Lögberg


Lögberg - 13.01.1927, Qupperneq 1

Lögberg - 13.01.1927, Qupperneq 1
I iil 40 ARGANGUR WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 13. JANÚAR 1927 NÚMER 2 Hrœðilegt sly Montreal. s í Caíiada. Mr. Brunet, rpyndhöggvari frá Montreal, er nú í París og er þar að gera myndastyttu af Sir. Wil- fred Laurier, sem reisa á viS þing- húsið. í Ottawa í sumar. HafíSl sam- bandsstjórnin falið Brunet að gera þetta verk fyrir ári síðan. Hefir hann nú lokið verkinu að öllu leyti nema eftir er aðeins að steypa myndastyttuna. Sagt er aS Mac- kenzie King hafi gefið honum ýmsar góðar bendingar, þegar hann var í París nýlega, áöur en Brunet lagSi siöustu hönd á verkiS. Þessi myndastytta verSur afhjúpuð i. júlí á sextugs afmæli þessa þjóöfé- lags. * * * Rán var framiS á götum Winni- pegborgar uml hábjartan daginn hinn 30. f. m. MaSur nokkur Frank Marasa, kom út úr Montreal bank- anum. sem stendur við gatnamótin Stranbrooke Ave. og Osborne St. og hafSi hann í vösum sínum' hér um bil $74°-°0- sem hann hafði fengiö í bankanum. Þegar hann hafði skamt fariS var á hann ráS- ist af tveimur mönnum og allir peningarnir af honum teknir og höfðu ræningarnir aS því búnu, sig á brott sem skjótast. Mörg félög ætla að halda árs- fundi sína i Winnipeg i jæssum Þeir sem giftu sig á árinu voru 2,368 og er j>að nokkru fleiri en ár- ið áSur. » * * Hið mikla breska læknafélag hefir ákveðiö að halda ársþing sitt í Winnipeg áriS 1930. Er þaS í þriðja sinn sem þetta félag heldur slíkan fund annarsstaSar en á Bret- landi. Búist er við, að mikill mann- fjöldi sæki þetta þing, og læknar verði hér þá samankomnir úr öll- um löndum heims ,þar sem ensk tunga er töluð. Halda sumir að jafnvel Winnipeg meS allá sina gestrisni eigi fult í fangi meS að taka á móti öllum þeitrt gestum, er j)á verSa hér samankbmnir. * * Eins og kunnugt er, skiftir bæj- arstjórnin í Winnipeg jiannig verk- um með sér, að i ársbyrjun eru kosnar fastar nefndir tií að hafa aSal-umsjón meS helstu málum bæj- arins alt árið og er formaSur kos- inn fyrir hverja slíka nefncl. Á fyrsta fundi bæjarstjómarinnar á þessti ári, sent haldinn var 3. janú- ar, voru þessar föstu nefndir kosn- ar og fóru þær jiannig, aS engin úr verkamannaflokknum náði kosn- ingu sem nefndarmaður. Tafnvel þótt j>eir séu nú í töluverðum minni- hluta fanst þeim aS sér væri rangt gert meö ]>essu og lét Simpson bæj- arráðsmaður ]>aS ótvíræSlega i Ijósi að ekki þyrfti borgarstjóri að vænta jjýSari samvinnu af þeirra S.jötíu og sjö missa lífið. börn og unglingar Þrjátíu mtíiðast. f K* f«- | hendi. har «m þair „r5u *» 'tU „K .b,”ga.nnnar <‘I og yfirffangi beittir, en borgarstjóri frávað- tíl. að sækja þessa fundí, vcroi ao rninsta kosti 2500. * * * Á sunnudaginn andaSist í Winni peg AV. F. I allman, sem um mörg ár \ ar umsjónarmaöur meö stræta vinnu í borginni og því mörgum kunnur hér um sióðir. Hann var sjötugur að aldri 0g hafði verið mjög heilsubilaöur síSustu árin. * * * Hinn 23. nóvember síSastl. fóru fam borgarstjórakosningar í Rran don, Man. og hlaut kosningu Harry W. Cater. Gagnsækjandi háns var ^r. H. O. McDiarmid. Þótti hon- l,m kosningin ekki hafa veriö lög- leg og fór með mál fyrir dómstól- ana. Hefir nú Barrett dómari í í ortage la Prairie úrskurðað aS yosningin sé ógild og er Mr. Carter gert aS greiöa “allan af málinu lög- lega leiðandi kostnað.