Lögberg - 10.12.1914, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 10. DESEMBER 1914.
3
Bjarga
fFramh. frá 2. blsj
Auðbjörg var jafn fáfróÖ um alla fjár-
gæzlu. Faðir hennar hafði tekið við öllu,
sem hún vann fyrir, nema því sem hún
þurfti til fata, og það var lítið. Hún sá
þó strax, að eina skjólið, sem móðir henn-
ar hafði í að hlaupa, var hjá henni. En
henni var ofvaxið að skilja, hvernig hún
ætti að vinna fyrir svo miklu, að þeim báð-
um dygði til fata og matar og til að borga
skuldirnar.
Hún ákvað þó strax, að láta móður
sína aldrei fara á vonarvöl á meðan heils-
an dygði og heitur blóðdropi rynni í henn-
ar eigin æðum. Með því örugga áformi
lagði hún á stað til að leita fyrir sér,
hvernig sem þeim ásetningi yrði fram-
gengt.
Henni fanst liggja beinast við, að leita
ráða hjá Margréti, og það gerði hún. A-
rangurinn af því samtali varð sá, að Mar-
grét lofaði eða bauðst til að borga henni
örlítið hærra kaup, en hún hafði áður gert.
Bjarga varð svo glöð af þessu, að hún
hafði litla matarlyst um kvöldið.
Björgu fanst hún hafa himin höndum
tekið; hún vann með nýju þreki, nýjum á-
huga. Lífsmagn þroskaáranna var þegar
vaknað og henni sýndust flestir vegir
fæi ir. A daginn hlakkaði hún til að koma
heim til móður sinnar að kveldi og segja
henni hvað hún hefði saumað þann daginn
og hvað hún ætti í vændum að gera. En á
kvöldin hlakkaði hún til að vakna næsta
morgun og vinna meira en nokkru sinni
áður og reyna að gera það betur en fyr.
Þær voru báðar ánægðar með hlutskifti
sitt og töldu sér f járhagslega borgið.
Svo ófróðar voru þær um hve mikið
kostaði að yiðlialda lífinu, að köld reynsl-
an varð að færa þeim heim sanninn um
það, að kaup það, sem Bjarga vann fyrir,
dugði ekki til að framfleyta þeim. Þegar
allir reikningar komu: frá kaupmönnum,
frá kirkju og presti, vegagjald, fátækra-
gjald, brunabótagjald, afborganir af göml-
um skuldum og fleira, sem borga þurfti,
þá reyndist buddan létt. Talsvert vantaði
til þess. að þær gæhi staðið i skilum.
Nú komu nýjar áhyggjur og kuldatím-
ar; þa»r spöruðu föt og fæði sem mest þær
gátu; en ekkert dugði. Móðir Björgu gat
ekkert gert, sem fjárfangavon var að.
Bjarga varð því að vinna meira; það var
eina úrræðið.
Margrét veitti henni vinnu ákveðinn
tíma á hverjum degi og borgaði henni á-
kveðið kaup fyrir það. Alt sem Auðbjörg
ávann við að afkasta miklu var því að eins
það. að hún átti því vísara að fá að slíta
kröftum sínum og heilsu í þjónustu Mar-
grétar. Hún varð að gæta ])ess vandlega,
að það breyttist ekki. En auk þess varð
hún að finna einhver ráð til þess að vinna
meira, slíta sér enn meira.
Eftir fráfall Árna hafði Margrét tekið
að hafa aftur orð á þvý livílík ágætis
saumakna Bjarga væri. Sá orðrómur lék
á, að saumaskapur Margrétar hefði mikið
batnað á síðustu árum. Var Björgu þakk-
að það að mestu. Var hún því víða kunn
og alstaðar vel kynt. Mæðgurnar höfðu
lítið haft af þessu að segja, ]>ví að sjaldan
hafði ]>að borist þeim til eyrna. Nú rak
neyðin þær til að leita fyrir sér í blindni
einmitt á þeim stöðum, sem jarðvegurinn
])annig var talsvert ruddur.
