Lögberg - 14.03.1918, Síða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 14. MARZ 1918
8
Kaupmannahafnar
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsins
bezta munntóbak.
Munntóbak
Búið tilúr hin- !
um beztu, elstu,
safa- mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
mælir jafnan vel við þá, sem hjá
eru og er það ekki konunglegt”.
Eysteinn svarar: “Satt er það
bróðir, að margir menn sækja á
minn fund og má eg eigi öllum
svo gott gjöra, sem vilji væri til,
dæmi eg oft sakir manna eftir
vitnum; en ef síðar kemur annað
upp læt eg hvem mann ná rétti
sínum, hvað sem áður hefir
dæmt verið, heiti eg oft því, sem
eg er beðinn, því eg vil að allir
fari fegnir af mínum fundi enn
sé eg þann kost, ef eg vil hafa
sem þú gjörir, að heita öllum
illu og engan heyri eg þig efnd-
anna frýja”.
Sigurður mælti: “pað hefir
verið mál manna, að för sú, er eg
fór úr landi, væri heldur höfðing-
leg, en þú sazt heima, sem dóttir
föður þíns”.
Eysteinn mælti: “Nú greipstu
á kílinu, sem eg hugði að fyrir
löngu myndi springa, og eigi
mundi eg þetta mál vakið hafa ef
eg kynni hér engu til að svara,
en nær þótti mér hinu að eg
gerði þig út, sem dóttur mína”.
Sigurður mælti: “Heyrt munt
þú það hafa, að eg átti orustur
margar í Serklandi og fékk í öll-
um sigur og margskonar ger-
semar flutti eg hingað í land, er
eigi höfðu áður slíkar komið.
þar var eg mest virtur, er eg
fann göfuga menn, en eg hygg
þig hvergi hafa hleypt heim-
draganum”.
Eysteinn svarar: “Spurt hefi
eg að þú áttir orustur margar
utanlands, og mun þar smátt í
móti að telja. Norður í vogum
setti eg fiskiver, svo fátækir
menn gætu þar við hjálpast, þar
lagði eg fé til prestsvistar og lét
þar kirkju gjöra, því alt fólk var
þar heiðið, muna þeir menn, er
þar við hjálpast að Eysteinn
hefir verið konungur í Noregi.
Á prándamesi lét eg kirju gjöra
og lagði fé til, muna þeir menn
er þar byggja að Eysteinn hefir
verið konungur í Noregi. Um
Dofraf jöll var för mikil úr pránd
heimi, þar urðu menn oft úti og
fóru illum förum, lét eg þar
sæluhús gera og lagði fé til. Fyr-
ir Agðanesi gjörði eg höfn, sem
áður var engin, nú er þar hin
bezta höfn þeim, sem norður og
suður fara. Stöpulinn mikla í
Hólmssundi lét eg gjöra, munu
þeir, sem hans njóta muna að
Eysteinn hefir verið konungur í
Noregi. Höllina miklu lét eg
gjöra, Björgvin og postulakirkj-
una og riðið á milli, og munu
þeir konungar, sem eftir oss
koma njóta þeirrar athafnar.
Mikaels kirkju lét eg gjöra á
Norðnesi, og setti þar munkalíf.
Skipaöi eg svo lögum bróðir, svo
hver mætti hafa lög við annan
ef þau eru haldin fer betur fram
landstjómin. Eg hefi komið
Jamtalandi undir Noreg með
hlýðni og skattgjöfum, meira
meira með hlíyrðum og viturleik,
en með ágangi. Nú er þetta alt
smátt að telja, en þó ætla eg það
þarfara ríki voru og landi og lýð
og oss ekki minna til sáluhjálpar,
en þó þú bróðir brytjaðir blá-
menn á Serklandi fyrir fjandann
og hrúgaðir þeim svo til helvítis”
Sigurður mælti: “Fór eg til
Jórsala, og sá eg þig ekki
þar; fór eg til grafar Drottins,
sá eg þig ekki þar; eg átti átta
orustur, og varstu í engri þeirra;
kom eg til Jórdánar og svam
yfir ána, á bakkanum var hrís-
kjör nokkur og þar í kjörinu reið
eg þér knút, Eysteinn konungur,
og mælti svo fyrir að þú skildir
leysa eða hafa slíkan formála,
sem á er lagður”.
