Lögberg - 03.10.1907, Qupperneq 4

LOGBERG fÍMTUDAGINN 3. OKTÓBER 1907
|-ögbetg
•r »efl6 út hvern flmtud** af The
LoKberg i*rlntln* * PubUahtng Co.,
(löggllt), a6 Cor. Wllliam Ave og
Nena St., Winnlpeg, Man. — Kostar
»2.00 um 4x18 (4 lslandl 6 kr.) —
Borglet fyrirfram. Elnstök nr. t cts.
Publlahed every Thursday by The
Lögberg Printlng and PubllBhlng Co.
(Incorporated). at Gor.Willlam Ave.
* Nena St., Winnipeg, Man. — Sub-
•crlption prlce $2.00 per year, pay-
able ln advance. Slngle copies 6 cts.
S. BJÖBXSSON, Edltor.
M. PAULSON, Bus. Manager.
Auglísingar. — Smáauglýslngar I
eitt sklftl 25 cent /yrir 1 þml.. A
stœrrl auglýslngum um lengri tlma,
afsláttur eftir samningi.
Bú.staöasklfti kaupenda verBur a5
tilkynna skriflega og geta um fyr-
verandi bústað jafnfraint.
Utanáskrift til afgreiðslust. blaBs-
lna er:
The UÖGBEKG PRTG. & PUBU. Co.
P. O. Box. 136, Winnlpeg, Man.
Telephone 221.
Utanáskrift til ritstjórans er:
Bditor Uögberg,
P. O. Box 136. Winnipeg, Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn
kaupanda á bla81 ógild nema hann
sé skuldlaus !>egar hann segir upp.
Ef kaupandi, sem er t skuld vi8
bla818, flytur vlstferlum án Þesa a8
tllkynna heimllisskiftln, Þá er Þa8
fyrlr dómstölunum álitin sýnileg
■önnun fyrir prettvlslegum tilgangl.
íslenzk tunga.
Þau eru farin aö veröa býsna
tíö nágaulin, sem mönnum berast
til eyrna um þaS, aS vér íslending-
ar hljótum innan skamms að týna
þjóStungu vorri, renna saman
ingi, hér fæddum, aS farartálma! hann. Sum blöS þess flokksins
viS skólamentun hér. Aö þeir Is-! hafa við og við veriö að nefna til
lendingar stæðu þvi nokkuð betur John Johnson rikisstjóra í Minn-
að vígi i því að teiga af hérlend- j esota. Hann hefir allra manna
um mentalindum, Þó að þeir væru [ lof, þeirra er hann þekkja, og er
búnir að fá á sig enskan þjóðar-j vinsæll mjög. Það vakti eftirtekt
stimpil, getum vér ekki séð, að sé manna hér um árið, þegar Roose
nema heimska tóm eða hégómi.
Hinsvegar er Það kostur á
hverjum manni, eigi síður Islend- j gagnsækjanda sinn, samveldis-
ingum en öðrum, að kunna að ; mann, en þá fékk Roosevelt iói
mæla á fleiri tungur en eina. þús. atkvæða meirihlut þar í rík-
Ensku tunguna læra innfæddir ís-. inu. Við ríkisstjórakosninguna í
lendingar hér fyrirhafnarlaust af [ fyrra fékk Johnson 72 þús. atkv.
velt var kosinn forseti, að Johnson
fékk 7,800 atkvæði fram yfir
foreldra liálfu, og það mál er enn
ítarlegar kent í öllum skólum
þessa lands. Engin brýn þörf er
því á að vera að glæða það nám
meira en gert er. Aftur á móti
þarf þess margfalt meira um þjóð
tungu vora, íslenzkuna. Þjóðern-
isleg ræktarsemi og beinn bók-
mentalegur hagnaður heimta það,
og að því ættu Því allir góðir ís-
lendingar að stuðla.
Hitt má nærri óskaplegt heita,
er málsmetandi menn gera sig
seka i Því að vega að þjóðtungu
sinni og þjóðerni. Setja sig aldr-
ei úr færi að brýna það fyrir al-
þýðu vorri, að móðurmálið hennar
hljóti að deyja, og Islendingarnir
hverfi hér — sópist í sjá gleymsk-
unnar.