-’ Byggir dóm- arinn úrskurS sinn á því, að Mr. arter hafi brotið kosningalögin með því aS semja við lxeinn um að fPorvagnar bæjarins flyttu auglýs- mgar hans meðan á kosningunni stoS. Tvítur dómarinn svo á að j)aö hafl á einhvern hátt verið ólöglegt, samkvæmt bokstaf laganna. Bæjar- stjorakosning veröur þvi aS fara tram aftur i Brandon. * * * A fir 2,500 stúdentar eru ínnrit- :,ðir viS 'McGill húskólann i Mont- real á skólaárinu 1926—27. Þótt mikill meirihluti þeirra sé frá ^.uebec-fylki og austurhluta Ont- ario-fyjkis. þ/L eru þar j)ó stúdentar ra ?1Ium öðrum fylkum í Canada °g emnig all-margir frá Bandaríkj- unum og frá Nýfundnalandi hefði í fundarbyrjun flutt hjart— næma ræSu um góða samvinnu allra bæjarráösmanna. Má því væntan- lega gera ráð fyrir að þar sitji viS sama og verið he*fir f kvikmyndahúsi einu í Mont- real, sem ““Laurier Palace The- atre” heitir, kom það fyrir á sunnudaginn var, að elds varð vart í byggingunni, meðan á sýn- | ingu stóð og fjöldi fólks var í hús- iuu. Fór þá eins og vant er, þeg- ar þvílíkt kemur fyrir, að hræðsla ákafleg greip fólkið og alt lenti í uppnámi og stjórnleysi. Börn rnörg voru sér uppi á lofti í leik- húsinu og virðist eftir fréttunum r ð dæma, að þar hafi fátt eða ekk- ert fullorðið fólk verið. Þegar eldsins varð vart, urðu börnin á- kaflga hrædd og ruddust þau aðj dyrunum og ofan stigann og fóru svo að segja öll í annan stigann, þótt stigarnir væru troðningurinn svo mikill, að börn- in duttu í stiganum og hrundu hvert ofan á annað, og urðu af- leiðingarnar þær, að 77 af þeim mistu lífið, en um 30 meiddust nieira og minna, sum hættulega. Voru börn þessi og unglingar á aldrinum frá 9 til 16 ára. Frá Islandi. SKIPTAPI. E.s. Balholm fcrst með allri áhöfn fyrir Mýrum. Hingað barst í gær sú sorgar- fregn, aÖ Vestur á Mýrum hefði rekið lík eins manns', sem var á norska flutningaskipinu Balholm. Hann hét Steingrímur Hansen og var frá Sauðárkróki. Má af þvi ráða að skipið hafi farist þar úti fyrir með allri áhöfn, en á því voru 18 Norömenn og 5 íslendingar. Þessir íslendingar voru á skip- inu: Theódór V. Bjarnar, verzlunar- maður frá Rauðará, Steingrímur Hansen frá Sauöárkróki, Karólína Jónasdóttir, 18 ára gömul, frá Ak- ureyri, Jngibjörg J. Eoptsdóttir, 22 ára gömul frá Akureyri og Guð- tveir. Varðj öjartur Guðmundsson, kvæntur maður frá Sólvöllum hér í bænum. Hann var 2. vélstjóri skipsins, en hinir íslendingamir voru farþegar. Skipstjórinn hét Waage. Hann var ungur maSur, nýkvæntur, og var kona hans með honum. Balholm var að koma norðan frá Akureyri og hafði ekki spurst til skipsins síSan það fór frá Eyjafiröi. Plefir það borist af réttri leið, þeg- .1.* .. , ar það var komið fyrir Tökul, og hafa valdið miklu tjom, ef hræðsl- . c. / . ý ’ 8 nr. heíir slikt oft aður hent okunnuga an og ofboðið hefði ekki gnpið - , • • , e u- • ',i i H a heirri leið. — Sumir hafa íjetið bornin svona ottalega. — Þeear * v * ". .v \ r h betta er skrifaS, eru hinar veru-sklpiS 'a l 'tnS iegu orsakir ,8 slysinu e„„ .! T,. ffA ^ K “ clreifa. Skipstjori' hafði orð a þvi áSur en hann fór frá Akureyri, aS I hann þvrfti ekki kol fyr en hingað raun og veru um , . J s ,, ... kæmi danu