Eysteinn mælti: “Ekki mun
eg þennan knút leysa, sem þú
reiðst mér þar, en ríða mátti eg
þér þann knút, er miklu síður
fengir þú leystan, er þú sigldir
einskipa í her minn er þú komst
hér í land. Líti nú vitrir menn
á hvað þú hefir um fram oss og
vita skuluð þér það gullhálsamir,
að menn munu jafnast við yður
í Noregi”.
Hættu þeir bræður svo talinu
og vom báðir reiðir.
Manitobastjórnin og Alþýðumáladeildin
Greinarkafli eftir starfsmann Alþýðumáladeildarinnar.
Forðl sáðfræs.
Manitobaþingiö h!5 ný-afstaðna,
hefir afgreitt lög, sama efnis og S
fyrra, er veita sveitarhéruðum heim-
ild til lántöku í þvl skyni aS veita
baendum aðstoð ef þeir þyrftu, til þess
aS útvega sér fræ.
ASal-forsendurnar fyrir lögunum
eru þessar:
1. StríðiÖ hefir aukið mjög þörf-
ina á meiri framleiðslu fæðutegunda,
og Manitoba-fylki, sem er ákaflega
vlðáttumikið, I samanburði við fólks-
fjölda, á að gera og þarf að gjöra
eins mikið að aukinni framleiðslu og
frekast verður unt.
2. Sumstaðar í Manitoba-fylki
skémdist sumt sáðfræ, vegna haust-
frosta, sérstaklega hafrar og bygg, og
er þess vegna eigi nothæít til sáningar.
Fræ skoðun.
Sérhver bóndi þarf þvl, áður en hann
sáir höfrum I ár, að rannsaka, eða
láta rannsaka fræið, til þess að geta
orðið viss um góða uppskeru.
Sumir menn hafa þá skoðun, að
þeir geti fyllilega skýrt öðrum frá,
hvort hafrar séu góðir til útsæðis,
eftir útliti eða þyngd. Hafrar, sem
llta vel út, eru auðvitað liklegri til út-
sæðis, heldur en þelr, sem léttir eru
og ósjálegir; samt sem áður verður
engan veginn af þvl ályktað, hvort
þeir muni koma að tilætJuðum notum
eða eigi. þegar hafrar skemmast af
vöidum frosts, gera áhrifin vart við
sig aðallega I innri kjarnanum. Svo
að I sumum tilfellum getur kjarni vel
útlltandi hafra, verið dauður.
Einfaldasta leiðin við að prófa
hafra-fræ eða annara korntegunda, er
sú, að láta frá 100—200 frækorn I
kassa, með moid I (helzt sandkendri)
og grafa þau svo sem hálfan þumlung
niður. Halda moldinni slðan hæfi
lega rakri, og geyma kassann I eld-
húsi, Þar sem þó hvorki getur opðið
of kalt né of heitt. Með því að telja
slðan plönturnar, er hægt að komast
að fullri vissu, hvort fræið hefir verið
gott, eða eigi.
Annað ráð, og ennþá handhægara,
er að nota þerripapplr, láta fræið á
hann, svo sem 100 korn, láta annað
þerriblað yfir og hvolfa diskum yfir
hvorttveggja; nægílegur raki þarf að
vera, en ekki stöðugt vatn; geyma
kassann slðan I tiu daga, — að þeim
tlma liðnum heflr það fræ borið ávöxt,
sem, nothæft var til sáningar. Má af
þvl marka, hvort sáðkornlð er tryggi-
legt.
r •"in ttrf
Búnaðarskóli Manitoba-fylkis próf-
ar fræ fyrir hvern bónda I fylkinu,
honum að kostnaðarlausu, og Akur-
yrkjudeildin gefur fullar upplýsingar
ef skrifað er á ensku “To the Field
Husbandry Department, Manitoba
Agricultural College, Winnipeg.
Fræforðl. í fyrgreindum lögum, er
sveitarfélögum veitt vald til þess að
taka lán, bændum til aðstoðar að þvl
er snertir kaup á sáðfræi. Líka er
gert ráð fyrir að sveitarfélögrin geti
fengið lán hjá fylkinu. Og eru aðal-
skilyrðin þessi:
1. Sveitarstjórnum er lántakan f
sjálfs vald sett. ,
2. Engin sveitarstjórn má taka
stærra lán en $60,000, er skal einung-
is varið til sáðkaupa.
3. Fræið má afhenda búanda, konu
hans, eða fuiltrúa hermanns, sem á |
land, og sem á annan hátt er ekki fær
um að fá nægilegt fræ.
