgundarhólmi og Jóns
heit. kaujimanns í Flatey, dugnaðar-
og atgervisinaður, vel látinn og mik-
ils metinn. ílann mun hafa verið ná-
lægt fimmtugu. Var I ka'ipstaðar-
ferð til Haukadals að sækia vistir í
brúðkaup sitt, er standa átti 10. p. ir.
æ>!aði »ð kvongast í 2. siiin.
— Viku síðar, 0. p. m., drukknaði
Bjarni bóndi .lónssou og sýslunefi d-
armaðurá Tröð í Álptafirði viðísafjarð
ardjúp; var við annan mann á bát,
norskan unglingspilt, sem var bjarg-
að af kili.
Rvík, 27. nóv. ’94.
Verzlunarfrjettir góðar frð
útlöndum. Einkutn fiskur að bækka
f verði, og kornvara að lækka, að sögn.
Bráðapest. Hún hefur verið
voðalega megn og íikæð í haust hjer
sunnanlands viða hvar, eða með lang-
versta móti. Sumir bændur misst
jafn-vel priðjung sauðfjenaðar síns,
t. d. 40 af túmiim 100 r. s. frv.
Gerð hefur verið bólusetningar-
tilraun samkvæmtpví, sem kennt var
í ísafold í sumar eptir Dorskum dyra-
lækni, af einum merkum manni,
Guðm. bóuda Guðmundssyni í Landa-
koti, en varð að tjóni, að hann skyrir
frá.
Framh. á 7. bls.
Skór rem passa,
Skór sem endast,
Skór sem eru eins og ménn vilja hafa.
Johnston’s $1.25 skór, Kvenn-
tnanna Kid, Oxford Alfred Dolges
og Moscmv flókaskór.
C. H. Meade’s 35c og 50c barna
Moccasins.
Til sölu hjá
A. G. MORGAN
412 Main St.
MANITOBA
SKATING
♦ RINK
A horninu ú McWilliam Isabe’. Strætum
BAXD SPILAR ♦ ♦ ♦
Þkiðjudögum, Fimmtudögum,
Laugardögum.
Opinn frá kl. 2.30 til 5 e. m.
oir 7.30 til 10 á kveldin.
O
CAPTAIN BERGMAN kbí».h.
I. M.CIeghorn, M. D.
LÆKNIR, og YFIRSETUMAÐUR, Etc.
Uta' rifaður af IManitoba líekoaskólanum,
L. C. P. og S. Manítoba.
Sknfstofa gæatu dyr við Harrower &
Johnson.
EEIZABETH ST.
BALDUR, - - MAN,
P. S. Islenzkur túlkur við hendina hve
nær sem þörf gerist. ,
Tannlæknap.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
CLAEKE &c BTJSH.
527 Main St.
574
ekkert af honnm að óttast. Undir gatinu eru göng,
og pau göng iiggja upp í fjallshlíðina fyrir ofan.
Frá fjallinu iiggur ísbrú, og eptir peirri ísbrú geta
menn komizt inn í fagurt land, ef pá langar til pess“.
„Þá skulum við í guðsbænum fara eptir henui“,
tók Júanna fram i.
„Jeg hef sjeð brúna“, sagði Olfan, og liðsfor-
ingjarnir störðu undrunaraugum á manninn, sem svo
var máttugur, að hann hafði getað unnið sigur á
gamla Orminum; „en aldrei hef jeg enn heyrt, að
nokkur maður hafi dirfzt að setja fót sinn á hana“.
„Það er hættulegt, en pað má fara pað“, svaraði
Otur; „að minnsta kosti er betra fyrir okkur að reyna
pað, en bíða hjer og verða myrt af prestunum“.
„Jeg lield, við förum, Leonard“, sagði Júanna;
„ef jeg á að deyja, vil jeg heldur deyja undír beru
lopti. En hvað á að gera við Nam? Svo getur
verið, að Olfan og foringjarnir vilji heldur vera
hjer kyrrir“.