Látum það gott heita, að ein-
hverjir kunni að hafa þessar skoð-
umfram. Þetta sýnir að hann
hlýtur að vera mikill hæfileika-
maður og vinsæll, að hann skuli
fá slíkan feikna meiri hluta í ríki,
sem annars er andstætt honum í
stjórnmálum.— Johnson er sænsk-
ur að ætt. Foreldrar hans báðir
frá Sviþjóð. I æsku átti hann oft
við þröngan kost að búa og sextán
ára fór hann að standa straum af
ættmönnum sínum. Móðir hans
og faðir voru þá farin að heilsu. j
Síðar varð hann ritstjóri og loks
ríkisstjóri fyrir nær fjórum árum.
Johnson er ræðuskörungur mesti,
frjálslyndur og hinn alþýðlegasti
Sögulestur.
Þegar sögulestur hr. Einars
Hjörleifssonar hófst á mánudags-
kveldið, sem var, i fundarhúsi
Good Templara, gat eg ekkí að
anir, en þeir af þeim, sem eigi eru , gertj ag eg sárskammaðist
svo “langt leiddir” að hyggja oss j m'ln fyrir hönd Winnipeg-Islend-
hag í því að koma þjóðtungu vorri (inga fyrir það, hve fáir vér vor-
fyrir kattarnef, hag í því að kunna um Þar a a® hlý®a. Þeir eru telj
*» 1dtt-■ «*.hi- j Lnm jzr-s
hér og hverfa í það eins og dropi Ir somu ættu að leiða það hja ser, jestur ag maklegleikum eftir
að vega að móðurmáli sínu, eða þyeldinu því að dæma. Fyrrum
í hafið.
reyna að hrinda Því fyrir ætternis-
Forsetaefni.
Bandaríkjablöðin
eru
fyrir
og sjá fagrar listir og listfeng-
an skáldskap. Það væri að kasta
perlum fyrir svín. Eg veit að vér
eigum þennan vitnisburð ekki
skilið og oss væri gert rangt með
slíku tali, en eg skammaðist mín
samt, sárskammaðist mín fyrir
hvað vér vorum fáir saman að
njóta sögulestursins, sjálfsagt
hugðnæmustu og ágætustu skemt-
uninni íslenzku, sem boðist hefir
mér er óhætt að segja síðustu ár-
in. Eg fann með sjálfum mér, að
vér hefðum gefið verri raun um
áhuga vorn og þekkingu á góðri
list, en vera skyldi og oss vel
sómdi.
Og hvað mun Einar hugsa um
oss? Fráleitt hefði han ngert sér
ómak til að flytja skáldskap sinn
ef hann hefði haldið að vér værum
svo dauðir úr öllum æðum,að ekki
væri til neins að bjóða oss góðan
skáldskap. Honum má sýnast, að
oss hafi stórum aftur farið, hvað
andlegt líf snertir frá því hann
var með oss, því þá hafði hann
fullu húsi að fagna hvert sinn sem
bauðst til að skemta fólki með list
sinni. Óskandi væri, að Einar
fengi eins góða áheyrn og áður.
Þes ser hann maklegur og vor
sóminn mestur.
Landar góðir! Hristið af yð-
ur deyfðina og skreppið inn til
hans hvert sinn sem Þér fáið færi
á. Eg skal ábyrgjast yður, að
þér sjáið ekki eftir því. Því unað-
ur er að heyra hann nú eins og
fyr ekki að eins í svipinn heldur
langa lengi á eftir.
Áheyrandi.