4. Sveitarstjórnir hafa vald til þess
að veita $1,200 virði af sáðfræi ein-
stakling hverjum.
6. Leiguliði verður að hafa skrif-
legt samþykki frá eiganda, til þess að
geta fengið sáðfræ.
Ekki einungis er með þessu sveita-
stjórnunum gert mögulegt að fá pen-
inga tll frækaupa, heldur verða þær
einnig færar um að kaupa fræið
sjálft.
Forði af góðu sáðfræi er n'i fyrir-
liggjandi I “The Canadian Govern-
ment Elevators”, I Calgary, Saska-
toon, Moose Jaw. Transcona og Port
Arthur, og I höfuðborginni 1 Saskat-
chewan, Regina, er skrifstofa, sem
annast um þetta málefni.
Forðinn, sem er fyrirliggjandi af
höfrum og byggi, er hvorki eins góð
ur né mikill, eins og á mætti kjósa,
en hveitifræið er af allra beztu
tegund.
það liggur 1 augum uppi, að enginn
hagur er 1 þvl fyrir bændur, sem nóga
hafa útvegi með fræ, að láta sveita-
stjórnirnar leggja þeim það til. þeir
mundu einungis sökkva sér I óþarfa
skuld; én ef þeir á annað borð eru sér
þess ekki megnugir að útvega sér fræ
fyrir eigin peninga, þá hefir stjórnin
annast um að sveitastjórnirnar geti
hlaupið undir bagga með þeim. Og
með , þvl að þörfin á aukinni fram-
Biðjið matvörusala yðar
um
PURITY FLOUR
(Govemment Standard)
Ekki “Stríðahveiti”. Heldur
aðeins Canada “Stríðstíma” hveiti.
Bæklingur í hverjum poka
til leiðbeiningar fyrir
húsmæður.
PURITy FLOUR
141
More Bread and Better Bread
Margt fleira nýstárlegt verður
til skemtana; meðal annars
syngja hinar fjórar Haley syst-
ur ýmiskonar þjóðsöngva, er»
þær nýkomnar frá New York.
Loks verða sýndar myndir,
sem allir vilja sjá, úr hemaði
Breta.
Dominion
og myrða það miskunnarlaust
án saka. Líklegast era þeir að
þóknast hinum tilvonandi yfir-
drotnara sínum, þýzkalands keis-
ara, með þessu.
þjóðverjar hafa nú nýlega lýst
því yfir, að þar sem Skandina-
visku þjóðimar hafi verið Bret-
um hliðhollar í stríðinu, þá þurfi
þær ekki að vænta neinna hlunn-
inda eða vægðar frá sinni hálfu,
og í sambandi við þessa yfirlýs-
ingu hafa pjóðverjar tilkynt
Norðmönnum, að frá 16. þ. m.
verði pjóðverjar engum samn-
ingum bundnir við Norðmenn,
og að þeir samningar, af hvaða
tagi sem þeir séu, sem nú séu á
milli þýzkalands og Noregs, falli
þá úr gildi.
Skáldastyrkurinn.
Samkvæmt tillögum skálda-
styrksnefndarinnar hefir stjórn-
aráðið nú úthlutað styrk þeim,
“til skálda og listamanna”, sem
síðasta þing veitti til 12,000 kr.
um leiða, og svo margt og margt
annað viðvíkjandi stríðinu, sem
allir þurfa að vita og skilja.
Tvær sýningar alla daga.
Hinn 25. þ. m. kemur Miss
Elsa Ryan aftur fram á leikhús-
inu í leiknum “Out There”, sem
var nýlega sýndur fyrir fullu
húsi, en allir vilja sjá aftur.
Fólk er beðið að athuga aug-
lýsingu frá Walker í blaði vora
í þessu sambandi.
Orpheum.
Elizabeth M. Murray, sem
Winnipegbúum er að góðu kunn
frá fyrri árum, kemur nú enn
einu sinni fram á leiksviðið á
Orpheum leikhúsinu, nýkomin
frá Englandi, þar sem hún hefir
verið að ferðast, og vakið aðdá-
un mikla. Mánudaginn hinn 18
þ. m. birtist Miss Murray á leik-
sviði vora, og syngur kými-
söngva; hefir hún sérstakt orð
á sér fyrir framburð sinn.
