Lögberg - 26.04.1917, Síða 2

t
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 26. APRfL 1917
iHEVRIER’3|
S É R S T Ö K
APRIL FATASALA
Það er NU sem þú þarft að hugsa um klæðnað. Það er NU sem yfirfrakk-
inn getur ekki lengur leynt fötunum. Það er NU þegar þér ofbýður verð-
hœkkun á fötum, sem þú œttir að skoða verð og gæði fata hjá Chevrier’s.
pað sannarlega borgar sig fyrir þig að skoða karlmanna og drengjaföt sérstaklega. Vér erum ekki sjálfhælnir, en það
vitið þið að þessi búð lætur menn aldrei verða fyrir vonbrigðum. — Komið og náið í yðar hluta af þessu sérstaka
verði.
TAKIÐ EFTIR pESSU VERÐI
Karlmanna föt.
Sýrstakt apríl
verÖ ........
ta*>
V
Nú er tíml til að fá. sér nýjan
búning. BjóSið voriS velkomiS
meS brosi og von og góSu geSi —
og nýjum fötum fyrir þetta sér-
staka verS.
Verkamannaföt, grátt og brúnt
“tweed”, lágt verS; sömuleiSis blá
"serge” föt.
Allar stærSir
\ Karlmanna “tweed" föt, milli
litir, grænbrúnir; vorsniS, nokkur
góS og þykk föt, sem endast vel.
Sérstakt verS
í aprtl
“Worsted” karlmannaföt, slétt,
ágætiega haldgóð; saltpipar gerS;
sömuleiSis gráleit ‘tweed” föt. —
Bezta verSgiidi 1 Ameriku. — Sér
stakt april
verS
Blá og svört karlmanna föt úr
“serge”, alull, vel gerð og saum-
uS; mjög hentug föt. Gömul
“akkorSs”-föt, sem eru virSi $22.00.
Aprll verB sér-
staklega
Ágæt verzlunarmanna föt; marg-
ar tegundir af "tweeds” og "wor-
sted". þykk föt og fara vel. Kosta <'xweed”
$25—$30. Sérstakt
aprll verS .......
$9.40
$12.40
$14.40
Karlm. Hattar
Vér viljum stinga upp á því
sem hér segir. Einn góðan
veðurdag mjög bráðlega biðj-
um vér yður að líta inn til vor
til þess að skoða hatta með
sérstöku verði. — Aðeins að
koma inn.
Linir karlmanna hattar, ýmsir
litir, og margskonar lag.
Sérstakt apríl verS ....
$1.95
ar, ýmsir
$1.95
Karlm. Buxur
Húrra! húrra! þrefalt húrra
fyrir þessum nýju ágætu
buxum. Komið inn og lítið á
$15 4ö^essar buxur-
Verkamanna buxur.—
Sérstakt april verS . . .. 1
$18.40
Meira af karlm. fötum með niðursettu verði
Föt fyrir unga menn (Pinch-Blacks); brún- og gráköflótt
og röndótt “worsted” föt; mjög fallegt snið. 4 4A
Sérstakt apríl verð .....................
karlmanna
Sérstakt aprll
verð .............
buxur meS
"Tweed” karlmanna
Sérstakt aprll
verS .............. .
Areríku "Pinch-Backs”; New York sniS; og “L” lag.
urstu og fullkomnustu föt handa ungum mönnum.
Sérstakt aprl verS
Allra feg-
$19.40
Karlmanna vor yfirhafnir niðursettar
pér þurfið að hafa yfirhöfn; vér höfum þær nýjar og
rétt sniðnar. Vér getum látið yður ahfa þá yfirhöfn, sem
þér þurfið fyrir það verð, sem þér græðið á.
"Chesterfield" yfirhafnir; hentugustu vor- og haust-flýkur, svartar
og gráar. Vel sniSnar og ágætlega gerSar. Allar stærSir frá 34—60.
?,Tk: .................................$14.80
Betri á ..................................$19.10—$24.10
Ágæt föt af
$18.40
ungum mönnum.
"Pinch-Back” yfirhafnir handa
beztu gerS, brúnleit, tíglótt og eir.lit.
Sérstakt apríl verS
þægilegar, vatnsheldar kápur,
hvaSa árstlS sem er.