voru íslendingar sögufróðir og
fíknir að hlýða á, þegar farið varj
með sögu, hvort heldur var af j
sönnum eða skálduðum viðburð-
um, og heima á Fróni eru menn j
enn svo, en hér er eins og það
sé ekki til neins að ætla sér að
skemta mönnum með sögulestri. j
Ef hér hefði verið um lítt
Þetta er mergurinn málsins hjá
mönnum þeim, sem hafa tekið aðjs*aPa hér 1 vesturvegi “fyrir tím-
sér þann heiðarlega starfa að ann'
syngja alt islenzkt til grafar hér 1
vestra. Og Þeir láta jafnvel ekkij
þar við sitja. Þeir fræða alþýð-j
una íslenzku um það, í ræðu og ^
nti, að hun hafi bara af ÞVj!löngu farin að ræða um forseta-1 kunnan fyrirlesanda að ræða, þá
aö draga '<enska belg'nn ’ a hofuS|kosninguna næstu, sem fram á að ,hefði ekki veriö tiltökumál, þó
ser, glata þjoðareinkunnum sin- , _ „ , . . , fleiri hefðu ekki verið aheyrend-
um, hætta a5 vera sérs.akur tjó5-'fara ”f,a l,aUS,'0 Þa5 yk'r I ur «n vér vorum Þarna iuui í
flokkur — týna sjálfri sér. j"r. fu"f' aé Eoosevelt muni i [„„darhúsinu, og eins ef hægt
[ ekki gefa kost a ser aftur. Hann væri að segja um oss Winnipeg-
Það sem vér eigum að græða á jýst; þV; yf;r rétt eftir að hann var Islendinga, að vér veltum centum
því að steypa yfir oss enska . kosjnn sígast, að hann ætlaði sér; Ö rir oss tvisvar áður en vér lát-j
belgnum”, er ýmislegt, en fátt ekk; ag { kost á sér oftar Cg1 um ÞaU ganga td skemtaua- En
merkilegt. Meðal annars það, að ( vis það ætlar hann sér að standa. Einar8Hjörleifsson er enginn ný-1
þá getum ver steypt oss ut 1 ame- j stjórnartíð hans hefir verið frá- græðingur í fyrirlestrar listinni.1
riska menningarstrauminn. | bærlega farsæl fyrir land og lýð. | Flann hefir fyrir löngu getið sér
hverja getur þar verið að ræða?!fjann hefjr jafnan Verið ótrauður Þann orðstír, að hann væri einn
Varla um landa vora, sem að ag kj því j j er aflaga hefir kmna beztu fyrirlesanda, sem ís-
heiman flytjast h,ngaS- Þeir,farið eða benda Bandaríkjamönn- erum^engE grútar
munu flestir halda afram að vera ,m á þag> sem bctur máttl fara í | vJg sjálfa osg Aftur er QSS
óbreyttir íslendingar til æfiloka. fari þeirra i skamtaður tími og tækifæri til að
Það hljóta því að vera þeir af . Samveldismönnum ('Republic- j hlýða á Einar svo sem kunnugt er.
löndum vorum, sem hér eru fædd- ansý þyk;r þvi vandskipað sæti Hvað kemur til að fólk skuli ekki
ir. Þ.eir eiga að varpa frá sér ’ hans> sem von er þeir hafa þv51 sækja betur til fyrirlesturs hans
þjóðtungu sinni og þjóöerni, til tilnefnt margaj ýmsa rfkisstjóra j 611 ÞaS gerSl ! ÞeJta smn ? . .
þess að geta “steypt sér út í ame-1 þingmenn úr sínum flokki, og: ,ÞeSS1 spurmng 0IU UpÞ 1 U^
,, . & , minum um leið og eg tok mer
riska menmngarstrauminn. En hafa b]og þeirra hvers
um sig sæti
einum af hinum
á hvern hátt stendur íslenzk tunga ^ nal(lig þeim mjög frammi. Nú mörgu auðu stólum í salnum og
þeim mönnum þar í vegi. Er þeim iitur át fyrir; að aðallega ver5i' lagði hattinn minn á setuna í öðr-,
ekki enska tungan eins töm og sú ekki nema um tvo aö gera: Taít,! um- °g satt að segja gat eg ekki
íslenzka, enda tamari sumurn ' hermálara8gjafa Gg Hughes rík-! ur henni leyst En1
hverjum ? Hvermg getur þa is- isstjóra j New York. Um Taft er j or|’„ skotaskuld aS leysa ur henni
lenzkan staðið þeim tyrir þrifum, þag kunnugti ag hann fylgir sömu [ né látið sér óvart koma þó að-
svo að þeir hennar vegna geti stefnu og R00sevelt og nýtur líka ' sóknin væri litil.
ekki tileinkað 9ér þá mentun, sem fullkomins trausts hans. Sjálfur 1 Eg á við Þá menn, sem telja
hér í Ameríku er fáanleg.-' 1 cr hann og mihill liæfileikamaður oss Vestur-íslendinga úrtinings-
Líklega líta líksöngsmenn tungu og þaulvanur or#in stjórnar- j insliðjúr ísl. Þjóðinni, lelegasta og
vorrar svo á,að menningarstraum- störfum. Hughes er tiltölulega frafro®asta hlutann. 1>egar eS
urinn ameríski remW frá skólunum nyr maður 1 hinm hærn pohtik, um orgasennum út af slikum dag. |
hér. En ganga íslendingar á en svo vel hefir hann reywt í rik- , domum um oss V.-ísl. Og mér
nokkra skóla í þessu landi nema isstjóraembættinu, og svo tnikið ^ flaug i hug, að væri eg nú heima,
þá ensku ? Vér vitum ekki t»l að honum kveðið, að sum helztu Þá mundi fæðinni hér í salnum ó-
þees eða höfum ekki heyrt þess blöð og tímarit Bandaríkjanna sPart hampað framan 1 mig af
getið Þeir ganga á sömu skóla hafa eindregið mælt með honum Þeun monnum td sonnunar ,hvi>
getiö. veir ganga a sumu sxoia » ag þessir dé)marmr Væru þó réttir,
; að vér værum niður í það eitt
og hérlendir menn, og geta fylí- til forseta.
