Lögberg - 01.12.1927, Síða 5

LÖGBERG, FIMTUDAjGINN 1. DESEMBER 1927.
Bfak I
Dodös nýrnapillur eru best*
nýrnameðalið. Lœkna og gigt bak-
verk, hjartabilun, þvagteppu og
önnur veikindi, eem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’a Kidney Pilla
koeta 50c askjan eða sex ðskjur
fyrir $2.60, og fást hjá öllurn lyf-
•ölum eða frá The Dodd's Medi-
eine Company, Toronto, Canada.
strái á þeim árum. Kom séra Jón
Bjarnason, hinn mikilhæfi kirkju-
faðir Vestur-lslendinga, við og við
til nýlendunnar fyrstu árin. Um
sumarið 1886 kom hann vestur og
flutti guðsþjónustu og gerði önn-
ur prestsverk. Notaði Olgeir nú
tækifærið og bað hann að gifta
sig; var þá ekkert leyfisbréf
hægt að fá nær en í Brandon. Of
langt og kostnaðarsamt að fara
alla þá leið, svo það ráð var tekið
að lýsa. Eftir giftingu hefi 01-
geir sjálfur sagt, að hann hafi
farið giftingarferðina til Glen-
boro á uxum, og hafi það verið
hinn skemtilegasti leiðangur, og
svo hafi verið haldið heim í frum-
býlið og búskapurinn byrjað-
ur fyrir alvöru.
Kona Olgeirs er Vilborg Jóns-
dóttir, ættuð af Austurlandi. Kom
hún til bygðarinnar með móður
sinni 1882; er hún hin mesta
myndarkona og í alla staði skör-
ungur í sjón og raun, og fjTÍr*
myndar húsfreyja, dugleg og fé-
lagslynd með afbrigðum; eru það
engar öfgar, að hana má telja í
flokki þeirra vestur-íslenzkra
kvenna, sem fremst standa, þrátt
fyrir umfangsmikið heimili og
stóran barnahóp, kastaði hún
aldrei frá sér íslenzku gestrisn-
inni og skörungsskap, og lá aldrei
á liði sínu' þegar til félagsmál-
anna kom. Þau hjón þroskuðust
með bygðinni og áttu sinn stóra
þátt í því, að byggja upp mannfé-
lag með tilþrifamiklu menningar-
sniði. Þau voru svo samvalin að
leggja alt gott til allra mála, sem
félagsheild'inni var til þrifa; og alt
af voru þau ung í anda, og það
verða þau til daganna enda. —
Olgeir er myndarmaður í sjón og
á velli, og skynsamur vel og hinn
mesti snyrtimaður í allri fram-
komu, eins og hann á kyn til.
Kann stóð ávalt í broddi fylking-
ar í safnaðar- og sveitamálum;
um 30 ára skeið var hann forseti
Frelsissafnaðar, og á seinni árum
lífið og sálin í söfnuðinum. Hann
tók líka drjúgan þátt í sveitamál-
um, var sveitarráðsmaður um
fjöldamörg ár í sveitarráði Ar-
gylesveitar; var hann alment á-
litinn allra duglegustur þeirra
manna, er sæti hafa átt í sveltar-
ráðinu, því honum var umhugað
um að á öllu væri hinn mesti
myndarbragur.
Búskapinn rak Olgeir með mik-
iili atorku, og bætti við sig jörð-
um og hafði kostnaðarsam^ og
umfangsmikið heimili. Á seinni
árum bygði hann sér dýrt og
vandað hús; er hið fegursta út-
sýni frá heimili ;hans. Húsið
stendur hátt og sér norður yfir
víðáttumikið sléttlendi, en þjóð-
vegurinn í gegn um bygðina ligg-
ur skamt fyrir neðan húsið, og
að eins fjórar mílur norður til
Glenboro.
Nálægt 1920 mun það hafa ver-
ið, er þau hjón brugðu búi og
fluttu til Glenboro; seldi Olgeir
jarðir sínar tengdasyni sínum, B.
S. Johnson. Er hann hinn mesti
myndar og framsóknarmaður, sem
vel má trúa til þess að halda á
lofti merki því, sem honum var
fengíð í hendur.