Sérstakt apríl verS
KARLMANNA VATNSHELDAR YFIRHAFNIR ÚR
SILKI.—Ljómandi fallegar, úr silki, ágætar fyrir ferðalög:
hver kápa er í silkipoka; eftir nýjustu týzku, léttar eins og
fiður. — Sérstakt apríl verð .....................$14.40
KARLMANNA TAN PARAMATTA vatnsheldar yfir-
hafnir. — Apríl verð...............................$5.40
$2.45
>uxur. —
$2.95
ir. — Sér-
$3.45
buxur.—
$4.45
Ungra manna föt
Fínar karlmanna buxur.
stakt aprll
verS .............
“Worsted” karlmanna
Sérstakt aprll
verS ................
Nákvæmni ungra manna á
milli 16 og 19 ára virðum vér
mikillega. peir eru meðal
vorra beztu viðskiftavina. —
Árnason ÞórSarsonar á Kjarná og
GuCrún GuCmundsdóttir. MóCir
Björns, kona Áma var Jóhanna Gunn
arsdóttir Þorsteinssonar prests á
Eyjadalsá. Kona GuCmundar er úr
BorgarfirCi eystra og kannaCist eg
viC ætt hennar.
Eg var um daginn og nóttina hjá
GuCmundi og töluCum viC um margt
og meCal annars um andatrú óg svo
um trúarbrögC, helzt þau kristnu; og
þó viC yrCum ekki sammála um sumt
fór alt vel.
Eg gerCi ráC fyrir viC alla þessa
vini mína. sem eg dvaldi hjá í Van
couver, aC sjá þá á heimleiCinni.
Lend Us
Your Ear
Drengja föt
Skólapiltar hafa flestir of
mikið að gera til þess að veita
fötum sérstaka eftirtekt.
peim er sama hvernig fötin
eru — en yður stendur það
ekki á sama. Komið og sjáið
hvemig vér reynum að búa
til-föt eftir geðþótta yðar. —
Sérstök sala.
“Norfolk” drengjaföt; brún
"tweed” blöndun; ágæt eftir verSi
Sérstakt aprtl
verö .................
$2.95
Köflótt “Norfolk” drengjaföt,
aöeins gráköflótt; ákaflega slitgott
efni handa skóladrengjum. — Sér-
stök aprll
daia ...............
$3.95
“Pinch-Back” drengjaföt; héil-
mikiS upplag af velsniSnum föt-
um meS ýmsu læí og sniSi.
Sérstakt aprll
verS .............
“Norfolk” föt á stóra pilta, grá.
og brún; ágæt föt.
Sérstök apríl sala .
$4.95
pilta, grá,
$5.95
Betri föt á $6.95,
$12.95.
$8.95, $10.95 og
Hermanna föt handa drengjum.
Tunic, “breeches” og "puttees”.—■
Komið og sjáið hversu mikils ............ .............$3.95
virði
þetta sérstaka verð er
fyrir yður. Góð föt frá 32 til
36 að stærð.
GóCir klæCnaCir; stærCir frá
gráköflóttar, mjög hentugar á 32 til 36. ÍC QC
djlO Sérstakt aprll verS . . .. "POtUO
^ * Betri föt, stærCir frá 32 til 36.
Sérstakt aprll
$10.95
verS..............
Ný “Pinch-Back” föt. O 4C
Sérstök apríl sala . .. l"*1*"
“Nattier Pinch-Back”
Sérstök aprll
sala ............
föt. —
$14.95
ínn
Bezti staður-
kaupa
að
fatnað.
"Th»
Whmrn Qrcmdfmthmr Tradmd*
'7/uvri0&
462 Matn Street, Wirmipeg Opp. Old Pott OHicm
Komið og fáið
yðar hlúta af þess
umsérstöku kjör-
kaupum.
Komið í dag ef
yður er mögulegt
Alt'
sem karl-
menn þarfnast
fáanlegt hér.
er
Ferðaminningar
frá 13. janúar til 6. apríl 1917.
Ferð vestur á Kyrrahafsströnd.
Frá IVinnipeg til Vancouver.
ÞaC var aC kveldi hins 12. janúar
aC eg vissi fyrir vist aC |>aC gæti orC-
iðvaf því, aC eg færi skemtiferC v'est-
nr' á Kyrrahafsströnd. Svo næsta
dag varC aC hafa hraCan viC meC
undirbúninginn. Alt gekk vel, og kl.