lega tileinkað sér mentun þá, sem Sérveldismenn ("DemocratsJ
þar er á boðstólum, á við keppi- liafa engan liaft er líkiegri muni
nauta sína. Dæmi í þá átt er ó- til að ná kosningu en W. J. Bryan.
þarfi að nefna. Islenzkan eða ís- Hann hefir fallið tvisvar áður
soknir, að nurla saman cent og
cent úr“clay”inu hér í Winnipeg;
teldum alla hluti eftir oss, værum j
mannrænulausir ræflar, og lifðum j
__ svo algerlega hugsjónasnauðu lífi,1
lenzkt þjóðerni hefir aldrei svo (T896 og 1900J, og eru því marg- , ag ekki væri til nokkurs skapaðs |
kunnugt sé orðið neinum íslend- ir ekki allskostar ánægðir rneð hlutar að bjóða oss upp á að heyra
Laurier talar í Toronto.
Á ári hverju halda iðnaðarmenn
í Canad'a ársfund. Samsæti
héldu þeir í Toronto 26.
þ. m. Komu þar saman iðnaðar-
félagafulltrúar hvaðan æfa úr
þessu landi, og voru þeir um fjög-
ur hundruð talsins.
Laurier stjórnarformaður var
boðinn þangað og hélt þar mjög
ítarlega og snjalla ræðu, er geta
skal nokkurra þátta úr hér á eftir.
Hann lýsti ánægju sinni yfir
því, að Canada mætti nú setja á
bekk með óháðum sambandslönd-
um. Canadabúar væru nú sjálf-
stæð Þjóð, og þvi sjálfstæði hefðu
þeir náð án nokkurrar stjórnar-
byltingar, og án þess að konungs-
hollnusta þeirra væri skert að
nokkru leyti. Ljósasta sönnunin
fyrir því væru samþyktir veldis-
fundar Breta, þar sem ákveðið
hefði verið í einu hljóði að sam-
band allra nýlendanna og Bret-
lands skyldu vera eáns olg sam-
band stjórna og stjórnar sín á
milli. Öll löndin ættu að hafa
,jafnt frelsi en samtengd að því
leyti, að þau hefðu öll sameigin-
legan konung yfir sér.
Eftir að hann hafði farið
nokkrum orðum um herbúnað hér
og í Evrópu ræddi hann um verzl-
unarmálið, og gat þess að fyrir tíu
árum hefði stjórnin hér í landi að-
hylzt tollhlunnindastefnuna gagn-
vart Bretum, og eigi kvaðst hann
geta séð eftir því, Þegar á alt
væri litið. Um það efni fór liann
þessum orðum:
“Ef eg hefði verið einráður um
þetta mál, þá hefði eg haft tillög-
ur minar á annan veg heldur en
Bretastjórn. Eg hefði viljað hafa
algera fríverzlun í öllu brezka
ríkinu, en gegn því eru þessi vand
kvæði: Canada kærir sig ekki um
hana, Ástralía vill hana ekki og
Bretland ekki heldur. Þess vegna
er ekki um framkvæmd á slíku að
ræ®3......., en að öllu yfirveguðu
hefir oss Canadabúum sýnst ráð-
Iegast að annast sjálfir um verzl-
itnarviðskifti vor við erlendar
þjóðir.”
“Eg hygg rnig fara rétt með þó
að eg segi, að oss Can^adamenn
hafi lengi langað til að hafa full-
komið samningsvald, sérstaklega í
verzlunarmálum vorum við aðrar
þjóðir. Nú hefir oss auðnast það.