Mæðsmrnar höfðu komið sér saman um
það, að Bjarga skyldi reyna að taka sauma
heim til sm og vinna að þeim á kvöldin og
lielgum dögum. Það var liart aðgöngu
fyrir unga stúlku, að setjast við vinnu að
nýju á kvöldin að loknu löngu og erfiðu
dagsverki, og mega aldrei unna sér hvíld-
ar. ^n Bjarga kveið ekkert fyrir því.
Þörfin og viljinn breyttu því í langþráðan
leik.. Þegar hún færði þetta í tal við Mar-
gréti, lofaði hún að útvega lienni alla þá
vinnu, sem hún gæti..
Enn var þó ein þraut óunnin. Hvernig
átti hún að láta fólk vita ])etta? 1 öllum
bremur búðunum hafði hún séð, að bæði
Marg"ét og aðrir auglvstu iðn sína o. fl.
Uenni datt í hug að nota sama ráðið. Báð-
ar mæðgurnar sátu við heilt kvöld að
semja auglýsinguna. Næsta morgun hafði
Bjarga með sér þrjú blöð með. bláum
strykum, sem þetta var skrifað á:
“ Auglýsing.
Undirituð tekur að sér að sauma og
snýða fut á kallmenn, kvinnfólk og
bödn, sanngjant virð, komeð á kvöld-
en og helgum dugum.
Auðbjörq Arnadóttir,
(á Tlólnum.)”
Auðbjörg horfði lengi á hvert blað
eftir að það var fullgert, til að vera viss
um, að hvergi væri nein stafvilla.
Bjarga fékk að festa unp auglýsing-
arnar um morguninn í búðunum. Hún
gerði það með hálfum hug og skjálfandi
höndum. Nafn hennar hafði aldrei áður
verið til svnis á gatnamótum. Hún hefði
aldrei haft hug til bess, ef nevðin hefði
ekki knúð jafn miskunnarlaust og hún
gerði. Búðarmennirnir voru líka liprir og
hjálpuðu henni Það hughrevsti hanaí.
Þegar hún var búin að festa upp allar
augb'singarnar, fór hxin til viuuu sinnar.
Hún var venju fremur fálát og á-
hvggjufull þennan dag. Henni fanst hún
hafa gert rangt; hún var farin að kenpa
við Marsrréti, þá konu, sem hafði hiálpað
henni meira en nokkur annar og ef til vill
meira, en allir aðrir til samans.
Henni var órótt. Hún gat ekki varist
að líta venju fremur oft út um gluggann.
Allir, sem voru á leið frá búðunum, virt-
ust horfa þansrað, sjálfsagt vegna bess, að
þeir höfðu lesið auglýsinguna. Hún færði
sig fjær glugganum og faust hún varla
vita hvað hún átti af sér að gera.
Loksins kom kvöldið. ITún bæði bráði
nð koma heim og kveið fyrir því; þráði, að
einhver, sem þyrfti á hjálp hennar að
halda, hefði séð nafn hennar, en kveið fyr-
ir að verða að taka á móti þeim upp á eig-
in spýtur. Þegar Bjarga kom heim, biðu
hennar þar tvær stúlkur. Það voru fyrstu
viðskiftavinir hennar.
Þessar stúlkur þurftu að láta sauma
svo margt og laga, að Bjarga hafði nóg að
gera í mörg kvöld; auglýsingin hafði borið
betri árangur, en Bjarga hafði búist við.
Upp frá þessu hafði hún meira að gera
á kvöldum og helgum dögum, en hún gat
yfir komist. Hún setti upp heldur lægri
borgun en Margrét; en margir borguðu
henni eins mikið og þeir vissu að Margrét
mundi setja upp fyrir samskonar verk.
