Lögberg - 04.03.1897, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMAITUDAGINN 4. MARZ 1897
5
um vorið, en 1 október var tala bans
komin niðnr t 1,200. í f>eim m&nuði
(okt.) kom Indianar Sitting Bulls til
Standing Rock Agency, og var f>&
strax hafið akaflegt áhlaup á leifarnar
af f>essari miklu hjörð. Drápið var
svo stórkostlegt, að eptir 2 daga var
ekki ein einasta skepna eptir lifandi.
l>etta var i raun og veru hið síð-
asta stórkostlega dráp hinna ameiík-
önsku böffla. Veiðimenn fóru norður
fyrir landanræri Canada og póttust
vissir um, að fjöldi böffla hefðu slopp-
ið yfir landamærin, en sú von br&st
þeim. Arin liðu, og enginn hafði
fundið neinar leifar af hinni miklu
norður hjörð. Hjer og f>ar r&ku menn
sig á eina eða tvær tylftir af böfflum,
sem flökkuðu um hina eyðilegustu
hluta Norðvesturlandsins, og ljetu
menn, er höfðu mikið álit á gæðum
°g p/ðingu peirra, ná pessum fáu
skepnum, og urðu f>ær byrjunin til
hinna tömdu hjarða, sem nú eru til.
Hinn ameríkanski böffla- veiði-
maður hefur horfið með hinum tfgu-
legu skepnum, er hann drap svo hóf-
laust, og pað er vonandi, að hann fái
aldrei framar tækifæri til að sýna
íprótt sfna í eins heimskulegri eyði-
leggingar-herferð.
Saga böfflanna ætti að enda með
eyðilegging norður-hjarðarinnar árið
1883, en með skynsamlegri vernd og
umhyggju er ekki ómögulegt, að einn
kapítuii enn verði ritaður af henni.
bótt hinar törndu hjarðir sjeu litlar
1 samanburði við hjarðir pær, er
eitt sinn sveimuðu um hinar trjálausu
vestursljettur, pá geta pær pó orðið
vfsir til hjarða, er með tímannm peki
bið óbyggða landflæmi, sem n&ttúran
ætlaði peim, og frelsi petta svæði úr
pess núverandi afurðaleysi.
Tbe Island Improvement Compa-
ny á dálitia böffla hjörð, um 20 tals-
ms, sem geymd er á Antelope-eyj jnni,
sem er í miðjunni & hinu mikla Salt-
vatni (1 Utah), par sem dyrin hafa
gengið hálf-villt í 3 ár. Eyja pessi
er 30 mílur á lengd og 6 mflur &
breidd, og er par ágætt heimkynni
fyrir dyrin, og pau par óáreitt af öll-
um. Hagar á eyjunni eru ágætir og
Ruægð af vatnsbólum, og landslagið
þar nógu hrikalegt og breytilegt til
að eiga vel við böfflanna. Dyrin
virðast prífast par vel, og árið sem
leið bættust fjórir k&lfar við hjörðina.
—Scientific American.
J. W. CARTMELL, M. D.
glenboro, man.,
pakkar íslendingum fyrir undanfarin póð viö-
sklpt1, og óskar að geta verið þeim til þjenustu
framvegis.
Hann selur í lyfjabúð sinni allskonar
» atenf* meðul og ýmsan annan varning, sem
venjulega er seldur á slíkum stöðum.
, íslendrngur, Mr. Sölvi Anderson, vinnur
fP., hekinu. Hann er bæði fús og vel fæ að
u ka fyrtr yður allt sem þjer æskið.
Gefnar
Bækur.
Nýir kaupendur að 10. árgangi Lög-
bergs (hjer í landi) fá blaðið frá þessura
tíma til ársloka fyrir $1.50. Og ef þeir
borga fyrirfram geta þeir valið um ein.
hverjar þrjár (3) af pt rfylgjandi sögu-
bókum: >
1. ,,f Örvænting“, 252 bls.