Eins og eg gat um fyr í ræðu
minni þá er svo komið, stjórnar-
byltingarlaust, að áhugamál ibúa
Canada eru fyllilega komin í hend
ur þeirra sjálfra. Sem dæmi þess
vil eg minnast á að fyrir rúmri
vikti síðan var samningur gerður
við Frakka. Er Canada þar eini
samningsaðillinn gagnvart Frökk-
um og sá samningur hefir komist
á eingöngu að tilhlutun Canada-
manna. Hitt er satt, að samning-
urinn var gerður með samþykki
brezku krúnunnar og utanríkis-
málastjórnardeildarinnar. En sú
stjórnardeild liafði engar mótbár-
ur gegn þessum samningi.en sagði
að þetta væri atriði' sem oss hér
kæmi aðallega við, og sagði oss að
annast um það einvörðungu.
“Nú er samningur þessi fullgerð-
ur. Það á ekki við að eg sé lang-
orður um hann, en eg held að mér
sé óhætt að segja, að hann verði
talinn svo fullnægjandi, sem hægt
er við að búast fyrir vörufram-
leiðendur í Canada, fyrir bændur
þessa lands og fyrir iðnaðar-
mannastéttina líka.
“Þá er og um annan samning
að ræða, er oss kemur við. Brezk-
ir stjórnfræðingar unnu að því að
koma honum á fyrir nokkrum ár-
um síðan, með samþykki og til-
mælum Canadastjórnar. Það er
samningurinn við Japan, sem eg á
við. Þegar vér, stjórnin sem nú
er við vöidin, tókum við umsjá
landsmála, sáum vér að samningar
höfðu verið ræddir milli Breta og
Japana. Vér áttum þá kost á að
verða einn aðili þess samnings, en
vér urðum það ekki vegna þess,
að verkamannaflokkurinn í einum
stað í landinu, Kyrrahafsströnd-
inni, var Þessu andvígur. En árið
1905—1906, eftir að ófriðurinn
milli Rússa og Japana var til
lykta leiddur, og eftir að Japanar
höfðu fengið umráð yfir Kóreu,
þá héldum vér að tími væri til Þess
kominn að vér yrðum aðili samn-
ings þessa, einkum þar eð Japans-
stjórn var þá nýbúin að staðfesta
lög um takmörkun á útflutningi
landsmanna siryna til aninara
landa.
“Bandaríkjamenn eru keppi-
nautar vorir á japanska markaðn-
um eigi síður en meðal annara
þjóða. Þeir höfðu það fram yfir
oss að samningar höfðu komist á
milli þeirra og Japana, og var sá
samningur til mjög mikilla hlunn-
inda fyrir Bandarikjamenn og til
eflingar verzlun þeirra í Japan.
Framleiðenda- og iðnaðarmanna-
stéttin hér vildj gjarnan standa
jafnt að vigi við keppinautana á
japanska markaðinum. Þess
vegna gengum vér að samningun-
um. Vér gerðum það einmitt um
þessar mundir vegna þess að þá
höfðu Japanar ótvíræðilega látið í
1 jós að þeir ætluðu að draga úr út-
flutningi landa sinna til annara
ríkja, og sérstaklega til stranda
Canada. Síðan samningur sá gekk'
í gildi, hefir hann orðið iðnaðar-
mannastéttinni til mikils hagnað-
ar. Verzlunarviðskiftin hafa auk-
ist og bæði bændur og iðnaðar-
menn hafa haft hag af því.
“En nú hafa vandræði borið að
höndum i British Columbia. Þar
hafa borið að landi fleiri japansk-
ir innflytjendur en áður. Hvað
eigum vér að gera, eins og á
stendur? Nýlega safnaðist flokk-
ur manna saman í Winnipeg og
skoraði á brezku stjórnina að upp-
hefja samning þenna. En nú hef-
ir samningur þessi staðið um
tveggja ára tíma. Vér erum rétt
að byrja að njóta verzlunarhags-
ins af honum. Ef hann yrði upp-
liafinn nú, rnundi það beinlínis
valda ugg og æði. Eg fyrir mitt
leyti hirði eigi um að gera neitt,
hvorki í þessu eða öðru máli, í
flaustri. Eg vil fyrst athuga hvað
gera skuli, afla mér upplýsinga og
gerskoða alt áður en eg ræð nokk-
uð af. Hið sama þarf Canada-
stjórn að gera, eins og nú á
^t-endur. I vandræðum þeim, sem
lienni ber nú að ráða fram úr
verður hún að athuga, að afla sér
upplýsinga og gerskoða málið til
Þess að geta ráðið því til lykta á
þann hátt, sem hagkvæmlegast
verður fyrir Canadamenn.