born voru Eldurinn var mjög lítill og varð fljótlega slöktur og mundi ekki mestu enn órannsakaðar, og því of, snemt að segja nokkuð um það, Bandankin. Wi ínmpeg John D. McArthur ! ° a nian,udagsmorguninn hinn io. ’’ ,ni' 73 «ára aS aldri. Síðustu mán- , ..ina h€f,r heilsa hans verið mjög muð og var hann um tíma í Battle • ríCMich. til að leita sér lækn- 10i e^ar vonlaust þótti um bata, agði hann á stað heindeiðis, en dó rr f uin ])as leyti hann kom til op. "nipeí’' McArthur var fæddur Vestur Cn”" i °ntano’ en hom til varb' ’C, Ungur ats aldri og Ííann afaÖki’niestíWinni peg ar o’ tb fframúrskarandi dugnaö \ g athafnam’aður alla æfi T irrði h?„„ sérs,.,kieBa ,vrir ^ 2 Jarnbrautir 0g gerði '?gJ um meir aö bvi A t c monn' ,.m i ,1 / ' Auk þess rak hann gt skeiö viðarverzlun og lét iwargt fleira til * ffL'™.'""5 mest*. ibjuhöldum ÍStl*'bvirana hinn * * . U)2Í' fæ<Jdust 43o færri börn ! WmmPeg heldur en áriö 1925. Þar a moti hafa dauðsföll oröiS 53 'fleíri Samkv. bæjarskýrslunum 'fæddust a s a arinu T926, 4,395 börn, þar af voru 24TT piltaf og 2,185 stúlk- ur. DauSsföIl hafa veriö alls 1,858, þar af 975 menn og 883 konur! hverju hér er í rff kenna. • Hin öll af frönskum ættum, en þau voru börn þess þjóðfélags, sem v;ð öll sameiginlega tilheyrum og Canadaþjóðin öll harmar nú miss- ir þessara barna sinna og finnur irnilega til með foreldrum þeirra og öðrum nánustu ættingjum. Þingið hefir samþykt, og for- setinn staðfest lög, þess efnis að hækka laun dómara þeirra, sem sambandsstjórnin skipar. Yfirdóm- arinn í hæsta rétti hefir fengiS $15,- 000 árslaun, en fær nú 20,500; með- dómarar hans höföu áður $14,500, en fá nú $20.000. Aðrir dómarar hafa fengið laun sín hækkuö frá $8.500 upp i $12,500 og enn aðrir fra $7,500 upj) í $10,000. K. M. Landis hefir veriS endur kosinn til sjö ára, umboðsmaSur knattleika sanibandsins óleague bastíballj nieS $15.000 hærri laun um en áöur og eru nú árslaun hans $65.000. * * * Bandarikin eru smátt og smátt að innheimta skuldir sínar frá öðr- um ríkjum, ]iótt lítiö verði þeim á- gengt i þá átt nema frá Bretum ein- um. í mánuðinum sem leið borguðu Bretar Bandaríkjamönnum $92, 950,000. Þar af eru $25,000,000 nið- urborgun á höfuðstól, hitt alt rent ur. Einar sjö aðrar þjóöir hafa borgaö Bandaríkjamönnum nokkuS en sú upphæð nemur samtals aðeins $3.568.418. Af þessum stríöslán- um borga Bretar langmest allra þjóða. Hafa nú þegar borgaö rentur og afborganir$642,73o,ooo. Þessar útborganir falla í gjalddaga i desember árlega. Á þessu ári borga Bretar sömu upphæS, eins og áriS sem leiS, eða tuttugu og fimm miljónir, en 1933 borga þeir 32,000, 000; 1937 $37.000,000 og 1947 $51,- 000,000. Þá má geta þess í þessu sambandi að sjálfir skulda Bretar Bandarikjamönnum lítið, en eru hér að borga skuldir sambandsþjóöa sinna, sem þeir hafa gengiö í á- ■byrgð fyrir, en sem þeir enn sem komið er, geta að mjög litlu leyti innkallað. * * * Ákafar rigningar og vatnavextir hafa nú um nýársleytið valdið afar- miklu tjóni í sumum rikjum Banda- ríkjannfa. KveSur mest að því í Tennessee og fléiri nærliggjandi rikjum. Hafa árnar flætt yfir engi og valdið afarmiklum skemdum. Sama er aö segja um ýmsar borgir, Hinu gamla virki í Schusselburg ems og t. d. Mashville, Tenn. og eru Rússar nú