í Glenboro áttu þau, Olgeir og
kona hans, heimili, þar til 1924,
að þau fluttust til Winnipeg og
hafa búið þar síðan. 1 Argyle-
bygðinni áttu þau miklum vin-
sældum að fagna alment, að verð-
leikum. Tvisvar var þeim sýnd
verðskulduð viðurkenning af
WONDERLAND
Fiftud., Föstud., Laugardag.
þessa viku.
bygðarfólki með almennu sam-
sæti, 1916 á 30 ára giftingaraf-
mæli þeirra, og 1924, er þau flutt-
ust alfarin burt úr bygðarlaginu
til Winnipeg.
Þau hjón hafa ekki sezt í helg-
an stein, en halda áfram að vinna
og starfa, því þó þeim hafi farn-
ast vel, eru þau ekki auðug að fé,
en auðug að ánægjulegum endur-
minningum, og vinsældum og virð-
ingu allra þeirra manna, er kunna
að meta vel unnið verk sam-
ferðamannanna. — Níu mannvæn-
leg og góð börn eiga þau, flest
uppkomin, sem eru þeim til mik-
illar ánægju. (Frh.)
Heimsókn.
Mánudag 7. þ. m. (Tiinn árlega
þakklætisdag í Canada) gerðu hart-
nær 100 manns úr norðurhluta
Nýja fslands heimsókn þeim hjón-
um Þorgrími Jónssyni og 'Stein-
unni Jóhannsdóttur, á Akri við Is-
lendingafljót, í tilefni af >vi. að
þau höfðu lifað í farsælu hjóna-
bandi meira en 50 ár fgiftust árið
1871J og því einnig að tveimur
dögum áður varð Þorgrímur 86 ára
(Tiann fæddist 5. nóv 1841). Fyrir
heimsókninni gengust nánustu ætt-
ingjar og venzlamenn þeirra hjóna.
Þegar hópurinn kom að býlinu
Akri, sem er liðuga eina enska mílu
suðvestur frá Riverton- þorpi og er
á austurbakka fljótsins, tóku gest-
irnir þar húsráð og gerðu sig al-
gerlega heimakomna. Mr. Sveinn
Thorvaldson, kaupmaður í River-
ton, hafði orð fyrir gestunum og
skýrði frá tilefni heimsóknarinnar.
Hann kom þarna á reglulegu sam-
sæti, s,tjórnaði ;því og gerði það
með þeirri lipurð og skörungskap,
sem hann er aþektur að hér i norð-
urhluta Nýja fslands við þess kon-
ar tækifæri.
Eftir að þau gömlu hjónin —
gtillbnúðkaupshjiónin—höfðu verið
sett í öndvegi og gestum raðað í
sæti, sungu menn “Hvað er svo
glatt, sem góðra vina fundur,” o. s.
frv.
Þar næst bað samsætisstjóri Mr.
Thomas Björnson. úr Geysis-bygð,
að flytja erindi, og gerði hann það
og mæltist vel. Að því búnu af-
henti Mr. Björnsson Þorgrími silf-
urbúinn staf, með nafni hans, o. s.
frv. áletruðu, sem gjöf frá vinum
hans.
Þá hélt samsætisstjóri Mr. Thor-
valdson hlýlega og viðeigandi ræðu
til Þorgrims og konu hans sem
gullbrúðhjóna og afhenti þeim gull-
sjóð sem vinagjöf frá gestunum.
Þar eftir voru rausnarlegar veit-
ingar, kaffi og allskonar brauð, ís-
rjómi og ávextir.
Að veitingunum afstöðnum fluttu
ræður: Sigtr. Jónasson, Thorvald-
ur Thorarinson, Jóhann Briem.
Baldvin Halldórssonf' bróður-sonur
Þorgrims), flálfdan Sigmundsson
og Guttormur J. Guttormsson. Á
milli ræðanna sungu menn ýmsa
söngva og fór alt vel fram.
Að því búnu hélt Mr. Jón Sig-
valdason (tengdasonur gullbrúð-
hjónannan) lipra ræðu, og þakkaði
gestunum fyrir hönd hjónanna,
heimsóknina og gjafirnar. En Þor-
grímur áréttaði þakklætið með því
aðí standa upþ og hafa yfir hið
alþekta ljóð: “Nú er eg glaður á
góðri stund,” o. s. frv.
Að siðustu sungu gestirnir: “Eld
gamla ísafold” og “God .save the
King.”