12 um miCnætti var eg kominn inn
í notalegan svefnklefa á Vancouver
lestinni, lagðist til náða og gekk illa
að sofna.
Næsta dag, sutínudaginn þann 14.
kl. 10 f. h., var iestin komin til
Regina, höfuðstaðarins í Saskat-
chewan. LeiCin lá um daginn um
hinar víðáttumiklu sléttur fylkisins.
í anda fór hugur minn aftur í tím-
ann og virti eg fyrir mér frumbyggj-
arana, jægar þeir voru að breyta
sléttíunum í akra; .vinnudýr þeirra
voru uxar, sem drógu handplóga.
Alt voru það hjón, sem bjuggu í
svefnvagninum, sem eg var í og
kostuðu sig sjálf á ferðinni; eldavél
var í vagninum og einnig borð, sem
maður gat gengið frá framan við
sæti sitt og borðað við þau, og lesið
og skrifað.
Manni er dægrastytting í því á
járnbrautarlest ef einhver af sam-
ferCamönnunum gefur sig á tal við
mann um eitt eða,annað, en lítið hafði
eg af því að segja. Þó skal þess get-
:ð að ung1 frönsk kona var í ná-
grenni við mig, fjörug og glaðleg.
Hún talaði ofurlítið við mig, og fljótt
var hún komin til mín, til þess að
setja í réttar skorður borðið mitt,
þegar mér ætlaði að farast þáð
óhönduglega.
Þegar lýsa tók af degi mánudags-
morguninn þann 15. kom lestin til
Calgary. Snjórinn fór minkandi
eftir því sem vestar dró og var að-
eins föl j)€gar kom til Calgary.
Ekki löngu eftir að farið er frá
Calgary er lestin komin að rótum
Klettafjallanna og tekur hún þá að
renna í gegn um hina undraverðu til-
breytingu á meginlandi Vesturheims.
Erfitt er fyrir ferðamanninn, sem
situr viö glugga á lestinni yfir
Klettafjöllin, þótt hann noti augun
sem Ixpzt hann getur, aö taka vel
eftir allri þeirri tilbreytingu, sem
fyrir augun ber. Svo getur maður
ekki séö neitt sem heita megi, nema
þeim megin i vagninum, sem maöur
situr.
[Það er orsök til þess, þegar farið
er í gagn um Klettafjöllin Canada
megin, að maður í huga sínum dáist
að því verki, sem mannshöndin vann
þegar hún lagði þar járnbraut í
gegn. En þvi meiri lotning ætti að
vakna hjá manni fyrir skapara allr-
ar tilverunnar, sem gaf manninum
hugvit til að v'inna verkið. Fyrir
verkinu hans (skaparansj, sem þar
mætir augana ætti að vakna lotning.
Því á hvað svo sem óútreiknanlegu
umbyltinga timabili fyrir mannsand-
ann Klettafjöllin hafa skapast, þá er
hann, sá eini og sanni guð, skapari
alls þess undraverks og viðheldur
því.
Ltils háttar lýsing.
Altaf sér maður furuskóginn með-
fram brautinni sumstaðar í uppvexti
og sumstaðar kalinn. Lestin rennur
stundum framhjá háum hlíðum og
afhallandi; í þeim sýnist vera smár
kiarrskógur. SumstaCar er slétt und-
irlendi með fögrum trjám í beinni
röð. SumstaCar sjást hamrabelti
með engum gjótum, og sést }>ar á
tré af jafnri stærð og í svo beinni
og þéttri röð sem væri jjar mönnum
skipaC í fylkingu. Ekki ólíkt aC sjá
þar upp, sem v'æru þar menn í álög-
um. Og þá sjást hinir himingnæf
andi hnjúkar og gjóturnar inni á
milli þeirra. Eg tók eftir einum fögr-
um hvammi og þar inni í stóð hótel.
Aftur sá eg annan hvamm eða þó
heldur vík, við endann á henni gnæfa
tveir hnjúkar hvor við hliðina á öör-
um.
Til þess að greiða fyrir verkinu
v:C brautarlagninguna hefir víða
þurft að baygja út af beinni línu,
sem næst því í vinkil, og þá sér
inaður stundum framundan sér háa
hnjúka, og stundum eins og í mynni
á djúpum dal, sem minnir menn á úti-
legumannadalinu á íslandi, sem þjóð-
sögurnar geta um.