aS breyta i nokkurs- margar fleiri að vatnið hefir flætt konar safnhús. eöa sýningarskála þá mundi hann þurfa ein- hverja viðbót til þess að komast til Englands. Vísir 14. des. Óaldarlýðurion og vopniu. Hvaðanœfa. Frétt frá Paris' segir aS kommún- istar i Búlgariu hafi gert samsæri í þeirri tilgangi að handtaka Boris konung og neyða hann til að segja af sér, en það hafi komist upp og hafi samsærisrrienn veriö handsam- aðir. Fréttin segir að foringi sam- særismanna Srainoff aö nafni, hafi fyrirfariö sér þannig áð fleygja sér út um fangelsisgluggann. Það er sagt aS Soviet-stjórnin á Rússlandi gangi mjög tregt aS fá I.ui i öörum löndum. En hún hefir yfir að ráða dýrgripum mörgum og verðmætum, sem áður tilheyröu keisarafjölskyldunni, og sem álitiö er aö seljast muni fyrir $250,000,- 000. Héfir stjórnin þegar selt sumt af skrautgripum þessum til Bret- lands og í Bandaríkjunum óg er nú verið að selja nokkuö af þeim 5 Berlín og borgað fyrir þá með pen- ingum og ýmiskonar varningi, sem Rússar þurfa á aö halda. Því meira senn við lesum af glæpasögum í dagblööunum, því óttalegra er um það aö hugsa, hvernig glæpamenn nú á dögum færa sér í nyt ýmsar uppfynd- ingar, sem gerðar voru á stríSsár- unum til sóknar og varnar, þegar þjóðirnar báust á banaspjótum. Vélabyssur, eiturgas, sprengikúlur af ýmsum tegundum og loftför með byssum og öörum drápsvélum, er nú alt notaS óspart af ræningum og öörunt óbótamönnum til allskon- ar ódáSaverka. Margur mundi nú spyrja hvernig i ósköpunum slíkir menn geta fengið þessi vopn. Þeirri spurningu svarar Edward H. Smith í “New kork Times” og hann ger- ,r þaö vel og greinilega. Utan New York ríkis er sagt að hver sem vill, geti keyjit vélabyssur og þær eins margar eins og honum sýnist, ef hann aðeins hefir jreninga nóga til aS borga fyrir þær og að það sé ekkert þvi til fyrirstööu aö hann geti fengið þær. Þeir, sem búa til þessa hluti og selja þá, taka fegin- sanilega við jxintunum glæpa- manna, syna þeim og útskýra fyrir þeim á allan hátt, hvernig rneð byssurnar á að fara og selja þeim alt sem þeir vilja af skotfærum. Glæpamaðurinn er alls ekki um það spurður, til hvers hann ætli þessa Einstaka sinnuin er hann ir þessvegna orSið regluleg verzlun- arvara. Það er notað til að verja allskonar byggingar alla leiS frá peningaskápum bankanna og niöur • til hænsnakofa til og frá úti um sveitir. Oft kemur þaö fyrir, að janvel sjálfir eigendur bygging- anna glevma því handtaki sem gera ])arf, áður en hurSin er opnuð og og verSa sjálfir fyrir gasinu. Þi er það ekki síöur algengt, að slökkvi- hðsmenn, sem oft þurfa að fara inn i lokuð hús til aö gegna skyldum sínum, verði svo yfirkomnir af gas- inu, aö einhverir verSa að bera þá burtu til að bjarga lífi þeirra. Þeir, sem búa til ])essi vopn og gas, lærjast mjög á móti því, að nokkur lög séu sett til þess aS koma í veg fvrir að selja megi þessar vörur hindrunarlaust. Þeir halda því fram að slík lög væru skerðing á at- vinnufrelsi manna. Þeir benda á þaS aö stjórnin yrði í vandræöum þegar til stríös kæmi ef verksmiðj- urnar væru ekki alt af við ]iví bún- ar að búa til vopn og þaö í stórum stíl. Þeir gera ekkert úr því. að hægt sé að koma í veg fyrir þaö að yfirgangsmenn og glæpaseggir nái sér í vopn þegar þeim sýnist og