Sá, sem þessa frétt ritar álýtur
:tt og viðeigandi að bæta því við,
S Mr. Þorgrímur Jónsson og kona
in eru einhver mestu heiðurshjón,
:m bygt hafa Nýja ísland. Þau
uttu frá Miðvatni í Skagafirði
;ina leið til Nýja íslands, sumarið
^76 og námu land hér við íslend-
gafljót sama haustið. Þatt nefndu
)li sitt “Akur,” og hafa húið þar
eð heiðri og sóma ávalt síðan.
orgrimur var kosinn í fyrstu
^gðarnefnd hér í Fljótsbygð, og
;fir ætíð staðið framarlega þegar
tthvert þarfa- og áhugamál hefir
;rið á ferðinni. Þannig var hann
nn af þeim, sem komu hér á fót
ristilegum söfnuði vorið 1877,
ifnuði, sem haldist hefir við ætíð
ðan. Hann fékst við lækningar hér
•aman af, meðan engir lærðir
;knar voru í Nýia íslandi (nú eru
;ir 3) og hepnaðist ætið vel. Marg
r er horium þakklátur þann dag i
ig fvrir þá hjálp, sem hann veitti
?im sjúkum.
Þorgrimur er sérlega gteSndur
y gætinn maður, vinfastur og á-
yggilegur hvarvetna. Hann er vel
íeðalmaður á hæð, grannvaxinn,
g var mesti fjörmaður á yngri ár-
m. Hann var einnig íþróttamaður
þeim tíma. Meðal annars var
ann einn bezti—-ef ekki bezti—
límumaður í Skagafirði. syndur
;m selur og skautamaður góður.
Þorgrimur tók strax ástfóstri við
kógana hér i Nýja íslandi, rataði
trax i þeim manna bezt, og var oft
enginn til að mæla og gera landa-
íerkjalinur milli bújarða manna,
elja vegastæði, leita að góðu
mbri til sögunar, o. s. frv. í fá-
A A A A A A
vy
f
♦»
f
f
♦♦♦
f
f
I
I
f
DRUGT
ÁBATASAMT
og Seljanlegt
f
f
♦;♦
f
f
f
♦:♦
T
Það eru 7%, Cumulative forgangshlutir í Winnipeg ♦♦♦
___ __ .*____________________________„ t _ * ♦♦♦
Electric félagin, sem átt er við
ofan er sagt.
| Það er örugt að
♦;♦
i
l leggja peninga
þetta.
Móti hverjum forgangshlut, eru eignir, sem nema
méð því, sem að Y
f
f
$346 og $2.50 arður, móti hverjum $1.00, er þarf til ♦!♦
f
f
♦I<
að borgaarðinn af hlutunum.
Ábatinn er álitlegur
6.66 per cent. ($7.00 á ári, borgað ársfjórðungslega)
eða meir en helmingi meira en sparibankarnir
borga.
vera skal.
i
f
t
Það er verzlað með þá daglega á Canadian Stock
❖
Exchanges, og hægt að fá peninga fyrir þá nær sem «,♦♦
f
f
Hluthafar í Winnipeg Electric Company eru látnir «
r
vita um allar framkvæmdir félagsins. Meir en 2,500 ♦♦♦
menn og konur í Winnipeg — eigendur þessara for-
T
gangshluta, og sem fá sinn ágóða borgaðan reglu- ♦♦♦
lega — geta sagt yður um framfarir og bættan hag ♦♦♦
félagsins, sem veldur því að hlutimir hækka stóðugt ♦♦♦
♦♦♦
í verði. .♦.
T
T
forgangshlutir *■£
♦:♦
AUK ÞESSA ERU HLUTIR ÞESSIR TALD-
IR GÓD TRYGGING GEGN LANI Á ÖLL-
UM LÖGGILTUM BÖNKUM.
X Ávalt sala fyrir þessa hluti
f
f
f
f
♦♦♦
5,000 nýir Winnipeg Electric
verða til sölu 5. desember næstkomandi, sem við- «,♦♦
skiftamenn og aðrir vinir félagsins geta fengið. .—
Til þess að gefa sem flestum tækifæri, verða engum
einum seldir fleiri en TIU hlutir.
f
f
f
f
,f
if
IV
Verðið er $105.00 hver hlutur,
og ágoðinn 6.66 per cent.