1 Vancouver 16.—19. janúar.
Lestin kom til Vancouv'er kl. 10 f.
h. þriðjudaginn þann 16. jan. Eg
leita'ði uppi talsíma númer fornkunn-
ingja míns hr. Árna Friðrikssonar.
Síminn er í verzlunarbúð Árna og tal-
nði sonur hans við mig í símanum,
sagði mér hvaða strætisvagn eg
skyldi taka og hvar eg ætti að fara
af, og kvaðst skyldu Iáta einhvern
taka þar á móti mér, og eftir lítinn
t’ma var eg kominn heim í hús Árna.
Hann hafði verið lasinn um tíma og
því haldið kyrru fyrir, en var nú á
batavegi.
Árni kom til Ameríku 1873, kom tii
Winnípeg 1875 með íslendingum
Jieim, serr? fluttu frá Ontario til Nýja
'íslands. Hann settist að í Winnipeg
og var sá fyrsti af íslenzkum karl-
mönnum, sem vann Jiar bólu-veturinn
1876—77 var hann á Gimli og vann virt mig dáíítið fyrir sér. Eg átti
við skósmiði. Haustii 1879 flutti skemtilegt kveld hjá Eggert, og
bands afmæli þeirra, eins og getið
hcfir verið í blööunum.
Árni fluttist til NorCur Dakota
sumarið 1880, en flutti sv'o aftttr ti!
Winnipeg ári seinna og var þar til
þess að hann fyrir nokkrum árum
fíutti til Vancouver.
Eg var hjá Árna þar til eftir miðj-
an dag á miðvikudag, þá fylgdi dótt-
ir hans mér til annars kunningja
míns, hr. Eggerts Jóhannssonar. Viö
höfðum ekki sést síðan haustiö 1883,
á skrifstofu Leifs í Winnipeg. Eggert
er fæddur 1860, kom til Atneríku
1876, var i Nýja íslandi bólti-vetur-
inn, í Austur Selkirk veturinn 1877
til 1878, hjá leirgerðarsmiC. Þá var
eg í Vestur Selkirk og sáumst við
þá stöku sinnum; sumarið 1879 vor-
um við báðir í Austur Selkirk. Hann
vann yrir Frederick WiIIiam Col-
cleugh viö múrsteinagerð, ásamt
fleiri íslendingptm. Úr því múr-
grj'óti Var gamla gufuvagnahúsið
(RoundhouseJ bygt, sem enn stend-
ur í Austur Selkirk. Eg vann við
það það sumar og fleiri landar, og
var þá oft glatt á hjalla á kveldin,
þegar menn fundust eftir vinnu.
Eggert var hjálparmaöur Helga
heitins Jónssonar við rit$tjórn blaðs-
ins Leifs og síðan eins og kunnugt er
mörg ár ritstjóri Heimskringlu.
Eggert var á skrifstofu sinni langt
frá heimili sínu, þegar eg kom. Hann
kom heim skömmu eftir að búiC var
að kveikjt, þekti mig, eftir að hafa
1 Victoria 19.—22. Janúar.
Næsta dag, 19. janúar föstudaginn
fyrsta í þorra kl. 10 f: h., fór eg með
gufuskipi C. P. R. félagsins yfir til
Victoria. Þaö var þó ekki þorralegt
að sjá í Victoria, heimavellir grænir
og hefði þótt mál á að fara að slá
þá austur í Selkirk. Ýmsar kálteg-
undir sáust úti i görðum og ekkert
sýndust Victoria búar vera hræddii
við Þorrakonung. Eg hafði ekki séð
sjó síðan sunnudaginn 16 júlí 1876
í Granton á Skotlandi og þótti mér
nú gaman að sjá gamlan kunningja.
UtanborCs farþegar fylgdu skipinu
til Victoria og svo aftur til Vancouv-
er. Það voru fuglar, sem líktust krí-
um á Islandi og höfðu sömu tilburði
Sagt er að þeir fylgi skipunum til að
hirða leyfar, sem fleigt er út.