Með því að vinna alla daga, jafnt helga
sem rúmlielga, og vaka fram undir mið-
nætti við vinnu á hverju kveldi, tókst
Björgu að vinna þeim fyrir sæmilegu fæði
og forða þeim frá skuldum.
Móðir Björgu hafði um mörg ár fundið
til óeðlilegrar þreytu og verkja í augunum.
Fráfall manns hennar hafði bakað henni
marga vökunótt og hrygðar-stund. Aug-
un fóru ekki varhluta þeirrar áreynslu.
Sjón hennar fór óðum þverrandi.
“Ekki veit eg hvað úr okkur verður,
Bjarga mín, ef eg missi alveg sjónina,”
sagði hún einu sinni við Björgu.
“Okkur legst eitthvað til,” svaraði
Bjarga, “og við skulum vona það bezta.”
Svo sleptu þær því tali. Bjarga hélt áfram
að sauma og móðir hennar lauk við hús-
verkin.
En ekki leið á löngu þangað til Bjarga
varð að taka við þeim líka. Þegar rúm
tvö ár voru liðin frá því Árni druknaði var
móðir hennar orðin steinblind. Hún hafði
sjaldan minst á sjóndepurð sína, og gert
það heima við, sem gera þurfti. En þegar
hún sá varla skifti dags og nætur varð hún
að láta staðar numið.
Þegar hún í fyrsta skifti treysti sér
ekki til að fást við eldinn og Bjarga varð
sjálf að hita kvöldkaffið þegay hún kom
heim frá vinnunni, þá sagði móðir hennar:
“Hvað eigum við nú til bragðs að taka,
Bjarga mín?”
Bjarga leit upp frá hálfdrukknum
kaffibollanum og starði á móður sína.
Hún hafði aldrei triiað, að þetta mundi
koma fyrir, og því ekki hugsað út í hve
þröngt yrði um vik ef móðir hennar gæti
ekki^ gert húsverkin. Eftir stundarþögn
sagð*i hún:
“Eg bý til matinn á kvöldin; það tefur
mig ekki til muna. ”
“En hver þvær fötiri og ræstir húsið?”
“Eg geri það líka; eg geri það alt,
mamma,” sagði Bjarga. Iíún sá engin
önnur ráð.
Og Bjarga efndi það loforð; hún gerði
það alt. Hún bara hvíldi sig og svaf
minna, en vakti og vann meira.
Bjarga var enn ekki nema rúmlega
tvítug. Alvara og erfiði h'fsins höfðu þó
merkt Iiana skýrt og greinilega. Síðasti
snefill æskublómans var horfinn. En
þróttur vinnustælingarinnar var eftir.
Móðir Björgu var ein heima á daginn,
nema þegar gamlar konur neðan úr þorp-
inu komu til að tala við hana báðum til
skemtunar og dægrastyttingar. En
Björgu fanst tíminn líða óðfluga og dag-
arnir vera of stuttir.
Þegar Bjarga var sezt við vinnu sína
heima á kvöldin, liafði gamla konan oft
orð á því, að Bjarga legði of mikið á sig
hennar vegna. Hún sagði, að það væri
skaðlegt fyiir Björgu að vinna svona
hlífðarlaust. Hún fyndi kannske ekki
mikið til þess enn á. En því fyr mundi
ellin sækja hana heim. Og hver yrði þá til
að hjálpa Björgu. Bjarga svaraði venju-
lega engu öðru en því, að henni svndist
þetta svo sjálfsögð skylda, að það næði
engri átt að kvarta undan þv'. Þetta voru
líka einu sjáanlegu úrræðin.
Stundum mintust þær á bræðurna.
Tlvað þeir þyrftu lítið að leggja af mörk-
um til þess að mæðgunum gæti liðið bæri-
lega. • En þær vissu sjaldan hvar þeir voru
niður komnir. Enda gilti það einu. Ekki
muudu þeir breyta um stefnu eða bæta
ráð sitt. Af óljósri afspurn vissu þær, að
fé þeirra fór aðra leið.