bénda á aöfarir vinsmyglanna. En geta má þess, að vélabyssur eru ekki þáu vopn sem notuö eru sér til gamarts, og eins hins, að í Geneva liafa þrjátíu og tvær þjóðir for- dæmt þá aðferö aö" nota eiturgas. jafnvel á stríSstímum. Eins' og stendur hefir sú skoðun orftið ofan á, að helsti vegurinn til að verjast árásum glæjiamanna sé að nota gegn þeim samskonar vopn, eins og þeir hafa. Stjórnin gerir þetta t. d. viðvíkjandi póstflutning- um og lögreglan sömuIeiSis'. Fyrverandi lögreglustjóri, Caha- lone, gat þess nýlega, að aðalskylda lögreglumannsins væri að halda friöi og reglu, vernda líf og limi og eignir fólksins. Samkvæmt því má hann ekki nota vélabys'sur og skjóta á fjölda fólks, særa þaö og ef til vill lífláta svo og svo marga, sem | saklausir eru, i þeirri von aft ná í 1 einhverja óbótamenn. Hann verður Mikinn þátt hefir hann jafnan tek- iS í félagslífi stúdentanna og verið leiðtogi þeirra í íþróttum og ýmis- konar líkamsment. Má óhætt full- vrða að Wesley College hefir feng- ið vel hæfan mann þar sem Ólafur Anderson er ,til að gegna þessu virðulega embætti. Þjóðrækni, l r ræöu fluttri í Canada House i London af Rt. Hon. Meckenzic King. Það er undarlegt hve fólk hér gerir mikið úr þeim áhrifum, sem Bandaríkin eigi að hafa á Canada. Heima höfum við engar áhyggjur af þessu. Hér sýnist hver maSur halda, að þaö séu allskonar ráða- geröir um það, að Snmeina þessi tvö þjóöfélög, en í Canada verður þess ekki vart, aS nokkrum rnanni sé það alvörumál. Eg held ekki aö það sé nokkur lifandi maður í Can- ada, sem kærir sig um slíka sahi- einingu og maður heyrir aldrei um þaö talað. Eg held aö alt þetta tal sé þannig tilkomiS, aS einn stjórn- málaflokkur hefir reynt að koma fólki ti! að halda, að annar stjórn- málaflokkur hafi aðrar skoöanir, hcldur en hann í raun og veru hefir. Það er er bara flokka-pólitík og ekkert annaS. Fólk ætti ekki aö gera neitt úr þessu sameiningar-tali heldur bara varpa því fyrir borö. Auðvitað þykir oss vænt um að fá peninga inn í landið og ef við fáum þá ekki í einum staðnum', þá erum við reiðubúnir að fá þá úr hinum. Oss mundi vel líka, ef breskir jieningamenn vildu á- vaxta peninga sína í Canada. Um alla Canada þurfum vér á jrening- umí og vinnuafli aö halda og vér sækjumst eftir öllu, sem miðar i þá átt að byggja landið og framleiða auðlegö þess. Peningar þeir, sem inti í landið hafa komiö, hafa ekki breytt hugs- ur.arhætti fólksins. Þér breytiö ekki skapferli hinna bresku iöjuhölda, því, aS nú líði ekki á löngu þangað til hann gæti selt töluvert meira af nærfatnaöi í Sléttufylkjunum. Hví skyldum vér öfunda Sléttu- fylkin, þó innflytjendurnir setjist þar að? Það er meS öllu ástæðu- laust, þvi það er blátt áfram vor hagur, að fólkinu ])ar vestur frá fjölgi sem mest. Allir sem þar eiga heima, kaupa eitthvaS af þeim vör- um sem Strandfvlkin hafa aS selja. ÞaS sem vér ])urfum til að viðhalda iðnaði vorum og auka hann er meiri markaður og sumir af þeim er iðn- aö reka í Strandfylkjunum hafa sýnt það, að ]ieir geta selt vörur sinar i Vesturlandinu með sæmileg- um ágóöa. í stað þess að gera oss óánægju út af því, að innflytjendurnir frá Evrójiu fari fram hjá oss, ætti það aS vera oss ánægjuefni, að þeir koma til landsins og setjast hér aö einhversstaðar og veröa canadiskir borgarar. Það er oss sjálfum að kenna, ef vér ekki njótum sann- gjarns hagnaðar af viðskiftum viö þá, hvar sem þeir eru í landinu. —Thc Maritímc Merchant: aö lærjast við blóðþyrsta ræningja | hó þeir fái meiri peninga til að reka sinum i iön sina- Peningar frá öllum hhit- um veraldarinnar hafa veriö notað- og annan óaldarlýð með gömlu og einfödu vopnum. — McLean’s Magazine. 