FerC minni til Victoria var heitið
til að sjá bróðurson minn, sem þar et
húsettur, Þorkel Jónsson Þorleifsson-
ar. Hann vissi ekkert um komu
mína, og gat því ekki tekið á móti
mér við lendinguna. En svo tókst
mér að komast í talsíma samband við
islenzkt heimili í bænum. Mér var
sagt hv'aða strætisvagn eg skyldi taka
og að vagnstjórinn vissi hvar húsið
væri, sem eg átti að stanza við. Alt
gekk vel og komst eg á strætisvagn-
inn. Vagnstjórinn var hinn liprasti,
Iét mig af við rétta húsið og sagði
mér að ef húsið væri ekki hið rétta
skyldi eg koma til baka með sér. Var
eg eini farþeginn í vagninum. — Eg
gekk heim að húsinu og hringdi dyra-
bjöllunni, kom kona til dyranna og
bauð mig velkominn, sagðist hún
þekkja íslenzkan mann, sem vissi
hvar frændi minn byggi og sagði að
rnaöurinn sinn mundi fylgja mér
þangað hv'ort sem eg vildi um kveld-
ið eða næsta morgun. Eg kaus aC
vera þarna um nóttina. Bóndinn
kom heim um kveldverðar tíma, heitir
Einar Brynjólfsson úr BorgarfirCi
syðra. Þau hjónin eru búin að vera
í Victoria nærri 30 ár, komu til Ame-
ríku að mig minnir 1887, voru eitt-
hvað um það ár í Brandon áður en
þau fluttu vestur að hafi. Þau eiga
gott og fagurt heimili og eitthvaö
fleira af húsum í bænum, sem þau
kváðu að kostaði mikið að halda viö
vegna hárra skatta og ekki hægt að
Ieigja fyrir nema svo sem sex dali
um mánuðinn.
Snemma næsta morgun fylgdi
Brynjólfson mér til manns þess, sem
talað var um að myndi leiðbeina mér
til frænda míns, sá maður heitir
Skúli Jónsson, ættaður úr Húna-
vatnssýslu, sömu ættar hefir mér ver-
ið sagt og séra Sveinn sálugi Skúla-
son á Kirkjubæ, sama Skúla nafnið.
Skúli er búinn að vera i Victoria
um J)að 30 ár, vann um tíma við ak-
týgja smíði í Winnipeg eftir að hann
kom að heiman, var svo ráCIagt a’f
læknum vegna heilsu lasleika að leita
þangað sem hlýrra loftslag væri.
Hann á tvær ekrur yrktar heima við
hjá sér, og hefir líka matjurtagarð.
Hveitikom sýndi hann mér, sem
ræktað er á Vancouver eyjunni
KomiC er stórt og lint, líkt hveiti-
tegund, sem ræktuð var í NorCur
Dakota á fyrstu árum mínum þar og
v'ar kallað “White Five”.
Aö öllu leyti er heimili Skúla hið
myndarlegasta og hentuglega bygt
bæði úti og inni.
Frá Skúla var mér fylgt til Þor-
kels frænda míns og var eg hjá hon-
um tvær nætur. Þorkell er fæddtir
Blain. Eins og kunnugt er fyrir
löngu má maður búast við að verða
krafinn skýringar á því hvernig á
íerð manns standi áður en manni er
leyft að fara suður yfir línuna ti!
Bandaríkjanna. Og skömmu eftir að
eg var seztur aö inni í lestinni kom
maður til mín í einkennisbúningi og
spuröi hvert eg ætlaði. Hann spurði
mig aö mörgu og meðal annars því
hvað bærinn hefði heitið sem styzt
var til þaðan sem eg var á íslandi.
Það virtist fullnægja honum bezt að
eg sagði honum að ferð minni væri
aðallega heitið til að sjá systur mína
sem byggi nokkrar mílur fyrir sunn-
an Blaine.
Þegar eg kom til Blaine hitti eg
Andrés Daníelsson fasteignasala þar
í hænum. Hann var á unglings árum
sinum austur í Poplar Park fyrir
neöan Selkirk, og var allkunnugur í
Selkirk. Hann bauð mér heim ti!
sín og þegar eg kom þar var systir
mín þar fyrir og var búin að bíða
þar eftir mér fáeiná daga. ViC höfð-
um ekki sést í 40 ár og hálft og aí
því eg átti ekki von á henni þarna,
lield eg að eg hefði ekki þekt liana
strax, ef mér hefði ekki verið sagt
þegar eg kom inn hver hún var. Hún
var fyrir skömmu orðin ekkja, maður
hennar Pétur Lee, norskur að ætt,
lézt 17. nóvember s. I.