Spyrjið einhvern af þeim, sem vinna hjá félaginu,
eða komið á skrifstofu þess.
Winnipeg
Electric
Company
f
f
f
f
♦>
:
f
f
♦;♦

um orÖum sagt, Þorgrímur var af-
bragðs "brautrySjandi” í orösins
bezta og viðtækasta skilningi.
Riverton, Man. 12. nóv. 1927.
5\ /.
Reykjavík fyrir 80
árum.
Frásögn Jóns Jónssonar
frá Sölvlióli.
Þann 19. þ. m. átti Jón Jónsson
frá Sölvhóli áttræöisafmæli.
Það er aS vísu hár aldur, en þó
ekki svo að margir ná honum. En
hið merkilegasta við afmæli Jóns -
er það, að hann er fæddur, alinn
upp og hefir búið öll þessi 80 ár í
sama bænum eða sama húsinu —
Sölvhól. Má það kalaðst merlðleg
staðfesta og óhvikulleiki í öllu því
ibreytinga- og byltingaflóði. sem
gengið hefir yfir þennan bæ síðan
Jón var i heiminn borinn. Þeir
munu ekki vera margir núlifandi
hér í bæ, sem sagt geta sömu sög-
úna og Jón.
Jón mun vera elsti maöur inn-
fæddra bæjarbúa, þeirra er nú eru
ofar mold, að einni fermingarsyst-
ur hans undantekinni, sem hér er í
bænum.
Vegna hins háa aldurs Jóns. og
eins hins. að hann hefir öll sín ár
dvalið hér í bænum, kann hann
manna best skil á öllum þeim breyt-
ingum og umbótum, sem hér hafa
orðið undanfarin 80 ár. Hann hef-
ir fylgst með sköpun Reykjavíkur
úr smáþorpi í tuttugu þúsunda höf-
uðstað, lifað þá umsköpun. séð
hvernig götuslóðarnir urðu að lögð-
um götum, torfbæirnir aö timhur-
húsum, grjótmelir og mýrar að tún-
blettum, hvernig uppsátursvarir
gömlu sjósóknaranna hverfa undir
upphyllingar eða eru sprengdar í
loft upp, hvernig mannvit og vís-
indi hafa beislað brimið hérna inn
úr sundunum og búið til lygna
höfn, þar sem sjórinn beljaði áður
á land. o. fl. o. fl.
TíðindamatSur Morgunblaðs'ins
fór nýl. á fund Jóns frá Sölvhól,
og spjallaði við hann um ýmislegt
frá fornu fari, einkum það. er
snerti Reykjavík. Er Jón nú all-
mikiö farinn að heilsu, hefir þó
ferlivist, en síðasta ár hefir hann
verið frá vinnu, en gat áður fylgst
með hverium röskum manni. Var
hann sagður karlmenni í blóma
aldurs síns, og vel hlutgengur til
hverra átaka, sem voru.
Jón man greinilega eftir Reykja-
vík, þegar hann var tíu ára gamall
og aít þar eftir, þó minnið sé nú
nokkuð tekið að sljófgast. Á þeim .
tíma, eða um og eftir 1830, voru
fáeinir torfbæir í Skuggahverfinu.
Engar götur voru neinstaðar í bæn-
tim. nema aðeins þar sem nú er
miðbærinn. Milli bæjanna lágu
götustígir einir, og var svo alla leiö
inn að Rauðará, eða vegamótum,
bar sem nú mætast Hverfisgata og
Laueavegur. Fyrsti bærinn. sem
bveður var þar inn frá, het Hraða-
staðir ,og stóð við vegamótin.
En niðri í bænum voru sömu
götur og nú eru þar. Vesturgata
hét bá Hlíðarhúsastígur, og náði
miklu skemra en nú. og var ekki
annað en götuslóði. t vesturbæn-
um vaf bá fátt fólk. og þar voru
að kalla mátti eingöngu torfbæir,
einstaka timburhús þó á stangli
milli bæjanna.
Af húsum, sem stóðu niðri 5
bænum, eða kaupstaðnum, sem þá
var kallað. man Jón best eftir Zim-
sens-húsunum, sem ný eru, Smjör-
húsinu, sem nú er, og danskur
kaupmaður átti, Sívertsen að nafni,
<og svo Thomsenshúsunum.