Eftir Mrs. M. E. Ilomcs.
2. „Quaritch Ofursti“, 562 bls.
Eptir H. Rider Iiaggard.
3. „Þokulýðurinn”, 656 bls.
Eptir II. Ríder Haggard.
4. „1 leiðslu“, 317 bls.
Eptir Ilugh Conway.
5. „Æfintýri kapt. Horns“, 547 bls.
Eptir Frank B. Stockton.
6. „Rauðu Demantarnir“, 550 bls.
Eptir Justín McCarthy,
Allar þessar bækur eru epth* góða
höfundi, og vjer þorum að fullyrða að
hver, sem les þær, sannfœrist um að liann
hafi fengið géð kaup, þegar liann fjekk
slíkar bækur fyrir ekki neitt. Því
blaðið vonum vjer að hver finni þess virði,
sem hver borgar fyrir það. „Rauðu Dem-
antarnir“ verða ekki fullprentaðir fyrr en
í vor og verða því þeir, er kunna að panta
þá bók nú, að bfða eptir henni í tvo til
þrjá mánuði.
Gamlir kaupendur,
sem borga þennan yfirstandandi ár-
gang LögbergS fyrir 31. marz n.k.,
geta fengið einhverja eina (1) af ofannefnd-
um bókum, ef þeir æskja þess.
Vinsamlegast,
Logberg Print’g & Publísh’g Co.
P. O. Box 368,
WINNIPEG, MAN.
Ef Ykkur Er Kalt
Komid og kaupid hjá mjer
LODKÁPUR,
Y FIRFRAKK A,
YFIRSKÓ,
ULLARNÆRFÖT,
—OG
LODHÚFUR,
SKINNVETLINGA,
„MOCCASINS“,
U LL ARÁB REIDUR
ALLSKON AR KARLM ANNAKLÆDNAD
Allt gegn mjög lágu verði og í kaupbætir
10 Procent Afslátt
þegar kaupandi borgar strax í peningum
Jeg hefi fengið óvenjulega góð kaup á
DRY GOODS
og skal skipta hagnadinum sanngjarnlega á
millum kaupenda og seljanda.
CROCERIES
get jeg líka selt ódýrt, til dæmis:
5 pund bezta kaffr fyrir ..............$1.00
1 “ Tomson’s kaffibætir................10
3 “ Evap. epli.........................25
og margt fieira þessu líkt.
Ýmsa hluti heíi jeg frá næstlidnu ári, sem jeg sel
nú fyrh* HÁLFVIRDI.
Fr. Fridriksson,
____CLENBORO
Karlmanna
Yfirhafnir
og....
Fatnadur
Nærfatnadur, Lodhúfur, Lodkragar, Vetlingar, og allt
sem tilheyrir karlmanna fatnadi — Vandadar
. . . vörur med lágu verdi . . .
White $c Manahan, *
íslendinRur, Mr. Jacob Johnstoo, — 496 Main Street.
vinnur í búöinni.
383
ura leið og hann fór upp í vagninn, að aka til Bond-
strætis, til húss nafnkunns efuafræðings. Alla leið-
ina var hann að hugsa um Neapel og vissa atburði,
þar höfðu gerzt. ]>egar hann kom pangað, sem
bann ætlaði, fór hann út úr vagninum og gekk inn í
búð efnafræðingsins. Hánn tók úr vasa s(num um-
slagið sem Raven hafði fengið honum, rjetti pað að
'nanninum, sem kom fram til að sinna honum, og
sagði:
„Jeg óska að pjer segið mjer hvað petta er“.
XYIV. KAPÍTULI.
SAltTAL.