0r bœnum. Á nýársdag voru þau Paul E. Halldórson og Margrét J. Arason gefin saman i hjónaband af séra H. Sigmar, á heimili foreldra brúS- arinnar, Mr. og ATrs. J. P. Arason, Mountain, N. D. Rausnarleg veizla var haldin eftir hjónavígsl- una af þeim Mr. og Mrs. Arason, er til hafði verið boöið nánustu ætt- mennurn brúShjónanna. Brúðhjón- in fóru samdægurs til Grand Forks. Framtíðar heimili þeirra veröur 1 Bismarck, N. D. þar sem Mr. Hall- dórson er bankagjaldkeri. Á föstudaginn í vikunni sem leiS hinn 7. þ. m. vildi til það hörmu- Iega slys að Thomas Thomasson í Mozat, Sask. varð fvrir byssuskoti og beiö bana af. Vildi ]>etta slys þannig til að hann var staddur á heimili Jóns A. Jónassonar, skamt frá Mozart og fór hann þar ofan stiga með hláöna byssu, en hrasaði i stiganum og hljóp skotið þá úr j bvssunni og i manninn og dó hann ir til að bvggja upp Bretland og vér sjáum ekki betur, en hið sama megi gera i Canada, hvaðan sem pening- arnir koma. Þeir Bandarikjamenn, sem til vor koma, veröa hluti af voru þjóöfélagi og það eru ekki margir þeirra, sem fara burt aftur. Straumur Canada-manna til Banda- ríkjanna er mjög orðum aukinn. Að striöinu loknu var mikill atvinnu- skortur i Canada, en einmitt þá sýndist vera skortur á verkamönn- um i Bandarikjunum. Margir af verkamönnum vorum fóru Jiatigað og unnu þar um tíma og koma svo aftur, og margir þeirra eiga heima i Canada, en fara á hverjurrí morgni suður fyrir “línuna” og vinna þar sitt dagsverk og koma heim á kveld- in. Þaö er engin nýjung, því þaö hefir átt sér stað i 40 ár. —MacLean’s Magazine. þar um öll stræti, fylt kjallara og jafnvel .gengiö langt upp i húsin. Hefir vatnið eyöilagt ósköpin öll af matvælum og öllu öðru, sem vatn getur eyðilagt. Fólkið hefir oröiö aö flýja úr húsunum og er þvi , , margt bæði húsnreðislaust og bjarg m ta a' McArthur arlaust. Nokkurt manntjón hefir lika af þessum' flóöum oörið. SiS- ustu fréttir segja, aö flóðiö sé nú i rénun, svo nú sé hægt að veita fólk- inu nauSsvnlegustu hjálp. * * * Coolidge forseti hefir í þetta sinn brugðið út af þeirri reglu, aö náöa, um jólaleytið, svo svo marga fanga sem haldið er i ríkisfangelsuhum. Um þess jól náðaöi hann engan þeirra. þar sem sýna á þeirri kynslóð sem nú er uppi, hvað fangarnir, sem féllu í ónáð hjá keisurum áttu vdð aö búa um margar undanfarnar aldir. Þar verður meöal annars til sýnis klefinn, þar sem Ivan IV var myrtur og aörir klefar þar sem allir helstu j>ólitískir fangnr liafa geymd- ir verið i margar umliðnar aldir og hafa sumir þeirra lifað þar viö mestu hörmungar i mörg ár. Veröa gerð likneski af þessum mönnum í fullri stærS og þaú höfð til sýnis i klefunum, sem eru alveg eins og fangaklefar þeir, þar sem þeir evddu oft miklum liluta æfinnar. Árirki þetta er 600 ára ganialt og er hér um bil 50 mílur frá Leningrad. hluti. Einstaka sinnum er hann l ^ þVÍ sári.skomtllu