Að upphefja samninginn nú án
frekari upplýsinga, virðist mér
það lítið, sem eg get um borið,
eigi samboðið fulltrúum þjóðar-
innar. Þegar eins stendur á og
hér, þá er það skylda Canada-
stjórnar að leita sér nægilegra
npplýsinga, og ef með þarf að
senda nefnd til að afla þeirra og
gefa skýrslur um hvað hún telji
ráðlegast, og sé sú skýrsla bygð á
Thc DOMINION BANK
SELKIRK tíTIBdlÐ.
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjóðsdeildin.
TekiO við innlögum, frá $1.00 að upphæð
og þar yfir. Hæstu vextir borgaðir fjórum
jsinnumáári. Viðskiftum bænda og ann-
[ arra sveitamanna sérstakur gaumurlgefinn.
j Bréfleg innleggog úttektir afgreiddar. Ósk-
] að eftir bréfaviðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboðslaun.
Við skifti við kaupmenn, sveitarfélög,
kólahéruð og einstaklinga með hagfeldum
kjörum.
J. GRISDALE,
bankastjórl.
rannsóknum nefndarinnar og ætti
Því að geta verið sannsýnilegur
leiðarvísir fyrir stjórnina að fara
eftir.
“Engu að síður hallást Canada-
stjórn að Því að upphefja samn-
inginn, vegna þess að vér von-
umst eftir að koma á samgöngum
um Bretaveldi yfir Þveran hnött-
inn. Því nýmæli var hreyft á
veldisfundinum að koma á beinum
samgöngum milli Englands og
Austurálfu, ekki eingöngu til Jap-
an, heldur og til Kína og Ástralíu,
en síðasttalda álfan heyrir undir
Breta. En um Canada skyldi sam-
gönguleiðin liggja til landanna
austur frá áðurnefndu. Því mið-
ur get eg ekki sagt, að Víst sé að
þessar fyrirhuguðu samgöngur
komnst á. Þ.að eru töluverðir
erfiðleikar á því, en eg óttast aldr-
ei erfiðleikana. Eg er orðinn van-
ur við að stríða við þá. Hefi gert
það alla æfi. Og ef satt skal
segj^Þá er ekkert út í neinn mann
varið fyr en hann hefir orðið að
stríða við einhverja erfiðleika og
hefir yfirstígið þá. Vér ætlum að
yfirstíga þessa erfiðleika, og koma
samgöngunum á.”
Ur bænum.
Búið er að leggja teina á spor-
j brautinni á Arlingtonstræti kipp-
kom norður fyrir Livinia str.
Bréf á skrifstofu Lögb. eiga:
B. Magnússon, Elgin ave., Sölvi
A. Sölvason, Elinborg K. John-
son, J. Anderson, öll talin til
heimilis í W.peg.
Síðastliðinn fimtudag fór Miss
Thora Paulson út í Álftavatns-
bygð til að kenna þar um tveggja
mánaða tíma á alþýðuskóla nálægt
Lundar pósthúsi. Hún hefir frá
því í sumar í Júlímánuði unnið
við Carnegie-bókhlöðuna hér Var
Það að eins bráðabirgðaratvinna,
meðan aðrir, sem þar voru að
vinna, voru að njóta sumarfrísins.
Búist er við að Miss Paulson fái
fasta stöðu við bókasafnið áður
langt um líður. — Við áðurnefnd-
an skóla hefir áður kent Miss
Emilia Anderson, er nú þ irf að
fara þaðan til að taka við yfir-
kennaraembætti sem henni bauðst
við stóran alþýðuskóla vestur í
Saskatchewan-fylki. Miss Ander-
son er útskrifuð af Wesley Col-
lege hér í bænum.
B. Pétursson’s
Matvöru- og harövörubúð
Wellington & Simcoe
PBone 324.
Eg er nú búinn aö verzla rúm-
ar sex vikur síöan eg byrjaöi á ný,
og hafa þeir sem keypt hafa aö
mér sannfærst um aö hvergi f
allri borginni fá þeir billegri né
betri vörur. Aösóknin hefir líka
aukist dag frá degi, samt er enn
töluvert eftir af vöru þeirri er eg
hefi hugsaö mér aö selja út meö
10 prct. afslætti fyrir neöan ’lhn-
kaupsverö. Landar góöir komiö
meöan tími ertil og kaupið.
Mín innkaup voru þannig aö eg
get selt jafnbillega alla daga vik-
unnar en þarf ekki aö taka einn
dag til þess.
Fyrir góö og viökunnanleg viö-
skifti munið eftirbúöinni á horn-
inu á
WELLINGTON og SIMCOE
B. PÉTURSSON.