Þessar samræður vöktu Björgu til
ýmsra hugleiðinga, sem bökuðu henni ó-
róa. Hvers vegna var móðir hennar að
minnast á skammæri verkatímans og það,
;ið begar kraftar þrvtu, bá ætti Bjarga
envan að? Nvr, óþektur heimur opnaðist
fvrir henni. TTvin evgði sjálfa sig, þrotna
að heilsu og kröftum, einmana og vfir-
gefna, langt út í hyldýpi tímans. Bilið
])aðan sem hún var nú stödd og þaugað til
hún lenti þar, var þoku hulið. En allar
götur vissu þangað. Það fór hrollur um
hana. Henni fanst hún vera ógæfusam-
asta olnbogobarn heimsins, sem örlögin
rækju harðri hendi að ákveðnu marki, sem
ekki vrði umflúið. Heni fanst híin vera
aumt vinnudvr, sem kennske vrði að lifa
lengi eftir að það gat orðið nokkrum að
liði.
Hvers vegna var móðir hennar að
minna hana á þetta? Hún hafði víst gert
það f grandleysi og góðum tilgangi. Ekki
hafði hún líkt henni við vinnudvr. En
Björgu fanst samt hún vera það. Það rifj-
aðist einnig upp fvrir henni, að fyrst þeg-
ar hún kom fram á leikvöll lífsins, þekti
hana enginn; seinna var kýmt og hent
gaman að henni. En það stóð ekki lengi.
Einmitt vegna bess, hve notagildi hennar
kom snemma f Ijós. Enginn hafði hugsað
um hana eða litið á hana frá öðru sjónar-
miði en því. hyílíkt gæða vinnudvr hún
var. Bara að hún væri ekki nema dvr, svo
að þessar hugsanir kveldu hana ekki.
Bjarga reyndi að hrinda þessum hugs-
fFramh. á 6. blsj
Brennivínsbannið á
Rússlandi.
Fyrir rúmum áratug tók Rúss-
lands stjórn aö sér ti.búning og
sölu áfengra drykkja á Rússlandi,
einkum hins nafnkenda, skæöa
rússneska brennivíns, Vodka, og
þegar fram liöu stundir, varö sú
verzlun svo arösöm og umsvifa-
mikil, aö stjórnin græddi á henni
um 700.000,000 rúblur á ári. |
Jafnframt fór drykkjuskapur ákaf-
lega mikiö í vöxt, svo að betri
menn sáu, aö til vandræöa horfb'i.
MeSal verkalýösins fór drykkju-
skapur ákaflega í vöxt, vegna þess
aö hægt var aö afla sér áfengis,
víniö var ósvikiö og sölustaöirnir
vel hirtir og þokkalegir, hlýir á
vetuma, svalir á sumrin og höföu
því aödráttarafl fyrir þá, sem
freistingunni gáfu rúm. Bæði
karlar og kvenfólk af verkamanna
stétt sóttu þessa staði, og svo
ramt kvaö aö aösókn þeirra, aö
hávaöi allra verkamanna í borgum
vöröu hálfum laugardögum og
sunnudögunum til þess aö drekka |
og hina daga vikunnar voru þeirl
eftir sig, svo að varla voru vinnu-j
færir. Svo segja þ-ir sem kunn-j
ugir eru, að hávaði fullorðins
fólks sem sást á ferli á götunum j
á sunnudögum í þeim parti Péturs-
borgar þarsem verkamenn eiga
heima, liafi reikaö á fótum, bæði
karlmenn og kvenfólk.
En nú er þessu ööm vísi varið.