Framh.
Samræður
æfa skynsemina, en deilur æfa
tunguna að eins.
Eftir Robert Quillen.
Mismunur á umræðum og deil-
um, er álíka eins og á manninum,
sem er að reyna að komast eitt-
hvað áfram, og hinum, sem er að
reyna að standa i stað.
Maðurinn, sem ræðir við ann-
an, eða aðra um eitthvert mál-
efni, vill komast að sannleikan-
um í því máli, sem þeir ræða um
og langar til að vita hið rétta. Sá
sem deilir á aðra, er fullur af hé-
gómaskap og langar til þess eins
að heyra sjájfan sig tala.
Þegar tveir menn byrja að tala
um eitthvert málefni, sem þeir
einlæglega vilja gera sér rétta
grein fyrir, þá gera þeir það
þannig, að þeir eru sanngjarnir
og einlægir. Hvor um sig segir
það eitt, sem hann veit sannast
og réttast og er ávalt til þess bú-
inn að hlusta með góðvild á það,
sem hinn maðurinn hefir að segja
og kannast við sannleikann að svo
miklu leyti sem hapn getur séð
hann.
Sá sem þannig talar, hefir þann
einn tilgang, að komast að sann-
leikanum, hver sem hann er, og
þó hann kunni að raska þeim skoð-
unnm, sem maður hefir áður haft
og þótt vænt um. Hann er að
reyna að komast eitthvað áleiðis
á braut sannleikans.
Menn, sem leggja út í þrætur,
búast ekki við öðru, en að enda
þar sem þeir byrjuðu. Þeirra eina
hugsun er, að verja sitt mál.
Með rökum, ef þau eru fyrir
hendi, eða þá ofbeldi, eftir því
sem þeir komast og þeim finst við
eiga. Um að gera að láta ekki
sannfærast, en verja sitt mál,
hvort sem rétt er eða rangt. Hann
afneitar sannleikanum og lítils-
virðir hann, ef sannleikurinn
kemur í bága við það, sem hann 1
það skiftið er að halda fram.
Þegar maður leggur það í vana
sinn að stæla, þá er það sðnnun
fyrir því, að hann ætlar sér ekki
að sjá annað en sína eigin hjið í
því máli, sem hann stælir um;
það ber aftur ljósan vott um skort
á skynsemi og sannsýni og getur
þú því verið viss um, að þú græð-
ir ekkert á því, að stæja við hann.
Láttu hann eiga sig. Hann er
hættulegur. Ef hann er gáfaður
og vel máli farinn, þá getur vel
verið, að eitthvað af hans heim-
spekilegu staðhæfingum festi
rætur í huga þínum, og að þú
losnir aldrei við þær. En öll
reynsla bendir í þá átt, að sann-
leikann sé ekki að finna hjá þeim
mönnum, sem harðlæsa hug sín-
um og hjarta fyrir nýjum hug-
myndum.
Það getur svo sem vel verið, að
þrætugjarn maður hafi rétt fyrir
sér. En þegar svo er, þá er það
bara tilviljun. Þú getur ekki
treyst því, að þú auðgir anda þinn
með því að eiga ial við mann, sem
vill heldur hafa rangt fyrir sér, í
raun og veru, heldur en að viður-
kenna, að hann hafi rangt fyrir
sér.
Umsögn.
séra Jóhannesar L. L. Jóhanns-
sonar um bókina “1 skóla trúarinn-
ar”, Minningarritið um ólafíu Jó-
hannsdóttur, er í útdrætti á þessa
leið, að því er í Vísi stendur:
I
“Margt gott og þarflegt verk
hefir Sigurbjörn Á Gíslason gert
til glæðingar og eflingar sönnum
kristindómi í landi voru, og á með-
al slíkra hluta tel eg samningu og
útgáfu þessa rits, sem hér var
nefnd í fyrirsögn. Eiginlega er
bók þessi áframhald af ritinu “Frá
myrkri til ljóss” svo að úr háðum
verður full æfisága þessarar
merku ágætiskonu, ólafíu.