„Nam fer með okkur hvert sem við förum“,
sagði Leonard harðúðlega; „við höfum mikið að tala
við pann herra. En hvað Olfan og foringjana snert-
ir, pá verða peir að fara að ráði sínu eins og peim
sjálfum póknast“.
„Hvað ætlarðu að gera, OIfan?“ spurði Júanna.
Þetta var í fyrsta sinni, sem hún yrti á hann eptir
atburð pann er gerzt hafði í hinum klefanum.
„Það virðist svo, drottning“, svaraði hann niður-
lútur, „sem jeg hafi unnið eið að |>ví að verjapig svo
otti
fór hjer um í mörgun. Sölirt héfur vafalaust brætt
nokkurn snjó í dag við uppsprettuna. Það befði
getað farið svo, að pessi vegur hefði verið okkur ó-
fær á morgun“.
„Það er mjög lfklegt“, svaraði Leonard. „Jeg
sagði pjer, að hamingjan hefði loksins snúið sjer
við,(.
Að tuttugu iiiínútum liðnum komu pau að end-
anum á göngunum, hjeldu áfram innan um klaka-
stykkin ogkomust upp f fjallshliðina. En nú vildi svo
til, að tunglið var hul.ð skyjutn, enda var pví opt svo
varið par í landi við byrjun vorsins;á vetrum varnær
pví ævinnlega poka á daginn en bjart veður á nótt-
um, en á vorin og sumiin var veðrinu opt öfugt var-
lð. Svo dimint var nú, að pað var ómögulegt fyrir
pau að gera neina tilraun til að halda upp eptir fjall-
inu fvrr en dagur rynni, pví að ef pau reyndu pað,
áttu pau á hæ(tu að villast, og vel gat svo farið, að
pau hálsbiotnuðu í einhverju gilinu eða gjánni.
fíptir að 1 afa ráðið ráðum sfnum f mesta flyti,
tóku pau sjer fyrir hendur að hlaða upp í opið á
á göngunum, eða öllu heldur f sprungurnar milli klaka
stykkjanna, sem pegar gerðu par ógreiðfært yfirferð-
ar, með pví efni, sem fyrir hendi var, stykkjum
af freðnum snjó, sandi og fáeinum stórum steinum,
sem pau voru svo heppin að finna rjett hjá sjer, pví
að vegna myrkursins var ómögulegt að fara neitt til
pess að leita að peim. Meðan pau voru við pað starf
heyrðu pau, að prestarnir voru að tala hinum meg-
578
„Skjóðan, Otur, hvar er skjóðan?“ spufði
Leonard:
„Hjerna, Baas“, svaraði dverguriníi, og drö
hana frá fúnu beinagrindinni af vesalings prestinum,
sem rnóðgað hafði hinn nyfundna guð, og látinn
hafði verið niður um gatið til pess að felast par og
láta lífið í kjaptinum á Vatnabúanum.
Leonard tók við skjóðunni og opnaði liana —
opið var dregið saman með Ieynitígli úr skinni — og
leit niður í hana, en Otur hjelt á ljósinu svo liann
skyldi sjá til. Hpp úr skjóðunni kom glampi af
rauðu og bláu ljósi, sem glóði líkt og daufur eldur.
„Það er fjársjóðurinn“, s:igði hann með lágri
fagnaðarrödd. I.oksins snyr hamiugjan að okkur“.
„Hvað er petti pungt?“ sagði Júanna utn leið
og pau lögðu af stað.
„Ein sjö eða átta pund, held jeg“, svaraði hann
og enn var fögnuður f röddinni. „Sjö eða átta pund
af gimsteinum, fegurstu gimsteinunum, sem til eru
í beiminum“.
„Fáðu mjer pá skjóðuna“, sagði hún, „jeg hef
ekkert annað að bera. Þú kannt að purfa að halda
á báðum höndunum innan skamms“.
„Satt er pað“, svaraði hann, og smeygði skjóðu-
ólinni niður yfir höfuðið á henni.
Svo hjeldu pau upp sljetta farveginn, og gekk
peim ferðin vel, nema hvað peim varð kalt af vatn-
inu, sem flóði um öklana á peim.
„v atnið hefur vaxið töluvert, Baas, sfðan jeg