Nú sést ekki dmkkinn maður
neinsstaöar í Rússlandi. Jafn-
skjótt og keisara voru fengin al-
ræðisvöld, eftir að stríöiö 1 ófst,
aftók hann sölu áfengra drykkja
um alt ríki sitt. Mikið haföi veriö
talað um þetta áöur, bæöi á þ'ngi
og annars staðar og forsprakkar
bindindismanna reynt að fá hátt-:
standandi embættismenn og ráö-i
herra í lið með sér, en ekkert varö
aðgert, því að öllum kom samaní
um, að ríkiö mundi ekki þola þann
tekjumissi, sem afnámi vínsö'.unn-
ar væri samfara, og enginn þóttist
geta fundið tekjustofn til aö vinna
upp skakkann. Arlegar tekjur
Rússaveldis eru um 3000 miljón
rúblur, og vínsölutekjumar því j
nálega fjóröi partur af öllum rík-i
isins tekjum. Öllum landstjómar-
mönnum ægöi við að svifta ríkis-
sjóö alt í einu slikum tekjum og
því drógust aðgerðir á langinn.
Loks kom striöið og hjó þá keis-
arin á bnútinn með þessum orö-,
um: “Burt með brennivínið, fjár-
málin munu greiðast af sjálfu sér
á eftir". Jafnframt setti hann
nefnd til þess að greiða úr fjár-1
málunum, og þykir hún eiga erftt
verk af hendi aö vnna. Búist er
við að hún ráði til aö leggja á
tekjuskatt, í likingu við þann s m
margar þjóöir liafa tekið ef.ir
Frökkum, að því meiri tekjur sem
maður hefir, því hærra hundraðs-j
gjald greiöi hann af þeim. annan
skatt þungan á erfðafé og þar fram
eftir götunum.
+ + + + + + + + ■*■*■*■■*■*■■*■•*■*■■*■■*■■*■■*■*■■*■•*■*
♦ ♦
: Manitoba Hairgoods Co. :
♦ ♦
♦ 344 Portage Avenue
[One Block West of Eaton*s)
♦ 4
I Phone Main 1662 - Winnipeg *
♦ ________________________________________________________________ >
♦ ------------------------------------------------------------------ .
: Til Kvenfólksins
4 ________
4
Vér viljum vekja athygli yðar á nokkrum sérstökum varmngi,
l er Manitoba Hairgoods Compiny hefir að bjóða, en
♦ það fjelag hefur rekið atv nnu hér í Winnipeg
* í síðastlíðin átján ár.
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
♦
♦
-♦
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
♦
♦
♦
♦
♦
-♦
-♦
♦
Vér kunnum allra manna bezt að búa til allskonar
hárbúnað og haddprýði og höfum alla tíð nýjustu enska,
franska og ameríska tízku á þeim varningi. Salir vorir,
þar sem hár er sett upp og hörund prýtt, eru nýmóðins
og í alla staði samkvæmir heilsufræðinnar kröfum. Þar
starfar að eins reyndasta fólk og prísarnir hjá oss eru
sanngjarnari en annarsstaðar í Winnipeg, eins og þessi
skrá ber með sér:—
Höfuðbað (shampoo) í mjúku vatni og hárskýfing $0.50
Höfuðbað og haddbúnaður með marcel waves. . . . $1.00
Haddbúnaður með marcel waves................$0.50
Hárskurður og sviða.........................$0.40
Manicure, 50c. Tólf sinnum................ $5.00
Face Massage 50c og $1.00 Sex sinnum.......$5.00
Vér kunnum allra manna bezt að fara með hársvörð.
Ef hár yðar er að losna, þá bíðið ekki þar til orðið er um
seinan, heldur komið til vor áður en hár yðar er orðið of
þunt til þess að vera höfuðprýði. Vér getum stöðvað
losið með því að beita hand- og rafmagns- lækningu við
svörðinn, sem vér erum frægir fyrir. Sú lækning kostar
75c. í hvert sinn sem henni er beitt. Eða, ef átta sinnum
er viðhöfð, ásamt höfuðbaði og haddskrýfing, þá kostar
það $5.00. Þetta er ódýrara heldur en að brúka tilbúið
hár.