Seinni part dagsins flutti herra
Daníelsson mig og systur mína yfir
til heimilis hennar að Birch Bay. Á
móti okkur tóku þar hjónin Vilhjálm-
ur Ögmundsson og Svafa dóttir syst-
ur minnar. Þau hafa leigt bújörð
liennar.
Flestir -bændur í nágrenni við syst-
ur mína eru norskir, þó eru þar fimm
íslendingar: Kristján Sveinsson, son
ur, Sveins sáluga móCurbróður míns
frá Steinboga í HjaltastaCaþinghá og
Vilhjálmur Jóhannesson Hólm frá
KóreksstöCum í sömu sveit. Þeir búa
saman, hafa félagsbú og eru ókvænt-
ir. Sv’o er Þorgeir Símonarson frá
Hrauni í Árnessýslu, Teitur Hannes
son frá BorgarfirCi stóra og Pétur
Matúsalem Bjarnason frá Stóra
Sandfelli í SkriðdaJ. Þessir tveir
síðast nefndu búa einir.
Á þessum bændabýlum á ströndinni
Manitobastjórninog Alþýðumáladeildin
Greiaarkafli eftir starfsmann alþýðumáladeildarinnar.
hann til Winnipeg og byrjaði vepzl-
un í litlu lághýsi norðantil á ACal-
strætinu að vestanveröu. Eg bjó í
jiví í mánuð með fyrri konu minni
sumariC 1881. Árni var sá fyrsti
t dendingar, sem rak verzlun í Winni-
peg. Hann giftist 9. janúar 1880 og
var nú fyrir fáum dögum búið að
halda skemtisamkomu í húsi þeirra
hiónanna til minnis um 37 ára hjóna-
snemma næsta morgmns um leið og
liann fór til skrifstofu sinnar fylgdi
hann mér til J)riCja mannsins, sem
eg j>ekti í Vancouver, William And-
ersons /’GuCmundar BjörnssonarJ.
GuCmundur var í nágrenni við mig
í NorCur Dakota frá 1882 til 1887;
var þar friCdómari og tók þátt i
sveitarstjórn Akra-bygCar. Foreldr-
ar GuCmundar voru hjónin Björn
sem eg fór um, eru fáir, sem eiga
meira en 40 ekrur af landi og margir
minna, og sýnist það HtiC í saman-
burði við bújarðirnar, sem menn hafa
undir höndum austur í Manitoba og
Saskatchewan. En þótt þessar bú-
jarðir hér á ströndinni séu smáar,
tekst þó að hafa af þeim Mfsfram-
færslu sína. En svo þarf minna að
leggja í kostnað til klæCnaðar og
húsa. Þau þurfa ekki að vera eins
margföld að þykt, eins og austur frá,
því frostin koma ekki til að leita inn
í þau, sem sýnir sig, þar sem hægt er
að geyma kartöflur úti í haugum all-
an veturinn.
Mikil 'er vinnan við að hreinsa
hverja ekru á ströndinni, fyrst að
leggja að velli trén, sprengja svo upp
stofnana með sprengiefni og brenna
svo hina niðurföllnu jötna, og er ó-
frýnileg sjón að lífa yfir blettina
meðan eldinum tekst ekki að vinna
til fulls verk sitt. JarCvegur sé eg
að er rauðleitur víðast hvar, og bætt-
ur er hann með öllum þeim álnirði
sem til fellst. Svörtu moldarinnar
gætir helzt j)ar sem flatlent er.
Af korntegundum ern J)aC helzt
hafrar, sem ræktaðir eru, sumir sá
lítils háttar hveiti handa hænsum.
Þeir félagsbændurnir Kristján Sveins
son og' Vilhjálmur Hólm, sem eg hefi
áður nefnt, sáðu hveiti í fyrra og
fengu 28 mæla af ekrunni. Alt hey
þarf að rækta, fæst ekki tugga af
villiheyi.
Ávaxtatré hafa víst allir bændur,
sem nokkuð éru búnir að vera til
muna * á ströndinni, en JítiC er um
markað fyrir ávexti og svo þurfa
menn ekki að kaupa þetta. Epli, sem
menn hafa afgangs þvi sem þarf að
brúka til matar, gefa menn kúm og
svínum.
Fátt sá eg af hestum hjá bændum,
sumir eiga tvo, aðrir ekki nema einn.
ACdráttur heima við er ekki langur,
eldiviður er sagaður í mátulega lengd
úti í skógi og má hæglega draga heim
á einum hesti.