“Það er sannarlega hressanda
og uppbyggilegt, og hvetjanda til
helgra dáða til fetunar í fótspor
Krists að lesa slíkar æfisögur sem
þessa. Þá vaknar vegleg þrá eft-
ir að orðið eftirbreytandi slíkra
Jesú lærisveina. Stórmerkilegt og
mikið var starf ólafíu í höfuð-
borg Noregs um langt áraskeið til
að bjarga föllnum konum upp úr
feni syndar og svívirðingar. Hún
varð líka kunn um etndilangan
Noreg og gerði land vort þar frægt
víðsvegar. í
Ólafía heitin var hámentyið
gáfukona, sem hafin var yfir hé-
gómaskapinn. Hún mat því einsk-
is hleypidóma almennings, hvort
MACIC
BAKINC
POWDER
sem það var skólapilta um vinnu-
konur á skóladansleikum eða ver-
aldarharnanna á móti heimatrú-
boðinu ellegar höfðingsfrúnna, er
hissa urðu á því, að hún skyldi
vera að rogast á hálkunni með
vatnsfötur fyrir lasburða kerl-
ingar. Það er göfganda að lesa
um slíka hluti. Maður verður við
það að betra manni og fagnar
yfir því með þakklæti við guð, að
slík sjálfsafneitun og óeigingirni
skuli enn finnast í þessum spilta
mannheimi. Vitanlega vaknar þá
líka hrygð hjá manni yfir þyí,
hve hörmulega torunninn málmur
mannshjartað' er, að dýrðarmál
kristindómsins skuli enn þá eigi
hafa meira unnið á, en raun gefur
vitni í heimslífinu. Vér getum
eigi annað en sagt með tollheimtu-
manninum, “guð vertu mér synd-
ugum líknsamur”, þegar vér sjá-
um hve feykilega ófullkominn
kristindómur fjöldans er, og þar
með líka manns sjálfs.”
“Næsta eftirtektarvert er það,
að allir mestu áhugamenn og kon-
ur í kristilegri líknarstarfsemi,
einmitt það fólk, sem að dæml
Jesú Krists má ekkert aumt sjá án
þess að hjálpa, skuli skuH undan-
tekningarlaust vera fylgjendur
gömlu guðfræðinnar, en eigi hinn-
ar nýju. Þetta er þó nokkuð auð-
skilið, því að þeir einir, sem trúa
statt og fast á endurlausnarverk
Krists, finna bezt, hversu óum-
ræðilega mikið endurulausnarinn
hefir fyrir í sölur lagt, og sú
elska drottins til vor óverðugra,
knýr þá til þess samkvæmt dæmi
hans, að neita sjálfum sér um
hvaðeina, en leggja |ilt í sölur
fyrir aðra. Það verður sjálfsögð
þakkarusdlk fyrir þeim. Hinir,
sem þykjast frelsa sig sjálfir að
ollu eða einhverju leyti, geta eigi
haft honum eins mikið upp að
unna. Þeir þykjast engan endur-
lausnara þurfa.”
s.
Siglingartii Gamla Landsins
CANADIAN
NATIONAL
hefir sérstakar járnbnautarl«stir og svefnvag'na t nóvember og desember,
sem koma til hafnarstaSanna & réttum ttma til aS ná t skip, sem slgia
• til Eretlands og annara landa í Evrópu.
ANNAST VERÐUR
UM VEGABRÉF
Tryggiðfar nú
OG FAIÐ PANNIG BESTA
SEM HÆGT ER AÐ HAFA
LÁGT
FAR
1 DESEMBER
—Til—
HAFNARBÆJANNA
The Canadian Na-
tional félagiS selur
farbréf meS ötlum
skipaltnum yftr At-
iantshafiS og r&Sstaf-
ar öllu viSvtkjanétt
ferSinni meS skipun-
um og járnbrautar-
svefnvögnunum.
EF ÞÉR EIGIÐ VINI
í GAMLA LANDINU
SEM PÉR VILJIÐ HJALPA TIL AÐ
KOMAST TIL PESSA LANDS, PA
KOMID OG SJAIÐ OSS. VÉR GERUM
ALLAR NAUÐSYNLEGAR RAÐSTAF-
ANIR.
ALLOWAY & CHAMPION
667 MAIN ST., WINNIPEG, SIMI 26 861
UmboSsmenn fyrir
CANADIAN NATI0NAL RAILWAYS
FARBRÉF
TIL OG FRA
Allra staða
I
HEIMI