Alt vort hár er af beztu tegund, og eru munirnir úr
því tilbúnir hér í Winnipeg af voru eigin starfsfólki..
Alt þetta hár er af manneskjum, klipt af lifandi fólki
og vandlega hreinsað eftir hollustu kröfum nútímans.
Þaulæft fólk er haft til að setja það í stellingar og er frá-
gangur og verklag á höddum og hármunum frábærlega
vandað. Verðið er það lægsta sem í Winnipeg gefst:
Transformations, full stærð.........$15.00 og upp
Pompadours.......................... 5.00 og upp
Parted Waves úr 20 þuml. hári....... 5.00 og upp
Ef þér ka-rii’) yður ekki um
að eyða mikliini |>eniní>uin á
hadda, þá höfmn vér nokkra
sérstaka prísa: 22 þumi. hadd-
ur, er kosta mundi $5.00 I öðr-
um búðum, að eins $2.50; 26
þuml. haddur að eins $5.00. —
Combinffs, 50c. ún/.an, ininsta
verð $1.00. Spyrjið eftir verði
á vorum frába-ru liöddum. —
Hárkoilnr og hvirfilpúðar $15.00
og þar yfir. Spyrjið eftir verð-
lista.
Vér höfum birgðir af kömb-
um, greiðum, sylgjiint og mörg-
um öðrum smáum þarfagripum
laglegum fyrir lítið verð......
Klippið úr blaðinu og komið
með meðfylgjandi miða, og fáið
fjórðungs afslátt af öllum prís-
um.
LÖGBERG
Klippið úr og komið með
þennan miða H. nn er 25c virði
Manitoba Hairgoo 's Co.
Manitoba
*****************
Hairgoods Company
W. Person,
Raðsmaður.
Bjór og brennivín má aðeins
selja á þsim stööum, sem rika fólk-
iö sækir til og svo eru fínir og
dýrir, að efnalítið fólk lítur ekki
við þeim. En þungum skatti veröur
að svara ríkissjóði af þeim drykkj-
um, sem þar eru seldir. Aö öðru
leyti er það talinn einn kostur á
banni keisarans, að þvi er rækilega
framfylgt um alt hans ríki.
— Látinn er aðmíráll A. T.
Mahan, frægur maður í Banda-
rikjum og raunar um allan heim,
fyrir ritverk sin um sjóflota og
áhrif þeirra á veraldarsöguna. j
Hann varð 74 ára gamall. Sagt
er að ritverk hans hafi haft mikil
áhrif á herskipasmíðar þjóðanna
nú á dögum.
Veljið hentugar
J0LAGJAFIR
GEFIÐ nytsamlega muni, sem koma sér
vel þessi jólin. Gefið karlmanni nokkuð.
sem hann getur verið í, eitthvað, sem hann
getur brúkað á hverjum degi.
Slíkar gjafir eru ekki dýrar - að minsta
kosti ekki hér.
Hvaða karlmanni mundi ekki þykja vænt
um Fit-Reform klæðnað eða yfirhöfn?
Falleg ensk Worsted föt, blá, grá eða brún
eða væna, varma Chinchilla eða Whitneys
yfirhöfn?
Þér þurfið ekki að borga meir en $16.00
fyrir eina slíka—eða alt að $40.00.
Sama hvað verðið er, þér eigið víst að fá
bezta andvirði peninganna hér, af öllum
stöðum í Canada. Vér höfum haft sér-
stakan viðbúnað við mikilli jólaverzlun í
ár, og höfum óendanlega mikið úrval af
sniðum og áferð úr að velja.
TIL WINNIPEGBÚA
Vér, undírritaðir bakarar, leyfum oss hér með, aö vekja athygli yðar
á þeim atriðum, sem hér fara á eftir:—
Síðastliðið ár hefir hveititunnan hækkaö um hálfan annan til tvo
dollars í verði.