si«ar- Var þeg' spuröur um nafn og heimilisfang ue-Sent ?ft,r. f°*Ur kanS' .sem fiar a Ekkert annaö. j he,ma skamt fra koni hann no§T Félögin sem selja. þessa hluti hafa j það sér til afsökunar, aö engin lög ! séu til seml banni að selja þessa ' hluti, þó allir finni og viti að það er aðeins' herinn, sem ætti aS hafa þá undir hendi, er hafa nokkuö meö þá aö gera og kannské einstök félög, sem stundum þurfa á vopn- um að halda sér til varnar. Einn kaujxnaður gekk jafnvel sv’O langt, að hann sagði aö þessi vopn væru kannské notuð til aö skjóta gæsir þegar þær flý’gju mjög hátt. snemma til að sjá son sinn lifandi og með ráði og rænu. en dáinn var hann áður en læknir kom. Thomas \rar sonur Páls Thomasson og konu hans, sem búa skamt austan við Mozart. Hann mun hafa verið rúm- lega tvitugur aö aldri. Mesti efnis- maður, hraustmenni og ágætur í- þróttamaður. Nú eru til sölu margar tegundir af eiturgasí sem til þess eru ætlaö- ar aö menn verji sig og eignir sínar með þeim fyrir glæpamönnum. GasiniK er þannig fyrir komið aö hylkið, serrt' það er í. er fest viö hurðir og glugga og ]>egar h’uröin 1 er opnuö, eða glugginn, þá streymir gasið á þann, sem ]>að gerir, ef ekki ’r fyrst snúið lykli eða takka, sem þeir einir þekkja, sem kunnugir eru. Þar að auki er gas notaö á ýmsan annan hátt til að verjast þjófum og illræðismönnum. Siöan á striðsárunum Professor O. T. Anderson hefir nú um áramótin verið skipaður yfirkennari TDean of ArtsJ viö j Wesley College i Winnijreg i stað- mn fvrir Skúla Johnson, sem nú hefir tekið við embætti sínu við Manitoba háskólann. Prófessor O. T. Anerson er fæddur og uppalinn i Selkirk. Man. en háskólamentun sina fékk hann j við V esley College i WSnnipeg og 1 lagði hann sérstaklega stund á stærðfræSi og befir kent þá fræöi grein við þann skóla siðan /917. en veriö yfirmaður stæröfræðisdeildar- innar siöan 1921. Próf. Anderson ]>ótti ágætur námsmaöur og hefir \ hann getið sér mikinn og góðan hefir gas orðstýr, sem kennari og nýtur mik- verift notað mjög mikið til varnar ; illa vinsælda hjá meðkennurum sin- gegn þjófumí og ræningjum og hef- um, en ekki siður lærisveinum. Það vildi svo til að eg var stadd- ur niöri við höfnina í Halifax fyr- ir skömmu, þegar skip frá Noregi lenti þar. Skipið var á leið til New Ýork, en kom hér viö til að láta í land eina 150 farþegja, sem voru á leið til Vestur-Canada. Aíaður, sem hjá oss stóð, og sá þetta fólk koma í land, mælti til vor á þessa leið: “Þaö er leiðinlegt að þessir inn- flytjendur skuli fara til annara fylkja, en ekki setjast að hér, þar sem okkar fylki þarf þó á þeim aö halda.” Vér samþvktum það. sem þessi maður sagði en eftir að vér höfðum hugsaö um }>etta nokkuö nánar og í anda séð þá setjast aö í Vestur-Canada, þá varð óánægja vor ekki tilfinnanleg, því vér þótt- umsý sjá hvar væri hægt að selja, svo að segja strax, 150 eldavélar frá Sackville, og áöur en langt liöi mundi þetta fólk kaupa margar fleiri vörur, sem framleiddar eru í Strandfylkjunum, eins' og t. d. ýms- ar tegundir af fiskmeti, nærfatnaöi, skaututn og skiðum, og þá ekki sist Royal Acadia sykri, sem swo mikiö er selt af í Winnijæg og margt fleisfi, sem vér hér eystra þurfum að fá markað fvrir. Það er ekkert annað en skortur á skilningi, ef vér siáum