Alla næstu viku verður sýnd
á leikhúsinu mynd, sem allir
hafa gott af að sjá, og allir geta
skilið. Myndin heitir: “Dóttir
Evu”. Auðvitað era allar konur
í veröldinni Evu-dætur; en leik-
ur þessi fjallar þó aðallega um
eina slika dóttir! Kvikmynda-
sýning þessi er fjölbreytt að
efni og viðburðarík, og ætti eng-
inn að missa af góðri skemtun.
— pess vegna er rétt að fara á
Dominion leikhúsið.
ALLA NÆSTU VIKU.
Tvisvar á dag, kl. 2.30 og 8.30.
Hin undraverða hreyfimynd
Thos. H. Ince’s
«
Civilization.
Hin allra bezta mynd, sem enn
hefir upphugsuð verið.
Neðansjávarbátur er sprengdur í
sundur og stórskipi sökt!—40
þúsund manns—10 þús. hestar.
Sæti (reserved) að kveldleikj-
unum; 400 sæti á 25c—600 sæti
á 50c—150 sæti á 75c—Gallery
sæti á 15c. — Síðdegis 1,200 sæti
á 25c—800 sæti á lOc.
fyrir árið 1918, þannig:
LfiérnUI,Hrnnítr'b«ýnz v0" Einar H. Kvaran, rith. .
stjórnarinnar, ao sérhver búandi geri _. T, ,,
ait sem i vaidi hans stendur tn þess, | Eínar Jonsson, myndn.
a'ö s&
unt.
I eins mikiö land og framast er[Guðm
Guðm
þýzkaland.
Prófessor Ferdinand Pessecky,
fyrram háskólakennari við
háskólann í Prague í Aust-
urríki, sem nú er í Cleve-
land í Bandaríkjunum, segir frá
því að leynisamningar hafi verið
fullgerðir á milli pýzkalandskeis-
ara og Rússakeisara, að þeir
skyldu semja frið með sér, og
átti samningur sá að ganga í
gildi snemma á vorinu 1917.
Síðan ætluðu báðir að taka sam-
an höndum til þess að yfirvinna
sambandsþjóðimar, kúga þær
hlutlausu til undirgefni, sem þá
hefði og verið auðvelt, skifta
síðan á milli sín herfanginu,
þjóðum og löndum, með Vilhjálm
þýzka sem heimshöfðingja. —
Miklir menn erum við Hrólfur
minn!
þjóðverjar era búnir að taka
Álands eyjamar við Finska fló-
ann, og era komnir inn á Finn-
land, og hafa lýst því yfir, að
óumflýjanlegt sé fyrir þá að
taka Finnland um stundar sakir.
Svíar hafa harðlega mótmælt
þessari aðferð, og segja hana
þvert ofan í yfirlýsingar þjóð-
verja og viðurkenningum þeirra
á sjálfstæðiskröfum Finna; en
pjóðverjar virða þau mótmæli að
vettugi og fara sínu fram. Sagt
er að Finnar hafi farið þess á
leit við pjóðverja að fá fimta
son pýzkalands keisara Oscar,
fyrir konung.
Rauða hersveitin rússnéska,
sem undanfarandi hefir verið á
Finnlandi, hefir nú að undan-
fömu eyðilagt og ruplað, alstað-
ar þar sem þeir hafa náð til, og
hlífðarlaust ráðist á heldra fólk-
ið, sem kallað er þar á Finnlandi,
Magnússon, rith.
Guðmundss., skáld
Jóhapn Sigurjónsson, rith.
Valdemar Briem, vígslub.
Guðm. Friðjónss., skáld
Jakob Thorarensen, skáld
Sig. Heiðdal, sagnaskáld
Ásgr. Jónsson, málari ..
Br. pórðarson, málari ..
Jóhannes Kjarvel, málari
Ríkh. Jónsson, myndasm.
Hjálmar Lárusson, myndsk.
2,400
1,500
1,200
1,000
1,000
800
600
600
600
500
500
500
500
300
Hvorki á morgun
eða nœstu viku
heldur strax í dag
—Vísir.
Walker.
Fátt mun það í heimi leiklist-
arinnar, sem vakið hefir eins al-
menna aðdáun og hreyfimyndin
“Civilization”, sem byrjað var að
sýna á Walker leikhúsinu á
mánudagskveldið var, og eru
sýningamar alveg óviðjafnanleg-
ar. Geta menn þar með eigin
augum séð kafbátahemaðinn og
allar þær hörmungar er af hon
Frestaóu ekki til morguns, þvt sem þú getur gert i dag, er her-
hvöt nútlmans I vitSskiftalIfinu. Sá, sem ekki fylgir þessari reglu
blöur ósigur.