Mr. Hiram Borringer var I vandræðum. í>að
var ekki opt að pað kom fyrir veðurtekna sjómann-
tnn að hann var ráðalaus, en einmitt nú viðurkenndi
hann,að hann væri ráðprota. Ilonum fannst að hann
hefði sjeð visst verk framið, honum fannst, að hann
þekkti eitt ákveðið andlit, en hann var ekki öldungis
vrss um fyrra atriðið, og hann gat ekki munað nafnið
á manninum, sem andlitið tilheyrði.
t>egar hann kom aptur til jurtasölu-búðariunar
utn kveidið, eptir fund peirra Ravens, var hann enn
í þönkum. Hann sat hjá arninum I húsi Mrs. Borr-
ínger, reykjandi—einkaleyfi, som Iliram var ætíð
38Ó
nokkra pögn: „Jcg állt að hann sje mjög góður
skilmingamaður.“
„J&, já“, hjelt hann áfram, „en svo við sleppum
skilmingum, sem hann hefur gert að lffsst.irfi slnu—
og að hann leysir pað starf vel af hendi, er að pvl
leyti góð meðmæli með honum—hvers konar maður
er hann?“
„í sannleika að segja, föðurbróðir11, sagði Lydia,
„jeg veit pað varla. Jeg held að jeg sje næst því
að vera á sömu skoðun og móðir mín“.
„Honum líztþó ekki vel á yður, vona jcg?“
sagði Hirarn.
Lydia hló og sagði: „Nei, alls ekki. Jeg
ímynda mjer, að Mr. Bostock hafi gefið það sem
honum póknast að kalla hjarta sitt, í aðra átt ‘.
„Hvert, harn?“ spurði Mrs. Borringer.
„Jæja“, sagði Lydia, „jeg veit pað nú n&ttúr-
lega ekki, en jeg held, eptir pví sem hann stundum
horfir á Fideliu“—
„Hver er Fidelia?“ greip Iliram fram 1.
„Fidelia er Fidelia Locke, og er mikil vinkona
lafði Scardale, og er ein af keanurunum okkar“,
svaraði Lydia.
Hiram hugsaði sig utn dílitla slund, en
siðan:
„Á pessi Mr. Bostock heima á menningarsköl-
anum?*‘
Lydia hristi höfuðið og sagði: „Ó, nei, föður-
bróðir minn, auðvitað ekki. Hann á keima 1 Bolin-
broke Gardens f Batt*rsea“.
379
Hiram kinkaði aptur kolli sampykkjandi. t>ví
næst sagði hann:
„Fyrst pvl er pannig varið, páímynda jeg mjer,
að pjer, hafið ekkert á móti að gera mjer greiða?“
„yissulega ekki,“ svaraði Raven, sem undraðist
dálltið yfir, hvað pessi athugasemd virtist vera út I
hött. „Mjer er hin inesta ánægja I, ef jeg get á
einhvern hátt gert yður greiða.“
„t>jer getið gert mjer mjög mikinu greiða, með
pvl“ sagði Iliram, „að láta mig fá petta dupt, eða
hvað sem pað nú var, sem Súsanna gaf yður rjett
&ðan.“
Raven starði á Hiram alveg forviða. Er hinn
ágæti Hiram að ganga af vitinu? hugsaði hann með
sjer. En hinn ágæti Hiram virtist eins alvarlegur og
óvitlaus og nokkur maður gat verið.
„Ó, náttúrlega, með ánægju,“ sagði Raven, og
tók umslagið upp úr vasa sínum og rjetti Hiram pað.
„Gott og vel, heyrið pjer nú tii,“ sagði Hiram.
„Jeg ætia mjer að geyma petta, ef yður stendur pað
á sama.“
Raven hafði enga hugmynd um, hvað Hiratn
var að fara. Hann skildi ekkert I hvers vegna Hir-
am vildi ná I duptið á penna hátt, en hann sagði
lágt: „Ó, auðvitað.“
„£>að er ágætt,'* sagði Hiram. „Og ennfremur,
ef yður stendur pað á sama, pá skyldi jeg vera yður
mikið pakklátur, ef pjer minnist ekki neitt & petta
við Súsönnu—við Mrs. liorringer. Ef kún spyryð»