Yfir það heila hv'aö afkorpa
manna er kostnaðarminni á strönd-
inni en austur frá, sýnist mér það
tíðarfarinu aö þakka.
Framh.
Meðferð á hryssum um það leytl
sem þær kasta.
Ötdráttur úr flugriti Manitobastjðrn-
arinnar eftir C. D. Gilvray, M. D.V.
vlð búnaðarháskólann.
þar sem eins hagar til og 4 flestum
sveitaheimilum ætti að hafa hryss-
una inni þegar hún er komin aS þvi
aS kasta, hafa hana i þurrum, hrein-
um, rúmgóSum afþyljuSum bás og
láta nóg undir hana af hreinu, þruru
heyi.
Sé hún höfS bundin 1 venjulegum
bás meSal annara skepna, er hætt viS
aS bæSi henni sjálfri og folaldinu
hlekkist á.
Hryssur eru venjuiega ekki lengi
meS léttasótt, ofast ekki lengur en 10
til 15 mlnútur og mjög sjaldan lengur
en hálftlma, ef alt er eSlilegt og vel
fer um hryssuna. þaS er mjög áríS-
andi aS hryssan sé ekki lengi aS kasta,
þvl folaldiS þolir þaS ekki; þaS drepst
þá I fæSingunni. Mjög sjaldgæft aS
þaS lifi ef lengur stendur á fæSing-
unni en 3—4 klukkustundir.
Helzt ætti ekkert aS eiga vlS hryssu
sem er aS kasta nema þegar ekki verS-
ur hjá því komist, t. d. þegar rangt
ber aS eSa eitthvaS er óeSlIlegrt; og
timinn því of langur. 1>egar þannig
vill til verSur aS veita hjálp.
þáS aS lengi standi á fæSingu staf-
ar venjulega af því aS rangt ber aS.
Jegar rétt ber aS koma framfætur og
höfuSiS fyrst; höfuSiS er teygt fram
og hvílir 4 framfótunum, myndast
þannig eins og fleygur til þess aS
Hversu litil breyting eSa óregla,
sem er á þessu, getur þaS seinkaS fæS-
ingunni. Venjulega þarf alls ekkert
aS toga I fyliS né heldur ætti aS vera
gert fyrri en þaS er leiSrétt ef rangt
ber aS.
Fyrst þarf aS skoSa hryssuna ná-
kvæmlega til þess aS komast aS raun
um hvernig skekkjunni er variS, til
þess aS þaS verSi lagfært og fæSingin
geti gengiS sem auSveldlegast og
greiSast.
þenja út fæSingarpartana til þess aS
í grend við Akra í NorCur Dakotalallur llkami fylsins komist á eftir.
1883, hann misti föður sinn um J)aC
átta mánaCa, og ólst upp hjá móður
sinni lengst af í Grafton, N. D.
MóCir hans lézt árið 1900; árið 1902
fór hann vestur til Seattle og var þar
lengi og víðar á ströndinni Banda-
ríkja megin, unz hann fyrir fáum
fluttist til Victoria. Hann vinnur
á sögunarmylnu við að mæla viö sem
út er seldur. Hann á snoturt heimili,
en hefir í hyggju að selja það j)egar
hann getur og kaupa sér landspildu
yfir á meginlandinu, segir það muni
eiga bettir við sig að hafa þar af lífs
f'ramfærslu sína en vinria stöðugt hjá
öðrum. kona hans er dönsk, fædd og
uppalin hér í landi.
Fljótt fann eg þegar eg var kom-
in vestur til Vancouv'er og Victoria
að loftslagið var alt annað en það er
austur í Manítoba og Dakota, líktist
loftslaginu á íslandi, einkum í Vic
toría. Eg fann á báðum J>essum stöð
um að ef ekki hefði verið vel kint
liúsum, kendi ónota eins og í köldum
baðstofum á íslandi. — Sagt var mér
ao þegar rigndi á ströndinni á vetrm
hlýni í veðri. Eg haföi hugsað hið
gagnstæða með það.