Einmitt núna áttu aö láta gera viiS tennurnar—ekki sltSar! Hver
dagurinn, sem þú dregur þaö á langinn, eykur vandræöin. Tannplna
veröur ekki tept, nema af tannlækni. Og ein sjúk tönn, sýkir aörar.
Finnig mig undir eins að máli.
Dr. C. C. JEFFREY,
,,Hinn varfærni tannlæknir”
Cor. Logan Ave. oá Main Street, Winnipeg
Húðir, Ull
og . . . .
LODSKINN
Ef þú óskar eftir fljótri afgreiðalu og kæsta verði fyrir ull cg loískii n.sktifið
Frank Massin, Brandon, Man.
Skrifið eftir verði og áritanaspjöldum.
SÓLSKIN
4
“Sohair, en hvað þú ert fallegur og hvað eg
skal vera góður við þig”, sagði Almansor.
Góður við allar íifandi skepnur, góður og rétt-
látur við menn og dýr, sagði drotningin og kom
út úr hellinum, þar sem hún hafði beðið eftir hon-
um eftir fyrirmælum álfkonunnar.
“þetta ár hefir ekki orðið honum til ónýtis”,
sagði álfkonan og faðmaði að sér móður og son.
VII.
Endir,
f höllinni í Amrakuta var mikið um dýrðir
þegar Almansor kom heim. Og það var líka ástæða
til þess að gleðjast, því aldrei hefir verið til rétt-
látari og mildari höfðingi en Almansor varð, og
það rættist einnig fullkomlega á Amrakuta það
sem álfkonan hafði sagt, að þar sem sá, sem æðst-
ur er að völdum, gengur á undan öðrum með góðu
eftirdæmi, þar er það brátt álitin jafnmikil synd
að kvelja skepnumar eins og að kvelja mennina.
* * *
Margar aldir eru liðnar síðan þessi saga gjörð
ist, en enn þá segja mæður á Indlandi bömum sín-
um söguna af Almansor konungssyni og þegar
bömin svo spyrja, hvort álfkonan fagra hjálpi ekki
blessuðum skepnunum við og við enn þá, þá svara
þær þeim: Álfamir eru nú famir langt inn í
Himalayjafjöllin og hafa ekkert samneyti við
mennina framar, en þeir senda oss þá anda, sem
þeir eiga bezta, góðsemina og brjóstgæðin. pað
eru góðu andamir á okkar tímum og þeir eru líka
mjög voldugir.
Benedicte Amesen-Hall.
Ef eg væri ungur í annað sinn.
f minnisbók Dr. Harper háskólakennara í
Chicago, var þetta skrifað: Ef eg væri orðinn
drengur aftur, þá skyldi eg lesa hverja einustu
bók, sem eg næði í, og eg skyldi reyna að læra af
góðum bókum, hvernig góðir menn verðu lífi sínu.
Ef eg væri orðinn drengur, þá skyldi eg reyna að
venja mig á umburðarlyndi með brestum annara
og reyna að skilja mína eiginn bresti betur, en eg
gerði. Eg mundi reyna af öllum mætti að venja
mig á að vera litillátur. Ef eg væri drengur í ann-
að sinn, þá skyldi eg af öllum mætti sækjast eftir
félagsskap þeirra manna, sem hreinir eru, og hægt
er að líta upp til, manna sem eru göfugir í hugsun
og sem gætu verið mér stoð til fullkomnunar, en
forðast vondan félagsskap, eins og heitan eld, og
eg mundi kynna mér biblíuna miklu betur en eg
gjörði, hún skyldi vera mér veganesti lífsins. Ef
eg væri orðinn drengur í annað sinn, þá skyldi eg
kynna mér af öllum mætti kenningar og lífsreglur
frelsara míns og kappkosta að verða honum líkur”.
Drengur minn, farðu vel með skepnurnar!
Láttu aktýgin fara vel á hestinum þínum.
Vilt þú að fötin fari illa á þér eða meiði þig?
Láttu hvorki keðju né köld járnmél særa hann.
Mundi iþér þykja gott að hafa sár í munninum
eða á tungunni?