Alt annað, sem til brauðgerðar þarf, hefir hækkað tiltölulega jafn-
mikið í verði. Sykurverð hefir t. d. þvínær tvöfaldast; fóður hefir hækk-
að að sama skapi; í stuttu máli, alt, sem vér þurfum aö kaupa, hefir
hækkað í verði að miklum mun.
Á ftindi, sem bakarar borgarinnar héldu nýlega, var þetta mál tekið
til rækilegrar íhugunar. Héldu sumir því stranglega fram, að vér þyrft-
um og ættum tafarlaust að færa verð hvers hleifs upp í sex cent, sem og er
fyllilega réttmætt og hefir verið gert í flestum bæjum og borgum lands-
ins. En nteð því að margir munu nú eiga erfitt uppdráttar, og með því
að vér vitum, að brauð er á borðum á hverju einasta heimili þrisvar á
dag, þá var það að lokum ákveöið, að gera alt sem unt væri til þess að
selja brauð sama verði og áður, fintm cent hvert, að minsta kosti yfir
Vetrarmánuðina.
Af þessari ákvörðun, að selja lirauðið á FIMM cent, leiðir það, að
vér fáum ekkert í aðra hönd; í raun og veru sköðumst vér. Til þess að
draga úr því tapi og liðka um eftir föngum, höfum vér orðið að gera þær
verðbreytingar sem hér segir:—
í heildsölu hækkar verðið um fimm cent á hverju dollars virði, og
framvegis verða engir miðar prentaðir handa heildsölumönnum, til þess
að spara óþarfan prentunarkostnað. Hingað til hafa húsmæður fengið
brauð fyrir mismunandi verð, eftir því hve mikið hefir veriö keypt.
Þessu v'erður breytt, og framvegis verður hvert brauð selt fyrir fimm
sent, eða tuttugu brauðmiðar fyrir dollarinn (ef miðar eru keyptir).
Margir hafa haldið, að bakarar seldu að eins fyrir borgun út í hönd.
Þetta er alt annað en rétt; hver sem lítur í bækur bakara, getur sann-
færst um það. Þeir hafa tapað mjög tniklu á lánsverzlun sinni.
Til þess að hjálpa oss til þess að halda þessu lága verði, þá verðum
vér að minna borgara bæjarins á það, að þótt oss langi ekki til að gera
neinum erfitt um vik og vitum, aö mörgum verkamönnum er borgað mán-
aðarlega en ekki vikulega og þeir þess vegna eiga erfitt með að borga út
í hönd, þá verður bakarinn að fá borgun sína skilvíslega, ef fimm centa
verðið á að geta haldist. Að lokum leyfum vér oss að æskja aðstoðar
allra, æðri sem lægri, við það sem að ofan er á minst. Þótt vér getum
ekki haldið út á v'ígvöllinn, þá viljum vér á þennan hátt reyna að létta
byrði þeirra, sem heima bíða, eftir beztu föngum.
Þessar breytingar ganga í gildi 1. Desember 1914.
SÉRSTÖK VILDARBOí)
20% afsláttur af öllum heimatreyjum, siðum og
stuttum, alfatnaði, yfirhöfnum og kjólfötum.
~]fitJRNS &
291 Portage Avenue ( Næst Maeitoba Hall)
Undirritað fyrir hönd eftirfarandi verzlunarhúsa:
Speirs-Pnrnell Ilnking Co.
Canada Bread Co.
AVinnipeg Bakery
Wm. Crone.
W. R. Milton
I.eclit/ier & Co.
Ogston & Stewart
N. Segal
Gennain & Co.
V. Bockwold
C. Gosseli & Co.
Mackenzie Bros.
Jolin Mncdonald
It. Hardyman
N. Shlaln
R. Nightingale
T). M. Bradcn
H. I/idster
E. E. Beese
C. J. Hiscock
C. Thom
A. Markovit/.
Thompson & Son
1{. E. Diinhar
William ltobertson
George de Faye
Pnrity Bakery
W. Hensley
F. Baudahn
Farish & i.amburn.