ekki ný tækifæri til aö selia vörur vorar meö hverjum innflytj- enda sem hér kemur, hvar sem hann kann aö setjast að í landinu. Vér þorum aö fulyrða, aö Frank Stanfield væri á járnbrautgrstþð- inni í Truro þegar þessir inflytj- endur fara þar um, þá fer hann undir eins að gera sér grein fyrir Canadamenn í Banda- ríkjunum. Svo er sagt að margir Canada- menn, sem nú eiga heima eða dvelja um stund, í Bandarikjunum hafi komiö noröur fvrir “línuna” nú að undanfömu til að vera hjá fólki sínu, frændum og vinum um jólin. Auöijitað eru þeir serrl komið hafa heim um jólin. aðeins mjög lítill hluti allra þeirra Canada-manna sem í Bandaríkjunum, eru. Þeir eru svo margir, að ef tíundi hluti þeirra heföi korniö i einu, þá heföu Oanada-menn Ient í vandræðum með að taka á nUti þeim. Síöasta manntal sýnir, að þegar það var tekið voru 2,600.000 manna og kvenna í Bandaríkjunum. sem fædd voru í Canada. Þetta fólk er dreift um öll Bandaríkin, alla leiö frá Maine tii C: I • fornia. •Þessir, sem komiö hafa um jólrn, eru hjartanlega velkomnir. Það væri Canada mikiö gleðiefni ef þeir væru alkomlnir. Eitthvað um fjöru- tíu þúsundir Canada-manna hafa komið aftur á árinu sem leið, og þar sem nú er góðæri í landi hér, má gera ráö fyrir að þeir verði enn fleiri á þessu ári. Það er ekki niieS öllu óeðlilegt að margir Canada-menn hafa flust til Bandaríkjanna. Þeir hafa þangað fariö af sömu ástæðum. eins og fólk hefir flust frá Bretlandi og öðrum löndunl i Evrópu vestur um haf — aö bæta hag sinn. 1 Canada hefir verið mikið hlynt aö mentun og þroska almennings og það hefir vafalaust orðið til þess, aö vekja hjá þvi meiri áhuga og löngtin eftir bættuny lifskjörum, sérstaklega hjá unga fólkinu og þessvegna hefir svo margt af því fariS suöur til Bandarikjanna og hefir dugnaöur þess og sparsemi orðið því að góðu gagni til aö færa sér vel í nyt þau tækifæri, sem þar er að finna. Mörgurr* ]>essara Canada-manna hefir farnast ágætlega i Bandaríkj- unum. Þegar siðasta manntal var tekið voru þar 3,893 læknar, sem fæddir voru i Canada, 2,464 prest- ar og 12,933 kennarar og prófessor- ar. Mörg þúsund þeirra hafa gert mjög vel i verslun og iönaöi. Það er mjög eftirtektavert, að í síðustu útgáfu Bandaríkjanna af “Hver er maðurinn?” C’Who’s Who in America”J er aö finna nöfn 559 Canada-nnanna. Það er oss bæði heiður og á- nægjuefni hve vel Canada-menn hafa komist áfram i Bandarikjun- um. Hitt er aftur á móti alvörumál, hversu ákaflega n\>kil blóötaka þessi útflutningur fólks er cana- diska þjóðfélaginu. Það er bara einn vegur til að stöðva þennan útflutning, og til aö fá fólkiö sem þegar er farið til að koma aftur, fleira en hingaö til og hatin er sá, að gera lifið hér cins ánægjulegt eins og Jiar og að fá vinnuþörf fólksins hæfileg við- fangsefni. Canada getur ekki þolað aö biöa eða hika í þessum efnum. Hún værður aö hefjast . handa. Bygging landsins skajvar ný tæki- færi. Síðan Vesturlandið fór að byggjast hefir fólk komið i hundr- aðatali frá Austur-Cnnada sqm ann- ars heföi aö likinduni fariö til Bandarikjanna. Vesturlandið hefir enn mörg og góð tækifæri nð bjóða og það borgar sig vel, að hlynna sem bezt aö byggingu og framför- um þess. —Manitoba Free Press.

x

Lögberg

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.