Láttu ekki höfuðleðrið vera of stutt. Ætli
þér þætti gott að láta pína þröngu höfuðfati á
höfuð þér, eða láta rífa út í munnvikin á þér ?
Járnaðu hestinn þinn vel. Mundir þú vilja
ganga berfættur á gólfi? Láttu ekki skeifuna
vera of litla, og ekki heldur of stóra. Vilt þú að
skórnir kreppi að þér? Eða mundi þér þykja við-
kunnanlegt að skórinn eða stígvélið stæði langt
fram af fætinum.
Mundu það drengur minn, að sképnurnar, sem
þér er trúað fyrir, finna til alveg eins og menn-
imir, en þær geta ekki talað við þig og sagt þér
hvað að þeím gengur, þegar þær eru veikar, þess
vegna þarft þú að vera altaf ósköp góður og nær-
gætinn. Sá verður gæfumaður í lífinu, sem er
góður við blessaða málleysingjana.
III. ÁR.
WINNIPEG, MAN. 14. MARZ 1918
NR. 11
Sagan af Almansor konungssyni
(Indverskt ævintýri).
IV.
Sjónhverfingamaðurinn og fyrsta myndbreytingin.
Eins og kunnngt er, era hundar oft natnir
með að komast á rétta leið. pessi gáfa kom nú
konungssyninum að góðu haldi, þegar hann var
kominn 1 hundslíki. Seppi þefaði af jörðinni alt í
kring um sig og gat þannig fylgt sporunum út í
skóginn og hélt nú heim á leið til hallarinnar í
Amrakuta, þar sem móðir hans bjó.
Sjónhverfingamaður einn tók eftir hundinum
og leizt vel á hann. Gjörði hann sér von um, að
hann mundi geta kent honum ýmsar listir og
fengið fé fyrir að sýna hundinn. Hann rétti því
brauðbita að seppa. Vesalings Zopas var glor-
hungraður og tók við brauðbitanum; sjónhverf-
ingamaðurinn var ekki lengi að taka eftir því, að
seppi hafði skrautlegt band um hálsinn og tók í
bandið.
“pað er auðsjáanlega dýrindis gripur, sem þú
hefir um hálsinn. Eg get sjálfsagt haft töluvert
gott af þér”.
Zopas reyndi að sleppa frá sjónhverfinga-
manninum, en því meir sem hann streittist við,
því meir hérti maðurinn á takinu. Loks batt hann
seppa fastan og nú var Zopas algjörlega á valdi
loddarans.
“Svo þú heitir Zopas, mælti loddarinn, um leið
og hann tók bandið af hálsinum á honum” það er
fallegt hundsnafn. En ertu nú til nokkurs nýtur.
Getur þú passað vagninn minn, þegar eg þarf að
sofa eða get eg brúkað þig til að vera dyravörð
minn? pví ekki skaltu halda að eg gefi þér að
éta fyrir ekkert”.
Við hverja spumingu tók hann svo fast í
bandið, sem Zopas var bundinn með, að seppa datt
ekki í hug að strita á móti, en horfði bænaraugum
á þennan nýja húsbónda sinn.
pað era aldrei augu, sem þú hefir, mælti
loddarinn. En það er gott að þú ert ekki svo vit-
laus. Nú skaltu fylgja mér eftir. í dag ætla eg
að sýna mönnum hvemig eg læt dýrin mín dansa.
Svo getum við séð, hvort þú kant nokkuð fyrir
þér”.
Svo hélt hann af stað aftur og Zopas þorði
ekki annað en fylgja honum, því hann vissi, að
ef hann yrði óþekkur, þá mundi loddarinn aðeins
herða á bandinu. pannig komu þeir til Amrakuta
og þar ætlaði sjónhverfingamaðurinn að tefja
nokkra hríð.
“En hvemig lætur kvikindið? Hvað ætlar
þú að gjöra upp að höllinni? Áttu þar kannske
kunningja?”, sagði loddarinn og tók fast í bandið.
En Zopas stritaði við alt hvað hann mátti. Hann
þekti svörtu þrælana, sem stóðu fyrir utan hallar-
dymar. Og oft höfðu þeir fleygt sér til jarðar
þegar Almansor gekk fram hjá þeim. Hann vænti
sér hjálpar af þeim. Hann dinglaði rófunni og
mændi upp til þeirra, en enginn skildi hann!
“Snáfaðu burt loddara óhræsi”, kallaði einn
af þrælunum. “Hér er þér ekki til neins að koma.