Vancouver og Victoría og senni
Iega allir bæir á ströndinni hafa
miklu betra vatn } húsum en bæirni
eystra, það er leitt inn í þau úr fjöll
um og lækjum, það er svo nákvæm
lega líkt að smekk fjallalækjavatninu
á íslandi. c
Reng-ur miklu betur ef
er sprautaS inn .volgni
ÁSur en hendinni er smieygt inn I
fæðingarstaSinn I þessu skyni, riSur ft
aS þvo vel hendina og handlegginn og
bera á hann olíu eSa flot meS karbol-
sýru 1. Mjóu snæri, hrelnu ætti að
hnýta um fætumar eSa höfuSiS, til
þess aS þaS verSi dregiS fram ef á.
þarf aS halda. SiSan er næsta stigiS
aS finna út á hverju stendur og lag-
færa þaS. pegar öllu hefir veriS
komiS í rétt lag má toga varlega I
snæriS til þess aS hjálpa fæðingunni,
en aidrei ætt’i aS toga f nema þega.r
hryssan hefir' hriS’ir; henni ætti aS
vera veitt fullkomin hvíld á milli, til
þess aS hún sé þess betur búin undir
næstu hriBir.
FæSlngin
öðru hvoru
sápuvatni eSa ollu.
það aS toga I fyliS áður en þess
hefir veriS gætt aS rétt bæri aS gerir
fæSinguna erflða og er hættulegt. Séu
menn ekki vissir um þaS hvort rétt
beri aS eSa ekki, þá er sjálfsagt aS
leita hjálpar þeirra sem vit hafa á—
dýralæknis.
þegar fæ’ðingin heflr verlS erfið og
mikil áreynsla og þrautir, getur svo
fariS aS hryssan verSi alveg magn-
þrota og liggi sem I dái. þegar þann-
ig stendur á ®tti aS gera sér far um
aS láta fara eins vel um hana og
mögulegt er og styrkja hana eftir
mætti. Vel og ræk’ilega ætti að
nudda hryssuna alla ef hsðgt er og
breiða ofan á hana hlýjan dúk eSa.
ábreiSu.
Ef hryssan hefir skemst eSa særst
vegna þess hve erfið fæSingin var,
ætti aS hreinsa sáriS rækilega meS
volgu vatni, sem 1 sé látiS creolin eSa
karbólsýra.
Ef fylgjan kemur ekki sjálfkrafa
skömmu eftir aS folaldiS er fætt—aS
minsta kosti innan 12 klukkustunda
—þá ætti aS losa hana varlega meS
fingrunum. Til þess ætti aS hafa
æfSan dýralækni ef þess er kostur.
þegar fæSingin hefir veriS mjög
erfiS og löng og hryssan virSist vera 1
hættu ætti æflnlega aB reyna aB ná
I dýralækni.
Endurminning.
Frá Vancouver til Blaine og
Birh Bay 23. janúar.
Eg kom til Vancouver aftur að
kvöldi þess 22. janúar eg gisti á hot-
eli um nóttina skamt frá lendingunni
hótel skrifarinn fékk mér lykilinn að
svefnherbergi mínu og sagði mér að
læsa því um nóttina.
Snemma næsta morgun var eg kom
inn á Great Northern járnbrautar-
stöðina og keyfti mér farseðil til
Er sólin hnígur hægt að sævardjúpi,
og húmsins skuggar reika’ um dali’ og grundir,
og fjöllin sveipast gullnum geislahjúpi,
þá græt eg ein, og dreymi liðnar stundir.
J?á opnast hugsun inst í sálu minni,
um ungan svein á hesti fagurbúnum.
Eg leit hann þá, í fyrsta og síðsta sinni,
er sólin skreytti fjöllin geislarúnum.
Og mininng hans, á lífsins leiðum köldum,
var ljós og styrkur bæði’ í gleði og hörmum,
Hún lægði storm á æstum sálaröldum,
hún andar friði’ og þerrar tár af hvörmum.
J?ó æskutíð með brosi’ og barnatárum,
mér borist hafi’ í tímans gleymsku hafið. —
Er þetta kveld, frá horfnum æskuárum,
í instu og dýpstu hjartans leynum grafið.
M’ér enn þá finst eg hófadyninn heyra,
sem hljóm af fögrum, yndisþýðum lögum.
Með aftanblænum berst hann mér að eyra,
og blandast mínum eigin hjartaslögum.
ó, þökk þér ást, er upp frá þessu kveldi, —
varst afl til skilnings, lífsins huldu dóma.
pú brenda gull, úr ástríðanna eldi —
þú endurskyn af guðdóms dýrðarljóma.
Ragnar Stefánsson.